บทที่ 6 ทรัพย์สินที่ครอบครองนับหมื่นล้าน

“ตามข้อที่สี่ของสัญญา หลังจากแต่งงานแล้วฝ่ายหญิงมีสิทธิ์สั่งให้ฝ่ายชายทำอะไรก็ได้ ฝ่ายชายไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ ตอนนี้ฉันสั่งให้นายเดินกลับหัวไปที่ลานจอดรถ เดินไปด้วยร้องเพลงไปด้วย!”

สิ่งนี้สามารถทำให้ผมจะอยู่ก็อยู่ไม่ได้ จะตายก็ตายไม่ได้?

เย่ฮวนเบ้ปาก ทันใดนั้นเขาก็ตีลังกากลับหัวแล้วใช้มือเดิน เดินไปด้วยร้องเพลงไปด้วย

“น้องสาวเธอนอนหัวเตียงนะ พี่ชายมาตีลังกา เตียงใหญ่โยกไปโยกมาอย่างรักๆ ใคร่ๆ…”

เมื่อหลินซีเห็นเย่ฮวนตีลังกากลับหัวแล้วใช้มือทั้งสองข้างเดินจริงๆ ในใจพลันก็ผุดความรู้สึกสะใจที่ได้แก้แค้น อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอได้ยินเพลงที่เย่ฮวนร้อง ใบหน้าเธอก็มืดครึ้มลง

นี่ใช่เธอที่ทรมานเย่ฮวนที่ไหน เห็นได้ชัดว่าเย่ฮวนกำลังทรมานหูของเธออยู่

ทันใดนั้นเธอก็ตวาดออกไป “ห้ามร้องเพลงนี้ เปลี่ยนเป็นเพลงอื่น”

“สาวน้อยจ๋าเป่าทรัมเป็ต นกนางนวลฟังแล้วส่งเสียงร้องอ้าอ้า……”

“......”

กลับไปถึงรถ!

“เลิกร้องซะที!”

เมื่อหลินซีเห็นว่าเย่ฮวนยังคงร้องเพลงเสียงดัง เธอก็หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาแล้วยัดมันเข้าไปในปากของเย่ฮวน

เธอนับว่าดูออกแล้ว เย่ฮวนจนปัญญากับสัญญาแต่งงาน ดังนั้นจึงคิดกลอุบายที่น่ารังเกียจเช่นนี้ออกมาเพื่อทำให้เธอขยะแขยง ต่อต้านเธอ

ฮึ่ม รอก่อนเถอะ ฉันยังมีการทรมานอีก 108 แบบที่รอคุณอยู่!

“ผมร้องเป็นยังไงบ้าง ฟังแล้วรู้สึกชุ่มชื้นไหม?”

เย่ฮวนหยิบกระดาษออกจากปากแล้วถาม

“คุณ…”

ระดับความโกรธของหลินซีพุ่งทะลุเต็มปรอททันที

เมื่อเห็นว่าหลินซีกำลังจะระเบิดแล้ว เย่ฮวนจึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างรวดเร็วและถามว่า

“จะไปไหนต่อ?”

หลินซีจ้องไปที่เย่ฮวนด้วยความโกรธ อดทนต่อแรงกระตุ้นที่อยากจะพุ่งขึ้นไปฟาดเขาอย่างบ้าคลั่ง แล้วพูดว่า

“ตอนนี้ครอบครัวของฉันกำลังรออยู่ที่ ‘ร้านอาหารซ่างยาง’ ต้อนรับคนคนนั้นที่ปู่ของฉันจัดให้แต่งงานด้วย ตอนนี้เราไปที่นั่นกันเถอะ คุณร่วมมือกับฉันเพื่อทำลายการแต่งงานครั้งนี้ คุณเข้าใจไหมว่าฉันหมายถึงอะไร”

เย่ฮวนพยักหน้าและกล่าวว่า "ผมเข้าใจ คุณวางใจเถอะ ทักษะการแสดงของผมยอดเยี่ยมมาก!"

หลินซีเหลือบมองเย่ฮวนด้วยความรังเกียจและหยุดพูด

กว่าครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองก็มาถึงร้านอาหารซ่างยาง เมื่อพวกเขามาถึงประตูห้องส่วนตัวที่ตระกูลหลินอยู่ จู่ๆ เย่ฮวนก็จับมือของหลินซีไว้

“คุณทำอะไร?”

หลินซีดึงมือกลับราวกับถูกไฟฟ้าช็อต และถามเสียงเบาด้วยความโกรธ

เย่ฮวนพูดอย่างจริงจัง “ในข้อที่สิบของสัญญาแต่งงาน——ต่อหน้าครอบครัวของฝ่ายหญิง ฝ่ายชายจะต้องแสดงความสัมพันธ์ที่รักใคร่อย่างยิ่งกับฝ่ายหญิง ผมก็กำลังทำตามสัญญาอยู่ไง!”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็กอดเอวเล็กๆ ของหลินซี

“เอาอุ้งเท้าสุนัขของแกออกไปซะ!”

