"จุดเริ่มต้นของคนเลว" 3
“ป้าสายทำใจดีๆ ไว้นะครับ เดี๋ยวผมจะพาไปหาหมอครับ”
ในเวลานี้ สิงขรครุ่นคิดว่าไอ้เสี่ยไพรัตน์มันพาดาวเรืองไปที่ไหน บ้านของมันหรือว่าบ่อนของมัน
“คุณสิงห์รับปากฉันสิคะ ว่าต่อไปนี้จะทำหน้าที่แทนฉันกับตาจันทร์ ช่วยเป็นผู้ปกครองของยัยหนูแทนพวกฉันได้ไหม” ป้าสายพูดขอร้องเมื่อไม่มีคำตอบจากชายหนุ่มรุ่นลูก “ถ้าฉันกับตาจันทร์ตายไปแล้ว นังหนูของฉันก็ไม่มีใครแล้วนอกจากคุณ คุณคนเดียวที่จะคุ้มครองนังหนูได้”
หญิงชราจับมือของสิงขรไว้แน่นเพราะต้องการคำมั่นสัญญาจากชายหนุ่ม
“ผมรับปากครับ ผมจะเป็นผู้ปกครองของดาวเรืองเองครับ”
สิงขรสะเทือนใจมากกับภาพที่เห็น เขาพยักหน้ารับปากป้าสายเมื่อได้สบสายตาวิงวอนขอร้องของนาง
“ฉันขอบใจคุณสิงห์มากที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเรื่องหนี้สินที่พวกฉันก่อไว้ ฉันคงไม่มีโอกาสหาเงินจำนวนมากมายขนาดนั้นมาใช้หนี้คุณ” ป้าสายน้ำตาไหล ทว่ายิ้มจนเห็นฟันสีขาวกลายเป็นสีเลือด
“เรื่องนั้น ผมยินดีช่วยเองครับ ป้าสายหยุดพูดเถอะครับ” เลือดไหลไม่ยอมหยุดจนร่างกายของนางสายซีด สิงขรจึงอยากให้หยุดพูด
“ฉันฝากบอกนังหนูด้วยนะว่า ฉันและตาจันทร์รักแกมาก และฝากบอกนังหนูด้วยว่า ฉันขอโทษ...”
“อย่าห่วงเรื่องของดาวเรืองเลยครับ ผมจะดูแลเธอเองครับ”
ป้าสายยิ้มทั้งน้ำตาเมื่อได้รับคำตอบจากชายหนุ่ม นางก็ปล่อยตัวปล่อยใจนอนหายใจโรยริน ซึ่งอาการย่ำแย่ของป้าสายทำให้สิงขรรีบอุ้มหญิงชราไปที่รถและบอกให้วัลลภพาทั้งคู่ไปโรงพยาบาล
“ฮืออ คุณมันผู้ชายสารเลว หนูเกลียดและขยะแขยงคุณที่สุด!” ดาวเรืองร้องไห้โฮเมื่อรู้สึกถึงรอยสัมผัสน่าขยะแขยงของเสี่ยไพรัตน์ มือที่จับปลายผ้าห่มก็ถูเช็ดไปตามผิวขาวผ่องจนแดงเถือก
ซึ่งเสียงสะอื้นไห้ของเด็กน้อยทำให้คนที่ยืนเท้าสะเอวเป็นเด็กแรกเกิดอยู่ตรงปลายเตียงนั้นตื่นจากความฝันที่เป็นจริง สิงขรหน้าแดงก่ำโกรธเด็กน้อยที่บังอาจเช็ดรอยสำผัสที่เขาทำไว้บนตัวเธอ ร่างโตจึงรีบก้าวขึ้นเตียงคลานตามไป มือใหญ่คว้าหมับกำกระชับแน่นที่ข้อเท้าน้อย พร้อมออกแรงกระชากดึงให้คนตัวเบาเข้ามาปะทะแผ่นอก
“กรี๊ดดด! ไอ้คนชั่ว! คนเลว ! ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะ!” ถึงจะเจ็บระบมไปทุกตารางนิ้วบนร่างกาย ดาวเรืองก็ไม่ต้องการให้เขาแตะต้อง แม้จะมีแรงเพียงน้อยนิด แต่ก็ปกป้องตัวเองโดยการใช้กำปั้นน้อยๆ ทุบตีคนใจโฉดอย่างบ้าคลั่ง
“ปากดี ด่าเก่งนักนะ อย่างนี้มันต้องโดนอีกสักสามสี่รอบ หรือว่าจะทั้งคืนเลยดีไหม?”
