ตอนที่2 เหตุการณ์ในคืนนั้น

เมื่อถูกคนตัวสูงกระชากตัวเธอเข้าหาเขาพร้อมฉกฉวยบดจูบริมฝีปากของเธออย่างไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ตั้งตัว ใบหน้าของม่านไหมเผยความตกใจออกมาทันที เธอไม่คิดว่าชายหนุ่มที่ไม่เคยมองมาที่เธอเลยจะมาทำอะไรแบบนี้กับเธอได้ลง เสียงร้องอู้อี้ดังออกมาในลำคอเมื่อก้องภพใช้ลิ้นร้อนกวาดหาความหอมหวานจากริมฝีปากของเธออย่างเอาแต่ใจ ในตอนนี้ร่างกายของชายหนุ่มมันทนไม่ไหวแล้วเขาไม่สนว่าผู้หญิงคนนี้เขาจะรู้สึกพิศวาสด้วยรึเปล่า

ตุบ! ร่างเล็กถูกเหวี่ยงลงบนเตียงกว้างตามด้วยร่างกำยำของชายหนุ่มที่ในตอนนี้ปลดเสื้อผ้าออกจนหมดแล้ว มันรวดเร็วทุกอย่างจนม่านไหมไม่ได้ตั้งตัว พอได้สติเธอจะขยับกายหนีก็ไม่ทันเสียแล้ว

"คุณก้องภพ อย่านะคะ!"เธอเอ่ยปากร้องห้ามอีกฝ่ายถึงเธอรักเขามากแค่ไหนแต่สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นมันก็ไม่สมควรอยู่ดี

"จะห้ามทำไมฮะ ต้องการแบบนี้ไม่ใช่รึไงนี่ไงฉันกำลังสนองให้เธออยู่!"น้ำเสียงห้วนตะคอกใส่หน้าของคนตัวเล็กจนเธอตกใจไม่น้อย ก้องภพคนตรงหน้านี้ไม่เหมือนคนที่เธอแอบรักเลยสักนิด

"ไม่ค่ะ ม่านไม่ได้ต้องการแบบนี้ปล่อยนะคะ"

"หึ ไม่ต้องการงั้นเหรอตลกสิ้นดี เลิกตอแหลสักที อยากได้ฉันมากหนักใช่ไหม รักฉันมากสินะ!"ม่านไหมชะงักไปทันที เธอไม่รู้ว่าชายหนุ่มรู้ได้อย่างไรว่าเธอนั้นรักเขา เมื่อเห็นใบหน้าของม่านไหมที่ดูตกใจกับคำพูดของเขา รอยยิ้มของก้องภพก็เผยออกอย่างเย้ยหยันอีกฝ่าย

"หึ เรื่องจริงสินะ!"

แควก แควก แควก

ไม่ทันที่ม่านไหมจะเอ่ยอะไรออกไป เสียงเสื้อของเธอก็ถูกมือหนากระชากออกจากกันเสียแล้ว เศษผ้าบาดผิวของคนตัวเล็กจนเกิดรอยแดงไปทั่วกาย ม่านไหมรู้สึกเจ็บไม่น้อยกับสิ่งที่ชายหนุ่มทำกับเธอ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาโน้มลงมาซุกไซ้ลำคอระหง พรมจูบขบเม้มตามร่างกายของเธอด้วยไฟปรารถนาที่มันกำลังปะทุขึ้นมาจนเขาอดทนไม่ได้อีกต่อไป

"คุณก้องภพ หยุดนะคะอย่าทำแบบนี้กับม่าน ได้โปรด ฮึกฮือม่านขอร้อง"เสียงสะอื้นไห้ของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามอง ก้องภพดูหงุดหงิดอยู่มากที่คนตัวเล็กดีดดิ้นไม่เลิกทั้งๆ ที่เธอเป็นคนต้องการแบบนี้อยู่แล้วจะเล่นตัวไปทำเพื่ออะไรกัน

"ไหนว่ารักฉันไงม่านไหม? ถ้าเธอรักฉันก็ควรยอมฉันสิ"ในครั้งนี้ก้องภพพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนลง เขาไม่ได้ตะคอกเสียงใส่เธอเหมือนก่อนหน้านี้ แววตาของชายหนุ่มที่จับจ้องมาที่เธอมันทำให้เธอหวั่นไหวอย่างง่ายได้

