ตอนที่ 2.สาวงามกลางป่ากับมหาโจร

“นายจะไปไหนเหรอครับ?” ช้างถามเพราะเป็นห่วง ความมืดเริ่มโรยตัวลงมา รอบๆ ตัวมีแต่ความมืดมิด

“ไปตามยัยนั่น...เดินทะเล่อทะล่าออกไปแบบนั้น เดี๋ยวก็โดนฆ่าตายหมกป่าพอดี”

บ้านป่าเมืองเถื่อนห่างไกลความเจริญ คนสำรวยอย่างผู้หญิงคนนั้นคงไม่รู้จักวิธีเอาตัวรอด ปากเสียแบบนั้นด้วย คงไม่มีใครเวทนาสงสาร หากเอาชีวิตมาทิ้งกลางป่า มันน่าเสียดายหยอกเมื่อไหร่ละ อชิระเสียดายความสวยที่อาจจะยังไม่มีใครได้ชื่นชม

ช้างหัวเราะหึๆ กับความใจดีของนายหนุ่ม

เขาเดินกลับบ้านพร้อมกับที่อชิระขับเคลื่อนรถจี๊ฟออกไป

อชิระสอดส่ายสายตามองหาสาวแปลกหน้าที่รู้จักแต่ชื่อตลอดสองข้างทาง...เขาถอนใจแรงๆ บ้านนอกไกลความเจริญพอมืดค่ำ คนส่วนใหญ่ก็เข้าบ้านหุงหาอาหารรับประทาน และพักผ่อนให้หายเหนื่อย ไม่มีผู้คนออกมาเดินเตร็ดเตร่ที่ชายถนน ร้านรวงข้างทางนั่นไม่ต้องพูดถึง พอพระอาทิตย์ตกดิน เขาก็ปิดร้านพักผ่อนเหมือนคนทั่วไป...ดังนั้นตั้งแต่บ้านเขาจนถึงณ. จุดนี้ ผ่านมาเกือบหนึ่งกิโลเมตร จึงไร้วี่แววสิ่งมีชีวิต

“ยัยนั่นเดินเร็วไม่ใช่เล่นเลยนะ” อชิระบ่นพึมพำ ผู้หญิงร่างเล็ก แถมใส่รองเท้าส้นสูงปรี๊ด ไม่คิดว่าหล่อนจะมีฝีเท้าดี เดินเร็วจนเขาตามไม่ทัน

อชิระไม่ละความพยายาม เขาพยายามมองหา และ...เขาก็สะดุดตากับรองเท้าสีแดงที่ตกแอ้งแม้งอยู่กลางกอหญ้า

เบรกถูกเหยียบ รถจี๊ฟจอดนิ่งสนิท อชิระกระโจนลงจากรถ รู้สึกใจคอไม่ดี...

ถึงจะเป็นรองเท้าที่ไม่เหมาะกับการเดินบนถนนที่มีแต่ลูกรังสีแดง แถมผิวถนนก็ไม่ได้ปรับให้ดีนัก ส่วนใหญ่เป็นหินก้อนใหญ่เท่ากำปั้นเด็กสามขวบ แต่เชื่อเถอะ ไม่มีคนดีๆ คนไหนใช้เท้าเปล่าเดินบนถนนที่มีแต่กรวดแหลมคมนั่นหรอก...

อชิระคว้าไฟฉายที่วางไว้บนเบาะข้างคนขับขึ้นมาส่องเพิ่มแสงสว่าง...

เขาเห็นความผิดปกติ...พงหญ้าแหวกเป็นทาง เหมือนใครบางคนวิ่งฝ่าไป

เจ้าของไร่ส้มนิ่งคิดหนึ่งอึดใจ...เขาเดินย้อนกลับมาที่รถคู่ชีพ เปิดเกะด้านหน้ารถ ล้วงอาวุธคู่กายมายัดเก็บไว้ที่ซอกเอวกางเกง

เห็นท่าจะไม่ดีแล้วล่ะ...สัญญาณอันตรายกรีดร้องก้องในหัว

ถึงแถวนี้จะไม่มีโจรผู้ร้าย...แต่ใครจะรู้ล่ะ วันดีคืนดี คนดีๆ นี่แหละที่จะกลายเป็นโจร...

อชิระเดินตามรอยต้นหญ้ายับๆ ลงไป...เขาเห็นเศษผ้าลูกไม้ห้อยร่องแร่งอยู่กับพุ่มไม้ที่มีหนามแหลมๆ ยื่นออกมา

เขาสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ล้วงมัจจุราชสีเงินวาวออกมาจากซอกเอวกางเกง พร้อมทั้งขึ้นลำเตรียมพร้อม

ไม่มีเสียงแมลงกลางคืนขยับปีก มันเป็นเหตุการณ์ไม่ปกติเอาเสียเลย

อชิระสอดส่ายสายตามอง เขาปิดไฟฉายแล้ว เพื่อไม่ให้ตนเองเป็นจุดสังเกต เขาพยายามก้าวเดินอย่างเงียบเชียบที่สุด ในที่สุดเขาก็หลุดออกมาจากป่าหญ้าคาที่สูงท่วมหัว ด้านหน้าเป็นทุ่งโล่ง และอาจจะเป็นพื้นที่ทำนาของชาวบ้านแถวนี้ เพียงแต่ว่าพื้นที่ดังกล่าว ไม่ได้มีต้นข้าวที่กำลังงอกงาม มันเป็นเพราะว่ากำลังอยู่ในช่วงฤดูน้ำหลาก เพื่อป้องกันไม่ให้การลงทุนสูญหายไป เพราะต้องเสี่ยงกับภัยธรรมชาติ ทางการจึงประกาศงดการปลูกข้าวในช่วงฤดูน้ำมากนี้ อชิระยังไม่ได้ก้าวออกมาจากป่าหญ้าคา เขาพยายามกวาดตามองฝ่าความมืด มันต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนนั้น จากร่องรอยที่พบเห็น เดาในแง่ดีไม่ได้เลย

ตอนที่ 2.สาวงามกลางป่ากับมหาโจร

“ช่วยด้วยๆ”

เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังแว่วๆ ออกมาจากกระท่อมเก่าๆ หลังหนึ่ง

กระท่อมที่ชาวบ้านสร้างไว้เฝ้าพืชผลของเขาช่วงใกล้ๆ ฤดูเก็บเกี่ยว

มีแสงไฟส่องสว่างลอดออกมา อชิระช่างใจ...

มันเป็นพื้นที่โล่ง หากเขาทะเล่อทะล่าเข้าไปตอนนี้ ตัวเองอาจจะกลายเป็นเป้านิ่ง และอาจจะต้องตายฟรี

อชิระย่อตัวลง เขาค่อยคืบคลานเข้าไปใกล้ทีละน้อย มุ่งหน้าตรงไปยังกระท่อมหลังนั้น พื้นที่โล่งๆ แต่ไม่ราบเรียบอย่างที่คิด มีหลุม มีบ่อ พอให้เขาเร้นกายพักหลบสายตาได้ อีกเพียงสองร้อยเมตรเขาก็จะถึงที่หมาย อชิระเจอรองเท้าส้นสูงสีแดงอีกข้างตกอยู่ ก่อนที่เขาจะไปถึงกระท่อมหลังนั้น

ฉาด!!