บทที่ 3 ผู้หญิงที่ทำให้เทพฮาเดสก้มหัวขอโทษ

เทพฮาเดสออกจากคุกแล้ว!

หลังจากเทพแห่งสงครามออฟฟิเชียลจากทั่วทุกมุมโลกทราบข่าวนี้ พวกเขาก็รีบส่งข้อความถามผู้คุมทันที

“เทพฮาเดสจะไปที่ไหน?”

นี่คือสิ่งที่พวกเขาให้ความสนใจมากที่สุด!

สำหรับพวกเขา เทพฮาเดสออกจากคุก ไปที่ไหนก็มักจะนำความตาย ความตื่นตระหนกและความปั่นป่วนไปสู่ที่นั่น

แต่ขอแค่พวกเขารู้ว่าเทพฮาเดสไปที่ไหน พวกเขาก็จะสามารถเตรียมการแต่เนิ่น ๆ ได้

ปรากฏว่า ผู้คุมก็บอกว่าไม่รู้ ทำเอาเทพแห่งสงครามออฟฟิเชียบจากทั่วทุกมุมโลกเกิดภาวะกระเพาะปัสสาวะบวมและกลั้นปัสสาวะอย่างตึงเครียด

พวกเขารีบออกคำสั่งให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องรวบรวมบันทึกการเข้าเมือง และวิดีโอการตรวจสอบความปลอดภัยทั้งหมดจากทุกเมืองภายในสามวันข้างหน้า แล้วส่งไปที่สำนักงานเทพแห่งสงคราม เพื่อให้พวกเขาเป็นคนตรวจสอบแยกแยะด้วยตนเอง

ทำไงได้ มีแต่พวกเขาเท่านั้นที่เคยเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเทพฮาเดส ส่วนคนอื่น ๆ ถึงจะเคยเห็นเทพฮาเดส ก็ไม่มีทางมองออก!

และในขณะที่เทพแห่งสงครามออฟฟีเชียลจากประเทศต่างๆ ทั่วโลกกำลังตึงเครียด สมาชิกจำนวนมากของ"สำนักนรก"ซึ่งเป็นองค์กรใต้ดินที่ลึกลับที่สุดในโลก ก็แบ่งกลุ่มไปที่หัวเซี่ย

ในเวลาเดียวกัน จารชนของสำนักนรกในทุกเมืองของหัวเซี่ยก็พากันยกเลิกสถานะจำศีล...

……

นอกสนามบินเมืองเผิง!

หลินซีสวมเสื้อกั๊กรัดรูปสีดำ กางเกงสีดำ รองเท้าหนังสีดำ สวมแว่นตากันแดดสีดำ

เธอกำลังอบรมบอดี้การ์ดสิบห้าคนที่แต่งตัวเหมือนกันทุกคน

“พวกนายจงฟังให้ดี อีกเดี๋ยวชายคนนั้นจะออกมาจากสนามบิน ฉันบอกให้ลงมือเมื่อไร พวกนายก็ค่อยลงมือ เวลาโจมตีก็อย่าโจมตีโดนจุดสำคัญล่ะ แค่ตีเขาตรงบริเวณที่มีเนื้อเยอะ ๆ แรง ๆ สักหน่อยก็พอ เข้าใจหรือยัง?”

"เข้าใจแล้วครับ!"

บอดี้การ์ดสิบห้าคนตอบรับพร้อมกัน

หลินซีพยักหน้า มองตรงทางออกของสนามบิน คิดในใจด้วยความขุ่นเคือง

“เฮอะ ชายคนนี้พรากความบริสุทธิ์ของฉันไป เดี๋ยวต้องทุบตีนายจนลงจากเตียงไม่ได้เป็นเวลาสามเดือนเสียก่อน!”

เธอโกรธมากจริง ๆ

ประการแรก หลินไท่ ปู่ของเธอบังคับให้เธอแต่งงานกับชายแปลกหน้าที่เธอไม่เคยพบหน้ามาก่อนอย่างไม่มีเหตุผล

เธอเป็นลูกสาวคนโตผู้สง่างามของตระกูลหลิน เรื่องใหญ่อย่างการแต่งงานจะทำให้เป็นเรื่องเล่น ๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน

ประการที่สอง เธอคิดที่จะหาคนที่ชิงความบริสุทธิ์ของเธอมารับผิดชอบ ใช้อุบายนี้เพื่อให้คุณปู่ตั้งตัวไม่ทัน!

หลินซีคิดดีแล้ว ถ้าเธอเจอว่าที่สามีของเธอเมื่อไร เธอจะทำร้ายเขาจนส่งเข้าโรงพยาบาลไปเสียก่อน หลังจากที่เขาออกจากโรงพยาบาลแล้ว ก็จะทุบตีเขาต่อจนกว่าเขาจะยกเลิกการหมั้นหมายนี้ซะ!

