ตอนที่ 02 ช่วยให้หายฮีท NC20+

กางเกงนอนตัวบางถูกดึงรูดต่ำลงไปที่ข้อเท้า ดวงตาสีดำตัดน้ำตาลจ้องมองเรียวขาขาวนวลอย่างหลงใหล ไม่เคยเจอโอเมก้าคนไหนทำให้เขาต้องสะดุดตาได้มากขนาดนี้มาก่อนเลย ไหนจะกลิ่นฟีโรโมนที่ทำให้แทบจะยั้งอารมณ์ไม่ไหวอีก 

"คะ คุณมอลอย่ามองแบบนั้นสิครับ ผมอาย" คนตัวเล็กรีบหุบขาเรียวเข้าหากัน หลังจากที่ถูกสายตาของอัลฟ่าหนุ่มจ้องมองจนตาเป็นมัน 

มันรู้สึกเขินยังไงก็ไม่รู้ที่ถูกจ้องมองแบบนี้ 

"อายทำไม อย่าบอกนะว่าไม่เคย?" 

"...." โอเมก้าตัวน้อยพยักหน้าหงึกๆ แทนคำพูด เพราะยังไม่เคยผ่านอัลฟ่าคนไหนมาก่อนเลย และคำตอบทำให้อีกฝ่ายพึงพอใจเป็นอย่างมาก มือหนาลูบไล้ไปตามแขนเรียวเล็ก ไปจนถึงต้นขาขาวที่ถูกชายเสื้อปกปิดลงมา ก่อนจะค่อยๆ สอดมือหยาบเข้าไปตรงกายสงวนที่ถูกคนตัวเล็กหนีบเอาไว้แน่น "ผมกลัว.."

"กลัวอะไรหืม..."

"มะ ไม่รู้ครับ" ตอบเสียงสั่น ใบหน้าสวยมีเม็ดเหงื่อผุดออกมาเต็มไปหมด ทั้งๆ ที่อากาศก็ไม่ได้ร้อนขนาดนั้น 

"ฉันสัญญาว่าจะไม่ใส่ ให้ฉันช่วยนะ" 

"...." แม้จะไม่ได้ให้คำตอบกับอัลฟ่าหนุ่ม แต่สีหน้าที่แสดงออกมาก็เป็นคำตอบได้แล้วว่าต้องการความช่วยเหลือจากคนตรงหน้ามากแค่ไหน 

มือหนาเลื่อนไปแหวกขาเรียวเล็กให้อ้าออก ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเรียวสัมผัสกับจุดเสียวที่ตอนนี้ปล่อยน้ำออกมาจนฉ่ำแฉะเต็มที่นอน 

"เป็นบ่อยไหมแบบนี้?"

"เป็นตอนอายุครบยี่สิบครับ บะ บ่อยอยู่" เพราะอาการแบบนี้มันมาออกตอนที่อายุครบยี่สิบพอดี แม้จะบรรลุนิติภาวะแล้วโอเมก้าตัวน้อยก็ยังไม่กล้าทำเรื่องอย่างว่ากับใครเลย 

"แล้วนายทำยังไง?" 

"กินยาครับ แต่ผมลืม...เอายามา" เพราะความสะเพร่าของตัวเองแท้ๆ ดันลืมเอายามาได้ซะนี่ 

"ก็เลยควบคุมตัวเองไม่ได้?"

"ครับ" 

"งั้นเดี๋ยวฉันช่วย.." พูดจบก็ค่อยๆ เอากางเกงชุดชั้นในของอีกฝ่ายออกมาแล้ววางไว้ข้างตัว ก่อนจะล้วงมือเข้าไปเล่นกับเจ้าก้อนน้อยเล็กๆ น่ารัก พร้อมกับใช้มืออีกข้างลูบสัมผัสกับตัวตนของตัวเองจนเริ่มแข็งขืนขึ้นมา 

ภายใต้กางเกงวอร์มขายาวมีบางสิ่งดันออกมาเป็นลำยาว พร้อมกับส่วนปลายที่มีน้ำหนืดเยิ้มออกมาจนเปรอะเปื้อนชุดนอนตัวโปรด 

"อึกอ๊ะ!" คนตัวเล็กสะดุ้งพร้อมกับเปิดตากว้างมองอัลฟ่าหนุ่มที่สอดนิ้วเข้าไปยังรูแคบของตน แม้มันจะมีน้ำหล่อลื่นแต่ก็ไม่เคยมีใครรุกล้ำเข้าไปเลยสักนิด "อยะ อย่าขยับ อื้อ...ผะ ผม รู้สึกอ๊ะ!" 

