-05- คนบ้า

- ความเดิมตอนที่แล้ว -

เสียงทุบประตูสลับกับเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังขึ้นสนั่น แต่ภายนอกกลับเงียบราวกับไม่มีใครได้ยิน

"ช่วยด้วยค่ะ!!! ฉันถูกจับตัวมา!!!" เกศรินยังคงร้องตะโกนไม่ลดละจนเริ่มคอแหบคอแห้งก่อนจะมองสำรวจกระท่อมไม้แคบๆที่มีเพียงแคร่ไม้ กับห้องน้ำเล็กๆที่ใช้ทำธุระส่วนตัว ภายในกระท่อมไม่มีอะไรที่สามารถพังประตูที่ถูกล็อคไว้ได้เลย

"โจรสมัยนี้ตาถึงเป็นบ้า จับคนสวยและรวยมากอย่างเรามาคงหวังสบายไปทั้งชาติแหงๆ" เมื่อเริ่มหมดแรงข้าวเที่ยงก็มานั่งบ่นพึมพำอย่างขัดใจ จะมีใครสงสัยบ้างไหมเนี่ยว่าเธอถูกจับตัวมาแบบนี้ ยิ่งคิดยิ่งกลุ้มใจ เพราะเธอบอกที่บ้านว่าจะมาค้างที่คอนโดฯเพื่อสะดวกแก่การเดินทางไปสนามบินในวันถัดไป ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆยัยเกรซเอ้ยย!!!

_______________________

-05- คนบ้า

เรือนร่างบอบบางที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งอันน่าหลงใหลค่อยๆทอดกายลงในบ่อน้ำร้อนที่เลื่องชื่อของจังหวัดเอฮิเมะ ประเทศญี่ปุ่น ดินแดนที่สาวๆทั้งหลายใฝ่ฝันอยากจะมาเยือนสักครั้งในชีวิตเพื่อบำรุงผิวพรรณให้สุขภาพดีตามความเชื่ออีกทั้งยังดื่มด่ำไปกับทัศนียภาพของธรรมชาติได้อย่างเพลิดเพลินใจ แน่นอนว่าคนรักสวยรักงามอย่างเกศรินถูกใจสิ่งนี้มาก ระหว่างนอนแช่ออนเซ็นในหัวก็แพลนสถานที่ท่องเที่ยวเอาไว้มากมาย บัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินที่ได้มาจากพี่ชายช่างหอมหวานเกินจะหักห้ามใจจริงๆ เกศรินนอนฝันหวานอย่างมีความสุข ...แต่!!!!

ซ่า!!! ซ่า!!!

"แค่กๆ! ว๊ายยย!!! ฉันฝันอีกแล้วหรอเนี่ย" เกศรินบ่นพึมพำเบาๆให้กับความฝันที่กำลังถูกเอาน้ำสองถังใหญ่ๆราดจนเนื้อตัวเปียกปอนจากผู้ชายหน้ายักษ์ที่ยืนจ้องจะกินหัวอยู่ตรงหน้า

"ฝัน?" เจ้าของใบหน้าหล่อคมเข้มเลิกคิ้วถามอีกคนอย่างเย้ยหยัน

"ต้องใช่แน่ๆ เอ๊ะ! หรือฉันกำลังฝันต่อจากเมื่อคืน" เกศรินยังคงคิดวิเคราะห์ความน่าจะเป็นของซีรีส์ความฝันภาคต่อจากเมื่อคืน ...อ่าา นี่คงจะเป็นภาค สองสินะ

"เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว!" น้ำเสียงแข็งกร้าวไม่สบอารมณ์ของพ่อเลี้ยงหนุ่มทำเอาคนตัวเล็กเริ่มใจเสีย ...เป็นความฝันสี่มิติที่เหมือนจริงมาก!

"ทะ...ทำไมละ ฉันต้องรีบตื่นแล้วนะ เมื่อกี๊กำลังแช่ออนเซ็นอยู่"

"ออนเซ็น? มึงเล่นตลกอะไรอยู่ห๊า!" เพลิงอัคคีตะคอกใส่เกศรินเสียงดังจนเจ้าตัวสะดุ้งโหยง

"อู๊ยย~ เจ็บจริงด้วยแหะ" มือเล็กหยิกผิวขาวจนแดงเป็นปื้นชี้ชัดให้เห็นว่าทุกอย่างคือความจริง

"หึ! กระแดะ"

"คะ...คุณเป็นใคร!"

"นับตั้งแต่วินาทีนี้ ฉันคือเจ้าชีวิตของเธอ เกศริน!"

