Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
"คุณนอนกับหนูได้ไหมคะ" คำพูดเดียวของผู้หญิงหน้าตาเกลี้ยงเกลาที่เขาเจอในร้านขายยา ทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไปตลอดกาล ธฤตไม่พร้อมมีเมีย เขาไม่คิดจะหาบ่วงมาผูกคอ แต่แค่ตัดสินใจผิด ยอมให้เธอเข้ามาในห้องพักตอนสี่ทุ่ม ทุกแผนการก็พลิกกลับ ------------------------- "เมีย? เมียหรือวะ?" ธฤตทวนถามตัวเองเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ ให้ตายสิ! เขาไม่ซาบซึ้งกับคำคำนี้เลย แถมเวลานี้เขายังรู้สึกทั้งหลอนทั้งงงตัวเอง เขาได้กลายเป็นผู้ชายที่มีเมียแล้ว...เมียที่เขาไม่รู้จักและมั่นใจว่าเธอก็ไม่รู้จักเขาเช่นกัน "ผู้หญิงบ้าอะไร จู่ๆ ก็เข้าไปหาผู้ชายถึงในห้องพักโรงแรม พอท้องก็หอบเสื้อผ้าตามมาอยู่ที่บ้าน ทำไมถึงใจง่ายขนาดนี้" ถ้าพลอยพยอมเป็นผู้หญิงกร้านโลก เก่งกล้า และพูดจาฉะฉาน ผ่านประสบการณ์มาอย่างโชกโชน เขาก็คงไม่ต้องมานั่งคิดสงสัยจนปวดหัวอย่างนี้ ---------------------- "งั้นต้องรอถึงกี่เดือน ผัวเมียถึงนอนด้วยกันได้" "หนูไม่รู้ แต่อีกไม่นานหนูก็ท้องป่อง ถึงตอนนั้นพี่ยังจะเอาหนูอีกเหรอ พี่ไม่ใช่คนโรคจิตนะ พี่จะมีอารมณ์กับคนท้องโตเป็นลูกแตงโมได้ยังไง" "ถ้าผัวเอาเมียแล้วเรียกว่าโรคจิต ป่านนี้คนทั้งโลกคงกลายเป็นคนโรคจิตกันหมดแล้ว" "ไม่มีทางหรอก คนทั้งโลกจะกลายเป็นคนโรคจิตเหมือนพี่ได้ยังไง ต้องเหลือคนปกติอย่างหนูอยู่บ้างแหละ" พูดไปพูดมาเธอก็ทำให้เขากลายเป็นคนโรคจิตไปแล้ว แถมยังยกตัวเองเป็นคนจิตปกติเสียด้วย... ธฤตเดินเข้าไปในบ้าน เสียงหัวเราะในลำคอหนาลอยมาให้คนที่นั่งอยู่หน้าบ้านได้ยิน เธอจึงต้องเอี้ยวตัวไปมองตามหลังเขาด้วยความสงสัย เป็นอะไรของเขา เมื่อกี้เราแกล้งด่าเขานะ เขายังไม่รู้ตัวอีกเหรอ ทำไมซื่อขนาดนี้ แล้วเขาขำอะไร แปลกคนจริง
บทนำ ส้มหล่น
‘คุณนอนกับหนูได้ไหมคะ’
ผู้หญิงหน้าตาเกลี้ยงเกลาที่ธฤตเห็นอยู่ในร้านขายยาเมื่อตอนเย็นมาเคาะประตูห้องพักของเขาแล้วถามประโยคนี้
มือแข็งแรงจับลูกบิดประตูค้าง เขาจำเธอได้ แม้ตอนนี้หน้าตาของเธอซีดเซียวไปสักหน่อยก็ตาม...ประหลาดใจอยู่นะเมื่อคิดว่าเธออาจตั้งใจตามเขามาถึงโรงแรม ชายหนุ่มหรี่ตามองเธออย่างประเมิน
‘ขาย?’