เพราะบอกไม่ถูกว่าตอนนี้กำลังรู้สึกแบบไหน จึงทำได้เพียงส่งเสียงครางออกมาให้อีกฝ่ายรับรู้ 

"รู้สึกแบบไหน เสียวหรอ?" อัลฟ่าหนุ่มเงยหน้าขึ้นถามกลับพร้อมกับขยับนิ้วที่สอดใส่อยู่ช่องทางรักเข้าออกเนิบนาบ 

"คะ ครับ" 

"อยากให้ฉันใส่นิ้วเข้าไปอีกไหม?" 

"อยะ อยากครับ" ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ตอบออกไปแบบนั้น แต่คิดว่าถ้าใส่เข้ามาอีกคงจะรู้สึกดีมากกว่าเดิม 

"ร่องนาย ตอดนิ้วฉันไม่หยุดเลยนะ" 

"...." ใบหน้าสวยเห่อร้อนขึ้นมาเมื่อจู่ๆ ก็ถูกทักแบบนั้น เป็นคนแรกที่ใบหม่อนยอมให้ทำแบบนี้โดยที่ไม่ขัดขืนอะไรเลย 

"อืม...แน่นมากนะ"

"ซี๊ด ผะ ผมอยากอ๊ะ ให้คุณ..มอล ทำแรงๆ กว่านี้" พูดเป็นเสียงขาดห้วงเพราะหายใจไม่ทั่วท้อง เอวบางส่ายร่อนเข้าหานิ้วหยาบของอัลฟ่าหนุ่มที่กำลังขยับอย่างเนิบนาบภายในร่อง เพราะความเสียวทำให้โอเมก้าหน้าสวยต้องขยับเอวบางเข้าหาเอง 

"ถ้าแรงกว่านี้คงต้องใช้อย่างอื่นนะ"

"ผมอยากให้อ๊ะ คุณมอล...ทำ" 

"...." อัลฟ่าหนุ่มยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะขยับตัวขึ้นให้อยู่ในระดับเดียวกับคนตัวเล็ก "แต่ฉันไม่อยากผิดคำสัญญาของตัวเอง เพราะมันจะทำให้ฉันกลายเป็นคนไม่น่าเชื่อถือ" 

"...." โอเมก้าน้อยหรี่ตามองคนด้านบน รู้สึกสับสนกับคำพูดของอัลฟ่าหนุ่มเล็กน้อย ทั้งๆ ที่เขามีโอกาสทำแต่กลับไม่ยอมคว้าโอกาสนี้ "อึกอ๊ะ!!" 

คนตัวเล็กร้องเสียงสั่นเมื่อถูกอีกฝ่ายดันนิ้วเรียวยาวเข้าไปยังช่องทางรักเพิ่มอีกนิ้ว ขาขาวเรียวแยกออกกว้างโดยอัตโนมัติเพื่อให้อัลฟ่าหนุ่มสัมผัสได้อย่างเต็มที่ มืออีกข้างจับท่อนเอ็นเล็กขนาดน่ารักชักรูดเบาๆ จนเกิดเสียงครางแผ่วออกมาจากอีกฝ่าย 

"อืมมอ่าา..คุณมอล ฮื้อ...ผมเสียว" จังหวะนี้ใบหม่อนร่อนเอวเข้าหานิ้วเรียวที่สอดอยู่ในช่องทางรัก จนมีน้ำเยิ้มเปรอะเปื้อนไปเต็มง่ามนิ้วของอัลฟ่าหนุ่ม 

กลิ่นฟีโรโมนแผ่กระจายซ่านไปทั่ว ทำเอาอัลฟ่าหนุ่มแทบคลั่ง 

"นายกำลังจะทำให้ฉันคลั่ง" พูดเสียงแหบพร่า ร่างกายเริ่มทนไม่ไหวกับสิ่งเร้าตรงหน้า นิ้วเรียวยาวที่สอดใส่อยู่ทางช่องรักขยับเข้าออกอย่างรัวๆ เพราะเกิดแรงบีบรัดแน่นขึ้น อีกมือก็รูดท่อนเอ็นลำเล็กไปด้วยพลางๆ 

ไม่นาน...