เป็นผู้หญิงก็ต้องโหดสักหน่อย!

“อืม?”

ตอนนั้นเอง จู่ ๆ หลินซีก็เห็นเย่ฮวนเดินออกมาจากสนามบินพร้อมสะพายกระเป๋าเป้บนหลังของเขา

ข้างหลังก็เห็นจอมมารหญิงกำลังลากกระเป๋าเดินทางใหญ่สองใบเดินตามมา

ทว่า หลินซีไม่สนใจจอมมารหญิง ก่อนที่ดวงตาคู่งามจะจ้องเขม็งไปที่เย่ฮวน

“นั่นเขา!”

“ไม่ผิดแน่ เป็นเขา!”

หลินซีมองแวบเดียวก็จำเย่ฮวนได้ทันที

เธอจำผู้ชายที่เคยขึ้นเตียงกับเธอได้ ผู้ชายที่ไร้ซึ่งความรับผิดชอบ แม้จะสลายเป็นขี้เถ้าก็จำได้อยู่ดี!

ชั่วพริบตานั้นเอง ความโกรธที่สะสมมาห้าปีพวยพุ่งขึ้นสมองของหลินซีราวกับภูเขาไฟระเบิด ส่งผลกระทบต่อสติรู้ผิดชอบชั่วดีของเธออย่างบ้าคลั่ง!

“ผู้ชายเฮงซวย ไอ้สวะ สถุล ห้าปีแล้ว ในที่สุดก็หานายพบแล้ว”

หลินซีพุ่งเข้าไปด้วยความขุ่นเคือง ก่อนจะเตะไปที่เป้าของเย่ฮวน

เหตุการณ์นี้ดึงดูดความสนใจของฝูงชนที่กำลังมารับคนที่สนามบิน ทยอยกันมองมาทางนี้

จอมมารหญิงที่ติดตามอยู่ด้านหลังเย่ฮวน เห็นใครบางคนแอบโจมตีไอดอลของตัวเอง เจตนาสังหารเดือดพล่านขึ้นมา แต่ก็ลดลงอย่างรวดเร็ว ตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเทพฮาเดส ผู้หญิงอ่อนแอคนนี้ดูก็รู้ว่าข่มขู่อะไรเทพฮาเดสไม่ได้หรอก

“เกิดอะไรขึ้น?”

เย่ฮวนหลีกหนี "การโจมตีจุดตาย" ของหลินซีได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะขมวดคิ้วเอ่ยถาม

“เฮ้ย เธอบ้าไปแล้วเหรอ? เตะผมทำไม”

เพราะหลินซีสวมแว่นกันแดดสีดำขนาดใหญ่ เย่ฮวนจึงจำเธอไม่ได้

“ฉันเตะคุณทำไมน่ะเหรอ? ว่าไงนะ ฉันเตะคุณทำไม”

หลินซีโกรธจัดจนใบหน้าสวยซีดเซียว ร่างบอบบางสั่นเทิ้ม หายใจหอบกระชั้นอย่างหนักหน่วง ‘ลูกท้อ’ทั้งสองข้างที่อยู่ภายในเสื้อกั๊กรัดรูปสีดำ... แค่กแค่ก... เย่ฮวนรีบเบนสายตาที่ไม่มีมารยาทออกไป

หลินซีถอดแว่นกันแดดออก แล้วเอ่ยถามด้วยความขุ่นเคือง

“เพิ่งจะผ่านไปห้าปี ผู้ชายเฮงซวย กากเดนอย่างนาย จำฉันไม่ได้แล้วเหรอ?”

คำพูดเหล่านี้ทำให้จอมมารหญิงตระหนักได้ทันทีว่า หลินซีคือผู้หญิงที่เทพฮาเดสเคยมีอะไรด้วย และเป็นประเภทที่ฟันแล้วทิ้งอย่างนั้น หลินซีถึงได้พูดแบบนี้ออกมา

ดูแล้วเทพฮาเดสน่าจะเป็นผู้ชายเสเพลคนหนึ่ง!

ทันใดนั้นจอมมารหญิงก็ตั้งหน้าตั้งตารอชีวิตของตัวเองในอนาคตแล้ว ในฐานะหัวหน้าแม่บ้านของเทพฮาเดส เธอจะต้องได้รับความโปรดปรานจากเทพฮาเดสอย่างแน่นอน!

ฝูงชนที่มามุงดูก็เข้าใจในชั่วพริบตา พวกเขาทั้งหมดมองเย่ฮวนด้วยสายตาที่เหมือนมองผู้ชายเฮงซวย ยอดหญิงงามอย่างหลินซี เจ้าหมอนี่ถึงกับฟันแล้วทิ้ง เดรัจฉาน!

