บทที่ 4

“ขอบใจมากนะ เอ่อ...สำหรับงานส่วนของกูน่ะไอ้เป้”

“เอ่อ ไม่เป็นไร มึงจ่ายขนาดนั้น กูจะไม่ช่วยได้ยังไงวะ แต่กูขอโอนคืนครึ่งหนึ่งนะ ไอ้มาย มันเยอะไปนะโว้ย ค่าทำงานแทนมึงนี่”

“เอาไว้เหอะ กูพึ่งได้กำไรมา ก็เททันก่อนที่เค้าจะมีเรื่องกันนั่นล่ะ ไอ้กองทุนเจ้าปัญหานั่น”

“โอเค งั้นตามนี้นะ มึงต้องขอบคุณพี่ซันเลยที่สะกิดเตือน ว่ากองทุนตัวนี้แม่งแปลก มีปัญหาปั่นแน่ๆ เทได้ให้เททิ้ง ก่อนจะซวยก็จริงว่ะ”

“อืม กูจะกราบแนบอกพี่เค้าเลยล่ะ”

คนพูดอมยิ้มเขากำลังโทรศัพท์คุยกับปลายสาย ตาของเขามองตามสามสาวที่ก้าวขึ้นรถคันหนึ่ง แล้วขับแล่นออกไปจากบริเวณท่าเรือ

“โหย มึงกล้าเหรอวะไอ้มาย พี่ซันเลยนะโว้ย หมายปองดอกฟ้าของแผนกเรารึ?”

“ก็...กูชอบพี่เค้าจริงๆ นี่หว่า ดอกฟ้าแล้วยังไงล่ะ กูก็จะทำตัวเป็นคนที่เก่งเสมอเค้า แล้วก็ขอเด็ดดอกฟ้านี้มาครองและถนอมไว้”

“อื้อหือ”

ปลายสายแลจะอึ้ง กับคำพูดของเขา คนพูดเองก็หน้าแดงเลยล่ะ ดีนะที่เพื่อนไม่เห็นว่าเขากำลังเขินมากขนาดไหน เขาไม่เคยพูดอะไรแบบนี้มาก่อน ไม่เคยรู้สึก...ขนาดนี้กับใครด้วย นอกจากผู้จัดการแผนกคนสวย เก่ง รอบด้านไปหมดอย่างสุนิษา

“โอ้โห ไอ้มาย มึงเอาจริงเว้ย”

“เอ่อ เอาจริง”

การที่เขาลางานมานี่ ก็เพราะว่า...เขาบังเอิญไปท่องโลกออนไลน์ตามปรกติ บังเอิญไปเห็นบางข้อความเข้า เนื่องจากเขาเป็นเพื่อนในเฟซบุ๊กกับอภิญาดา รองหัวหน้าแผนก บัดดี้ของสุนิษา สองสาวนี้เป็นหัวหอกของบริษัทของพวกเขาเลยก็ว่าได้ และก็มีคุณสมบัติเหมือนกันคือ สวย เก่ง รวย และโสด

สุนิษานั้นดูจะเคร่งขรึม เอาจริง มากกว่าอภิญาดา ที่บางทีบางหน เธอก็จะทำตัวหลุดมาดที่วางไว้ แต่นั่นมันดันเป็นเสน่ห์ของเธอไปอย่างไม่รู้ตัว รองหัวหน้าของเขาไม่รู้ตัวหรอก ว่าหล่อนฮอทที่แผนกมากขนาดไหน กับความโก๊ะปนความเท่ในเรื่องงานนั้น

สุนิษาที่รั้งตำแหน่งหัวหน้าแผนก มาดของหล่อนิ่งกว่าอภิญาดา นัยน์ตาคมกริบนั่นยามมองจ้องแบบเอาจริงของหล่อนดูเซ็กซี่...มากๆ ในสายตาของเขา นัยน์ตาของหล่อนปลุกอารมณ์หนุ่มของเขาให้โลดคึก ขณะที่เพื่อนๆ ของเขากลัวสายตานี้ของสุนิษามาก และพูดกันลับหลังว่าสายตาพิฆาต แต่มันไม่ใช่สำหรับเขาเลย มันพิฆาตก็จริง แต่พิฆาตหัวใจเขา ให้ยอมสยบกับเธอคนเดียว แต่เขาได้แต่มองเธอห่างๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอจะมองเห็นเขาบ้างไหมในสายตา ก็เธอมีโบรกเกอร์ที่เป็นลูกน้องผู้ชายเกือบสิบคน...เขาพึ่งมาทำงานได้ไม่ถึงปี ยอมรับกับตัวเองเลยว่า ตื่นเต้นทุกหนที่เห็นเธอ รู้สึกฟินทุกรอบที่เข้าประชุมกับเธอ แล้วเมื่ออภิญาดามากดขอเป็นเพื่อนกับเขาในเฟซบุ๊กไม่รู้ล่ะว่าบังเอิญหรืออะไรเขาก็รีบกดตอบรับ มันทำให้เขาเห็นสุนิษาในอีกมุมหนึ่ง แล้วทำให้เขายิ่งตกหลุมรักมากขึ้นไปอีก แต่เขายังรอความกล้า และรอความพร้อม ที่จะทำให้เขากล้าที่จะเผยอเคียงสารภาพความในใจกับเธอ

ก็อย่างว่าเธอดูเพียบพร้อม สูงส่งขนาดนั้น ส่วนเขาก็รู้ตัวดีว่าตนเองเป็นยังไง แต่เขาก็ไม่ได้คิดจะท้อ เขาพยายามในทุกวัน ที่จะทำตัวให้กลายเป็นผู้ชายที่ดีมากยิ่งขึ้น มีทุกสิ่งพร้อมไม่น้อยหน้าเธอ เขาเฝ้ามองเธอ ชื่นชมเธอ มันเป็นแรงในการผลักดันให้เขาทำได้หลายสิ่งหลายอย่าง

มธุกรถอนใจเฮือก เมื่อนึกถึงข้อความที่ทำให้เขากระโจนออกมาจากความขลาด ออกมาแบบว่าลืมตัวเลยล่ะ

ไปปาร์ตี้ฟูลมูนด่วนจี๋ พร้อมกับเพื่อนซี้ งานนี้ต้องได้ผัวโว้ย!