"อึกอ๊าาา..." เสียงร้องครางลากยาวพร้อมกับน้ำอุ่นๆ ที่ถูกปลดปล่อยออกมาทั้งสองช่องทาง เลอะมือและที่นอนของอัลฟ่าหนุ่มเต็มไปหมด "แฮ่ก ผะ ผมขอโทษครับ" 

"ตานายแล้วนะ"

"ครับ?"

"นายต้องทำให้ฉันด้วยสิ ฉันช่วยนายแล้ว นายก็ต้องช่วยฉัน" พูดจบมือหนาก็ล้วงเอาท่อนเอ็นยักษ์ออกมาจากกางเกงชุดนอนของตน ความใหญ่ยาว เส้นเลือดที่ปูดโปนอยู่ตั้งแต่โคนไปจนถึงกลางลำทำเอาโอเมก้าน้อยถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ 

"ผะ ผมไม่เคย..." 

"เด็กดี ขยับเข้ามาใกล้ๆ ฉันสิ" 

"..." คนตัวเล็กขยับเข้าหาอย่างว่าง่าย ก่อนจะใช้สองมือโอบรอบลำยาวพร้อมกับชักรูดไปพลางๆ จนมีเสียงซี๊ดซ๊าดจากอีกฝ่ายดังแผ่วออกมา 

"กลิ่นของนายมัน..." คำพูดทิ้งช่วงเพราะจากนั้นกลายเป็นเสียงครางแทน กลิ่นฟีโรโมนที่โอเมก้าตัวน้อยปล่อยออกมามีโอกาสที่กลิ่นจะฟุ้งกระจายไปถึงห้องของน้องชายฝาแฝดอีกสองคนซึ่งอยู่ติดๆ กัน 

"ต้องทำยังไงต่อครับ?" ถามด้วยความไร้เดียงสา อัลฟ่าหนุ่มกดยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนที่ฝ่ามือจะลูบสัมผัสเส้นผมสีน้ำตาลเบาๆ 

"ผมสิ อมแล้วเลีย.." 

"..." คนตัวเล็กพยักหน้ารับหงึกๆ ก่อนที่ริมฝีปากจะเม้มส่วนปลายหัวแล้วดูดรับน้ำใสๆ ตรงส่วนปลายหัวเบาๆ แต่ทำเอาอัลฟ่าหนุ่มถึงกับสะดุ้งเกร็ง 

เพราะคำว่าไม่เคย ไม่เป็น แต่ทำเอาอัลฟ่าหนุ่มควบคุมร่างกายตัวเองแทบไม่ได้ 

"อืมอ่าา...ซี๊ดด" เสียงครางเปล่งออกมาจากริมฝีปากหยักได้รูป เมื่อปลายลิ้นร้อนของคนตัวเล็กแตะลงที่บริเวณปลายหัวสีแดงก่ำฉ่ำไปด้วยน้ำสีขาวใส 

"อึก..บ๊วบ!" 

"อ๊าา...คอลึกจัง" 

โอเมก้าตัวน้อยขยับปากเล็กตามสัญชาตญาณ รูดขึ้นลงไปมาเน้นส่วนปลายหัว เลียวนไปรอบๆ ลำใหญ่ ภายในรูแคบก็เกิดการขมิบตอดรัดเป็นช่วงๆ อยากจะคว้าเจ้าลำยาวนี่สอดแล้วนั่งขย่มให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยจริงๆ 

"หันก้นมาสิ" 

"ครับ?"