"รู้จักฉันได้ยังไง ต้องการอะไรกันแน่ อ้อ คงเป็นพวกเดียวกับไอ้โจรเมื่อคืนสินะ"

"ชีวิต แลกด้วย ชีวิต!" คำพูดของเพลิงอัคคีทำเอาเกศรินขมวดคิ้วเป็นปม ชีวิตเธอต้องแลกด้วยเงินค่าไถ่รึเปล่า โจรสมัยนี้นอกจากน่าตาดีแล้วยังโง่อีกหรอเนี่ย

"ต้องการเท่าไหร่ว่ามาเลย" เกศรินลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับโจรถ่อยที่บังอาจเอาน้ำสกปรกมาราดตัวเธอ

"ใช้เงินแก้ปัญหาจนเคยตัวสินะ" เพลิงอัคคีกระตุกยิ้มมุมปากอย่างสมเพช

"แกไม่ต้องการเงิน? งั้นเอารถเป็นไง รุ่นใหม่ล่า...-"

"กูต้องการชีวิตมึง แลกกับชีวิตของผู้หญิงที่กูรัก!" มือหนาราวกับคีมเหล็กบีบปากเล็กจนแทบแหลกคามือ เถื่อนที่สุด!!!

"ไอ้โจรถ่อย ชีวิตฉันไปเกี่ยวอะไรกับผู้หญิงที่แกรักไม่ทราบ" คนตัวเล็กกว่ายังไม่ยอมแพ้ยืนเท้าสะเอวชี้หน้าชายหนุ่มอย่างไม่ลดละ

เพี๊ยะ!

มือหนาฟาดลงบนแก้มนวลจนเป็นรอยฝ่ามือแดงระเรื่อ เกศรินค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตาผู้ชายหน้าตัวเมียด้วยสายตาเคียดแค้น ด่าได้ ขู่ได้ แต่ห้ามทำร้ายใบหน้าฟ้าประทานของเธอเด็ดขาด!!!

เพี๊ยะ!!!

"ตบมา ตบกลับ ไม่โกง!"

"มึงไม่อยากตายดีหรอห๊า!!!" ฝ่ามือเล็กของหญิงสาวไม่ระคายผิวของเขาแม้แต่น้อยแต่ก็สร้างความเดือดดาลให้จนแทบจับอีกฝ่ายบีบคอให้รู้แล้วรู้รอด

"ถ้าปล่อยฉันไปแกจะได้ทุกอย่างตามที่ต้องการ" เกศรินยื่นข้อเสนออีกครั้ง

"แน่ใจ?" เพลิงอัคคีกระตุกยิ้มร้ายพร้อมเดินย่างสามขุมเข้าหาคนตรงหน้าจนประชิดตัว

"ใช่ กะ...แกทำอะไร ถอยไปนะ!"

"กูปล่อยมึงก็ได้นะเกศริน แต่..."

"ตะ...แต่อะไร"

"แต่คงไม่ใช่เร็วๆนี้แน่นอน"

"ฉันไปทำอะไรให้แก อยากได้เงินเท่าไหร่ฉันโอนให้ได้นะ"

"ฮ่าๆ มึงต้องโทษไอ้กฤตภาคนะ เพราะมัน เพราะมันคนเดียว!!!" เพลิงอัคคีกัดกรามกรอดๆข่มอารมณ์ที่กำลังประทุอย่างอดกลั้น

"พี่กฤต? พี่ชายฉันเกี่ยวอะไรด้วย"

"เฮอะ! ฆาตกรอย่างมันเกี่ยวข้องที่สุดเลยละเกศริน"

"ฆะ...ฆาตกร ไม่จริง พี่ฉันไม่เคยฆ่าใคร"

"อย่ามั่นใจไปเลยสาวน้อย" เพลิงอัคคีมองเรือนร่างที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำจนเผยให้เห็นสัดส่วนที่ชัดเจนด้วยสายตาราบเรียบ

"มะ...มองอะไร ถอยไปนะ" เกศรินถอยหลังจนชนผนังกระท่อมอย่างหวาดระแวง ผู้ชายคนนี้ดูน่ากลัวกว่าโจรหน้าหวานที่เธอเจอเมื่อวานเสียอีก

"กูไม่คิดจะแตะต้องน้องสาวฆาตกรอย่างมึงหรอกเกศริน"

"งั้นก็ปล่อยฉันไปสิยะ หน็อยแหนะ หรือแอบชอบฉันแล้วหาข้ออ้างเพื่อจับตัวมาห๊า!"

"น่าสมเพช!"

"แกไอ้...!!!"

"พ่อเลี้ยงจ๊ะ พ่อเลี้ยง" ยังไม่ทันจะปะทะฝีปากก็มีเสียงผู้หญิงตะโกนเรียกใครบางคนเข้ามาก่อน พ่อเลี้ยง? หรือว่าลูกเลี้ยงของไอ้หน้าเถื่อนคนนี้มานะ

"เข้ามา!"

