บทที่ 5 แต่งงานตามสัญญาข้อตกลง

ในรถ

“ทำไมพวกเขาถึงจะมาจับเธอ?”

เย่ฮวนเอ่ยถามไปพลาง ขับรถไปพลาง

“นั่นไม่ใช่เรื่องที่นายควรถาม รู้มากไปก็ไม่เป็นผลดีต่อนาย!”

น้ำเสียงของหลินซีอ่อนลงมาก เพราะถึงยังไงเย่ฮวนก็เพิ่งจะช่วยชีวิตเธอไว้ ซึ่งไปหักล้างสิ่งที่เย่ฮวนเคยทำร้ายเธอและทำให้เธอได้รับความอัปยศอดสูได้ส่วนหนึ่งแล้ว

บางทีแต่งงานกับเย่ฮวนตามข้อตกลงอาจจะไม่เลวร้ายสักเท่าไร

"เอาเถอะ!"

เย่ฮวนไม่ได้ซักถามต่อ แต่ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่า เหตุใดหลินไท่ถึงได้ขอให้เขารักษาสัญญาด้วยการแต่งเข้าตระกูลหลิน รับหลินซีเป็นภรรยา

ดูเหมือนจะเกิดเรื่องขึ้นกับตระกูลหลินสินะ!

“แล้วผมถามคำถามที่ควรจะถามก็แล้วกัน?”

เย่ฮวนเปลี่ยนประเด็น แล้วเอ่ยถาม

“ถามมาเถอะ!” หลินซีพูด

“ผมไปนอนกับเธอเมื่อไหร่? แล้วนอนที่ไหน?”

เย่ฮวนถาม เขาจำไม่ได้จริงๆ

“นาย……”

ไม่ง่ายเลยที่หลินซีจะเริ่มมีความประทับใจดี ๆ ต่อเย่ฮวน ถึงขั้นล้มเลิกจะแก้แค้นเย่ฮวนไปแล้ว แต่คำถามของเย่ฮวนกลับจุดชนวนความโกรธของเธออีกครั้ง

เธอพูดด้วยความขุ่นเคือง “นายไปตายเถอะ เดี๋ยวตายแล้วซาตานก็จะบอกนายเอง!”

เอ่ยจบ ก็ไม่สนใจเย่ฮวนอีก ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อร่างสัญญาก่อนแต่งงานต่อ

“ไอ้สารเลว หลังแต่งงานไปดูสิว่าฉันจะจัดการนายยังไง”

“…”

อีกฝั่งหนึ่ง ชายหน้ามีแผลเป็นด่าทอเย่ฮวนว่าไร้ยางอาย ทำเหมือนไม่มีวิชาศิลปะการต่อสู้ แต่หันกลับมาก็จัดการเขาจนจะเละเป็นชิ้น ๆ อยู่แล้ว

ชายหน้ามีแผลเป็นฝืนทนความเจ็บปวดที่กระดูกสันอกหัก และสั่งให้คนที่เหลือออกไปจากที่นี่

ขณะที่กำลังไปที่รถ จู่ ๆ ก็มีรถออฟโรดหลายสิบคันขับมาทางนี้ คนจำนวนมากลงจากรถ

“หง...หงหลวน?”

ชายหน้ามีแผลเป็นตกตะลึงจนตาค้างเมื่อเห็นสาวสวยที่สวมหมวกแก๊ปลิ้นเป็ด

เธอคือ 'หงหลวน' หนึ่งในแปดเทพสงครามพิทักษ์แผ่นดินของหัวเซี่ย!

“พวกนายโชคดีมากนะ ไปล่วงเกินคนผู้นั้นแล้วไม่โดนฆ่าน่ะ”

หงหลวนมองเจ้าหน้ามีแผลเป็นด้วยสายตาเย็นชา จากนั้นก็ขมวดคิ้วพลางมองไปที่สุดถนน เจ้านักฆ่านั่นจะไปไหนก็ได้ จะมาที่หัวเซี่ยทำไมกัน?

“ท่าน ท่านหมายความว่ายังไงหรือครับ ถึงพวกเราจะถือมีดมาจับคน ฝ่าฝืนกฎหมาย แต่ไม่จำเป็นที่จะให้เทพสงครามพิทักษ์แผ่นดินอย่างท่านออกหน้ามาจับกุมด้วยตนเองเลยนะ”

“คนที่ทำร้ายพวกนายก็คือเทพฮาเดส!”

หงหลวนตอบโดยไม่ได้คิด

เทพฮาเดส?

อสูรร้ายบนโลกมนุษย์คนนั้นที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของความมั่งคั่ง อำนาจ แสนยานุภาพ และมีอิทธิพลบนโลกน่ะเหรอ?

