บทที่5

ในบริเวณหน้าเพนท์เฮ้าส์สุดหรูอันแสนเงียบสงัด เวลาตีสองที่ไร้ผู้คน..แม้แต่รถสักคันยังไม่ผ่าน..มีเพียงเสียงร่ำไห้ของหญิงสาวคนหนึ่งนั่งร้องปานจะขาดใจ

เจตณะ..ไฮโซหนุ่มทายาทธุรกิจเครื่องดื่มระดับประเทศที่เดินตามคู่ขาลงมาด้านล่างด้วยความหงุดหงิด

เรื่องของเรื่องเพราะเจ้าหล่อนดันลืมหยิบเงินพิเศษที่ร่ำร้องอยากจะได้..อีกทั้งยังจงใจลืมมือถือราคาถูกไว้บนพื้นห้องอีกด้วย..ดังนั้นเจ้าตัวคงไปได้ไม่ไกล...สำหรับชายหนุ่มแล้วสิ่งที่รุ่นน้องสุดแซ่บทำมันดูเหมือนกลยุทธ์เรียกร้องความน่าสงสาร...เพื่อให้เขาซื้อมือถือเครื่องใหม่ให้มากกว่า..เขารู้เห็นหน้าซื่อใสๆ แบบนั้นมารยาของเจ้าหล่อนเยอะใช่ย่อย

แต่ภาพที่เห็นในครรลองสายตาก็ถึงกับทำพระเอกของเรื่องยืนอึ้งนิ่งไป

เมื่อนางบำเรอคนโปรด..ผู้มีชื่อแสนจะลิเกกำลังร้องไห้เสียงดัง มือเล็กๆ พยายามเช็ดตาปรอยๆ ดวงตาคู่สวยรียาวแดงช้ำ

“นั้นเธอกำลังทำอะไรอยู่?”

“…”

แต่คู่ขาคนใหม่ก็ยังคงเงียบ..เขาจึงทวนคำถามซ้ำด้วยความหงุดหงิด

“ว่าไงฉันถามเธอไม่ได้ยินเหรอ!!”

 “หือ..ฮือ ว่าไงนะพ่อหนุ่ม..ฮึก”หญิงสาวต่างภพถามเสียงซื่อ ยังคงมีความพยายามกั้นสะอื้น..มันก็น่าอายไม่น้อยที่ผู้หญิงอายุสี่สิบ..มานั่งร้องไห้สติแตกอยู่ตรงข้างถนน ใบหน้าเล็กๆ ที่หันมาถามเขายับยู่ยี่สภาพดูไม่ค่อยจะได้..แต่ก็ชวนให้เอ็นดูไม่น้อย 

“เธอร้อง..”น้ำเสียงทุ้มเข้มเกือบเผลอถามด้วยความห่วงใย..แต่ทิฐิมานะของหัวใจที่ด้านชา..ส่งผลให้เขาเลือกจะตัดรอน

“เอ่อ เธอลืมมือถือ กับเงินพิเศษไว้ในห้อง..ไหนว่าจำเป็นต้องใช้เงินมากไง”ปลายเสียงติดจะเยาะหยัน

ต้นเดือนพึ่งโอนเงินรายเดือนไปเป็นแสน..ไม่ถึงกลางเดือนดีร่ำร้องขอเงินพิเศษเพิ่มอีกหลักหมื่น..เอาจริงๆ เงินแค่นี้สำหรับเขาจิ๊บจ้อยมาก..ค่าอาหารหนึ่งมื้อยังหมดเปลืองมากกว่า..เพียงแต่เขาเกลียดคนโลภ..ยิ่งเคยตกลงกันแล้ว..และมาขอเพิ่มยิ่งชวนให้คนตัวโตดูถูก

แต่ก็อย่างว่า..ผู้หญิงที่ซื้อได้ด้วยเงิน..ยอมขายศักดิ์ศรีอ้าแข้งอ้าขาขายตัวให้ผู้ชายตั้งแต่แรก..ตัวเขาจะไปคาดหวังอะไรกับเจ้าหล่อนได้ ถึงแม้ผู้ชายที่ว่าจะเป็นเขาคนแรกก็เถอะ..ก็ถือเสียว่าค่าที่จ่ายเพิ่มเป็นค่าพรหมจรรย์ก็แล้วกัน

มณีเมขลาพยายามตั้งสติ ก่อนร่างเล็กจะเดินเข้าไปหาเขา พร้อมยื่นมือสั่นๆ ออกไปรับของ..อย่างน้อยเจ้าลูกชายหน้าหล่อก็ยังมีน้ำใจเอาของมาให้ละนะ!!

“ขอบคุณนะลูก”ไอ้คนหลงภพพูดขอบคุณ พร้อมกับพยายามส่งยิ้มหวานไปให้...แต่พอมาอยู่บนใบหน้าที่เปื้อนคราบน้ำตา..กับแลดูตลกเสียมากกว่า

อีกทั้งสรรพนามที่เธอใช้เรียกเขา..และแทนเขาว่าลูก..ยิ่งทำให้รุ่นพี่หนุ่มถึงกับไปไม่เป็น..ได้แต่มองพฤติกรรมแปลกๆ ของคนตรงหน้าด้วยสายตาพิกล..เพราะปกติเจ้าหล่อนจะแทนตัวเองว่า ‘น้องณี’ และเรียกเขาว่า ‘พี่ณะ’ จนเขาบอกเธอไปว่าไม่ชอบ..เรามีสถานะแค่ผู้ซื้อกับผู้ขาย ไม่ได้มีความสัมพันธ์อย่างอื่นมากกว่านั้น เจ้าตัวถึงเปลี่ยนสรรพนามเรียกขานเขาใหม่เป็นชื่อเต็ม อาจจะมีเผลอไผล เรียกพี่ณะบ้างเวลาอยู่บนเตียงนานๆ ครั้ง

มือเรียวสวยจัดแจงเปิดมือถือราคาถูกขึ้นมาดู ก่อนจะเข้าแอปพลิเคชันเพื่อหารถแท็กซี่กลับหอ..เธอไม่พูดอะไร..เขาเองก็นิ่งไป..ร่างเล็กหุ่นแซ่บจึงเดินกลับไปนั่งรอรถที่เก่า..ดวงตายาวเรียวรีสีน้ำตาลเข้มอมทองเหม่อมองออกไปที่ถนน..อีกทั้งยังเมินเขา

ใช่...เจ้าหล่อนกำลังเมินเขาอยู่!!!

ความรู้สึกของคนที่เคยโดนตามง้อมาตลอดชีวิตคันยุบยิบในใจ...ร่างสูงใหญ่หันหลังกลับแบบคนไม่เคยง้อใคร..แต่แล้ว..มโนธรรมอันน้อยนิดของทายาทมหาเศรษฐีผู้แสนจะเพลยบอยก็เตือนตัวเองว่า..เวลานี้มันตีสองแล้ว..แถมยัยคู่ขาคนสวยยังคงอยู่ในชุดนักศึกษา..ที่บอกตรงๆ ด้วยสัดส่วนน่าเซี๊ยะของเธอ..มันชวนยั่วเอาจนฟ้าเหลือง