บทที่4

นางก็ชิ่งไม่เคยอยู่กวนใจเจตนะให้ระคายหูระคายตาแม้แต่ครั้งเดียว...เว้นแต่นายจ้างจะขอให้อยู่..ผิดกับคู่ขาร่วมอาชีพบางคนที่เร้ารือขอนอนที่เพ้นต์เฮ้าส์สุดหรู เผื่อฟลุ๊กเพื่อจับเขา...สุดท้ายชายหนุ่มออกมาเห็นเข้าเป็นไล่ตะเพิดให้หน้าม้านออกไปทุกราย

ซึ่งในเพ้นต์เฮ้าส์และเตียงสุดหรู...มีเพียงรสา..ยัยน้องของเธอเท่านั้นที่มีสิทธิ์ครอบครอง..ไม่เพียงเท่านั้นความโรแมนติกก็คือตั้งแต่ชายหนุ่มเจอนางเอก...พระเอกก็ไม่เคยเอาผู้หญิงอื่นขึ้นเตียงอีกเลย

เมื่อคิดได้ดังนั้นนางร้ายหมายเลขสองแบบเธอจึงรีบหยิบกระเป๋าสะพายก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปราวกับหนีผี!! 

ด้านหน้าเพ้นต์เฮ้าส์

คนตัวเล็กหุ่นแซ่บหยอบตัวนั่งตรงขอบพุ่มไม้ด้านหน้า..เธอหายใจเข้าแรงๆ เพื่อเรียกสติ..ความทรงจำของมณีเมขลายังไหลเข้ามาไม่ได้หยุด..เรื่องราวตั้งแต่เกิดจนเติบโตเป็นสาว มันทำให้แฟนนิยายที่เกลียดตัวละครตัวนี้จับใจ..ถึงกับน้ำตาซึม..มันต่างจากข้อมูลเพียงไม่กี่ประโยคในนิยาย

ที่บรรยายว่ามณีเมขลาเป็นหญิงสาวยากจน..มีความทะเยอทะยานสูง..หน้าตาน่ารักดูไร้เดียงสาที่มีก็เอาไว้สำหรับจับผู้ฐานะดีสักคน

ในความเป็นจริงหล่อนเกิดมาในครอบครัวชนชั้นล่างของสังคม..หรือก็คือเขตสลัมของเมืองหลวง พ่อของเจ้าหล่อนค้ายา และถูกยิงตายตั้งแต่เด็กหญิงยังอายุไม่ทันครบสองขวบดี ส่วนคนเป็นแม่ก็เปลี่ยนสามีเป็นว่าเล่น..จนให้กำเนิดน้องสาวหนึ่งคน น้องชายหนึ่งคน..และทุกคนล้วนแต่คนละพ่อ

ซึ่งเหตุผลที่มณีเมขลาขายตัวครั้งแรกให้รุ่นพี่สุดฮอตของมหาวิทยาลัย ก็เพราะต้องหาเงินมาใช้หนี้พนันให้กับมารดา ที่สถานการณ์ตอนนั้นกำลังโดนเจ้าหนี้ยำเละ อีกส่วนหนึ่งยังเป็นค่าเล่าเรียนให้น้องชายน้องสาว..และใช้สำหรับเพื่อค่าใช้จ่ายประจำวันให้คนในครอบครัว

ความรู้สึกสมเพชเวทนาในชีวิตตัวละครเต็มตื้น...นึกโมโหนักเขียนคนโปรด..มันจำเป็นขนาดต้องเขียนชีวิตนางร้ายเบอร์สองให้รันทดขนาดนี้เลยเหรอ???

แล้วจะทะลุมิติมาทั้งที..ทำไมไม่ทะลุเข้าไปเป็นไฮโซสาววีร่า...ที่ทั้งสวย และรวยมาก ถ้าเป็นแบบนั้นเธอรู้เลยว่าจะใช้ชีวิตยังไง..ที่แน่ๆ เธอจะเดินเข้าไปถอนหมั้นสวยๆ วันๆ จะกินๆ นอนๆ ใช้เงินเปย์ผู้ png วนๆ ไป ...เส้นทางชีวิตนอนเป็นปลาเค็ม หลีกหนีตัวละครในเรื่องทั้งหมด..อ๋อ แล้วเธอจะใช้เงินไปเที่ยวรอบโลกเอาจนเบื่อกันไปข้าง

เพียงแต่สิ่งที่ฝันกับความจริงมันดันต่างกันลิบลับ

นางร้ายเบอร์สอง..เป็นตัวละครที่บัดซบเป็นอันดับหนึ่งของเรื่อง แถมตอนท้ายๆ ของเรื่องยังโดนรุมโทรมไปอีก..แล้วสิ่งที่นักเขียนคนโปรดบรรจงเขียนบทบรรยายเอาไว้...มันเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องโหยหวน ความเจ็บปวดของลูกผู้หญิง..แค่ตอนนั้นเธอเป็นคนอ่านใจยังเต้นไม่เป็นจังหวะ...ถ้าเจอสถานการณ์นั้นจริงๆ เธอไม่รู้ว่าจะทนได้มั้ย

คอยดูนะ ถ้าหล่อนหลุดออกจากนิยายไปได้..หล่อนจะฟ้องสคบ. โทษฐานที่นักเขียน..เขียนเรื่องบัดซบนี่ขึ้นมา!!

และเธอจะขอเงินโดเนททั้งหมดที่เคยเปย์คืน

แต่ในความจริงแล้วสิ่งที่เธอทำได้..มีเพียงแค่ร้องไห้ปล่อยโฮ..ตอนนี้มันตื้อไปหมด..กลัวทั้งอนาคต กลัวทั้งสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น..เธออยากกลับโลกของตัวเอง...เธอคิดถึงคอนโดเล็กๆ ที่กว่าจะผ่อนหมด

ช่วงชีวิตตั้งแต่เกิดจนโต หญิงสาวแทบไม่เคยได้ใช้ชีวิตเลย..ประหยัดจนไม่รู้จะประหยัดยังไงแล้ว พอหนี้หมด..ตั้งใจไว้ว่าจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข พร้อมกับเก็บเงินเพื่อการเกษียณอายุในบ้านพักคนชรากับเพื่อนสมัยเรียน..และไม่คิดจะมีครอบครัวหรือคู่รักเหมือนคนทั่วไป แต่แล้วทุกอย่างกับพังไปหมด...มันเหมือนเธอพึ่งถึงเส้นชัยแรก...กำลังจะได้นั่งพัก...โลกกับเหวี่ยงเธอให้กลับมาจุดที่ลำบาก..และต้องเริ่มเดินใหม่อีกรอบ แถมรอบนี้เส้นทางชีวิตโคตรจะลำบาก..มันบ้าไปแล้ว...บ้าไปแล้วจริงๆ