ชายหน้ามีแผลเป็นตกใจจนฉี่ราด เสียงดังหึ่งในหัว พวกเขาต่อสู้กับเทพฮาเดส และยังคงรอดชีวิตมาได้ นี่เป็นเรื่องที่สามารถเอาไปคุยโวโอ้อวดได้ทั้งชีวิตเลยนะเนี่ย!

“จับผมเถอะ รีบจับผมไปเถอะ ให้ผมจำคุกตลอดชีวิต เร็วเข้า รีบจับผมไป…”

พอผู้ชายใบหน้ามีแผลเป็นมีปฏิกิริยาตอบสนอง ก็ตกใจกลัวจนร้องเสียงดัง

ตอนนี้เขากังวลเป็นอย่างยิ่งว่า เทพฮาเดสจะย้อนกลับมาเล่นงานเขาจนตาย และสำหรับเขา คุกเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดตลอดชีวิตที่เหลืออยู่

“นำตัวพวกนี้ไปสอบสวนอย่างเข้มงวดให้หมด ก่อนค่ำนี้จะต้องรู้ผลการสอบสวน”

หงหลวนออกคำสั่ง เธอรู้ว่าก่อนหน้านี้ที่ตนอยู่ในฝูงคนที่ไปรับคนในสนามบิน เทพฮาเดสจะต้องพบเจอแล้วอย่างแน่นอน มิฉะนั้น เทพฮาเดสก็คงจะไม่แค่ชกต่อยเจ้าคนหน้ามีแผลเป็นและพรรคพวกอย่างง่ายดายแบบนี้หรอก

เทพฮาเดสอยากให้เธอช่วยสอบสวน!

“ไม่ต้องสอบสวนครับ ผมยอมรับ ผมยอมรับผิด…”

ชายหน้ามีแผลเป็นและคนอื่น ๆ หวาดกลัวจนส่งเสียงร้องดัง

......

ภายใต้การชี้แนะของหลินซี เย่ฮวนไปที่บ้านของหลินซีเพื่อเอาพาสปอร์ต จากนั้นก็ไปที่สำนักงานกิจการพลเรือน

ระหว่างทาง หลินซีได้นำสัญญาก่อนแต่งงานที่เขียนเรียบร้อยส่งไป

เมื่อทั้งสองมาถึงสำนักงานกิจการพลเรือน ทนายความก็รออยู่ที่ประตูสำนักงานกิจการพลเรือนพร้อมสัญญาการแต่งงานแล้ว

"เซ็นชื่อ!"

หลินซีเปิดไปยังหน้าสุดท้ายของสัญญาก่อนแต่งงานโดยตรง ปิดบังเนื้อหาสัญญา เผยให้เห็นเฉพาะตำแหน่งที่เซ็นชื่อแล้วเอ่ยสั่ง

“ผมยังไม่ได้อ่านเนื้อหาของข้อตกลงเลยนะ!”

เย่ฮวนพูด!

หลินซีถลึงตาใส่ “บอกให้เซ็นก็เซ็นสิ จะพูดไร้สาระอะไรนักหนา!”

“เอาเถอะ!”

เย่ฮวนยักไหล่ ก่อนจะเซ็นชื่อในสัญญา!

ที่จริง เขาไม่สนใจว่าหลินซีจะเล่นลูกไม้บ้า ๆ อะไรในสัญญานั้นด้วยซ้ำ ในฐานะเทพฮาเดส ไม่มีกฎหมายของประเทศใด ๆ ในโลกที่สามารถควบคุมและลงโทษเขาได้!

หลินซีรอเย่ฮวนเซ็นชื่อเสร็จ พร้อมกับระงับความตื่นเต้นของเธอ ก่อนจะทำเรื่องจดทะเบียนสมรสเสร็จสิ้น!

หลังจากทั้งสองคนเดินออกมาจากสำนักกิจการพลเรือนพร้อมกับทะเบียนสมรส ในที่สุดหลินซีก็หัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป ในเสียงหัวเราะเต็มไปด้วยความสบายที่จะได้แก้แค้นครั้งใหญ่แล้ว

“จากนี้ไป นายคือสัตว์เลี้ยงของฉันแล้ว ฉันจะค่อย ๆ เล่นนายจนตาย!”

“เล่นผมจนตายเหรอ?”

ดวงตาของเย่ฮวนเป็นประกาย และเขาพูดอย่างตื่นเต้น

“ได้สิ ได้สิ ไม่ว่าหนึ่งคืนจะเอากี่ครั้ง ผมจะอยู่กับเธอจนถึงที่สุด ผู้หญิงที่เคยนอนกับผมต่างเรียกผมว่าพี่สิบเอ็ด!”