"หันก้นนายมา ฉันรู้ว่านายอยากทำอีก" 

"...." คนตัวเล็กค่อยๆ ขยับส่วนล่างให้ไปอยู่ตรงใบหน้าของอัลฟ่าหนุ่ม โดยที่ยังอยู่บนตัวของเขา "อึกอ๊ะ...อ๊าา" 

ทันทีที่ปลายลิ้นเรียวแตะลงที่กลางกายลากขึ้นลงตามแนว แถมยังขบเม้มเล่นกับก้อนกลมเล็กๆ สองลูกอีกต่างหาก ทำให้ร่างเล็กส่งเสียงร้องครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ 

"อืมม...ทำเร็วสิ เดี๋ยวนายจะไม่ได้นอนเอานะ" 

"อะ อือครับ..." 

ลิ้นเรียวตวัดเลียรอบลำยาวพร้อมกับลากลิ้นละเลงเลียอย่างมูมมาม ไม่นานก็มีน้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาจากส่วนปลายหัว เต็มใบหน้าสวยของโอเมก้าตัวน้อยเลอะเทอะจนแทบมองใบหน้าไม่ออก 

"ขอโทษนะ นานๆ ทีได้ปล่อย น้ำมันเลยเยอะ"

"อืม...ไม่เป็นไรครับ" มือเล็กปาดก้อนน้ำที่เลอะอยู่บนใบหน้าใส่ปากของตัวเองต่อหน้าต่อตาอัลฟ่าหนุ่ม 

"ไปล้างหน้าสิ"

"ครับ" 

"หายหรือยัง?"

"ครับ หายแล้ว" 

เสร็จขนาดนี้ไม่หายก็ให้มันรู้ไปสิ ยังดีที่อาการรอบนี้มันไม่รุนแรง เพราะรู้มาว่าอาการแบบมีจะมีช่วงที่รุนแรงเอามากๆ อยู่ และก็มักจะควบคุมตัวเองไม่ได้เลย 

หลังจากที่รู้ตัวมีสติ ใบหม่อนก็ไม่กล้ามองหน้าเจ้านายอีกเลย และเลือกที่จะเดินออกมาเงียบๆ ไม่กล้าพูด ไม่กล้าสบตา มันรู้สึกเขินอายไปหมดเลย 

**************

วันต่อมา 

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ใบหม่อนต้องตื่นเช้าและไปทำความสะอาด แต่วันนี้ร่างกายค่อนข้างอ่อนเพลียเพราะเมื่อคืนใช้พลังงานไปเยอะแล้ว สีหน้าก็เลยดูซีดหน่อยๆ 

"ไหวหรือเปล่าใบหม่อน?" ป้าเนียมถาม 

"ไหวครับป้า ผมแค่นอนดึก" เมื่อคืนหลังจากกลับมาจากห้องของอัลฟ่าหนุ่มก็ไม่ได้หลับเลย เพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ว่าตัวเองทำถูกหรือทำผิดที่ดันไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเจ้านายของตัวเอง ทั้งๆ ที่เพิ่งจะเข้ามาทำงานได้เพียงไม่กี่วัน 

"ไม่ไหวก็บอกนะป้าจะได้ให้คนอื่นขึ้นไปทำแทนก่อน" 

"ไม่เป็นอะไรครับผมไหวจริงๆ" พูดจบก็คว้าเครื่องมือทำความสะอาดขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน 

มือเล็กค่อยๆ เอื้อมไปบิดประตูแล้วเปิดเข้าไปช้าๆ เข้าไปทำความสะอาดในห้องของคุณชายมอลตาเป็นห้องแรก 

แต่พอเข้ามากลับไม่เจออัลฟ่าหนุ่มแล้ว หลงเหลือเพียงคราบน้ำที่เป็นด่างสีขาวอยู่บนเตียง ภาพเมื่อคืนที่เกิดขึ้นก็แล่นเข้ามาในโสตประสาททันที 

หมับ!

"อ๊ะ!? คะ คุณมอล" 

"ตกใจอะไรฉันเอง" 

"อยะ อย่าทำแบบนี้ครับ" พยายามดิ้นหนีเพราะกลัวว่าจะมีคนเข้ามาเห็นภาพนี้ แต่กลับถูกคนตัวโตรั้งกอดเอาไว้แน่นกว่าเดิม 

"จำไม่ได้แล้วหรอว่าเมื่อคืนนายกับฉัน.."

"ผมว่าลืมมันไปเถอะครับ ผม..."

"นายจะให้ฉันลืมทั้งๆ ที่บนเตียงของฉันยังมีคราบน้ำของนายอยู่เลยน่ะหรอ?" 

