2

“ปัดโธ่โว้ย! จะร้องทำไมนี่ เดี๋ยวฆ่าโหดหมกป่าเลย” เขาตวาดเสียงดังเมื่อเห็นว่าเธอเอาแต่กรีดร้อง เลื่อนมือออกมาจะเอ่ยถามอะไรไม่ได้สักอย่าง เธอเอาแต่ร้องโวยวายท่าเดียว

หยาดทิพย์ร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆ หวาดกลัวสุดหัวใจ สิ่งที่หวงแหนเอาไว้ให้คนที่รักถูกทำลายลงอย่างโหดร้ายด้วยเงื้อมมือของใครก็ไม่รู้ที่เธอไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ แถมเธอยังไม่รู้ด้วยว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน เธอคงโดนลักพาตัวมาจากงานแต่งงานเป็นแน่แท้ เพราะจำได้ว่าเธอกำลังเข้าพิธีแต่งงานกับเสี่ยไกรแทนพี่สาวที่หนีหายไปไหนแล้วก็ไม่มีใครรู้

“ถ้าไม่ร้อง ไม่โวยวายจะปล่อยเข้าใจไหม” เขาขู่ แม้จะสงสารก็ตามที ยิ่งได้สบตาหวานหยด หวาดหวั่นของเธอ หัวใจเขาก็แกว่งไปแกว่งมาอย่างประหลาด

เธอรีบพยักหน้ารับทันทีเมื่อเขาพูดแบบนั้น เมฆาจึงยอมปล่อยมือจากปากของเธอ คนที่เอาแต่ร้องไห้ กลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้เพราะเจ็บร้าวไปหมด

“ปล่อยฉันไปเถอะนะ จะเรียกค่าไถ่เท่าไหร่จะให้พ่อโอนมาให้”

เธอรู้ว่าที่บ้านมีหนี้สินมากมาย บิดาไม่มีเงินหรอก แต่คงขอเสี่ยไกรได้ เพราะอย่างไรเธอก็ต้องแต่งงานกับเขาอยู่แล้ว พ่อกับแม่คงทำทุกวิถีทางที่จะช่วยเธอ หญิงสาวปลอบใจตัวเอง เพราะไม่ใช่ลูกรักจึงไม่แน่ใจอยู่เหมือนกันว่าจะมีใครยอมช่วย แล้วสิ่งมีค่าของเธอก็สูญเสียให้โจรที่ลักพาตัวไปแล้ว แบบนี้เธอจะมีค่าอะไรอีก

“ชื่ออะไร” เขาถามแข็งๆ พยายามไม่ขยับกาย ทั้งๆ ที่อยากจะขยับใจจะขาด

“ชะ... ชื่อหยาดทิพย์ค่ะ จะ... จะปล่อยฉันไปได้หรือยัง”

“บัดซบเอ๊ย!” เมฆาสบถลั่น หยาดทิพย์สะดุ้งหวาดกลัวจนตัวสั่น ไอ้กริชมันไปจับหยาดทิพย์มาได้ไง เขาจะแก้แค้นหยาดพิรุณ แต่เอ๊ะ! ชื่อคล้ายกัน หน้าตาคล้ายกัน เป็นอะไรกัน

“เป็นอะไรกับหยาดพิรุณ” เขาถามเสียงแข็งดังเดิม กลั้นอารมณ์หื่นกระหายในตัวเอาไว้

“ปะ... เป็นน้องสาวพี่หยาด ปล่อยหนูเล็กไปเถอะนะ หนูเล็กขอร้อง” เธอยกมือขึ้นไหว้เขาปลกๆ เริ่มจะร้องไห้อีกแล้ว เพราะเวลาเขาขยับไปมาเหมือนครุ่นคิด ร่างกายที่สอดประสานกันอยู่ก่อเกิดความรู้สึกแปลกๆ

“น้องสาวเหรอ...” เขาลากเสียงยียวน ชะโงกหน้าที่มอง เข้าใจทันทีว่าเป็นฝาแฝดกัน แต่น้องสาวน่ารัก พี่สาวสวยกว่า แต่เขาแพ้ผู้หญิงน่ารัก