อภิญาดาประกาศขนาดนั้น แถมยังแท็คเพื่อนอีกสองคนอย่างสุนิษาและกิ่งพะยอมเสียด้วยสิ พวกหล่อนลางานอาทิตย์หนึ่งพร้อมกัน พอเขารู้เข้าก็ใจสั่น รีบลางานตามพวกเธอมาอย่างว่องไว

พี่ซัน...ผมยอมให้พี่ไปปาร์ตี้แบบนั้นไม่ได้หรอก

เขาหึงเธอวูบหนึ่ง แล้วก็ตั้งปณิธานกับตัวเองเลยล่ะ ว่าเขาจะเป็นชายหนุ่มในปาร์ตี้ฟูลมูนที่เธอไปปรากฏตัว แล้วเขาก็จะเป็นผู้ชายคนที่เธอเลือก

งานเด็ดดอกฟ้าภาคบังคับนี้ เขาจะต้องทำให้สำเร็จ...อานุภาพแห่งรักข้างเดียวนี่ รุนแรงจนทำให้เขาอดทนอยู่ในมุมมืดเงียบๆ ไม่ได้อีกแล้ว ไม่ได้แล้วจริงๆ

.........

“เฮลโหล่ สวยหรือยังจ๊ะ สวยหรือยัง”

เสียงแจ๋วๆ ของอภิญาดา เรียกความสนใจจากเพื่อนทั้งสอง สุนิษานั่งแต่งหน้า ส่วนกิ่งพะยอมกำลังนั่งดูยูทูปช่องท่านมหาสมปอง พวกหล่อนหันมามองเพื่อนรักเป็นตาเดียว กิ่งพะยอมทำตาโต อ้าปากหวอ ส่วนสุนิษานั้นถึงกับอุทานออกมาว่า...

“ว้าว...”

“คืนนี้ได้แน่”

ปากกล้าว่าไปงั้น แต่ใจก็เต้นตุบๆ ขณะที่ยืดอก ชูสรีระบางอย่าง ให้ยิ่งโดดเด้ง กิ่งพะยอมทำตาปริบๆ เธอปิดยูทูป แล้วถามออกไปเสียงอ่อน

“แกยัดทิชชูไปกี่ลัง ยัยแตงโม ถึงได้อลังขนาดนั้นอะ”

“แอร๊...”

คนกำลังอวดนมถลึงตาใส่ แล้วกระโจนเข้าหาเพื่อน ที่หลบไม่ทัน ได้แต่ต้องกรี๊ดๆ เมื่อโดนอภิญาดาเอาหน้าอกทับหน้าเอา คนทำหัวเราะชอบใจพลางขู่เสียงจริงจัง

“นี่แนะๆ เอานมอัดหน้าเสียเลย หึ! ห้ามไปป่าวประกาศนะยัยกิ่ง ว่านมฉันอะนมปลอม แล้วไม่ได้ใช้ทิชชูย่ะ นวัตกรรมใหม่ เค้าเรียกว่าซิลิโคนอะเข้าใจไหม คอยดูนะโบนัสออกฉันจะเอาไป...”

พูดเองก็ลังเลเอง สุนิษาที่นั่งขำเพื่อนรักทั้งสองอยู่ ต่อท้ายให้เสียงแจ๋ว

“ทำนม”

“อื้อ ไม่อะ ทำบ้านให้พ่อดีกว่า”

“โธ่ นึกว่าจะแน่”

“กลัวเจ็บรึเปล่ายะ แหม...”

“แล้วถ้าคืนนี้ ผู้ที่แกตกได้ แกะมาเจอซิลิโคนเป็นก้อนล่ะ เค้าจะไม่เสียรมณ์เหรอ?”

คำถามจากสุนิษา ทำให้อภิญาดาทำตาปริบๆ แล้วก็ชักจะกังวลใจขึ้นมา จริงสินะ คืนนี้เธอตั้งใจหนักแน่น ว่าจะไม่เมาเต้นเหมือนทุกที คืนนี้เมาแล้วงดเต้น งดเรื้อน เธอจะได้ผู้แน่ๆ ล่ะคืนนี้

แล้วถ้าได้...เอ่อ...ถ้าไม่เมามาก ฉันจะกล้าไหมอะ จะต้องทำแขนทำขาท่าไหนทำอะไรยังไง? เคยแต่เห็นทฤษฎี ปฏิบัติไม่เคยสักหน มากสุดก็จูบ...แถมเป็นจูบที่โดนผู้ชายปล้ำจูบเอาตอนเมาจัด สุนิษาเล่าด้วยว่าเธอทั้งตบทั้งข่วนผู้ชายคนนั้นอีกต่างหาก เพราะเมามาก...จนกลายร่างเป็นแม่เสือ เมาอาละวาด ฟาดโต๊ะกลางร้าน จนขึ้นแบล็กลิสต์ของร้านว่าห้ามเธอกับสุนิษาเข้า

เอ่อเห้อ...

ถึงจะอยากแรดมากขนาดไหน แต่ระบบป้องกันตัวของฉันยามเมาทำไมมันแน่นหนาขนาดนี้กันนะ