"...." ใบหม่อนมองไปที่เตียงแล้วก็รู้สึกเขินอาย หัวใจดวงน้อยเต้นตึกตักจับจังหวะไม่ถูก 

"ต้องให้ฉันสาธยายไหมว่านายทำอะไรกับฉันบ้าง" 

"มะ ไม่ต้องครับ คุณมอลปล่อยผมก่อนนะครับ คือผม...ต้องรีบทำความสะอาด เดี๋ยวป้าเนียมสงสัย" 

งับ!

"อ๊ะ...คะ คุณมอล!!" คนตัวเล็กร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆ ก็ถูกกัดฝังรอยเขี้ยวตรงลำคอของตัวเอง เพราะรู้ดีว่านี่มันคืออะไร 

เขาสร้างพันธะให้ใบหม่อน 

"อืม...ต่อจากนี้นายเป็นของฉัน" 

"คุณมอล..."

"ทำอะไรกัน!" เสียงทรงพลังดังมาแต่ไกล ก่อนที่อัลฟ่าหนุ่มฝาแฝดน้องสุดจะเดินเข้ามา ใช้สายตาคมกริบไล่มองโอเมก้าที่ยืนอยู่ตรงกลางพร้อมกับแลบลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเองเล็กน้อย

"เข้าห้องคนอื่นไม่เคาะประตูแบบนี้.."

"ไร้มารยาท?" อีกฝ่ายโต้กลับทันทีโดยที่ไม่รอให้พี่ชายฝาแฝดพูด 

"...." 

"ว้าว...รอยที่คอนายไปทำอะไรมาหรอ?" ทั้งที่รู้ว่ามันคือรอยอะไรแต่ก็ตั้งใจจะถามเพื่อให้คนตัวเล็กรู้สึกเขินอาย 

"คือผม..." 

"ฮึ! คิดว่าฉันไม่ได้กลิ่นตัวของนายหรือไง?" เพราะกลิ่นฟีโรโมนเมื่อคืนมันฟุ้งกระจายไปทั่วทำให้ฝาแฝดอีกสองคนก็ได้กลิ่นเหมือนกัน และก็ได้เห็นภาพที่ทั้งสองกำลังกระทำกันอยู่แต่ไม่ได้เข้ามาร่วมแจมด้วย 

"จะทำอะไรจาร์!" 

"ใครจะทำ ก็แค่ตื่นเต้นที่บ้านของเรามีโอเมก้าเข้ามาอยู่" 

"คนนี้ของฉัน!"

"ไม่เอาสิพี่ชาย ตอนเด็กๆ พ่อกับแม่สอนพวกเราเอาไว้ว่ามีอะไรก็ต้องแบ่งๆ กัน แบ่งให้น้องๆ บ้างจะเป็นอะไร หรือว่าหวง?" 

"เออ หวง!" 

"...." คำตอบของอัลฟ่าแฝดพี่ทำเอาคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงกลางหน้าแดงก่ำ อีกทั้งยังทำตัวไม่ถูก เพราะจู่ๆ ก็กลายเป็นตัวเลือกที่ทำให้พี่น้องฝาแฝดต้องแย่งกัน 

"จะหวงไปทำไมกันพี่ชาย นี่น้องๆ นะ จะมีเมียคนเดียวกันมันแปลกด้วยหรอ" 

"หยุดพูดแล้วออกจากห้องฉันไปได้แล้ว" 

"อะไรกันพี่ชาย ฉันก็แค่มาตามแม่บ้าน...ไปทำความสะอาดห้องของฉันก็เท่านั้นเอง" 

"ผะ ผมขอตัวก่อนนะครับคุณมอล ต้องรีบทำความสะอาดให้เสร็จเดี๋ยวป้าเนียมจะดุเอา" พูดจบก็รีบคว้าเครื่องมือทำความสะอาดเดินออกไปจากห้องนอนของฝาแฝดคนพี่ทันที 

ห้องนอนเบงกอล

"ขอโทษนะครับผมขอทำความสะอาดสักครู่" 

"...." คนตัวโตที่นอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียงลุกขึ้นนั่ง โดยที่ส่วนบนไม่ได้สวมเสื้อทับ เผยให้เห็นรอยสักตรงหน้าอก และก้อนเนื้อสวยเรียงตัวสวยงาม สายตาคมดุจพญาเหยี่ยว จ้องมองคนตัวเล็กที่กำลังเร่งทำความสะอาดอยู่ ก่อนที่จะสะดุดเข้ากับรอยตรงลำคอของคนตัวเล็ก 

"คอของนาย...โดนใครกัดมา?"