คำถามง่ายแสนง่าย แต่เธอกลับทำท่าทางอึกอัก ไม่ยอมตอบเขา ได้แต่ก้มหน้าหลบสายตา เรียวปากหยักจึงกระตุกยิ้มอย่างรู้ทัน
‘ถ้าฉันอยากได้ผู้หญิงมานอนด้วย ฉันไม่สนใจหรอกว่าเธอจะเป็นมือใหม่หรือเจนสังเวียน แต่คืนนี้ฉันขอผ่าน ฉันอยากพักผ่อนด้วยการนอนหลับมากกว่า’
คำปฏิเสธนี้ทำให้เจ้าหล่อนเงยหน้าขึ้นมาโดยพลัน ดวงตาหวานส่อแววกังวล แถมเธอยังทำท่ากระสับกระส่ายจนเขาแปลกใจ
‘เธอต้องการเงินหรือ’
ธฤตถามไปตรงๆ...แต่นั่นแหละ ผู้หญิงที่มาเคาะประตูห้องพักในโรงแรม แล้วเสนอตัวให้ผู้ชายนอนด้วย มันมีจุดประสงค์เดียวก็คือเงินทั้งนั้น หากแต่ปฏิกิริยาของเธอแปลกไป เธอดูงุนงงในทีแรก ก่อนจะพยักหน้าหงึกๆ เมื่อทำท่าเหมือนเพิ่งนึกขึ้นมาได้
‘ใช่ค่ะ หนูต้องการเงิน’
‘เท่าไร’
‘แล้วแต่คุณจะให้หนูค่ะ’
‘เธออายุเท่าไร’
‘ยี่สิบสองปี’
‘ทำงานอะไร’
‘ขะ...ขายยา’
คำตอบกำกวม ใครได้ยินอาจตีความเป็นอย่างอื่นได้ แต่ธฤตรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ทำงานในร้านขายยาที่มีเภสัชกรชายวัยกลางคนเป็นเจ้าของร้าน โดยร้านตั้งอยู่ในตัวอำเภอที่เขาเพิ่งแวะเวียนไป
‘เธอร้อนเงินหรือ ค่าจ้างไม่พอใช้หรือไง’
‘ค่ะ’
คำถามร้อยแปดประดังเข้ามาในหัว ธฤตเห็นความไม่สมเหตุสมผลในคำตอบของเธอ แต่สมองของเขาดันขี้เกียจคิดเกินไป เขาจึงสรุปโครมไปว่าเจ้าหล่อนคงใช้เงินเกินตัวจนเกิดอาการช็อตเงิน แล้วจึงมาหาลำไพ่พิเศษกับแขกที่มาพักในโรงแรมริมทาง...เขาเชื่อด้วยว่านี่คงเป็นงานพิเศษที่เธอทำมาหลายครั้งแล้ว
ธฤตกวาดสายตามองทั่วกายของหญิงสาว เขากำลังประเมินราคาของเจ้าหล่อน ก่อนจะเสนอให้ไป
‘สองพัน’
เรียวลิ้นเล็กแลบเลียริมฝีปาก มันไม่ใช่อาการยั่วยวน แต่เกิดจากความว้าวุ่นใจของเธอ
‘ฉันไม่ใช่แขกกระเป๋าหนัก เธอเองก็น่าจะมองออก ถ้าอยากได้ราคาสูงกว่านี้ ฉันแนะนำให้เธอไปหาแขกแถวโรงแรมห้าดาว ไม่ใช่โรงแรมสามดาวแบบนี้’
ธฤตบอกเชิงสั่งสอน ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาเกิดอาการหงุดหงิดเมื่อคิดว่าเธออาจจะไม่ตกลง เพราะเขาเสนอราคาน้อยเกินไป หากทันทีที่เขากำลังจะปิดประตูห้อง ร่างเล็กบางก็แทรกเข้ามาในห้องพัก แล้วบอกอย่างเร่งเร้า
‘หนูตกลงค่ะ คุณจะให้เท่าไรก็ได้’
‘งั้นเข้าไปอาบน้ำ ฉันจะรอ’
ธฤตบุ้ยใบ้ไปทางห้องน้ำ ค่ำคืนที่แสนเหนื่อยล้าจากการเดินทาง มีผู้หญิงที่ดูสะอาดตามาให้นอนกก แบบนี้มันก็ดีเหมือนกัน แลกกับเงินสองพัน...มันก็คุ้ม