-06- ปรับตัว

- ความเดิมตอนที่แล้ว -

'ฉันมีหลักฐานเอาผิดไอ้กฤตภาคพี่ชายของเธอ'

'พี่ฉันไม่ผิด! ฉันไม่กลัวหรอกยะ'

'งั้นดูนี่หน่อยเป็นไง'

พรึ่บ!

ภาพถ่ายระหว่างพี่ชายของเธอกับผู้หญิงคนนึงถูกโยนใส่หน้าหญิงสาวอย่างเหนือกว่า เกศรินเริ่มไม่มั่นใจในตัวพี่ชายขึ้นมาเสียดื้อๆ ให้ตายสิ! ผู้หญิงคนนั้นคือหนึ่งในผู้หญิงของพี่ชายที่มาแนะนำตัวกับเธอเมื่อนานมาแล้ว เธอจำได้ดีเพราะยัยนี่เปิ่นๆโก๊ะๆกว่าผู้หญิงคนอื่น แต่ทว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้องและเธอจะเป็นคนพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของพี่ชายให้ได้!!!

'เกรซไม่ได้ทำดีหวังบัตรเครดิตจริงๆนะพี่กฤต!'

________________________

-06- ปรับตัว

ไฮโซเกศรินกลายเป็นนังเกดหญิงสาวสติสตังไม่สมประกอบที่คนงานในไร่มองอย่าเวทนา โชคดีที่มีเรยา จ๊อบ และลม เพื่อนใหม่ที่คอยช่วยเหลือเวลาถูกกลั่นแกล้งจากแก๊งค์ชะนีหน้าเทา หากเป็นเมื่อก่อนเธอไม่มีทางลดตัวมาคบหาคนชั้นต่ำเป็นเพื่อนเด็ดขาด แต่ตลอดเวลาเกือบหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาสามคนนี้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าพวกเขาไม่รังเกียจที่จะเป็นเพื่อนกับคนบ้าอย่างเธอ ส่วนไอ้พ่อเลี้ยงเถื่อนหายเข้ากลีบเมฆไปอย่างไร้ร่องรอย แต่แอบได้ยินเรยาบ่นว่าเขาไปติดต่อธุรกิจด้วยตัวเองอีกหลายวันถึงจะกลับ

"พี่เกดจ๊ะ นี่พวกเสื้อผ้าฉันที่ไม่ค่อยได้ใช้จ๊ะ" เรยายื่นเสื้อยืดกางเกงขายาวที่เหมาะกับกาาทำงานในไร่ให้เกศรินหลายชุดไว้ผลัดเปลี่ยนอย่างมีน้ำใจ

"ขะ...ขอบใจนะเร" เกศรินรับเสื้อผ้าเกรดตลาดนัดมาถือไว้อย่างจำทน ผ้าขี้ริ้วที่บ้านเธอยังดูแพงกว่านี้หลายเท่า เห้ออออ!!!

"อ้อ พี่เอกบอกว่าพ่อเลี้ยงจะกลับมาที่ไร่วันนี้จ๊ะ"

"งั้นหรอ ทำไมไม่ไปแล้วไปลับนะ"

"พี่เกดว่าไงนะจ๊ะ"

"ปะ...เปล่า ไม่มีอะไรหรอก อ้อ เรียกฉันว่า เกรซ นะ ไม่ใช่ เกด"

"เอ่อ แต่พ่อเลี้ยงสั่งว่าห้ามเรียกชื่อนั้นจ๊ะ" เรยาตอบอย่างใสซื่อ

"เฮอะ! มันจะมากเกินไปแล้วนะไอ้พ่อเลี้ยง!"

"เหมือนเธอจะคิดถึงฉันอยู่เลยนะเกศริน" เพลิงอัคคีเดินเข้าไปหาหญิงสาวแล้วโบกมือไล่ให้เรยาออกไป ในกระท่อมเล็กจึงเหลือเพียงเธอและเกศรินที่ยืนประจันหน้าอย่างไม่ยอมกัน

"ฉันกำลังสาปแช่งนายอยู่พอดีเลย" เกศรินลอยหน้าลอยตาบอกโดยไม่สนใจใบหน้าถมึงทึงของชายหนุ่มแม้แต่น้อย

"ปากดี! สงสัยงานที่ไร่คงสบายเกินไป?"

"ใช่ สบายมากกกกกกก" เกศรินไม่ได้พูดเกินจริง ทุกคนในไร่รู้ว่าเธอเป็นคนสติไม่ดี ใครมันจะกล้าใช้งานคนบ้ากันละ มีก็แต่กลุ่มแก๊งค์สาวหน้าเทาประจำไร่ที่คอยกลั่นแกล้งเธอ นอกนั้นมีแต่คนสงสารและเห็นใจนังเกดคนนี้

"หึ! งั้นพรุ่งนี้ฉันจะให้นิรุตเพิ่มงานให้" พูดจบเพลิงอัคคีก็เดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีออกไป การแก้แค้นของเขาไม่ต้องถึงกับเลือดตกยางออกหรอก แค่ได้ทำลายหัวใจของกฤตภาคก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว เขาสูญเสียหยาดพิรุณด้วยการตายจาก แต่กฤตภาคสูญเสียเกศรินด้วยการตายทั้งเป็น! เพราะนี่คือจุดเริ่มต้น!!!

