7.จะยอมแค่ครั้งนี้เท่านั้น

ใบหน้าของเซียร่าขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ เธอรีบก้มหน้าลงเพื่อที่จะให้ความสนใจไปยังดอกไม้มากกว่าที่จะมองใบหน้าหล่อเหลาของไทเลอร์

เขาจับขาของเธอขึ้นมาก่อนจะเริ่มสัมผัสเบาๆ ที่ข้อเท้า

“ยังเจ็บอยู่อย่างนั้นหรือ?”

เซียร่าพยักหน้า

“มัน..ต้องเรียกว่าปวดมากกว่า เพราะว่าข้ายังไม่อาจจรดปลายเท้าลงบนพื้นได้เลยค่ะ”

ต้องพบเจอเรื่องราวที่ทำร้ายจิตใจมามากแค่ไหนกันนะ สตรีที่งดงามเช่นนี้ถึงได้มีสภาพที่เรียกได้ว่าน่าเวทนาเหลือเกิน นางหลบหนีสิ่งใดมากันแน่

“ในป่าที่ท่านออกล่า เป็นแบบไหนอย่างงั้นเหรอคะ คือข้าได้ยินมาว่าท่านเดินทางเข้าไปล่าสัตว์ในป่าเพราะว่านี่คือฤดูล่าสัตว์..”

ต่อจากนี้จะเป็นฤดูหนาว แน่นอนว่าพวกเขาจะต้องกักตุนอาหารเอาไว้เพราะในฤดูหนาวลำธารจะเป็นน้ำแข็ง อีกทั้งหิมะยังจะตกลงมาอย่างหนัก ทำให้จะต้องอยู่แต่ภายในที่พักเท่านั้น

ในช่วงนี้ก็เลยจะต้องกักตุนอาหารเอาไว้ เพื่อเตรียมพร้อมกับมือกับฤดูหนาวที่กำลังจะเดินทางมาถึง

“ไม่ต่างจากที่นี่สักเท่าไหร่นัก เพราะว่าในยามนี้เจ้าก็กำลังอยู่ในป่าที่ลึกจากเมืองหลวงพอสมควร”

อีกทั้งยังมีม่านพลังของท่านนักเวทที่ร่ายปิดทางเข้าเอาไว้ เรื่องที่นางมาอยู่ตรงนี้ นั่งอยู่ต่อหน้าของเขา ล้วนไม่น่าใช่เรื่องบังเอิญ ทั้งที่รู้ว่าไม่อาจจะไว้ใจนางได้ แต่ทว่าดวงตาที่สุกใสของนางกลับฉายแววที่ไร้เดียงสาออกมา แถมนิสัยและคำกล่าวที่กล่าวออกมาก็ดูไม่มีพิษมีภัย

นางอาจจะเป็นชนชั้นสูงสักคนที่ถูกเลี้ยงมาด้วยความทะนุถนอม จนไม่รู้จักสัตว์ร้ายในป่าดีพอ.. เขาคือเสือที่สามารถฉีกทึ้งเสื้อผ้าของนางออกและฝังคมเขี้ยวที่แหลมคมของเขาลงไปบนผิวกายขาวเนียนของเธอได้อย่างง่ายดาย

ทว่าบนใบหน้าที่งดงามของเซียร่าไม่มีวี่แววของความหวาดกลัวอยู่เลย เธอไว้ใจเขามากเกินไปหรือว่าเธอซื่อจนไม่รู้เรื่องกันแน่เนี่ย

“ข้าไม่คิดเลยว่าจะมีสถานที่ที่งดงามถึงเพียงนี้อยู่ด้วย”

เพราะว่าอยู่ในป่าจึงมีดอกไม้ที่เธอไม่รู้จัก และมีผู้คนมากมายที่เธอไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แต่ถึงอย่างนั้นเซียร่าก็ไม่คิดว่าชายเบื้องหน้าจะทำร้ายร่างกายของเธอ

แต่ถ้าหากว่าเป็นการทำร้ายหัวใจ เรื่องนั้นไม่แน่เหมือนกัน..

“ข้าจะพาเจ้ามาบ่อยๆ ก็แล้วกัน”

“อ่า..ข้าไม่อาจรบกวนท่านมากถึงเพียงนั้น”

เขาไล้ปลายนิ้วที่กำลังสัมผัสอยู่บนเท้าของเซียร่า ขึ้นไปด้านบนช้าๆ ปัดผ่านหัวเข่าไปจนถึงชายกระโปรงของเธอ ใบหน้าของไทเลอร์ยังคงยกยิ้ม ในขณะที่เซียร่าขมวดคิ้วมองหน้าเขา

“นี่คือการนวดใช่ไหมคะ? ขอโทษที่ต้องบอกตามตรงแต่ว่ามันไม่ได้รู้สึกหายเจ็บเลย”

“….”

ไทเลอร์ยกมือขึ้นมาปิดปากเอาไว้ เพื่อที่เขาจะเก็บกักเสียงหัวเราะของตัวเอง

“เซียร่านี่อย่าบอกนะว่า เจ้ายัง..ไม่เคยทำมาก่อน”

เธอเลิกคิ้วมองเขา ก่อนจะปรายตาไปมองดอกไม้พวกนั้นต่อ เธอรู้ดีว่าเขาหมายความว่าอย่างไร ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยมีแฟนหรือว่าทำเรื่องอย่างว่า แต่การอ่านหนังสืออีโรติกมันก็บ่งบอกเธอได้ดีว่าเขาหมายถึงอะไร และเมื่อครู่เขากำลังพยายามจะทำอะไร

ไทเลอร์คือเสือหนุ่มที่ปฏิเสธความเท่ที่แฝงไปด้วยอันตรายของเขาไม่ได้เลย เพราะฉะนั้นเธอจะทำตัวเป็นลูกแกะตัวน้อยที่ไร้เดียงสา ล่อลวงพ่อเสือหนุ่มตัวนี้ก็แล้วกัน

“ข้า..ไม่เข้าใจว่าท่านหมายความว่าเรื่องอะไร”

เขายกมือขึ้นมาจับปลายคางของเซียร่าให้เธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขา

“ดอกไม้พวกนี้มีอะไรให้เจ้าสนใจมากกว่าข้าที่นั่งอยู่ตรงนี้งั้นหรือ?”

