ตอนที่1 คนนอกสายตา

เช้าของวันใหม่

ม่านไหนตื่นแต่เช้าเพราะต้องมาให้นมลูกน้อย หลังจากที่น้องธารกินอิ่มก็นอนหลับไปอีกรอบ ทำให้เธอมีเวลามาอาบน้ำอาบท่าก่อนจะจัดเตรียมชุดทำงานให้กับคนเป็นสามี ถึงแม้ว่าเธอจะทำแบบนี้ทุกครั้งแต่ทว่าก้องภพก็ไม่เคยเลือกหยิบชุดที่เธอจัดเตรียมไว้ให้ทุกครั้ง

หลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จน้องธารก็จะตื่นอีกครั้งทำให้ม่านไหมอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยลงไปข้างล่าง เพื่อไปหาคุณย่าพรเพ็ญ นับตั้งแต่เกิดเรื่องในวันนั้นก็มีแค่คุณหญิงย่าที่ไม่นึกรังเกียจเธอ มันทำให้หญิงสาวรู้สึกซึ่งใจไม่น้อยที่ยังมีคนเชื่อว่าเธอไม่ได้ทำอะไรอย่างนั้น

“มาแล้วรึน้องธาร มาให้ย่าทวดอุ้มหน่อยมา”หญิงชราเอ่ยทักทายทารกตัวน้อยก่อนจะอุ้มเหลนด้วยใบหน้ามีความสุข

“ดูสิ เหมือนตาก้องมากเลย”หญิงชราบอกเหมือนทุกครั้งที่ได้อุ้มเหลนตัวน้อย

“ว่าไหมแก้ว?”คุณย่าพรเพ็ญหันไปหาแม่บ้านคนสนิทที่นั่งอยู่ข้างๆ

“จริงค่ะคุณพรเพ็ญ เหมือนคุณก้องภพมากเลย น่ารักน่าชังจริงๆ”คำพูดของสองหญิงชราทำให้สีหน้าของม่านไหมเงียบไปเล็กน้อย เธอคิดว่าขนาดลูกสาวเธอเหมือนเขาขนาดนี้ทำไมชายหนุ่มถึงไม่คิดรักลูกบ้าง เพราะเกลียดเธอมากอย่างนั้นเหรอ ก้องภพยังเย็นชากับเธอไม่เคยเปลี่ยนตั้งแต่ตอนนั้นหรือตอนนี้เขาก็ไม่เคยรักเธอเลย ทั้งๆ ที่เธอเอาแต่รักเขาไม่เคยเปลี่ยนแปลง ใช่เพราะเธอรักเขาถึงได้ทนอยู่อย่างทุกวันนี้ ใครจะคิดว่าคำว่ารักคำเดียวมันจะทำให้ผู้หญิงคนนึงทนอยู่กับความเจ็บปวดได้มากขนาดนี้ เธอพยายามทำทุกอย่างหวังแค่สักวันก้องภพจะเห็นถึงความรักเธอบ้าง แต่ก็คงหมดหวังเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอรู้แล้วว่าเขาไม่เคยเปิดใจให้กับเธอและลูกเลย

"เดี๋ยวย่ากับยายแก้วดูหนูธารเอง ม่านไปพักผ่อนเถอะ"

"ไม่เป็นไรค่ะคุณย่า ม่านไม่เหนื่อยอะไรมากมาย เดี๋ยวม่านดูลูกเองค่ะ"

"ไม่เหนื่อยหรือกลัวว่าใครจะว่ารึม่าน?"คุณหญิงย่าพูดอย่างรู้ทัน เพราะรู้ดีว่าม่านไหมมักถูกลูกชายกับลูกสะใภ้ของเธอต่อว่าหลายครั้งกับเรื่องนี้

"ม่านไม่เหนื่อยจริงๆ ค่ะคุณย่า"คุณย่าพรเพ็ญส่ายหน้าไปมาก่อนจะไม่พูดเซ้าซี้อะไรหลานสะใภ้ต่อ

