ตอนที่3 คิดผิด

ตอนที่3 คิดผิด

"สวัสดีครับผมไอศูรย์ แฟนของผู้หญิงคนนี้"น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยออกไป เขาจ้องมองหน้าของตรัยด้วยท่าทางเยาะเย้ยพอสมควร

ในตอนนี้ลันตาเริ่มทำตัวไม่ถูกแล้วกับการกระทำของผู้ชายข้างกาย แรงกอดของชายหนุ่มมันทำให้เธออึดอัดพอสมควร หญิงสาวพยายามปั้นยิ้มออกมาพร้อมหันหน้าไปมองคนตัวสูงเชิงบอกให้เขาปล่อยเธอเสียที แต่ทว่าอีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีใดๆ แถมยังกอดเธอแน่นขึ้นอีกด้วย

"แฟนงั้นเหรอ? หึ ฉันไม่ต้องการให้นายมายุ่งกับลูกสาวฉัน ปล่อยมือด้วย!"ท่านชีวินเองก็รู้จักผู้ชายตรงหน้านี้ดี แถมรู้จักกระทั่งพ่อของผู้ชายคนนี้อีกด้วย ถ้าจะให้เขายอมรับแฟนของลูกสาวคนนี้ฝันไปเถอะ ไม่ว่ายังไงเขาก็จะไม่ยอมให้ลันตาข้องเกี่ยวกับตัวอันตรายคนนี้เด็ดขาด

"คงไม่ได้หรอกครับท่านชีวิน ลูกสาวท่านเป็นผู้หญิงของผม ทำไมผมต้องปล่อยอีกอย่างถ้าได้ยินไม่ผิดท่านกำลังหาสามีให้แฟนผมงั้นเหรอครับ?"

"ใช่แล้วทำไม ยิ่งฉันรู้ว่านายเป็นแฟนกับลูกสาวฉัน ฉันก็ยิ่งอยากให้ลันตาแต่งงานกับผู้ชายที่ดีพร้อมอย่างตรัยไม่ใช่มาข้องเกี่ยวกับคนอย่างแก!"อะไรนะเนี่ยยังจะให้เธอแต่งงานอีกงั้นเหรอ คนตัวเล็กคิดในใจ เธอไม่เข้าใจว่าบิดาของเธอกับผู้ชายคนนี้รู้จักกันด้วยเหรอ แถมดูท่านชีวินจะไม่ชอบผู้ชายคนนี้มากเสียด้วยสิ

หญิงสาวคิดหักลบในหัวก่อนจะได้ผลสรุปว่าถ้าหากเธอตกลงกับผู้ชายคนนี้ได้ บางทีแผนการหลอกๆ เป็นแฟนกำมะลออาจจะเป็นผลดีก็ได้

"ลันตากลับบ้านกับพ่อ เรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน"ท่านชีวินนึกสงสัยไม่น้อยว่าบุตรสาวไปรู้จักกับผู้ชายคนนี้ได้อย่างไรกัน เรียนอยู่เมืองนอกตลอดแล้วไปเป็นแฟนกันตอนไหน หรือว่าไอศูรย์จะเคยเจอลันตาที่ต่างประเทศข้อนี้คงเป็นไปได้ที่สุดแล้ว

"เอาไว้วันหลังนะคะคุณพ่อ ลันจะไปกับที่รักของลัน ไปกันเถอะคะคุณไอศูรย์"คนตัวเล็กเอ่ยบอกก่อนจะดึงแขนคนตัวสูงให้ออกมาจากงาน ท่ามกลางความไม่พอใจของบิดา ในเมื่อเธอเล่นละครให้ถึงที่สุดแล้วก็ต้องไปต่อ ถึงแม้จะมีปากเสียงกันกับชายชราถ้าหากทำให้เธอหลุดพ้นกับการคลุมถุงชนแบบนี้เธอยอม

ทันทีที่หญิงสาวเดินออกมาจากงานได้สำเร็จก็พ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ โดยไม่รู้เลยว่าท่าทางของเธอนั้นอยู่ในสายตาของคนตัวสูง ชายหนุ่มดูหงุดหงิดพอสมควรกับสิ่งที่คนตัวเล็กทำก่อนหน้านี้

"ขอบคุณมากนะคุณที่ช่วยเล่นละครกับฉัน ว่าแต่เราเคยเจอกันไหมทำไมหน้าตาคุ้นๆ จัง"เธอเหมือนเจอหน้าผู้ชายคนนี้มาก่อนแต่จำไม่ได้เลยว่าเคยเจอที่ไหน ไอศูรย์ยกมุมปากขึ้นในตอนแรกก็จำไม่ได้แต่พอได้ยินแบบนี้เขาก็นึกได้ทันทีว่าเคยเจอผู้หญิงคนนี้ที่ผับของเขานั้นเอง

"แต่ช่างเถอะ เอาเป็นว่าขอบคุณมากนะคะ งั้นฉันขอตัวก่อน"ลันตาบอกออกไป ก่อนที่หญิงสาวจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์บอกเพื่อนสนิทว่าจะไปหาที่ห้องแต่ยังไม่ได้พิมพ์อะไรเลยเสียงของชายหนุ่มก็ดังขึ้นมาทำให้คนตัวเล็กชะงักไปทันที

"เพื่อนเล่นเหรอ?"

"คะ?"