กฤตภาคไม่ได้เอะใจที่น้องสาวคนเดียวขาดการติดต่อแม้แต่น้อยเพราะสาวเจ้าเล่นป่าวประกาศให้เขาและคนในคฤหาสน์ศิริกุญชรรับรู้ว่าจะไปท่องเที่ยวส่งท้ายอิสรภาพจนกว่าจะอิ่มอกอิ่มใจกับเหล่าผองเพื่อน

"ทำไมวันนี้มาโผล่ที่นี่ได้วะไอ้ท่านประธาน" เมธัสทักทายเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันนานนับเดือนอย่างขำๆ

"เบื่อๆวะ" กฤตภาคตอบพลางกระดกวิสกี้ลงคออึกใหญ่ดับอารมณ์เบื่อหน่าย

"เอาเด็กๆมาช่วยผ่อนคลายหน่อยไหม"

"นั่นแหละที่กูเบื่อ ผู้หญิงแม่งน่ารำคาญชิบหาย"

"พระเจ้า! คาสโนว่าฆ่าไม่ตายของเราทำไมถึงเบื่อผู้หญิงละนี่"

"แต่ละคนแม่งอยากจับกูทำผัวจนตัวสั่นริกๆ"

"ฮ่าๆๆ ช่วยไม่ได้นี่หว่า ทั้งหล่อทั้งรวย ใครอยากปล่อยให้หลุดมือก็โง่เต็มทีแล้ววะ อ้อ น้องหยาดคนสวยคนแรกสินะที่เขี่ยมึงทิ้งก่อน"

"หยาด?" กฤตภาคเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย หยาดคือใคร ใครคือหยาด?

"อ่าวไอ้นี่ น้องหยาดที่ตามมาตื๊อมึงถึงที่ผับไงวะ"

"อ้อ หยาดพิรุณนั่นหรอ หายเงียบเข้ากลีบเมฆไปละ สงสัยมีผัวใหม่แล้วแหงๆ" กฤตภาคพูดอย่างไม่ใส่ใจเพราะคู่ควงคู่ขาส่วนใหญ่ก็โมเมเอาว่าเป็นแฟนเขาทั้งนั้น ไม่แปลกที่เขาจะจำใครไม่ได้ พอนึกถึงหญิงสาวผิวขาวราวกับหยวกแล้วก็อดขำไม่ได้ เจ้าหล่อนเล่นตามตื๊อ ตามจีบเขาออกนอกหน้านอกตาจนรำคาญ พอไม่นานก็มาบอกว่าขอตัดใจจากเขาอย่างง่ายดาย สงสัยจะมีเป้าหมายใหม่แล้วแหงๆ

"ว่าแต่น้องเกรซของกูละ" เมธัสถามถึงน้องสาวสุดแสบของเพื่อนที่ชอบมาแดนซ์กระจายที่คลับหรูของเขาอยู่บ่อยๆ

"ไปเที่ยวญี่ปุ่นเมื่ออาทิตย์ก่อนนะ นี่ก็อีกคน ไม่ติดต่อหากูเลย" กฤตภาคบ่นน้องสาวเซ็งๆ นอกจากคุณป้าธิดาที่ละชีวิตทางโลกหันหน้าเข้าสู่ธรรมะแล้วก็มีแค่เกศรินนี่แหละที่เป็นครอบครัวของเขาที่เหลืออยู่

"ทำใจหน่อยละกัน ถึงว่าคลับกูขาดสีสันแปลกๆ"

"ไอ้เวรนี่ก็ให้ท้ายยัยเกรซตลอด"

"ฮ่าาๆๆ น้องมึงก็เหมือนน้องกูแหละหน่าไอ้กฤต โน้น แม่สาวผมทองเดินมาให้มึงกินถึงที่ละวะ" เมธัสตบไหล่เพื่อนรักเบาๆแล้วปล่อยให้กฤตภาคหาที่ระบายอารมณ์ที่คุกรุ่นสำหรับคืนนี้แก้ขัดไปพลางๆ

"พี่เกด ฉันเอาข้าวมาให้จ๊ะ" เรยาจัดแจงเอาข้าวปลาอาหารใส่ปิ่นโตมาให้หญิงสาวสติไม่ดีอย่างเห็นใจ ขนาดพี่เกดเป็นบ้าพ่อเลี้ยงยังหางานให้ทำไม่หยุดหย่อน น่าสงสารจริงๆ