ผ่านไปไม่นานทั้งสามที่นั่งเลี้ยงน้องธารอยู่ในห้องนั่งเล่นเล็กที่เป็นที่ประจำของคุณย่าพรเพ็ญ ม่านไหมดูนาฬิกาเรือนใหญ่ที่แขวนอยู่ที่ผนัง ตอนนี้ได้เวลาเลิกงานของก้องภพแล้ว เธอจึงเอ่ยขอตัวพาน้องธารไปอาบน้ำที่ห้อง อันที่จริงเธอไม่ต้องการให้ชายหนุ่มมาเห็นว่าเธอเอาลูกมาให้หญิงชราช่วยเลี้ยง เขามักจะบ่นเธอเสมอกับเรื่องนี้

"อาบน้ำนะคะคนเก่งของแม่"ม่านไหมจัดการอาบน้ำให้ลูกสาวอย่างอ่อนโยน พอหลังจากอาบน้ำเสร็จเธอก็มาให้นมลูกก่อนจะกล่อมให้นอนอีกรอบ

ชีวิตแม่ลูกอ่อนก็มีแค่นี้ เลี้ยงลูกซักเสื้อผ้าลูกเสื้อผ้าของเธอล้างขวดนม วนอยู่แบบนี้ทุกวัน อันที่จริงมีแม่บ้านแต่ทว่าม่านไหมก็ไม่คิดให้ใครทำให้เพราะเพียงแค่นี้คนที่นี่ก็ไม่ชอบเธออยู่แล้ว อันไหนเธอทำได้ก็ไม่คิดจะขอความช่วยเหลือจากใครอีก

เสียงเปิดประตูเข้ามาในห้องพร้อมร่างสูงโปร่งของก้องภพที่ย่างกายเข้ามา เขาเพิ่งเลิกงานก่อนจะกลับมาบ้านเพื่อจะพักผ่อน เมื่อคืนเขาแทบไม่ได้นอนเพราะรู้สึกไม่สบายตัว การมีลูกมันทำให้ชีวิตประจำวันของเขาเปลี่ยนไปมากจริงๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจเพราะความอยากได้ของผู้หญิงคนนั้นคนเดียวถึงทำให้เขาเป็นแบบนี้

"คุณก้อง กลับมาแล้วเหรอคะ?"

"เห็นอยู่จะถามทำไม?"ใช่เธอเห็นแต่เธอต้องการสนทนากับเขาบ้าง ไม่ใช่เอาแต่เงียบทำหน้าเย็นชาใส่เธอแบบนี้ทุกวัน คำตอบของชายหนุ่มทำให้ม่านไหมต้องเม้มริมฝีปากแน่นทันที

เห็นสีหน้าของหญิงสาวที่ไม่ต้องเดาก็ดูออกว่าน้อยใจเขา มันทำให้ชายหนุ่มร้องหึออกมา มันเป็นแบบนี้หลายต่อหลายครั้งแล้วเวลาเขาพูดจาไม่ดีหรือทำสีหน้าไม่พอใจใส่เธอ ม่านไหมก็จะทำเศร้าออกมาแบบนี้

"เสียใจมากงั้นเหรอ หึ! เธอควรชินได้แล้วนะ"ร่างสูงขยับเข้ามาหาหญิงสาวก่อนจะโน้มหน้าลงมาใกล้ แววตาของเขาที่เผยออกมาแทบทำให้ม่านไหมหยุดหายใจ

"เป็นไงรสชาติที่อยากได้ฉันเป็นผัวจนตัวสั่น มีความสุขดีไหมล่ะ?"น้ำเสียงของก้องภพเรียกน้ำตาของเธอไหลออกมาจนได้

"ต้องให้ม่านอธิบายอีกกี่ครั้งคะคุณถึงจะเชื่อว่าม่านไม่ได้ทำอะไรบ้าๆ แบบนั้น"

"เธอจะปฏิเสธไหมล่ะว่ารักฉันมานานแล้ว?"ใช่ เธอไม่สามารถโกหกใจตัวเองได้ว่ารักเขามากมายขนาดไหน รักมานานหลายปีแอบเฝ้ามองเขาอยู่ห่างๆ แบบนี้มานานแล้ว จนกระทั่งเกิดเรื่องขึ้น