ในขณะเดียวกัน ฝูงชนต่างประหลาดใจในความลุ่มหลงของหลินซี ถูกฟันแล้วทิ้งมานานห้าปีแล้ว ก็ยังไม่ลืมผู้ชายสารเลวคนนี้

“ที่แท้ก็เธอนี่เอง จำได้จำได้!”

ตอนนั้นเอง เย่ฮวนถึงจะจำหลินซีได้ ก่อนจะมองเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า คิดในใจว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนผู้หญิงในคลิปวิดีโอ รวมไปถึงภาพจำในใจของเขาที่มีต่อเธอสักเท่าไรนัก!

หลินซีในคลิปวิดีโอสวมชุดสาวออฟฟิศ มีสติปัญญา ฉลาดเฉียบแหลม และมีออร่าที่แข็งแกร่ง

ตอนนี้หลินซีแต่งตัวแบบนี้ แลดูกล้าหาญชาญชัย เปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายสังหาร ทั้งหล่อ ทั้งเท่ และเซ็กซี่

สำหรับหลินซีในภาพติดตาของเขา เธอเป็นคนเต็มไปด้วยตัณหาราคะ!

ผู้หญิง เปลี่ยนแปลงมากมายหลากหลายไม่ขาดสายจริง ๆ !

“นายกำลังมองอะไร?”

หลินซีเอ่ยถามด้วยความโกรธเมื่อเห็นเย่ฮวนมองเธออย่างหื่นกาม

“ชุดของเธอดูเซ็กซี่กว่าแอร์โฮสเตสและเจ้าหน้าที่ตำรวจเสียอีก” เย่ฮวนพูดความในใจออกมา

ดวงตาของจอมมารหญิงทอประกาย ที่แท้ท่านเทพฮาเดสก็ชอบแบบนี้นี่เอง ดูท่าว่าตนจะต้องเตรียมอุปกรณ์และเครื่องแบบสักหน่อยแล้ว

“นาย……”

หลินซีคิดไม่ถึงว่าไอ้สัตว์นี่ เจอกันอีกครั้งนอกจากจะไม่รู้สึกผิดอะไรแล้ว ยังจะลวนลามเธอต่อหน้าธารกำนัลอีก ทำเอาเธอโกรธสุดขีด!

เธอเข้าไปจะตบหน้าเย่ฮวนด้วยความเดือดดาล

“ฉันจะตีนายให้ตายไปเลย ไอ้คนลามก...”

เย่ฮวนรีบหลบหนี พลางคิดในว่าผู้หญิงคนนี้เป็นระเบิดหรือเปล่า? เอะอะก็ระเบิด!

“ย๊ากกก...”

หลินซีเห็นตัวเองโจมตีไม่โดนเย่ฮวนถึงสองครั้ง ก็โกรธจัดจนกระทืบเท้าอย่างบ้าคลั่ง ความโกรธในใจก็ยิ่งแผดเผารุนแรงมากขึ้น

“ตีเขาซะ ตีเขาให้ตาย ตีเขาให้ตายซะ...”

บอดี้การ์ดสิบห้าคนเตรียมพร้อมจะโจมตีอยู่นานแล้ว เข้ามาโอบล้อมเย่ฮวนอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เปิดฉากการโจมตี

เมื่อเห็นภาพนี้ ฝูงชนก็ตะโกนอย่างสะใจ เฝ้ารอบอดี้การ์ดทั้งสิบห้าคนอัดเย่ฮวนกลายเป็นหัวหมู เพื่อระบายความแค้นแทนหลินซี

มีเพียงจอมมารหญิงเท่านั้นที่รู้ถึงความสามารถของเย่ฮวน บอดี้การ์ดทั้งสิบห้าคนนี้ทำอะไรเย่ฮวนไม่ได้แม้แต่ผมเส้นเดียว

“เฮ้ เฮ้ เฮ้ ต่อสู้ในที่สาธารณะดูจะไม่เหมาะสมนะ!”

เย่ฮวนแสร้งทำเป็นหลีกเลี่ยงการโจมตีของบอดี้การ์ดอย่างไม่เป็นท่า แต่ยังไม่ได้สู้กลับ ในฐานะปรมาจารย์ เขารู้สึกอายที่ต้องรังแกเศษสวะกลุ่มนี้

“ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วหรือ ช้าไปแล้ว!”