"ขอบใจนะเร งานที่นี่หนักใช่เล่นนะ" เกศรินรับปิ่นโตมาถึงไว้ในมืออย่างขอบคุณ หลายวันมานี้เธอเริ่มจะชินกับงานกรรมกรที่ได้รับมอบหมายแล้ว ชีวิตคุณหนูอย่างเธอที่ใครๆมองว่าเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อก็ไม่ได้หยิบจับอะไรไม่เป็นเสียทีเดียว ตอนเรียนมหาวิทยาลัยก็มีออกค่ายอาสากับเพื่อนๆอยู่บ่อยครั้ง นี่อาจจะเป็นมุมที่น้อยคนจะรับรู้ แม้จะรู้ว่าไอ้พ่อเลี้ยงนั่นตั้งใจกลั่นแกล้งแต่เกศรินก็ไม่หวั่น เธอตัดใจจากทริปญี่ปุ่นและถือเป็นการมาพักผ่อนตามชนบทแทนละกัน

"ก็คงจะเป็นแบบนั้นละจ๊ะ ปกติเรช่วยยายอยู่ที่บ้านใหญ่ ไม่ค่อยลงมาที่ไร่หรอกจ๊ะถ้าไม่มีงานให้ช่วย" เรยาตอบพลางรินน้ำเย็นๆยื่นให้พี่สาวคนสวย

"บ้านใหญ่หรอ ที่นั่นอยู่กันกี่คนละ" เกศรินเริ่มตะล่อมถามข้อมูลเพื่อนำมาเชื่อมโยงกับเรื่องที่ถูกจับตัวมาแก้แค้นด้วยวิธีไร้สาระของผู้ชายคนนั้น

"ตอนนี้มีพ่อเลี้ยงอยู่คนเดียวจ๊ะ ส่วนหนูกับยายจะพักอยู่ข้างๆบ้านใหญ่"

"แล้วเมื่อก่อนละ หมอนั่นไม่มีครอบครัวหรอ"

"พ่อเลี้ยงพลกับแม่เลี้ยงวลัยเสียไปตั้งแต่เรยังเด็กโน้นแหนะ อ้อ เมื่อก่อนก็มีคุณหยาดอีกคน แต่ตอนนี้เธอเสียไปแล้วจ๊ะ" เรยายังคงเล่าต่อเจื้อยแจ้ว

"คุณหยาดเป็นอะไรเสียหรอเร" เกศรินวางมือจากช้อนอาหารหันมาจ้องหน้าเด็กสาวอย่างลุ้นคำตอบ

"คุณหยาดเธอฆ่....-"

"เรยา! ออกไปก่อน" หมดกันอุตส่าห์หลอกถามตั้งนาน ไอ้หน้าเถื่อนมาทีเดียวทุกอย่างจบเลย เกศรินทำหน้ามุ้ยขัดใจ

"อย่าสู่รู้ให้มาก"

"ทำไมฉันจะรู้ไม่ได้ละ เอ๋~ หรือน้องสาวนายตายของเธอเองไม่เกี่ยวกับพี่ชายฉัน?"

ผลั่ก!

เพลิงอัคคีผลักร่างบอบบางที่นั่งอยู่ที่แคร่ไม้ไผ่แทบกระเด็น คนงานที่ยืนอยู่ใกล้ๆพากันหวาดกลัวไปตามๆกัน

"ทำไม! รับไม่ได้รึไง" เกศรินถามต่ออย่างไม่ยอมแพ้

"มึงคิดว่ากูใจดีมากสินะ" เพลิงอัคคีบีบกรามเล็กจนแทบแหลกคามือ เอกชัยที่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบวิ่งเข้ามาห้ามเพราะไม่อยากให้เจ้านายเป็นฆาตกร

"พะ...พ่อเลี้ยงพอเถอะครับ"

"หึ! นายเอกควรพาไอ้พ่อเลี้ยงนี่ไปเช็คสมองบ้างนะ นิสัยไม่ต่างจากหมาบ้า!" เกศรินพูดทิ้งท้ายแล้วลุกขึ้นเดินไปทำงานในไร่ต่ออย่างไม่ใส่ใจเสียงซุบซิบนินทา เธอมีสถานะเป็นคนบ้า เพราะฉะนั้นคนบ้าทำอะไรก็ไม่ผิด!

________________________

.. . สปอยตอนต่อไป

"เมาอสุจิหรอวะ!"

"น้ำเชื้อกากๆของแกนะหรอ ฉันฆ่าเชื้อกับสบู่นกแก้วไปตั้งหลายรอบแหนะ ป่านนี้คงจะลงไปอยู่ในรูท่อที่ไหนสักแห่งนี่แหละ" เกศรินยิ้มมุมปากแล้วเดินไปใส่เสื้อผ้าเตรียมตัวไปทำงานเหมือนทุกวัน เพราะอีกไม่นานเอกชัยจะเป็นคนมาไขกุญแจกระท่อมแล้วให้เรยาคอยควบคุมป้องกันเธอหลบหนี

"เธอ!!! ปากดีแบบนี้อยากโดนอีกหรอวะ!"