สิงขรอุ้มเด็กน้อยให้เข้ามานั่งอยู่บนตัก ซึ่งทำให้ดวงหน้าของคนทั้งสองอยู่ในระดับเดียวกัน มือหนาสอดเข้าท้ายทอยฉุดเบาๆ ให้ดวงหน้างามแหงนขึ้นเพื่อรองรับคำขู่จากปากหยักที่บดขยี้กลีบปากบวมเจ่อ และเมื่อได้ชิมความหอมหวานในโพรงปากนุ่มพอใจแล้ว เขาก็ตวัดอุ้มร่างน้อยขึ้นพาดบ่า ฝ่ามือใหญ่กางออกแล้วฟาดลงบนสะโพกกลมงอนเสียงดังเผียะๆ พร้อมทั้งก้าวลงเตียงเดินดุ่มๆ พาหญิงสาวเข้าห้องน้ำ
“ปล่อยหนูนะ โอ๊ยย! ไอ้ลุงแก่ชอบรังแกเด็ก! ฮืออ” เสียงใสครางปนเสียงสะอื้นเมื่อถูกปล่อยให้เท้าแตะพื้น ขาเรียวสวยสั่นระริกไม่มีแรงยืนด้วยตัวเองจึงทรุดลงไปนั่งบนพื้นห้องน้ำ
“ก็ไอ้ลุงแก่คนนี้ไม่ไช่เหรอที่ทำให้เธอพ้นจากไอ้แก่พุงโย้ตัณหากลับนั้น” สิงขรไม่ชอบใจเป็นอย่างมากที่หญิงสาวมักเรียกเขาว่าลุง ดวงตาสีนิลเริ่มแดงก่ำจ้องมองหญิงสาวที่กำลังคลานหนีไปนั่งขดตัวเป็นกิ้งกืออยู่ข้างชักโครก
“คุณก็ไม่ต่างอะไรกับเสี่ยไพรัตน์เลยสักนิดที่ชอบล่อลวงเด็กสาวพาไปทำมิดีมิร้ายเหมือนกัน”
ดาวเรืองร้องไห้โฮเมื่อนึกถึงภาพของไอ้เสี่ยแก่รุ่นตาพุงก็โย้ น่าเกลียดที่สุด ไอ้ตาแก่นั่นกำลังย่ำยีเธอ แต่แปรเปลี่ยนเป็นภาพของสิงขรที่เป็นคนทำร้ายพรากความบริสุทธิ์ไปโดยที่ไม่ได้ยินยอมสักนิด หญิงสาวนั่งกอดเข่าใบหน้าเขลอะน้ำตาก็แนบชิดมือของตัวเองที่วางอยู่บนหัวเข่า เรียวปากบวมเจ่อก็กระซิบเสียงแผ่วเบาหวังให้ได้ยินเพียงคนเดียว
“ยัยเด็กบ้าเอ๊ย! เธอกล้าเปรียบฉันเป็นไอ้เฒ่าไพรัตน์หัวงูนั่นได้ไงฮะ? แล้วถ้าฉันไม่รักษาด้วยร่างกายของฉัน ป่านนี้ เธอก็คงจะขาดใจตายไปนานแล้ว และตอนนี้ มันก็อยากจะเข้าไปในตัวเธอเพื่อทดสอบดูว่าหายจากอาการสยิวซ่านหรือยัง” คำพูดดูหมิ่นของเด็กน้อยทำให้สิงขรโกรธจนหน้าแดงก่ำ เขาเอาแต่พูดเรื่องใต้สะดือให้เธอฟัง
‘เฮอะ! ทำเป็นหน้าแดง อายละสิที่เห็นตัวตนของฉัน’ สิงขรคำรามพูดอยู่ในใจ
“อ๊ายย! ไอ้คนทุเรศ! อย่าคิดเอาไอ้หนอนเน่าน่าเกลียดนั่นเข้ามาใกล้หนูเด็ดขาด” ดวงตากลมโตคลอน้ำตาเบิกโพลงเมื่อเห็นความใหญ่โตตรงหว่างขาของเขา ซึ่งมันผงกหัวเบ่งกล้ามจนเห็นเส้นเลือดสีเขียวปูดใส่เธออย่างที่ว่าจริงๆ
“หึ! ก็ไอ้หนอนตัวนี้ไม่ใช่เหรอที่ทำให้เธอหายจากอาการซ่านสยิว แตะตรงไหน ผิวนี่สั่นระริกไปตามการลูบไล้ของฉันไม่ใช่เหรอ ฮะ” ดวงหน้าหวานแดงระเรื่อผสมแววตากลมโตสั่นไหวหวาดกลัวนั้นทำให้สิงขรนึกสนุก เขายิ้มแยกเขี้ยวน่ากลัว ชี้มือให้เธอดูความแข็งแกร่งที่มันชูชันตั้งโด่
“สารเลว! คุณมีหลายวิธีที่ช่วยหนูแต่คุณไม่ทำ! คุณจงใจย่ำยีหนู!” เมื่อเห็นดวงหน้าหื่นของชายหนุ่ม ดาวเรืองร้องกรี๊ดๆ พร้อมทั้งหยิบจับสิ่งของข้างตัวเหวี่ยงใส่คนตัวโตที่เดินโทงๆ เข้ามาหาเธอ
“คลานเหมือนหมาเลยนะ เอ้า! หนีให้พ้นนะ ถ้าไม่พ้น ไอ้ลุงแก่ตัณหาเยอะคนนี้จะกินเธอ แล้วเอาไอ้หนอนตัวนี้ใส่ในตัวเธอจนต้องครางว่า ลุงสิงห์ขาอย่าหยุดค่ะ หนูทนไม่ไหวแล้ว ฮ่าๆ”