"ม่าน เอ่อ ม่าน...อื้อ"คำพูดของหญิงสาวหายคืนกลับไปในลำคออีกครั้งเมื่อชายหนุ่มก้มหน้าลงมาสัมผัสริมฝีปากของเธออีกครั้ง

สัมผัสที่ชายหนุ่มมอบให้มันทำให้เธออ่อนระทวยไปกับสิ่งที่เขาทำ ถึงจะรู้ว่ามันไม่เหมาะสมกับการที่ยอมปล่อยตัวปล่อยใจให้กับผู้ชายคนนี้ แต่ทว่าคำว่ารักที่มันดังก้องอยู่ในใจของหญิงสาวเจ้าของใบหน้าสวย มันบอกให้เธอยอมเป็นของเขาอย่างไม่มีข้อแม้ใดๆ คงดูโง่มากสินะที่เธอรักเขามากจนยอมขนาดนี้แต่ก็นั่นล่ะเขาถึงเรียกว่าความรัก ความรักย่อมยอมได้ทุกอย่าง

"อื้อ คุณก้อง ม่าน..."เธอรู้สึกเสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูกเมื่อมือหนาของชายหนุ่มยกขึ้นมาบีบคั้นหน้าอกของเธอพร้อมใช้ลิ้นร้อนตวัดเลียปลายถันอย่างเอาแต่ใจ คนที่ไม่เคยผ่านเรื่องพวกนี้มาก่อนพอได้โดนแบบนี้ก็ไปไม่เป็นเลยทีเดียว

ก้องภพใช้ขาดันเรียวขาสวยของหญิงสาวใต้ร่างออกก่อนจะแทรกกลางระหว่างขาของหญิงสาวเอาไว้ ม่านไหมรับรู้ได้ในทันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ ความหวาดกลัวถึงก่อเกิดขึ้นมามันทำให้หญิงสาวผวาถอยตัวหนีแต่ทว่ามือหนาของชายหนุ่มกลับกดเอวเธอเอาไว้ไม่ให้ขยับไปไหนได้ ก่อนที่เขาจะใช้มืออีกข้างจับแก่นกายที่รายล้อมไปด้วยเส้นเลือดที่ในตอนนี้มันแข็งจนปวดหนึบไปหมดแล้ว เขาไม่รอช้าดันแก่นกายลำใหญ่ของตัวเองสอดแทรกเข้าไปในโพรงเนื้อนุ่มทันที

"อื้อ คุณก้อง พอก่อนค่ะม่านเจ็บ!"ชายหนุ่มเงียบไม่พูดอะไรออกมาแต่ทว่าเขาก็ไม่ได้หยุดการกระทำอย่างที่คนตัวเล็กร้องขอ เอวสอบค่อยๆ ขยับเข้าไปแต่ความคับแน่นที่ตอดรัดเขามันก็ยิ่งทำให้ชายหนุ่มปวดหนึบมากกว่าเดิม ถ้ามัวแต่ชักช้าแบบนี้หญิงสาวก็เจ็บเหมือนเดิมเขาเองก็เหมือนกัน

ปึก

"กรี๊ด เจ็บ คุณก้องอึก ไม่เอาแล้วม่านเจ็บ!"ชายหนุ่มกระแทกเข้ามาจนสุดลำทำให้คนตัวเล็กร้องกรี้ดออกมา หางตาของหญิงสาวมีหยาดน้ำตาไหลออกมาทันที นี่นะหรือครั้งแรก เธอไม่คิดว่ามันจะเจ็บขนาดนี้

สายตาคมเข้มจ้องมองใบหน้าสวยที่เผยความเจ็บปวดออกมา สำหรับเขาแล้วไม่ได้ทำให้เขาสงสารเลยสักนิด ในเมื่อม่านไหมต้องการแบบนี้เองจะมาร้องไห้เสียใจทำไมกัน อยากขึ้นเตียงกับเขามากเขาก็จะจัดให้ไม่ให้เธอลืมลงเลยทีเดียว

บทเพลงสวาทบรรเลงอย่างหนักหน่วงเอวสอบของก้องภพกระแทกกระทั้นไม่สนใจว่าหญิงสาวใต้ร่างจะเจ็บปวดแค่ไหน เขาเอาแต่ใจตัวเองตักตวงความหอมหวานจากร่างกายหญิงสาวใต้ร่างอย่างเอาเป็นเอาตาย

"อ๊ะ พอแล้วม่านเจ็บ คุณก้องภพพอแล้ว"

"นอกจากเสียงครางเธอ ฉันไม่ต้องการได้ยินอย่างอื่น อย่าทำตัวน่ารำคาญได้ไหมฮะ!"