ย้อนกลับไปเมื่อ2 ปีก่อน

ม่านไหมในตอนนั้นเพิ่งเรียนจบมาหมาดๆ หญิงสาวได้ทำงานในบริษัทของก้องภพ ด้วยความที่ว่าเธอเป็นเด็กข้างบ้านแถมเป็นเพื่อนกับญาติผู้น้องของก้องภพอย่างกิ่งจันทร์ทำให้เธอได้รู้จักกับชายหนุ่มมาตั้งแต่ยังไม่จบม.ปลาย ยิ่งได้เข้าใกล้ในหัวใจของเธอก็ร้องบอกว่าหลงรักผู้ชายคนนี้เข้าอย่างจัง ถึงแม้ว่าก่อนหน้านั้นก้องภพจะไม่ได้พูดคุยอะไรกับเธอมากมายอะไรก็เถอะเพียงสายตาเรียบนิ่งบวกกับนิสัยไม่ใช่คนชอบพูดแต่ก็แสดงความเป็นสุภาพบุรุษออกมามันทำให้หัวใจดวงน้อยของม่านไหมมีชายหนุ่มทุกห้องหัวใจ แต่ทว่าความเป็นสุภาพบุรุษของชายหนุ่มมันหายไปตั้งแต่วันที่เขาถูกบังคับให้รับผิดชอบเธอ เหตุเกิดเพราะคืนนั้นคืนที่เธอตกเป็นของเขาอย่างเต็มใจไม่ต่อต้านเพราะคำว่ารักมันก้องอยู่ในใจของเธอ

ภายก้องภพเดินโซเซไปมาระหว่างที่ชายหนุ่มเอ่ยปากแยกตัวออกมาจากกลุ่มพนักงาน ที่ในคืนนี้บริษัทของเขาจัดทริปเที่ยวทะเลยกคณะ ในช่วงเย็นก็มีปาตี้มีดื่มเป็นธรรมดา ม่านไหมที่กำลังเดินกลับห้องพักเห็นชายหนุ่มจะล้มลงก็รีบเข้าไปพยุงเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะเจ็บตัวเอาได้

"คุณก้องภพไหวไหมคะ?"น้ำเสียงหวานของคนตัวเล็กเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง โดยไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มที่กำลังอดทนกับบางอย่างมาตลอดทางในตอนนี้ความพยายามกำลังขาดผึ่งอยู่แล้ว

"เธอเองสินะ!"น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยออกมาด้วยความไม่พอใจ เขาไม่คิดว่าคนที่วางยาเขาคือเพื่อนญาติผู้น้องคนนี้ ที่ผ่านมาเขารู้ว่าคนตัวเล็กมักแอบชอบมองเขาไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองแต่การกระทำของม่านไหมมันทำให้เขาเดาได้ไม่ยากว่าเธอมีใจให้แก่เขา แต่ทว่าเพราะเหตุผลนี้เองอย่างนั้นเหรอถึงทำให้เธอกล้าวางยาเขาได้

"อะไรนะคะ ม่านฟังไม่ค่อยถนัด?"ด้วยน้ำเสียงบวกกับที่ชายหนุ่มเอ่ยออกมาไม่ได้ดังมากทำให้คนตัวเล็กไม่ได้ยินที่อีกฝ่ายบอก แต่ทว่าความใสซื่อเหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรของม่านไหมมันยิ่งทำให้อารมณ์เดือดดาลของชายหนุ่มปะทุขึ้นมามากกว่าเดิม

"ปล่อย!"ก้องภพผลักร่างเล็กให้ออกห่าง ก่อนจะพยายามลุกขึ้นเดินไปยังห้องพักตนที่อยู่ไม่ไกลจากที่เขายืนอยู่มากนัก

"แต่คุณเมามากแบบนี้จะล้มเอานะคะ ให้ม่านช่วยพยุงนะคะ"เธอเห็นสภาพของชายหนุ่มก็ไม่อาจวางใจได้ อาการของก้องภพในตอนนี้มันดูแย่มากจนเธอตกใจ

"อยากช่วยมากเลยสินะม่านไหม?"

