บทที่4.การเจอครั้งแรกของหมีใหญ่กับกระต่ายป่า2/4

2/4

“ผมรู้นะว่าคุณคิดจะทำอะไร?”

“ทำอะไร!! คุณคิดว่าแก้วกำลังจะทำอะไรคะคุณภาทร”

“แค่มองตาคุณ ผมก็เห็นถึงลิ้นปี่แล้วล่ะแก้ว อย่านึกว่าผมจะไม่รู้ว่าคุณคิดจะจับเจ้านายของผม คุณกำลังเล่นกับไฟนะรู้ตัวไหม คุณอเล็คซานเดอร์ไม่ใช่ไก่อ่อนให้คุณมาจูงจมูกได้ง่ายๆ กิตติศัพท์ของเขาไม่ใช่เล่นๆ คุณจะเสียแรงเปล่าประโยชน์” ภาทรเตือนเพื่อนร่วมงานด้วยความหวังดี เขาเห็นประกายตาของเธอที่มองเจ้านายหนุ่มอย่างหมายมั่นปั้นมือ

“แก้วก็ไม่ใช่สาวน้อยไร้เดียงสา เป็นสาวอ่อนต่อโลก เรื่องแบบนี้ไม่มีทางรู้จนกว่าเราจะได้ลงมือหรอกค่ะคุณภาทร”

“ผมเตือนเพราะหวังดี คุณไม่ใส่ใจมันก็เรื่องของคุณ ชอบเป็นของเล่นของเจ้านายผมก็ตามใจ ไม่รู้เป็นยังไงสิ!! ผู้หญิงสมัยชอบคิดอะไรกันสั้นๆ”

“มันก็เรื่องของแก้วค่ะ แก้วจะทำอะไรมันก็ตัวของแก้วเอง แก้วไม่ได้สร้างความลำบากใจให้คุณไม่ใช่หรือคะ” สาวสวยตอบแบบไม่แคร์เพราะเป้าหมายที่ต้องการคือการได้ครอบครองอเล็คซานเดอร์ หนุ่มหล่อที่ร่ำรวยมากด้วยเสน่ห์ เพราะฉะนั้นเธอจะไม่ฟังคำเตือนของใคร หากพลาดหวังจากเขา เธอก็ไม่ท้อ เงินเดือนแค่หยิบมือไม่พอเลี้ยงปากท้องตัวเองหรอก ฉะนั้นทางที่ได้คือการหาสามีรวยๆ สักคนมาเป็นกระเป๋าสตางค์ให้เธอจับจ่ายใช้สอยแบบสบายมือ

“หึ!”

“ระวังตัวไว้นะอเล็คคุณคือเป้าหมาย ผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวจนผมขยาด อยู่ไปเรื่อยๆ แบบนี้ก็สบายดีเหมือนกัน” รามานพูดเป็นภาษารัสเซียเพราะเขาไม่อยากให้ผู้อยู่ในเหตุการณ์ฟังเข้าใจ เขาเตือนเพื่อนรักเพราะได้ยินคำสนทนาระหว่างลูกน้องสาวกับบัดดี้ของอเล็คซานเดอร์เข้าพอดี

“ผมไม่กลัวนะรามาน อยากลองก็เข้ามาสิ อายุปูนนี้ถ้าพลาดให้ผู้หญิงจับได้ ผมคงไม่ครองตัวเป็นโสดมาจนถึงป่านนี้หรอก” อเล็คซานเดอร์พูดยิ้มๆ ดวงตานักล่าเปล่งแสง การทำงานในเมืองไทยคงไม่น่าเบื่อนัก เพราะสาวๆ ในประเทศนี้หน้าตาหมดจด รูปร่างดีไม่ใช่เล่น