ใบหน้าสวยงามของหลินซีมืดมนลง ก่อนจะสะบัดมือโยนสัญญาก่อนแต่งงานให้เย่ฮวน แล้วเอ่ยเสียงเย็น

“นายคิดมากไปแล้ว อ่านข้อตกลงนี้ให้ดีก่อนเถอะ!”

หลินซีมองสีหน้าของเย่ฮวนอย่างรอคอย

ในความคิดของเธอ หลังจากอ่านข้อตกลงแล้ว เย่ฮวนคงจะโกรธมากจนคลั่ง คงจะนึกเสียใจที่เคยทำให้เธออัปยศอดสู จากนั้นก็คุกเข่าลงบนพื้นพร้อมขอร้องให้เธอยกโทษให้เขา!

“น่าสนใจ!”

เย่ฮวนอ่านข้อตกลงข้อแรกจบก็เริ่มตื่นเต้น ยิ่งอ่านก็ยิ่งตื่นเต้น

ข้อหนึ่ง หลังจากแต่งงานแล้ว ฝ่ายชายฝ่ายหญิงจะไม่เข้าไปแทรกแซงชีวิตและการทำงานของแต่ละฝ่าย

ข้อสอง หลังแต่งงานแล้ว ฝ่ายชายฝ่ายหญิงไม่สามารถนอนร่วมเตียงกันได้

ข้อสาม หลังแต่งงานแล้ว ฝ่ายหญิงมีสิทธิ์ที่จะควบคุมเวลาทั้งหมดของฝ่ายชาย

ข้อสี่ หลังแต่งงานแล้ว ฝ่ายหญิงมีอำนาจสั่งให้ผู้ชายทำอะไรก็ได้ และฝ่ายชายไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ

ข้อห้า...

ยังมีอีกหลายสิบข้อ

ข้อสุดท้ายคือ หากฝ่ายชายฝ่าฝืนข้อตกลงข้อใดข้อหนึ่ง ฝ่ายหญิงมีสิทธิ์ยกเลิกการสมรสได้ทันที และฝ่ายชายจะต้องออกจากบ้านด้วยตัวเปล่า

แทนที่จะบอกว่านี่คือสัญญาก่อนแต่งงาน ไม่สู้บอกว่าเป็นสัญญาขายตัวจะดีกว่า!

“ทำไมนายถึงตื่นเต้นขนาดนี้?”

หลินซีแทบไม่เชื่อสายตาของตัวเอง เธอไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเย่ฮวนถึงได้ตื่นเต้นขนาดนี้ หลังอ่าน“สัญญาขายตัว”เสร็จ

นี่ไม่สมเหตุสมผลเลย!

ต้องรู้ว่ามีสัญญาก่อนแต่งงานฉบับนี้แล้ว ย่อมหมายความว่าเสรีภาพส่วนบุคคล ศักดิ์ศรีของเย่ฮวนจะอยู่ภายใต้การควบคุมของเธอ

แต่จู่ ๆ เย่ฮวนก็ตื่นเต้นมากขนาดนี้ นี่มันหมายความว่าอย่างไร?

“หยุดเสแสร้งได้แล้ว ฉันรู้ว่านายต้องโกรธมาก ตื่นตระหนกตกใจ และเสียใจอย่างยิ่งที่ได้เซ็นชื่อลงไปในข้อตกลงนี้”

หลินซีทำท่าเหมือนอ่านใจเย่ฮวนได้ และเผยไต๋เย่ฮวนโดยไม่เกรงใจสักนิด

“จู่ๆ ผมก็เริ่มจะเฝ้ารอชีวิตหลังแต่งงานซะแล้วสิ!”

เย่ฮวนสีหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวัง

หลินซีจ้องมองสีหน้าและสายตาของเย่ฮวน ทันใดนั้นก็พบว่าเย่ฮวนมีความสุขและตั้งหน้าตั้งตารอจากใจ ในขณะเดียวกันที่เธอตระหนักได้ว่าเจ้าคนโรคจิตอย่างเย่ฮวนมีแนวโน้มเป็นมาโซคิสม์ เธอก็รู้สึกขุ่นเคืองอย่างหาที่เปรียบมิได้ นี่ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่เธออยากจะเห็นเลยแม้แต่น้อย

เธออยากเห็นเย่ฮวนโกรธ เสียใจ และคุกเข่าขอร้องเธอให้ปล่อยเขาไปเมื่อได้รู้ความจริงเกี่ยวกับข้อตกลงการแต่งงาน

“เจ้าคนหื่นกามรอก่อนเถอะ ฉันจะทำให้นายอยู่ไม่ได้ ตายก็ไม่ได้คอยดูเถอะ!” หลินซีกัดฟันพูดด้วยความโกรธ

“จะเริ่มเมื่อไร?” เย่ฮวนถามอย่างคาดหวัง

“ตอนนี้!”