บทที่ 8 เจตนาดีกลายเป็นถูกเข้าใจผิด

หวังชาวกลับไปข้างกายชายวัยกลางคน แล้วหยิบเข็มเงินแท่งหนึ่งออกมาทันที

“นี่คือ?”

หญิงสาวคนนั้นทำหน้าไม่เข้าใจ แววตากังวลมองหวังชาวอย่างสงสัย

เวลาเหลือไม่มากแล้ว หวังชาวไม่มีเวลามาอธิบายอะไร

สองนิ้วจับเข็มเงิน จากนั้นก็แทงลงไปตำแหน่งกลางหน้าผากชายวัยกลางคนอย่างรวดเร็ว

นี่คือจุดฝังเข็มเทียนกง สามารถกระตุ้นพลังชีวิตได้ และเกิดประสิทธิภาพในการรักษาที่ดีได้

อย่างที่คิดไว้ เข็มเงินเพิ่งแทงลงไป สีหน้าเจ็บปวดของชายวัยกลางคนก็ทุเลาลงทันที สีหน้าซีดเซียวก็กลับมาแดงเปล่งปลั่งบ้างแล้ว

จากนั้นหวังชาวก็เตรียมฝังเข็มที่สอง

ทันใดนั้นก็มีชายคนหนึ่งเดินออกมาจากฝูงชน สะบัดข้อมือหวังชาวที่ฝังเข็มออกไป

สีหน้าหวังชาวเย็นชาทันที พูดด้วยความโกรธ “คุณทำอะไร!”

ชายคนนั้นจ้องหวังชาว พูดด้วยเสียงเย็นชา “ไอ้หนุ่ม นายหยุดแสดงละครปาหี่แย่ๆ ต่อหน้าพวกเราได้ไหม? อาการป่วยคนไข้คนนี้คือหัวใจวายเฉียบพลัน แต่นายกลับรักษาเขาด้วยวิธีแพทย์แผนโบราณจีน ถ้าเสียชีวิต นายรับผิดชอบไหวไหม?”

หวังชาวขมวดคิ้ว จากนั้นก็พูดขึ้น “เหลือเวลาไม่มากแล้ว ถ้าไม่รักษา เขาจะเสียชีวิต”

ชายคนนี้ไม่สนใจหวังชาว แต่พูดกับหญิงสาวหน้าซีดเซียวคนนั้นว่า “คุณครับ คุณห้ามโดนนักต้มตุ๋นหลอกเป็นอันขาด ตอนนี้ใครไม่รู้บ้างว่าแพทย์แผนจีนมันเป็นเรื่องหลอกลวง”

“ฉันเป็นหมอโรงพยาบาลราษฎร เมื่อกี้ฉันโทรเรียกรถพยาบาลแล้ว อีกไม่นานเพื่อนร่วมงานฉันจะมาถึง”

“แต่คุณไม่ต้องห่วง ตอนนี้ฉันจะช่วยคุณทำให้อาการพ่อคุณคงที่ ประคองจนกว่ารถพยาบาลจะมาได้”

ผู้หญิงคนนั้นพอได้ยินว่าคนคนนี้เป็นหมอ ตาก็เป็นประกายทันที

“หมอคะ คุณต้องช่วยพ่อฉันนะ พ่อฉันคืออู๋เจิ้นสง ถ้าคุณรักษาเขาให้หายได้ ฉันจะให้คุณสิบล้าน!”

หญิงสาวราวกับเห็นความหวัง

เทียบกับเชื่อใจหวังชาว เธอยอมเชื่อใจหมอท่านนี้มากกว่า

อู๋เจิ้นสง? สิบล้าน!

หัวใจหมอคนนั้นสั่นระริก!

ไม่แปลกที่หญิงสาวคนนี้จะเอ่ยปากออกมาว่าสิบล้าน ที่แท้พ่อเธอก็คืออู๋เจิ้นสงสินะ?

เป็นบุคคลสำคัญระดับโลกเลยล่ะ!

ในใจหมอคนนั้นแอบยิ้มดีใจอย่างอดไม่ได้ สิบล้าน นี่เป็นเงินก้อนโตที่ชาตินี้เขาไม่สามารถหามาได้!

พูดจบ ชายที่เรียกตัวเองว่าหมอก็ควักยารักษาโรคหัวใจที่ออกฤทธิ์เร็วออกมาจากกระเป๋า

เขาผลักหวังชาวออก แล้วพูดเสียงเย็นชา “ไอ้นักต้มตุ๋น ถอยไปซะ!”