“ตามสบายนะอเล็ค ยังไงก็อย่าให้สะเทือนถึงงานที่ทำล่ะ” รามานกลั้นยิ้มเอาไว้ เขาส่ายหน้าอ่อนใจกับหนุ่มหล่อมากเสน่ห์ อเล็คซานเดอร์เฉียบขาดปฏิบัติงานแบบสุขุม ตัดสินใจได้เด็ดเดี่ยวเหมาะกับตำแหน่งผู้บริหาร แต่ในเรื่องส่วนตัวเขาเหี้ยมกว่าที่ใครคิด หากไม่พอใจเขาจะไม่ชายตาแล ยิ่งผู้หญิงเรื่องมากเขามีวิธีจบเกมแบบที่สาวเจ้าไม่กล้าโวยวายสิบปีในวงการมายาสร้างผู้ชายสมบูรณ์แบบขึ้นมาหนึ่งคน แต่ก็สร้างจอมวายร้ายขึ้นมาด้วยเหมือนกัน ทุกแห่งที่อเล็คซานเดอร์ต้องเจอผู้หญิงหลากหลายรูปแบบ เขารู้ทันพวกเธอไม่ว่าจะมาเหลี่ยมไหน เล่ห์กลอะไร เพราะฉะนั้นเขาจึงสามารถหลุดรอดจากบ่วงเล่ห์ที่สาวๆ กั้นเอาไว้หวังจับเขาให้อยู่หมัด

สองหนุ่มเดินสำรวจและวิเคราะห์งานภายในอาคารบรรจุกาซ ไม่มีเสียงบ่นอากาศอบอ้าวจากปากหนุ่มทั้งสอง เขาเดินไปจนทั่วเพื่อประเมินฐานการผลิตว่าจะสามารถรองรับการเติบโต ตามกลไกตลาดโลกได้อีกแค่ไหน พอที่จะสร้างกำไรได้อีกเท่าใด แก้วกัลยาหน้าหงิก เธอสวมรองเท้าส้นเข็ม การเดินนานๆ ทำให้ปวดทั้งน่อง ตามหน้าที่ของเลขานุการที่ดีจึงจำต้องฝืนเดินตามปริปากบ่นก็ไม่ได้ เพราะอุตส่าห์วางตัวดีแต่งตัวสวยๆ จะมาเสียเพราะกริยามันไม่คุ้ม

“เป็นไงเมื่อยล่ะสิ” ภาทรโฉบเข้ามาใกล้ เขาเวทนาสาวโสภาที่ต้องมาสมบุกสมบัน เดินจนน่องโป่งเพราะเจ้านายของเขาเป็นขาลุย ไม่ได้เป็นนักบริหารที่ชอบบัญชาการอยู่บนหอคอย

“เชอะ!” เธอสะบัดใส่ เท้าแขนกับกำแพงโดยไม่รู้ว่าท่อเหล็กนับสิบอันไม่มีอะไรยึดไว้ พอถูกผลักเบาๆ มันจึงไถลและล้มลงมาแบบที่เธอเองยังไม่คิดไม่ถึง

“เห้ย!” ภาทรอุทานลั่น เขากระโจนเข้ากระชากแก้วกัลยาออกจากบริเวณที่เธอยืนอยู่ หลบท่อเหล็กนับสิบที่ล้มกลิ่งลงมาเสียงดังโครมคราม

“อเล็คหลบ!” รามานตะโกนลั่น เขาพุ่งตัวหลบท่อเหล็กที่ล้มครืนลงมาและหลบพ้นหวุดหวิด

อเล็คซานเดอร์ถีบตัวหลบท่อเหล็กทันพอดีที่เพื่อนรักตะโกนบอก ปลายท่อเฉียวบริเวณแก้มสร้างบาดแผลให้เขาพอสมควร “โครม!” เสียงดั่งสนั่นทั่วโถงกว้าง พนักงานในบริเวณนั้นวิ่งกรูเข้ามาดูเหตุการณ์ทันที เสียงเอะอะดังต่อๆ กันไปเพราะคนที่บาดเจ็บคือหัวหอกคนสำคัญของไทยรามานเอ็นเตอร์ไพรส์