"เอ่อ พี่เอกบอกว่าพ่อเลี้ยงเรียกเรหรอจ๊ะ" เรยาหลานสาวของแม่นมถามเจ้านายหนุ่มอย่างกล้าๆกลัวๆ

"นี่คือคนงานใหม่ของไร่ เรช่วยจับตาดูให้พี่ด้วยนะ พามันไปเริ่มงานที่สวนองุ่นได้เลย อ้อ มันชื่อนังเกดนะ"

"ไม่ใช่นะ! ฉันถูกไอ้หมอนี่ลักพาตัวมา เธออย่าไปเชื่อนะ!" เกศรินรีบบอกเด็กสาววัยรุ่นอย่างรวดเร็ว

"เห้ออ มันสติไม่ค่อยดี ชอบคิดว่าตัวเองเป็นลูกคนรวยแล้วหาว่าพี่เป็นโจรนะ ยังไงเรช่วยเป็นหูเป็นตาให้พี่ด้วยนะ" เพลิงอัคคีบอกกับเรยาที่เอ็นดูเหมือนน้องสาวด้วยท่าทางเหมือนคนหนักอกหนักใจ

"โธ่! น่าตาก็ดีไม่น่าเป็นบ้าเลยจ๊ะ แต่ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวเรช่วยดูแลเอง" เรยามองคุณคนสวยอย่างเห็นใจจนเกศรินได้แต่อ้าปากพะงาบๆจะด่าก็ด่าไม่ออก นี่เธอกำลังจะกลายเป็นคนบ้างั้นหรอ...(?)

แน่นอนว่าไฮโซสาวอย่างเกศรินต้องตกอยู่ในสถานะคนงานของไร่แห่งหนึ่งที่ไม่ทราบพิกัดที่แน่ชัดโดยมีเด็กสาวนามว่าเรยาเดินตามติดเป็นเงา เท่านั้นยังไม่พอ!!! เจ้าหล่อนมีการสาธยายว่าเธอเป็นคนสติไม่ดีที่ไอ้พ่อเลี้ยงหน้าเถื่อนเมตตาให้งานทำ

"นี่คุณนิรุตผู้จัดการไร่จ๊ะ" เรยาแนะนำให้เกศรินรู้จัก

"ทำไมหรอ?"

"ไหว้คุณเขาสิจ๊ะ"

"สวัสดี" เกศรินยกมือไหว้แบบผ่านไปที

"เอ่อ คุณนิรุตอย่าถือสาเลยจ๊ะ พี่เกดเธอสติไม่ค่อยดีจ๊ะ" นั่นไง!!! เธอเป็นคนสติไม่ดีอีกแล้ว

"งั้นไปช่วยงานนายจ๊อบกับนายลมในไร่แล้วกัน เมื่อกี๊พ่อเลี้ยงโทรมาสั่งไว้แล้ว" นิรุตบอกพลางมองหญิงสาวอย่างพิจารณา สวยซะขนาดนี้ไม่น่าเป็นบ้าเลยจริงๆ

"ไปกันเถอะจ๊ะพี่เกด" เกศรินไม่อยากมีปัญหาเลยยอมเดินตามเด็กสาวอย่างว่าง่ายผิดกับนิสัยส่วนตัว เธอแค่ไม่อยากมีปัญหาเฉยๆ ไม่ได้กลัวคำขู่ของหมอนั่นจริงจริ๊งงงง ~~~

'ฉันมีหลักฐานเอาผิดไอ้กฤตภาคพี่ชายของเธอ'

'พี่ฉันไม่ผิด! ฉันไม่กลัวหรอกยะ'

'งั้นดูนี่หน่อยเป็นไง'

พรึ่บ!

ภาพถ่ายระหว่างพี่ชายของเธอกับผู้หญิงคนนึงถูกโยนใส่หน้าหญิงสาวอย่างเหนือกว่า เกศรินเริ่มไม่มั่นใจในตัวพี่ชายขึ้นมาเสียดื้อๆ ให้ตายสิ! ผู้หญิงคนนั้นคือหนึ่งในผู้หญิงของพี่ชายที่มาแนะนำตัวกับเธอเมื่อนานมาแล้ว เธอจำได้ดีเพราะยัยนี่เปิ่นๆโก๊ะๆกว่าผู้หญิงคนอื่น แต่ทว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้องและเธอจะเป็นคนพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของพี่ชายให้ได้!!!

'เกรซไม่ได้ทำดีหวังบัตรเครดิตจริงๆนะพี่กฤต!'

________________________

.. . สปอยตอนต่อไป

"อย่าสู่รู้ให้มาก"

"ทำไมฉันจะรู้ไม่ได้ละ เอ๋~ หรือน้องสาวนายตายของเธอเองไม่เกี่ยวกับพี่ชายฉัน?"

ผลั่ก!

เพลิงอัคคีผลักร่างบอบบางที่นั่งอยู่ที่แคร่ไม้ไผ่แทบกระเด็น คนงานที่ยืนอยู่ใกล้ๆพากันหวาดกลัวไปตามๆกัน

"ทำไม! รับไม่ได้รึไง" เกศรินถามต่ออย่างไม่ยอมแพ้

"มึงคิดว่ากูใจดีมากสินะ"