เถื่อนรักเล่ห์ทมิฬ

“เรียบร้อยแล้วครับนาย ผมจับตัวคุณหยาดพิรุณมาได้แล้วครับ”

กริชค้อมศีรษะให้ผู้เป็นนายเมื่อวางร่างอวบอัดแต่แสนน่ารักลงบนเตียงแข็งๆ ในกระท่อมกลางป่าที่สะดวกสบายและมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน

“ยัยอ้วนนี่นะเหรอหยาดพิรุณ แกจับมาไม่ผิดตัวแน่นะ” เมฆาถามอย่างคลางแคลงใจ ถึงแม้จะคลับคล้ายคลับคลา แต่คนในรูปก็หุ่นดีกว่านี้นี่นา อาจเพราะผมที่หลุดลุ่ยปรกหน้าทำให้เขาไม่แน่ใจนัก

“ถูกคนแน่นอนครับนาย ผมสืบรู้มาว่าคุณหยาดพิรุณจะแต่งงานกับเสี่ยไกรวันนี้ ผมตามเรื่องมาหลายวัน” กริชรายงานอย่างแข็งขัน

“หรือว่ายัยอ้วนนี่จะมีความสุขที่เลิกกับน้องชายของฉันได้สำเร็จ เลยกินเอากินเอาจนน้ำหนักขึ้น มีน้ำมีนวลขนาดนี้ เหอะ! มีความสุขจริงนะ งั้นนายไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันจะจัดการกับยัยนี่เอง”

เมฆามองร่างอวบในชุดเจ้าสาวตาวาว กริชจึงล่าถอยออกมา ยังนึกไม่ออกว่าเจ้านายจะทำยังไงกับคนที่นอนสลบไสลไม่ได้สติแบบนี้

“ฉันไม่ได้พิศวาสเธอหรอกนะ เพราะคงผ่านผู้ชายมาเยอะ แต่เห็นขาวๆ อวบๆ ขอลองหน่อยแล้วกัน”

คนไม่เคยสนใจไยดีผู้หญิงคนไหนพลิกร่างอวบให้นอนหงาย เพราะเมื่อครู่ผมปิดหน้าของเธออยู่ พอได้เห็นใบหน้างดงามอ่อนเยาว์ของคนที่สลบไสลไม่ได้สติ เขาถึงกับตกตะลึง เขาอยากเห็นดวงตาของเธอนักว่าจะน่ามองเหมือนหน้าหรือเปล่า

ยอมรับว่าถึงจะอวบ แต่ก็ใส่ชุดเจ้าสาวได้สวยมาก ผมที่ยุ่งเหยิงระมาปกปิดใบหน้านั่นก็ทำให้เธอน่ามองมากกว่าจะทำให้รำคาญตา

“บ้าหรือไงไอ้เมฆ จะไปหลงเสน่ห์ยัยนี่ไม่ได้ ถึงจะดูน่ารักก็เถอะ” เขาดุด่าตัวเอง แอบหอมแก้มป่องๆ นั้นฟอดหนึ่ง ถึงจะเหนียวๆ แต่แก้มหอมชะมัด

เมฆาเริ่มกระชากชุดเจ้าสาวของเธอออกอย่างไม่ปรานีปราศรัย เหตุใดเขาจะต้องอ่อนโยนกับคนที่ทำร้ายน้องชายเขาจนตายด้วยเล่า

“ถึงจะอ้วนไปหน่อย แต่ขาวอวบมีสัดส่วน”