“ตายห่า! MD CEO เกิดอุบัติเหตุ ฉิบหายล่ะ” เสียงตะโกนลั่นของหน่วยรักษาความปลอดภัย พวกเขาวิ่งหน้าตั้งเข้ามาดูเหตุการณ์ หน้าแต่ละคนมีสีหน้าซีดๆ เกรงมีผลกระทบถึงงานที่ตัวเองทำเมื่อเกิดอุบัติเหตุไม่คาดฝันกับสองผู้บริหารสูงสุด

แก้วกัลยาตัวสั่น เธอเป็นก่อให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น หน้าเธอซีดสลดวิตกกังวลไปสารพัด แต่แข้งขาอ่อนแรงจนไม่สามารถขยับได้ จึงยืนตะลึงตัวแข็งทื่อ ภาทรกระโจนพรวดเดียวถึงตัวอเล็คซานเดอร์ เขารีบสำรวจอาการบาดเจ็บของเจ้านาย ที่หน้ามีเลือดไหลซิบๆ ตรงบริเวณซีกแก้ม นอกนั้นก็ปกติดีเกือบทั้งหมด

“เจ้านายเจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่าครับ ผมเรียกรถฉุกเฉินไว้แล้วอีกสักครู่คงมาถึง”

“อเล็คคุณเลือดออก คงโดนปลายท่อเฉียวเอานั่นล่ะ ผมกับอเล็คไม่เป็นอะไรมาก ให้ใครมาเคลียร์พื้นที่ตรงนี้ด่วน คราวหน้าอย่าให้ใครวางท่อพวกนี้โดยไม่เก็บให้เรียบร้อยอีกล่ะ อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้หากเราประมาท ครั้งนี้ไม่มีอะไรร้ายแรง แต่ผมไม่อยากได้ยินข่าวครั้งต่อไป เพราะมันคงไม่โชคดีแบบนี้ทุกครั้งหรอกนะ” รามานสั่งเสียงเข้ม เขาไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเพราะความพลั้งเผลอ

“ครับ” ภาทรรับคำ เขารีบให้พนักงานเคลียร์พื้นที่แบบเร่งด่วนและรอรถฉุกเฉินเพื่อจะพาเจ้านายไปทำความสะอาดบาดแผล

อเล็คซานเดอร์ยกมือเช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผล เขาไม่กลัวว่าความสกปรกจะทำให้แผลติดเชื้อ เพราะการทำงานปัจจุบันไม่ต้องรักษาหน้าตา มันใช้ฝีมือและมันสมอง

“ไปอเล็ครถมาแล้ว ทำแผลก่อนเถอะ เลือดคุณไหลใหญ่เลย ผมคงต้องกลับล่ะ เตรียมตัวเดินทางคุณไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม”

“.นิดหน่อยนะ ไกลหัวใจ”

“ฮ่าๆ” รามานกอดคออเล็คซานเดอร์ สองหนุ่มเดินไปขึ้นรถฉุกเฉินเพื่อกลับไปที่สำนักงาน เพราะรามานต้องเตรียมตัวเดินทางต่อ และอเล็คซานเดอร์ต้องไปล้างทำความสะอาดแผลที่เกิดจากอุบัติเหตุ

ห้องพยาบาล...

พิชญ์สินีเก็บซองยาเข้าที่ หลังจากจัดแยกใส่ซองเรียบร้อย เธอสาละวนทำงานคนเดียวเพราะวันนี้เป็นวันหยุดของศรีนวล งานทั้งหมดในวันนี้จึงค่อนข้างยุ่ง เสียงฝีเท้าหนักๆ เดินเข้ามาภายในห้อง เธอจึงเหลือบมองพร้อมทั้งรีบลุกไปให้ดูแล ผู้ชายตัวใหญ่ยืนตระหง่านกลางห้อง หน้าคร้ามคมเปื้อนเลือดและมันหยดใส่เสื้อสูทจนเป็นดวงกลมๆ เธอผวาเข้าไปใกล้สำรวจบาดแผลคร่าวๆ และจูงมือผู้ป่วยไปนั่งบนเตียง ค้นหาอุปกรณ์ล้างแผลโดยไม่สนใจสายตาวาวๆ ของเขาที่สำรวจรูปร่างของเธอเช่นกัน