หลังจากผลักหวังชาวออก ก็เอายาเม็ดใส่เข้าปากผู้ป่วย

หวังชาวยืนข้างๆ ในใจไม่พอใจอย่างยิ่ง

เขารักษาให้ผู้อื่น เป็นเจตนาดีทั้งนั้น แต่ถ้าไม่รับน้ำใจ เขาก็คงไม่กระตือรือร้นไปช่วยให้โดนเมินเฉยหรอก

“คุณครับ ไม่ว่ายังไงก็ห้ามดึงเข็มเงินออก ไม่งั้นพ่อคุณตายแน่นอน”

“ไอ้หนุ่ม นายยังกล้าพูดจาไร้สาระอีกนะ ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับนายเดี๋ยวนี้!” เสียงและสีหน้าหมอคนนั้นเข้มงวดถมึงทึง

หวังชาวทำเสียงเฮอะเย้ยหยัน ไม่พูดอะไรมาก โบกแท็กซี่คันหนึ่งออกมาจากที่นี่ แล้วไปโรงพยาบาลทันที

“คุณอู๋ คุณอย่าไปเชื่อคนหลอกลวงเมื่อกี้นะ ผมคือหมอผู้เชี่ยวชาญ เชื่อผมถูกแล้ว”

ถ้าผู้ป่วยท่านนี้คืออู๋เจิ้นสงจริงๆ คุณผู้หญิงท่านนี้ก็ต้องเป็นอู๋เฟียหลินลูกสาวเขาแน่นอน

คุณหนูตระกูลอู๋ สมญานามว่าเป็นหนึ่งในสาวสวยแห่งเมืองจงไห่ ชื่อเสียงสมคำร่ำลือจริงๆ

“แต่……”

อู๋เฟียหลินนึกถึงผู้ชายคนเมื่อกี้พอฝังเข็มแล้ว อาการพ่อตัวเองก็คงที่มากเลย

ไม่เหมือนคนหลอกลวงเลยนะ

“คุณอู๋ ไม่มีแต่ครับ ถ้าไอ้หมอนั่นไม่ใช่คนหลอกลวง ทำไมเขาต้องหนีไป? ร้อนตัวชัดๆ ถ้ายังไม่ไป ตำรวจก็จะมาจับเขา”

หมอคนนั้นแค่นหัวเราะ มั่นอกมั่นใจว่าหวังชาวคือนักต้มตุ๋น

ได้ยินหมอคนนั้นพูดแบบนี้ อู๋เฟียหลินก็รู้สึกมีเหตุผลเหมือนกัน

วี้หว่อ วี้หว่อ ในเวลานี้ รถพยาบาลก็มาในที่สุด

ไม่นานนัก กลุ่มคนก็มาถึงโรงพยาบาล

หมอผู้รับผิดชอบตรวจอาการอู๋เจิ้นสง ขมวดคิ้วพูดขึ้น “อาการกำเริบนานแค่ไหนแล้ว?”

“ครึ่งชั่วโมงค่ะ”

อู๋เฟียหลินพูดอย่างกังวล

“ครึ่งชั่วโมง? นานขนาดนี้เชียว?”

หมอผู้รับผิดชอบทำสีหน้าตะลึง ตามหลักการแล้ว อาการป่วยของคนไข้ไม่สามารถประคับประคองได้นานขนาดนี้นะ

ในเวลานี้ หมอคนก่อนหน้านี้ก็เดินเข้ามาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “หัวหน้าหวาง เมื่อกี้ผมผ่านมาพอดี ทำการรักษาฉุกเฉินนิดหน่อย เลยทำให้อาการคนไข้คงที่”

หัวหน้าหวางคนนั้นเหลือบมองหมอคนนี้ จำคนคนนี้ได้แล้ว แพทย์ฝึกหัดที่เพิ่งเรียนจบ ชื่อว่าซุนเหลียนฮวา

อดไม่ได้ที่จะเอ่ยชื่นชม “เสี่ยวซุนนายไม่เลวเลยนะ อาการคนไข้คนนี้ถ้าไม่มีอุปกรณ์ แม้แต่ฉันก็หมดหนทาง จริงสิ นายทำได้ยังไง?”

“ผมใช้ยารักษาโรคหัวใจที่ออกฤทธิ์เร็ว”

ซุนเหลียนฮวายิ้มหน้าบาน ไม่คิดว่าจะได้รับคำชื่นชมจากหัวหน้าหวาง

“ยารักษาโรคหัวใจที่ออกฤทธิ์เร็ว?” หัวหน้าหวางตกตะลึง จากนั้นก็พูดขึ้นอีก “แล้วเข็มเงินนี่คือ?”

“อ่อ เข็มเงินอันนี้ มีนักต้มตุ๋นคนหนึ่งแทงลงไป ถ้าคุณไม่พูดผมเกือบลืมไปเลยนะเนี่ย”

พูดจบ ซุนเหลียนฮวาก็ยื่นมือไปดึงเข็มเงินนั้นออก

“หยุด!”

หัวหน้าหวางสีหน้าเปลี่ยนแปลงไปมาก รีบตะโกนเสียงดัง

แต่ไม่ทันแล้ว เข็มเงินเข็มนั้นถูกซุนเหลียนฮวาดึงออกไป

อ๊าก!!!

เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นทันทีทันใด

สีหน้าอู๋เจิ้นสงที่นอนบนเตียงผู้ป่วยซีดเซียวโดยฉับพลัน เหงื่อเม็ดโตไหลลงมาจากหน้าผากติ๋งๆ สองมือกดหน้าอกไว้แน่น ร่างกายงอตัวเป็นกุ้งด้วยความเจ็บปวด

ฉากนี้ ทำเอาทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตกใจมาก

โดยเฉพาะซุนเหลียนฮวา ระหว่างที่ตื่นตระหนก สับสนงงงวย เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่เลย ตอนนี้ทำไมถึง?

“พ่อ!”

สีหน้าอู๋เฟียหลินเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ลุกลี้ลุกลนไม่หยุด

“รีบปฐมพยาบาลฉุกเฉิน!”

สีหน้าหัวหน้าหวางก็ลุกลี้ลุกลนเช่นกัน ใช้มาตรการไปมากมาย

ทำการปั๊มหัวใจ ฉีดอะดรีนาลีน……

ทำทุกวิถีทางแล้ว แต่ไม่ได้ผลเลย

“ไอ้เวร ใครให้แกเอายารักษาโรคหัวใจที่ออกฤทธิ์เร็วให้คนไข้กิน แกรู้ไหม อาการแบบนี้ถ้ากินยาประเภทนี้ มันเท่ากับการกินยาพิษ!”

หัวหน้าหวางเหงื่อแตกพลั่ก ชี้ไปที่ซุนเหลียนฮวาแล้วด่ายกใหญ่

ซุนเหลียนฮวาหน้าซีดเซียว เหงื่อแตกเต็มศีรษะ “หัวหน้าหวาง ผมไม่รู้นี่หน่า? ครูไม่เคยสอนเรื่องพวกนี้กับผม!”

ในเวลานี้เขาลุกลี้ลุกลนอย่างแท้จริง

“หมอ พ่อฉันเป็นอะไรกันแน่ เขาห้ามเป็นอะไรเด็ดขาดเลยนะ ขอร้องต้องช่วยชีวิตเขาให้ได้นะคะ!”

อู๋เฟียหลินตกใจกลัวจนงงไปหมด เธอไม่คิดว่าหลังจากดึงเข็มเงินออก อาการป่วยพ่อเขาก็แย่ลงจริงๆ

ทันใดนั้น เธอก็นึกถึงคำพูดนั้นก่อนหวังชาวจะเดินจากไป

ดึงเข็มเงินออก พ่อเธอจะตาย!

“เข็มเงินที่เจาะหน้าผากคนไข้เมื่อกี้ใครเป็นคนเจาะ?”

หัวหน้าหวางถามเสียงเข้ม

“นักต้มตุ๋นนั่น เดี๋ยวก่อนนะ เกี่ยวอะไรกับเขาเหรอ?”

ซุนเหลียนฮวาทำหน้าตะลึงและไม่เข้าใจ

“ไอ้เวรเอ๊ย จนถึงตอนนี้แกยังมองไม่ออกอีกเหรอ? ที่อาการคนไข้มั่นคงได้ เพราะอาศัยเข็มเงินนั่น! แต่แกกลับดึงออก!”

“ซุนเหลียนฮวา ฉันจะบอกแกให้ ถ้าคุณอู๋เป็นอะไรขึ้นมา ชีวิตแกจบเห่!”

หัวหน้าหวางตะคอกด้วยเสียงโกรธเกรี้ยว

เขาไม่คิดเลยว่าซุนเหลียนฮวาจะโง่บรมแบบนี้!

ซุนเหลียนฮวารู้สึกหวาดกลัวสยดสยองไปหมด จนกระทั่งตอนนี้เขาถึงเข้าใจ

ที่แท้ไอ้หมอนั่นก็ไม่ใช่คนหลอกลวงสินะ

“เพราะนาย! เพราะนายทั้งนั้น ถ้าไม่ใช่นาย อาการป่วยพ่อฉันคงไม่แย่ลง!”

“นายมันหมอห่วย นายทำอันตรายกับพ่อฉัน!”

“ถ้าพ่อฉันตาย ตระกูลอู๋ฉันจะไม่ให้อภัยนาย!”

“ถ้าพ่อฉันตาย ฉันจะเอานายฝังไปด้วย!”

สีหน้าอู๋เฟียหลินเต็มไปด้วยความแค้นใจ ชี้ซุนเหลียนฮวาแล้วด่ายกใหญ่!

ซุนเหลียนฮวาตกใจกลัวจนขาอ่อนไปหมด

ยังไงแล้วคนที่นอนบนเตียงผู้ป่วยก็คืออู๋เจิ้นสง

ถ้าอู๋เจิ้นสงเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ เขาก็ต้องจบเห่ไปด้วย!

ความโกรธแค้นของตระกูลอู๋ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะแบกรับได้!

ไม่ได้การ ฉันต้องไปตามหาไอ้หนุ่มคนเมื่อกี้ให้เจอ มีแค่เขาที่สามารถช่วยชีวิตฉันได้!

แต่ผู้คนมากมาย เขาจะไปตามหาเขาที่ไหนล่ะ!?