เขาวิพากษ์วิจารณ์เมื่อปลดชุดเจ้าสาวของเธอออก หญิงสาวมีอกอวบอิ่ม ยอดอกสีชมพูนั่นก็อีก เขาอยากจะดูดดึงทึ้งเพื่อชิมความหวานนัก แล้วเอวคอดนั้นรับกับสะโพกผาย เธอเป็นคนที่มีสะโพกที่อวบใหญ่สมตัว หน้าท้องแม้ไม่ได้แบนราบเหมือนพวกผู้หญิงผอมๆ กินน้อยเพราะกลัวอ้วน แต่ก็เรียบไม่เผละจนน่าเกลียด ขานั้นเนียนนุ่ม แม้จะดูอวบไปหน่อย ถ้าผู้ชายคนไหนมองเมินคงมีความผิดปกติแน่ๆ ก็ขาเธอไม่ได้เพรียวลม แต่มีน้ำมีนวลน่าขยำ ใจจริงเขาก็ชอบผู้หญิงหุ่นแบบเธอนี่แหละ กอดแล้วอุ่นดี หน้าตาก็น่ารัก เมฆาเริ่มใจแกว่งเมื่อสำรวจร่างงาม

เท้าเล็กๆ นั่นอีก ผู้หญิงบ้าอะไรเท้าสวย เขาสะบัดศีรษะไปมา ขับไล่ความบ้าบอในความคิดของตัวเอง เขาจะต้องไม่ชื่นชมยัยผู้หญิงมากตัณหา ฆาตกรตัวร้ายที่สะบั้นรักน้องชายแล้วหนีไปแต่งงานกับชายอื่น

แล้วนี่คงกินอิ่มหมีพีมันล่ะสิ ถึงได้อวบขนาดนี้ มีความสุขจริงนะ ต่อไปนี้ฉันจะทำให้เธอได้รู้ว่านรกมีจริง ยัยผู้หญิงเจ้าเล่ห์ ยัยมารจิ้งจอก

เมฆาแยกขาอวบของคนที่นอนหลับไม่รู้สึกตัวออกจากกันอย่างไม่ปรานี ก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกจากกันด้วยดวงตาวาววับประดุจดั่งเพชฌฆาต ก่อนจะรูดไล้แก่นกายไปมาแล้วเกลี่ยไปกับกลีบผกากรองแสนสวย เขาไม่เล้าโลมไม่อะไรทั้งนั้น ผู้หญิงคนนี้จะต้องตื่นมาพบกับความอับอายให้สาสมกับสิ่งที่เจ้าหล่อนทำเอาไว้กับน้องชายคนเดียวของเขาที่จากโลกนี้ไปแล้ว

ความแค้นเคืองทำให้เมฆาดันร่างแกร่งเข้าไปในซอกทางรักของหญิงสาวอย่างไม่ปรานี เขาครางอูวว์... เมื่อความคับแน่นบีบรัดเขาทุกทิศทาง

เป็นไปไม่ได้ ยัยอวบนี่ยังบริสุทธิ์อยู่หรือไง หรือไปทำรีแพร์ช่องคลอดมา!!!

“อื้อ... จะ... เจ็บ” ร่างอวบที่สลบไปด้วยยานอนหลับค่อยๆ ปรือตาขึ้นด้วยความเจ็บร้าวกลางกาย เธอกะพริบตาปริบๆ ด้วยความง่วงงุน ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นใบหน้าถมึงทึงกำลังมองเธออยู่ และร่างใหญ่โตของเขาก็คร่อมทับร่างกายของเธออยู่

“กรี๊ดดด... อุ๊บ!”

“อย่าส่งเสียง”

เขารีบตะครุบปิดปากเธอเอาไว้ เพราะการขยับที่รวดเร็วและไม่ได้ยั้งคิดทำให้เขาล้มตัวลงไปเต็มแรง เยื่อพรหมจรรย์ที่ขัดขวางการล่วงล้ำถูกทะลวงจนขาดสะบั้นลงทันที คราวนี้เมฆาเบิกตากว้าง รู้ในทันทีว่าไม่ใช่รีแพร์กระชับช่องคลอดหรืออะไรทั้งนั้น แต่เธอยังบริสุทธิ์อยู่ เป็นไปได้ยังไง เขาถามตัวเองด้วยความงุนงง เหมือนโดนค้อนทุบหัว แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาที่จะคิดอะไรมาก เมื่อคนที่โดนเขาปิดปากเอาไว้กรีดร้องอื้ออึงอยู่ในลำคอ