"คะ? เอ่อค่ะ ม่านอยากช่วยคุณให้ม่านพยุงนะคะ ม่านจะได้สบายใจว่าคุณถึงห้องพักอย่างปลอดภัย"เธอเป็นพนักงานของเขาย่อมช่วยเหลือเจ้านายอยู่แล้ว อีกอย่างก้องภพคือคนที่อยู่ในหัวใจเธอ เธอไม่เคยคิดหวังว่าชายหนุ่มจะมองมาที่เธอเพราะรู้ตัวว่าอยู่คนละระดับกับชายหนุ่ม แต่เธอขอเพียงได้อยู่ตรงนี้ได้มองเห็นเขาก็พอใจแล้ว

"เอาสิ ในเมื่อเธอต้องการตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว ฉันคงต้องยอมให้เธอได้ทำอย่างที่หวังสักครั้ง"ถึงแม้ว่าจะไม่เข้าใจความหมายของชายหนุ่มที่เอ่ยออกมาก็ตาม แต่ด้วยสภาพเมามายของก้องภพทำให้ม่านไหมไม่ได้สนใจอะไรมาก เธอขยับกายเข้าไปพยุงร่างสูงก่อนจะพาเดินไปที่ห้องพัก ถึงแม้ว่าจะรู้สึกแปลกๆ กับการหายใจของชายหนุ่มก็ตาม

เมื่อมาถึงห้องพักของชายหนุ่มหญิงสาวก็ขยับกายอีกฝ่ายให้ออกห่างก่อนจะมองคนตัวสูงเปิดประตูห้องเข้าไป ภารกิจส่งชายหนุ่มจึงสำเร็จลุล่วง คนตัวเล็กกำลังจะเอ่ยปากลาแต่ทว่าก็ต้องเบิกตาโตกว้างออกมาเสียก่อนที่จู่ ๆ ก้องภพก็ลากเธอเข้าไปในห้องด้วย

"คะ คุณก้องภพจะทำอะไรคะ?"เธอรีบขยับกายออกห่างคนร่างสูงทันทีที่เข้ามาเหยียบในห้องพักของชายหนุ่ม

"หึ อย่ามาทำตีหน้าซื่อทำในสิ่งที่เธอต้องการสิม่านไหม!"เขาในตอนนี้ทรมานจนทนไม่ไหวแล้ว ในเมื่อนี่คือแผนที่หญิงสาววางเอาไว้เขาก็จะยอมให้เธอขึ้นเตียงกับเขา พอทุกอย่างจบเขาก็จะเฉดหัวเธอทิ้งมองเธอไม่ต่างจากอีตัวที่อยากได้เขาจนร่านมากขนาดนี้ ไอ้แผนคิดจะจับเขาฝันไปเถอะว่าเขาจะโง่หลงกลเธอ

"ม่านไม่เข้าใจว่าคุณหมายถึงอะไร คุณเมาแล้วนอนเถอะนะคะ ม่านขอตัว"คำพูดของม่านไหมทำให้ชายหนุ่มกำมือแน่น เขาจับจ้องร่างกายเธอไปถึงไหนถึงหนึ่งจนทำให้ม่านไหมรู้สึกหนาวสะท้านไปทั่วร่าง ชายหนุ่มไม่เคยมองเธอหยาบคายแบบนี้มาก่อนเลย เธอไม่เข้าใจว่าก้องภพเป็นอะไรกันแน่ถึงได้เป็นแบบนี้

"เห็นว่าฉันจับได้แล้วก็แกล้งตีหน้าซื่อเหมือนไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปสินะ ดี งั้นก็เล่นบทใสซื่อต่อไปเลย ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอจะเล่นละครไปได้ถึงไหน!"

"กรี๊ด! คุณก้องภพจะทำอะไรม่านคะอย่านะคะ อื้อ !"