"แต่ม่านเจ็บ คุณเบาหน่อยได้ไหมคะ"

"ไม่ หึอยากขึ้นเตียงกับฉันมันก็ต้องทนให้ไหวสิม่าน"หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันทันทีที่ได้ยินคำพูดของชายหนุ่มบนกายเธอ

เอวสอบเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเมื่อความปรารถนามันใกล้เข้ามาแล้ว ยิ่งชายหนุ่มตอกอัดความเป็นชายเข้ามาอย่างหนักหน่วงหญิงสาวก็ยิ่งจุก พอนานไปความเจ็บที่มีก็มีความเสียวซ่านผสมขึ้นมาด้วย ทำให้เสียงหวานครางดังออกมาอย่างอดไม่ได้

"อ๊า คุณก้องภพ"

"แรดจริงๆ ไม่สมกับเป็นเธอเลยนะเมื่อก่อนคิดว่าเป็นพวกใสซื่อเรียบร้อย แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่ามันก็แค่เปลือกนอก แท้จริงเธอเป็นผู้หญิงประเภทนี้เองสินะม่านไหม?"คนตัวเล็กไม่ได้ตอบโต้อะไรออกมา ในหัวสมองของเธอในตอนนี้มันขาวโพลนไปหมด

"หึ! ไม่รอกันเลย"ชายหนุ่มพูดจบก็เร่งจังหวะไม่นานร่างกำยำก็กระตุกปลดปล่อยความสุขออกมาจนหมดทุกหยาดหยดก่อนจะค่อยๆ ดึงแก่นกายออกจากช่องทางรักของคนตัวเล็ก หญิงสาวหายใจหอบพรางคิดว่าทุกอย่างคงจบแล้วแต่ทว่าม่านไหมกลับคิดผิด เพียงไม่นานคนร่างสูงก็สอดใส่สิ่งนั้นเข้ามาอีกครั้ง

"อ๊ะ คุณก้องภพพอแล้วได้ไหมม่านไม่ไหวแล้ว"เธอทั้งจุกทั้งแสบกับการกระทำของชายหนุ่มไม่ไหวอีกแล้ว

"หึ! ฉันจะทำเธอไม่มีสิทธิ์มาห้ามมีหน้าที่รับแรงกระแทกจากฉันก็ทนไปม่านไหม ให้สมกับแผนการที่เธอวางเอาไว้!"

"คุณพูดอะไร แผนการอะไรม่านไม่เข้าใจ?"

"เลิกตอแหลแสร้งทำเหมือนไม่รู้สักที เพราะเธอไงที่วางยาฉันหวังขึ้นเตียงกับฉัน ยินดีด้วยนะเธอทำสำเร็จแล้ว แต่รู้อะไรไหมสำหรับฉันแล้วเธอมันก็แค่อีตัวที่ฉันเอาระบายอารมณ์เท่านั้น หลังจากคืนนี้จะไปตายที่ไหนก็ไปฉันไม่คิดจะสนใจเธออีก!"คำพูดของชายหนุ่มไม่ต่างจากมีดคมๆ ทิ่มแทงมาที่หัวใจของเธอเลยสักนิดเธอยอมนอนกับเขาเพราะรักเขา เรื่องแผนการอะไรนั้นเธอไม่รู้เลยสักนิด แต่ทว่าในยามที่เธอจ้องมองนัยน์ตาของชายหนุ่ม มันมีแต่ความเกลียดชังความโกรธที่มีต่อเธอ

"ฮึกฮือ คุณเข้าใจผิดนะ ปล่อยม่านเดี๋ยวนี้!"คนตัวเล็กดันแผ่นอกแกร่งให้ออกห่างแต่ทว่าก็ถูกมือหนารวบไว้เหนือหัวก่อนที่ก้องภพจะขยับเอวสอบกระแทกเข้ามาอย่างเอาแต่ใจ ม่านไหมพยายามขัดขืนแต่เธอก็ไม่อาจสู้แรงของอีกฝ่ายได้ จึงทำได้แต่โทษตัวเองในใจที่ยอมเผลอตัวเผลอใจให้กับเขาจนหมดสิ้น ในตอนนี้ไม่เหลืออะไรเลยหัวใจเธอก็เหมือนกัน