หลินซีผลักเย่ฮวนออกไปและกระซิบ

“ตอนนี้เราไม่ต้องการสิ่งนั้น เมื่อเราเข้าไปในห้องส่วนตัว หลังจากที่ฉันแนะนำคุณเสร็จ เราค่อยแสร้งทำเป็นรักใคร่กันก็ยังไม่สาย”

“ก็ได้!” เย่ฮวนยักไหล่!

หลินซีสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เปิดประตูห้องส่วนตัวด้วยรอยยิ้ม

หวืด!

ทันทีที่ประตูห้องส่วนตัวเปิดออก!

ภายในห้องส่วนตัว สายตาของพ่อแม่ของหลินซีก็จับจ้องมาทางเย่ฮวนซึ่งติดตามหลินซีมาด้วย ทั้งใบหน้าเต็มไปด้วยสีหน้าจนใจ

“ปู่อยู่ไหนคะ?”

หลินซีถามเมื่อเห็นว่าคุณปู่ไม่ได้อยู่ในห้องส่วนตัว

“ออกไปคุยโทรศัพท์น่ะ!”

หลินชางหลานพ่อของหลินซีพูด

“ซีซี นี่ก็คือคนคนนั้นที่ปู่ของลูกให้ไปรับที่สนามบินใช่ไหม?”

“ไม่ใช่ค่ะ!”

หลินซีส่ายหัวและพูด “เขาชื่อเย่ฮวน และก็เป็นสามีของหนูเอง เราเพิ่งจดทะเบียนสมรสกันเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว”

เย่ฮวนรีบกอดเอวเล็กๆ ของหลินซีอย่างร่วมมือ

ร่างกายที่บอบบางของหลินซีแข็งทื่ออยู่ครู่หนึ่ง เธอพยายามอดทนต่อการที่อยากจะตัดอุ้งเท้าสุนัขของเย่ฮวนทิ้ง และพยายามทำตัวให้ผ่อนคลาย บนใบหน้าของเธอยิ่งเขินอายและเป็นสีดอกกุหลาบชัดมากยิ่งขึ้น

เย่ฮวนชื่นชมฉากนี้อย่างมาก และคิดกับตัวเองว่าทักษะการแสดงของหญิงสาวคนนี้น่าทึ่งมาก เธอแสดงสีหน้าเขินอายแบบนี้ออกมาได้อย่างไรกัน!

แต่ทางฝั่งพ่อและแม่ของหลินซี หลังจากที่ทั้งคู่ฟังการแนะนำของหลินซี และเห็นทั้งคู่แสดงความรักใคร่ต่อกันกลางที่สาธารณะ การแสดงออกของพวกเขาก็ดูราวกับถูกสตั้นไปด้วยความแปลกใจ

“ซีซี ลูกล้อเล่นใช่หรือเปล่า? ลูกตกหลุมรักเมื่อไหร่กัน? ทำไมเราไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย?”

หลินชางหลานเป็นคนแรกที่ตอบสนองกลับมาและถามด้วยความตกใจ

ความเขินอายบนใบหน้าของหลินซียิ่งชัดเจนขึ้น เธอพูดว่า “เย่ฮวนเป็นรุ่นพี่ของหนูที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดค่ะ เราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ปีสองแล้ว แม้ว่าเย่ฮวนจะไปทำงานให้กับวอลล์สตรีทหลังจากเรียนจบ แต่สิ่งนี้ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของเราเลย หลังจากที่หนูเรียนจบและกลับประเทศ เราก็คบทางไกลกัน เขารู้ว่าปู่ของหนูบังคับให้หนูแต่งงานกับคนแปลกหน้า เขาเลยบินมาหาหนู…”

เย่ฮวนจ้องไปที่หลินซีที่กำลังแต่งเรื่องไร้สาระ และคิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ไปเป็นนักเขียนบท ช่างเป็นการสูญเสียของวงการบันเทิงจริงๆ

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้!”

พ่อแม่ของหลินซีเข้าใจทันทีหลังจากที่ได้ยินสิ่งที่หลินซีพูด แต่พวกเขาก็ยังยอมรับการแต่งงานอย่างกะทันหันระหว่างหลินซีและเย่ฮวนไม่ได้

หลินชางหลานถามขึ้น “เย่ฮวน นายทำอะไรที่วอลล์สตรีท?”

เย่ฮวนกำลังจะบอกว่าเขาทำงานฆ่าคน และก็ได้ไต่ไปถึงตำแหน่งบอสใหญ่ของโลกแล้ว

อย่างไรก็ตาม ไม่ทันรอให้เขาเปิดปากพูด หลินซีก็ชิงตอบไปก่อนว่า “เย่ฮวนตั้งบริษัทแห่งหนึ่งขึ้นมาที่วอลล์สตรีทค่ะ ตอนนี้มูลค่าประเมินของมันทะลุหมื่นล้านดอลลาร์แล้ว และกำลังจะมีการจดทะเบียนในเร็วๆ นี้!”