“ปล่อย อ๊ายย...” หยาดทิพย์ร้องเสียงหลงเมื่อคนเหนือร่างไม่คิดจะปล่อย แถมยังเริ่มโยกกาย

“ปล่อยให้โง่เหรอ มันเข้าไปถึงขนาดนี้แล้ว” เขาหมายถึงที่ตัวเองสอดประสานร่างกายกับเธออยู่ขณะนี้

“อื้อ... ไม่เอา”

“เอาไม่เอาก็เอากันอยู่นี่แหละแม่คุณ ทำใจเถอะ เดี๋ยวก็เสร็จ”

เหมือนเป็นคำปลอบใจจากคนเถื่อนๆ อย่างเขา แล้วเมฆาก็ก้มลงดูดปากรูปกระจับแสนสวยเพื่อปิดเสียงประท้วง ก่อนจะกระแทกกายเข้าออกในโพรงนุ่มอย่างดุเดือด ถึงแม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกของเธอ แต่เขาก็ชอบมีเซ็กซ์แบบดิบเถื่อน จะให้ทะนุถนอมเขาทำไม่เป็นหรอกนะ เธอซวยเองที่โดนจับตัวมา เรื่องที่เธอแต่งงานกับเสี่ยไกรอะไรนั่น เขาค่อยสอบสวนหลังจากนี้

“โอ้ว... แน่นฉิบ ตอดรัดดีเหลือเกิน แบบนั้นล่ะ”

เขาพูดเสียงหอบเมื่อเธอยกสะโพกขึ้นรับการกระแทกกระทั้นของเขาอย่างเผลอไผล เมฆาคำรามเสียงลั่นเมื่อเขาปลดปล่อยหมดเนื้อหมดตัวในเครื่องป้องกันที่สวมใส่ในคราแรก เพราะกลัวติดโรคจากผู้หญิงสำส่อน แต่ที่ไหนได้ เธอยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง คราวหน้าเขาจะเขวี้ยงกล่องถุงยางอนามัยทิ้งให้หมด ไม่เชื่อก็คอยดู

“เป็นไง มีความสุขไหม” เขาดึงร่างอวบที่พยายามดิ้นหนีมากอดแนบอก

“เจ็บจะตาย คนบ้า คนเลว” เธอว่าเขาทั้งน้ำตา

“เจ็บบ้าเจ็บบออะไร เห็นร้องครางหงุงหงิงให้ฉันเอา” เขาถามเสียงดุ โอบกอดคนที่พยายามต่อต้านเอาไว้อย่างชอบใจ ก่อนจะหอมแก้มนวลๆ นั้นฟอดๆ อย่างติดอกติดใจ

“อย่ามาหอมแก้มเค้านะ ใครอนุญาต” หยาดทิพย์ผลักหน้ารกไปด้วยหนวดเคราออกห่าง ก่อนจะปิดแก้มแดงก่ำของตัวเองเอาไว้

“หวงเหรอ มากกว่านี้ยังทำมาแล้ว” เขาดึงมือนิ่มๆ นั้นออกจากแก้ม แล้วหอมซ้ำๆ อีก

“อื้อ... เจ็บ หนวดของนายตำแก้มของฉัน”

“เมื่อกี้เรียกแทนตัวเองว่าหนูเล็ก น่ารักดี ห้ามเรียกแทนตัวเองว่าฉันอีก” เขาจำได้ก่อนหน้านี้เธอเผลอแทนตัวเองว่าหนูเล็ก

“หนูเล็กเอาไว้แทนตัวเองกับคนสนิทเท่านั้น” เธอเบี่ยงหลบแต่หนีเขาไปไหนไม่รอด คนเอาแต่ใจรวบไปกอดแล้วหอมเธอจนช้ำไปหมด

“ฉันก็สนิท เป็นผัวเลยนะ” เขาเอ่ยอ้าง ชอบคนในอ้อมแขนนัก น่ารัก ดูขี้งอนเล็กๆ ใสซื่อบริสุทธิ์

“นายข่มขืนฉัน” เธอต่อว่าเขาตาแดงๆ