"สิ่งที่เธอทำคิดว่าฉันเป็นเพื่อนเล่นรึไงวะ!"จู่ๆ ชายหนุ่มก็เอ่ยออกมาอย่างไม่พอใจ ท่าทางของเขาในตอนนี้ทำให้ลันตาไปไม่เป็นเลยทีเดียว

"เอ่อ ฉันขอโทษนะคะที่ดึงคุณเข้ามาเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ไม่ต้องห่วงฉันจะไม่ทำให้คุณเดือดร้อน"

"ไม่เดือดร้อน การที่เธอจูบกับฉันจนคนในงานเห็นคิดเหรอว่าจะไม่เดือดร้อน ไม่มีสมองรึไง!"พอถูกด่าลันตาก็ถอนหายใจออกมาทันที เธอไม่เคยเจอใครด่าขนาดนี้มาก่อนผู้ชายคนนี้เป็นคนแรกเลย

"นี่คุณฉันขอโทษคุณไปแล้วนะคะ ด่าฉันว่าไม่มีสมองเลยเหรอ"

"รับไม่ได้รึไงนี่มันยังน้อยนะ ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนมาจูบกับคนแปลกหน้าอย่างง่ายๆ หรือว่าผู้หญิงอย่างเธอมันเจนจัดกับเรื่องพวกนี้ดี อ๋อ ผ่านมาเยอะสินะ!"

'อือหือ นี่ปากผู้ชายงั้นเหรอทำไมถึงได้กัดเจ็บมากขนาดนี้'ลันตาบ่นพึมพำในใจก่อนจะชักสีหน้าใส่อีกฝ่าย

"จะเอายังไงว่ามา ค่าเสียหายถ้าการที่คุณมาพูดแบบนี้เพราะต้องการให้ฉันรับผิดชอบล่ะก็ ก็บอกมาว่าไอ้จูบห่วยๆ ของนายเนี่ยเท่าไหร่จะได้จบ!"ไอศูรย์จ้องหน้าของหญิงสาวปากเก่งตรงหน้าด้วยความดุดัน จูบห่วยๆ ของเขางั้นเหรอ ใครกันแน่ที่ห่วยวะ

"จะทำอะไร ขยับเข้ามาทำไม?"จู่ๆ คนตัวสูงก็ขยับเข้ามาใกล้ทำให้ลันตาถอยหลังหนีทันที แต่ทว่าทางที่เธอถอยมันดันสุดทางแล้วทันทีที่แผ่นหลังนวลเนียนของหญิงสาวชนเข้ากำแพงใบหน้าสวยก็เผยความตื่นตระหนกออกมาอย่างชันเจน

"ถ้านายทำบ้าๆ กับฉันล่ะก็ฉันจะ อื้อ!"ร่างเล็กตกใจกับการกระทำอันอุกอาจของชายหนุ่มจนต้องเบิกตาโพลงกว้างออกมาทันที

ริมฝีปากหยักหนาได้รูปกระแทกริมฝีปากอวบอิ่มของหญิงสาวอย่างแรงก่อนจะบดขยี้จูบจนคนตัวเล็กรับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่ลอยฟุ้งออกมา เธอเจ็บจนน้ำตาเล็ดกับการกระทำอันป่าเถื่อนของอีกฝ่าย มือน้อยๆ ทั้งสองข้างพยายามดันอกแกร่งให้ออกห่างแต่ทว่ามันกลับไม่ได้ทำให้คนตัวสูงขยับเขยื้อนออกห่างจากร่างกายของเธอเลยสักนิด

"อื้อ อ่อยอะ(ปล่อยนะ)"ไอศูรย์ไม่สนใจคำร้องขอของอีกฝ่าย ในเมื่อเธอกล้ามาเล่นกับความรู้สึกเขา เขาก็จะสนองให้ ชายหนุ่มยังคงบดขยี้จูบคนตัวเล็กอย่างเอาแต่ใจจนกระทั่งหญิงสาวใต้ร่างเหมือนกับอ่อนแรงลงเขาถึงยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก เสียงหายใจหอบของลันตาดังออกมา เธอคิดว่าจะตายแล้ว ผู้ชายคนนี้กล้าทำกับเธอขนาดนี้เลยงั้นเหรอ มาในตอนนี้เธอถึงคิดว่าสิ่งที่ที่ทำก่อนหน้านั้นเธอคิดผิดหมด ไม่น่าเลย ไม่น่าไปยุ่งกับผู้ชายคนนี้เลย

"เปิดประตูรถ!"เสียงคนใจร้ายหันไปบอกลูกน้องคนสนิทก่อนที่ชายหนุ่มจะกระชากหญิงสาวที่นั่งอยู่กับพื้นให้ลุกขึ้นทำให้ลันตาได้สติอีกครั้ง เธอยื้อตัวไม่ยอมไปกับอีกฝ่ายแต่ดูเหมือนแรงของเธอไม่อาจสู้ชายหนุ่มได้เลยสักนิด

"ปล่อยนะ ฉันไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้นปล่อย!"

"หุบปากซะ ถ้ายังพูดไม่หยุดฉันจะเอาคxxฉันยัดปากเธอเอง!"

"0_0!"ลันตาตกใจไม่น้อยกับคำพูดของผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ที่เธอดึงเขาเข้ามาเกี่ยวด้วย ไม่คิดว่าจะเจอดีเข้าให้ คนตัวเล็กพยายามมองหาให้คนช่วยแต่ในที่จอดรถตอนนี้ไม่มีใครเดินผ่านมาเลยสักนิด

"โอ๊ยยยย เจ็บนะ!"ร่างเล็กถูกผลักเข้าไปในรถจนใบหน้าสวยเผยสีหน้าเหยเกออกมา ผู้ชายคนนี้แรงเยอะชะมัดผลักเธอเข้ามาไม่สนใจเลยสักนิดว่าทำให้เธอเจ็บรึเปล่า