เย่ฮวนรู้สึกไม่มีความสุขอยู่พักหนึ่ง เพราะหลินซีประเมินมูลค่าทรัพย์สินที่เขาครอบครองอยู่ต่ำเกินไปแล้ว!

ดวงตาของหลี่เหม่ยย่าแม่ของหลินซีที่มองไปทางเย่ฮวนเปลี่ยนไปทันที ราวกับว่าเธอกำลังชื่นชมเพชรเม็ดงาม ยิ่งเธอมองมันมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งพึงพอใจมากขึ้นเท่านั้น

เขาจบจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดเช่นเดียวกับหลินซี แถมยังเป็นบอสใหญ่ในโลกธุรกิจวอลล์สตรีท ผู้ชายคนนี้ที่หลินซีหามาด้วยตัวเองนั้นวิเศษมาก ดีกว่าคู่หมั้นคนนั้นที่ไม่รู้แม้แต่ชื่อที่ปู่หลินไท่หามาไม่รู้กี่เท่า

“เสี่ยวเย่ ทำไมยังยืนอยู่อีกล่ะ? มานั่งลงเร็ว…”

หลินชางหลานยืนขึ้นและทักทายเขาอย่างกระตือรือร้น แสดงความพึงพอใจต่อเย่ฮวนอย่างชัดเจน

“ขอบคุณครับคุณลุง!”

เย่ฮวนถูกวิญญาณนักแสดงสิงร่าง เขานั่งลงอย่างระมัดระวัง

ตีความความระมัดระวังในการพบปะผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงเป็นครั้งแรกออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทักษะการแสดงของเขาสูงมาก จนแทบจะอยู่ในระดับเดียวกับผู้ชนะรางวัลออสการ์ได้เลย!

“นายกับซีซีแต่งงานกันแล้ว ทำไมถึงยังเรียกฉันว่าลุงอยู่อีก?” หลินชางหลานแสร้งทำเป็นไม่มีความสุข

เย่ฮวนใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้อย่างรวดเร็วและพูดว่า “พ่อ...”

หลินซีพ่ายแพ้ต่อความไร้ยางอายของเย่ฮวนแล้ว และแอบคิดว่าผู้ชายคนนี้หน้าด้านมากจริงๆ ถ้าเอาสิ่งนี้ไปทำเป็นเสื้อเกราะกันกระสุนได้ คิดว่าแม้แต่ระเบิดปรมาณูก็ไม่สามารถทำลายมันได้

“อืม...ลูกเขยแสนดี ช่างเป็นลูกเขยแสนดีจริงๆ!”

หลินชางหลานรับคำอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็จับมือของเย่ฮวนและเอ่ยชมเขาไม่หยุด

หลี่เหม่ยย่ากลับนั่งสำทับคำพูดของหลินชางหลานจากข้างๆ

หลินซีชื่นชมการแสดงของเย่ฮวนอย่างเงียบๆ ในใจคิดว่าพ่อแม่ชอบเย่ฮวนขนาดนี้ และบวกกับเธอและเย่ฮวนก็จดทะเบียนสมรสกันแล้ว ปู่ของเธอคงไม่บังคับให้เธอแต่งงานกับคู่หมั้นคนนั้นอีกต่อไปแล้วมั้ง?

เย่ฮวนเกือบจะถูกคำพูดหวานๆ ของหลินชางหลานและหลี่เหม่ยย่าทำเอาขยะแขยงจนตายแล้ว เพราะเขารู้ดีว่าทั้งสองคนไม่ได้ชอบในตัวเขา แต่ชอบวุฒิการศึกษาหลอกๆ และตัวตนผู้ก่อตั้งบริษัทที่กำลังจะจดทะเบียนและเข้าสู่ตลาดด้วยมูลค่าหลายหมื่นล้านดอลลาร์ที่หลินซีมโนขึ้นมากกว่า

“แกร๊ก…”

ตอนนี้เอง ประตูห้องส่วนตัวก็ถูกเปิดออก หลินไท่เดินเข้ามา

ทันใดนั้น เสียงหัวเราะร่าเริงในห้องส่วนตัวก็หยุดชะงักลง หลินซี หลินชางหลาน และหลี่เหม่ยย่ามองไปที่หลินไท่ด้วยความรู้สึกผิดอย่างยิ่ง

พวกเขาเดาได้เลยว่าหลินไท่จะโกรธแค่ไหนเมื่อเขารู้ว่าหลินซีและเย่ฮวนแต่งงานกันแล้ว!

“ที่แท้นายนี่ก็มาถึงแล้ว!”