หลินซีคิดว่าเย่ฮวนกลัวแล้ว กำลังร้องขอความเมตตาจากเธอ เพราะในสายตาของเธอ บอดี้การ์ดสิบห้าคนกำลังบีบอัดเย่ฮวนจนไม่สามารถโจมตีกลับได้ จึงเอ่ยคำสั่ง

“ตีซะ ตีให้หนัก ๆ เอาให้ท่อนล่างเละไปเลย…”

ผู้ชมที่กำลังชมเรื่องคึกคักพลันรู้สึกเย็นยะเยือก ในใจคิดว่าเวลาผู้หญิงโหดขึ้นน่ากลัวจริง ๆ ด้วย แต่ผู้ชายเฮงซวยอย่างเจ้านี่สมควรแล้ว สมน้ำหน้า

เย่ฮวนตกใจกับคำพูดของหลินซี ผู้หญิงคนนี้เกลียดแค้นเขาปานนี้ ถ้าแต่งงานกับเธอ ไม่แน่ว่าเธออาจจะฉวยโอกาสที่ตนนอนหลับแอบเข้ามาตัดของเขาก็เป็นได้

ตนรีบจบเรื่องคึกคักนี้เสียก่อนดีกว่า ฆ่าคนก็ไม่ได้ หากตีต่อไปก็ไม่น่าสนุกแม้แต่น้อย

ดังนั้น!

ในที่สุด เย่ฮวนก็จู่โจมกลับแล้ว!

ใช้วิธีต่อสู้แบบฉบับนักเลงหัวไม้ โดยเจาะจงไปที่เป้าของบอดี้การ์ดเป็นการเฉพาะ!

"ไร้ยางอาย หยาบช้า..."

หลินซีเห็นเย่ฮวนจู่โจมตรงส่วนนั้นของบอดี้การ์ด ก็ด่าทออย่างดูถูกเหยียดหยาม

ไม่นานนัก!

บอดี้การ์ดทั้งสิบห้าคนหน้าเป็นสีม่วง ล้มลงกับพื้นพร้อมกับกุมเป้า ส่งเสียงร้องโหยหวนอย่างโหดร้ายประหนึ่งเสียงฆ่าหมู

ฉากนี้ทำให้หลินซีรู้สึกผิดเป็นอย่างยิ่ง บอดี้การ์ดทั้งสิบห้าคนมาที่นี่เพื่อช่วยเธอ แต่ไม่คิดว่าจะโดนเธอทำร้ายเข้าแล้ว

ฝูงชนพากันตกตะลึงจนตาค้าง พวกเขาคาดไม่ถึงว่าเย่ฮวนจะร้ายกาจขนาดนี้ หนึ่งต่อสิบห้าชนะได้อย่างง่ายดาย

เพียงแต่วิธีที่เอาชนะนั้น ออกจะเจ้าเล่ห์ ชั่วร้าย อำมหิตไปหน่อย เท่ากับว่าทำให้บอดี้การ์ดทั้งสิบห้าคนไม่มีทายาทสืบสกุลได้เลย!

“ไม่ต้องกังวล ผมไม่ได้ลงมือรุนแรงเกินไป ให้พวกเขาพักสักหน่อยก็ไม่เป็นไรแล้ว ไม่มีผลตามมาภายหลัง!”

เย่ฮวนปลอบใจเธอ แสร้งทำเป็นหายใจหอบแฮก ๆ คล้ายจะเหนื่อยมากอย่างไรอย่างนั้น

“ไอ้คนต่ำช้า ลามกจกเปรต...”

หลินซีกัดฟันพลางพูด

เย่ฮวนคิดว่าควรจะตอบยังไงดี? เอ่ยขอบคุณ? ก็อาจจะทำให้หลินซีโกรธจนเกิดเรื่องอะไรตามขึ้นมาอีก ช่างเหอะ ไม่ตอบแล้ว!

“ไม่รู้สึกผิดสักนิดเลยหรือไงกัน?”

หลินซีเอ่ยถามด้วยความขุ่นเคือง เมื่อเห็นเย่ฮวนยืนโง่ ๆ อยู่ตรงหน้าเธอ

รู้สึกผิด?

มีแต่สวรรค์และพื้นดินที่รู้ คำว่ารู้สึกผิดไม่มีอยู่ในพจนานุกรมของเย่ฮวนมานานแล้ว!

เขาผ่านประสบการณ์ความเป็นความตาย และความชั่วร้ายของจิตใจคนมามากนัก ทั้งสังหารคนมามาก หัวใจเขาจึงแข็งราวกับหิน และเย็นชาประหนึ่งน้ำแข็งมานานแล้ว ไม่มีผู้ใดหรือสิ่งใด ๆ ในโลกนี้ที่สามารถทำให้หัวใจของเขาสั่นไหวได้

แต่เมื่อรู้ว่าหลินซีเป็นหลานสาวของผู้ช่วยชีวิตของเขา เขาก็รู้สึกทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย

“งั้นผมขอโทษเธอก็แล้วกัน!”

เย่ฮวนโค้งคำนับต่อหลินซี

“ขอโทษครับ!”