เธอช้อนสายตามองสบตาเขา แววตาที่มองมาเหมือนกับว่าเขาเหนือกว่าอยู่ตลอด

“ข้า ไม่คิดว่าการใกล้ชิดเช่นนี้มันจะเหมาะสม”

“ข้าคือสัตว์ป่าที่ไม่สนใจวิธีการอยู่แล้วเซียร่า เพราะแค่เราพึงพอใจอีกฝ่าย ในป่านี้ไม่ว่าตรงส่วนไหนก็สามารถสร้างเป็นเรือนหอได้”

“เพอร่าบอกกับข้าว่าสตรีมีสิทธิ์ที่สามารถเอ่ยคำปฏิเสธได้”

ปลายนิ้วของเขาลูบไล้บนริมฝีปากของเธอเบาๆ

“ใช่ เป็นเช่นนั้นเจ้าสามารถปฏิเสธการร่วมรักกับข้าได้ แต่เจ้าไม่สามารถปฏิเสธจุมพิตนี้ได้หรอกเซียร่า..”

ไทเลอร์จรดริมฝีปากที่แสนเอาแต่ใจของเขาลงไปบนริมฝีปากเล็กๆ ของเซียร่า เขากำลังใช้ลิ้นเลียเบาๆ ที่ริมฝีปากเธอก่อนจะใช้ปลายลิ้นงัดง้างเปิดแนวไรฟันเพื่อให้เขาได้ชิมรสหวานในโพรงปากของเธอได้อย่างถนัด

เซียร่าไม่รู้ว่าจะต้องทำเช่นไร ในหัวพลันขาวโพลนจนเธอลืมเลือนวิธีปฏิเสธไปเลย ฝ่ามือหนาของเขากำลังโอบกอดเธอเอาไว้ และเขยิบร่างกายเข้าไปใกล้ก่อนจะออกแรงดันให้เธอล้มตัวนอนลงไปบนพื้นหญ้า ไทเลอร์ปีนขึ้นมาคล่อมทับร่างของเธอเอาไว้ เขาเปลี่ยนมาใช้ฝ่ามือทั้งสองข้าประคองใบหน้าของเซียร่าเอาไว้แทน

เธอเผยอริมฝีปากรับจุมพิตจากเขาอย่างลืมตัว มันหอมหวานมากกว่ารสหวานที่เคยได้รับมาทั้งชีวิต เขาขบกัดที่ริมฝีปากล่างของเธอเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนไปสอดลิ้นเข้าไปด้านในอีกครั้ง

อุณหภูมิร่างกายกำลังสูงขึ้น บางอย่างที่แข็งตึงกำลังสัมผัสเสียดสีกับขาอ่อนของเธอ..มันร้อนมากเสียจนเซียร่าอยากจะก้มไปมองว่าสิ่งนั้นมันคืออะไรกันแน่ แต่ทว่าไทเลอร์ก็ไม่ยอมผละออกจากริมฝีปากของเธอเสียที เขาดูดดุนปลายลิ้นของเธออย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดยั้ง ในขณะที่เซียร่าคิดว่าตัวเองกำลังจะขาดอากาศหายใจ เขาก็ยินยอมผละริมฝีปากออกจากเธอ

ไทเลอร์เช็ดปากของเขาพร้อมกับจ้องมองใบหน้าของเซียร่าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความร้อนแรงราวกับจะแผดเผาเธอทั้งเป็น

เซียร่าละสายตาจากใบหน้าของเขาแล้วก้มมองบางอย่างที่กำลังเสียดสีไปมาอยู่ที่ขาอ่อนของเธอและเมื่อดวงตาทั้งสองข้างนี้มองเห็น เธอก็รีบหันไปมองทางอื่นในทันที

สิ่งนั้น..ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันคืออะไร นี่เขามีขาที่สามรึไงกัน! เธอยกมือขึ้นมาเพื่อผลักให้เขาลุกขึ้น ไทเลอร์ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะยินยอมลุกขึ้นจากร่างกายของเธอด้วยใบหน้าที่ไม่เต็มใจสักเท่าไหร่

“ข้าจะยอมเพียงแค่ครั้งนี้เท่านั้น..”

ส่วนนั้นของเขายังคงแข็งขืนและมันดันผ้าที่เขาสวมเอาไว้จนเธอสามารถมองเห็นเป็นรูปเป็นร่างผ่านกระโปรงตัวบางที่เขาสวมได้อย่างชัดเจน เรื่องนี้ทำให้เซียร่าไม่รู้ว่าเธอจะต้องทำอย่างไรดี!! 

“แหมะ!”

เลือดสีแดงสดไหลลงมาจากจมูกของเธอ เซียร่ายกมือขึ้นมาปิดจมูกของเธอเอาไว้ ก่อนจะล้มตัวนอนพร้อมกับสติที่จางหายไป ก่อนที่เธอจะขาดการรับรู้ เซียร่าคิดว่าเธอได้ยินเสียงสบถหยาบคายของไทเลอร์อย่างชัดเจน 

เขาเองก็คงจะตกใจมากเลยใช่ไหม