บทที่6

ขนาดเขายังคิดแบบนั้น..แล้วถ้าเกิดเธอจับพลัดจับผลูเจอพวกแท็กซี่จอมหื่น..ลากไปกระทำชำเราจนขึ้นหน้าหนึ่ง เขาอาจดวงซวยต้องมารับผิดชอบด้วย!!

คิดได้ดังนั้นร่างสูงรีบเดินจ้ำอ้าวกลับไปกระชากแขนคนตัวเล็ก..ที่ยังนั่งบื้อไม่รู้เรื่องรู้ราว..ให้ลุกขึ้นเดินตามมา

“จะไปไหนลูก”เสียงมณีเมขลาติดจะแหบแห้ง..แน่ละ ก็เล่นแหกปากร้องไห้สติแตกไปซะขนาดนั้น..ไม่เจ็บคอก็แปลกล่ะ

“พูดบ้าอะไรของเธอ สติยังดีอยู่หรือเปล่า..ใครลูกเธอ”

“นายไง”สาวใหญ่วัยสี่สิบเถียงทันควัน

ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย..เธอทั้งโดเนทให้พระเอก นางเอก พระรอง..หนังสือเป็นเล่มให้พรีเธอสั่งเหมาไปแจกให้เพื่อนๆ อีก..หมดเงินไปเท่าไร..ไอ้คนตรงหน้าจะรู้มั้ย...เธอน่ะเป็นหนึ่งในผู้สนับสนุนเลยนะเฟ้ย

แต่เหมือนรุ่นพี่สุดฮอตในนิยายจะไม่เข้าใจ..คิ้วเป็นสันได้รูปขมวดยุ่ง ก่อนจะยักคิ้วให้เธออย่างเย็นชา

“อ่อ...ฉันก็พึ่งรู้ ที่นอนด้วยกันทุกวัน ฉันมีสถานะเป็นลูก..ไม่ใช่ผัว”คำหลังแหบพร่า..กว่าที่หญิงสาวหลงภพจะรู้ตัวว่าใบหน้าเขาอยู่ใกล้เธอเพียงแค่เอื้อม..ริมฝีปากแทบแตะกัน..และเขาเกือบจะเอาเปรียบคนตัวเล็กไปอีกคำรบหนึ่ง

ทว่ายัยคู่ขากลับไพล่คิดไปอีกเรื่องเสียอย่างงั้น

'หล่อวะ...ผู้ชายที่ฉันเปย์โคตรจะหล่อเลย..แถมเนื้อตัวหอมไปอี้ก หมดมากกว่านี้ฉันก็ยอม'

หญิงสาวไม่รู้เลยว่าสายตาราวกับมารดามองบุตรที่เธอใช้..มันถึงกับทำให้คนตัวโตเริ่มหัวร้อน

“เธอนี้ชักประสาทเข้าทุกทีแล้วนะ..อย่าทำหน้าโง่ๆ มองฉันแบบนี้อีก”ไอ้พระเอกของเรื่องชักโมโห..ในขณะที่ดวงตาเรียวสวยกะพริบปริบๆ อย่างคนคิดไม่ทัน..เขากำลังด่าเธออยู่ใช่มั้ย?

แต่เอาเถอะลูกเขยหล่อให้อภัยได้

“อื่อ ช่างมันเถอะ ว่าแต่คุณจะพาฉันไปไหนคะ?”หญิงสาวหลงภพถามเมื่อเขายังกระชากแขนเธอกลับเข้าไปในตัวตึก

อีกทั้งยังกดลิฟต์พิเศษกลับไปขึ้นเพนต์เฮ้าส์ชั้นเดิม...ขายาวจ้ำอ้าวไปด้วยลากสาวเจ้าไปด้วย ก่อนจะเลี้ยวไปที่ห้องหนึ่ง ซึ่งถ้าไม่สังเกตให้ดีก็คงคิดว่าเป็นแค่ภาพวาดหรูราคาแพง

เพียงแต่เธอจำได้ในบทนิยายบรรยายไว้ว่า..ห้องที่ว่าเป็นช่องลิฟต์พิเศษไว้สำหรับจอดรถหรู..และก็เป็นแบบที่เธอคิด เมื่อหลังประตู..มีรถซูเปอร์คาร์สีดำเหลือมแวววับราคาแปดหลักที่ในนิยายบรรยายว่ามีเพียงสองคันในประเทศ..ส่วนรถหรูอีกคันเป็นรถเปิดประทุนนั่งได้สองที่นั่งสีแดงสด..ราคาโหดร้ายพอๆ กัน และเป็นรถที่พระเอกมักจะเทียวไปรับไปส่งนางเอก

อย่าบอกว่าเจ้าลูกชายจะไปส่งเธอ!!

และโดยไม่ต้องรอคำตอบ...ร่างเล็กถูกดันเซหลุนๆ เข้าไปนั่งที่นั่งข้างคนขับ ก่อนเขาจะจัดแจงใช้รีโมตลิฟต์ในส่วนของที่จอดรถกดกลับไปที่ชั้นหนึ่งของเพ้นท์เฮ้าส์

“หอเธออยู่ที่ไหน?”คำถามของเจ้าลูกชายสุดหล่อ...พาลให้คนตั้งตนเป็นแม่ยกสะดุ้ง ก่อนจะเรียบเรียงความคิด..หอที่เธออาศัยอยู่กับยัยน้องนางเอกไกลจากตัวมหาวิทยาลัยออกมาพร้อมสมควร..ด้วยเรื่องของค่าเช่าที่ถูกกว่าหอพักในเมือง

เมื่อชายหนุ่มทายาทมหาเศรษฐีได้รับคำตอบ...รถซูเปอร์คาร์สีดำสุดหรูจึงแล่นฉิวถึงที่หมายภายในไม่ถึงสิบห้านาที...สมราคาเสียเหลือเกิน!!

ในขณะที่ร่างเล็กนั่งตัวเกร็งตลอดทางเพราะกลัวทำรถหรูเป็นรอย..แม้แต่รถมาจอดอยู่หน้าหอก็ยังคงไม่รู้ตัว

“ไม่ลงหรือไง”น้ำเสียงของคุณพระเอกสุดหล่อเริ่มหงุดหงิด..หญิงสาวรู้ตัวรีบเอาเข็มขัดนิรภัยออก ก่อนร่างเล็กสมส่วนจะรีบเปิดประตูรถออกไปอย่างระวัง

“ขอบคุณนะ พ่อหนุ่ม”

“….” 

ความทรงจำเดิมของร่างพาตัวเธอกลับห้องอย่างไร้สติเล็กน้อย...ภายในหอยังคงมืดมิด..รสาเพื่อนสนิทของเธอคงกลับไปนอนที่บ้านเหมือนเฉกเช่นทุกอาทิตย์ที่หญิงสาวจะกลับไปช่วยงานแม่..ในห้อง มีเตียงนอนเล็กแคบสองอันอยู่คนฟาก..มณีเมขลาวางกระเป๋าสะพายก็อบเกรดเอลงบนเตียงฝั่งตน

สมองยังคงเบลอกลับสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก..ถ้าเธอนอนหลับไปสักตื่น..เช้ามาเธออาจจะกลับไปอยู่ร่างเดิมก็ได้ คิดได้ดังนั้นหญิงสาวต่างภพที่ผ่านโลกมาพอสมควร..จึงตัดสินใจไปอาบน้ำชำระคราบเหงื่อไคล..และกลิ่นอายของเขาให้หมดไป