"คะ ครับ?"

"โดนพี่ชายของฉันหรือว่าน้องชายของฉันกัดมา" 

"เอ่อคือ...คือผม.." 

"ฉันไม่ชอบคนโกหก" 

"คุณมอลครับ" ในเมื่อไม่สามารถปกปิดอะไรได้แล้วใบหม่อนจึงจำเป็นต้องพูดออกไปตามตรง 

"ทำไมถึงเรียกพี่ชายฉันแบบนั้น?" 

"คุณมอลให้ผมเรียกแบบนี้ครับ" 

"ฉันชื่อเบงกอล เรียกฉันว่าคุณเบง เหมือนกับที่นายเรียกพี่ชายของฉัน" 

"ตะ แต่..."

"ฉันไม่ชอบให้ใครขัดคำสั่งของฉันนะ"

"ก็ได้ครับคุณเบง" 

"...." 

"ผมทำความสะอาดเสร็จแล้วขอตัวก่อนนะครับ" ใบหม่อนรีบเดินออกมาโดยที่ไม่ได้รอรับคำตอบจากอีกฝ่าย ก่อนจะเข้าไปในห้องนอนของคุณชายที่เป็นน้องชายคนเล็กสุด 

ตึก! 

"...." คนตัวเล็กยืนนิ่งเมื่อจู่ๆก็เดินถอยไปชนกับบางอย่างที่ค่อนข้างแข็งแรง เพราะดูจากการชนแล้วสิ่งนั้นไม่ขยับเขยื้อนเลย และมันก็คงจะไม่ใช่สิ่งของ เพราะมีเสียงลมหายใจ ความอบอุ่นจนร้อนผ่าวแผ่ซ่านออกมาจากคนด้านหลัง 

"ไง..."

"คะ คุณชาย.."

"เรียกฉันคุณจาร์สิ เหมือนกับที่นายเรียกพี่ชายสองคนของฉัน" 

"ครับ คุณจาร์มายืนทำอะไรตรงนี้หรอครับ" 

"ห้องของฉัน ฉันจะไปยืนตรงไหนมันผิดด้วยหรือไง?"

"เปล่าครับ แต่มันกีดขวางผมกำลังทำความสะอาดอยู่" 

"...."

"อะ อ๊ะ!? คุณจาร์..." ใบหม่อนร้องเสียงสั่นเมื่อจู่ๆ ฝ่ามือหนาจากคนด้านหลังก็ลูบไล้ไปตามเรียวขาลากขึ้นไปจนถึงบั้นท้ายกลม 

"ได้เป็นเมียพี่ชายฉันแล้ว อยากเป็นเมียฉันอีกคนไหม"

"มะ ไม่ครับ เมื่อคืนผมแค่..." 

"ไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยหรอ บ้านหลังนี้มีฝาแฝดตั้งสามคน แต่นายปรนนิบัติไปแค่คนเดียว แล้วอีกสองคนที่เหลือล่ะ?" จาร์กัวถาม พร้อมกับฝ่ามือลูบไล้ไปทั่วตามขาเรียว ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับตัวสั่นยืนแทบไม่ติด 

"ผมแค่มาทำงานแทนป้าครับ ไม่ได้มาตั้งใจทำเรื่องแบบนี้ คือผมไม่ได้ตั้งใจ..." 

"แล้วไง ฉันสนด้วยหรอว่านายจะมาทำอะไร?" 

"มะ ไม่รู้ครับ" 

"หรือว่าฉันจะเอาเรื่องนี้ไปบอกกับป้าเนียมดี แล้วเรื่องนี้ก็จะได้รู้ไปถึงหูป้าของนาย"

"มะ ไม่นะครับ"

"มันจะเกิดอะไรขึ้นนะถ้ามีคนรู้ว่านาย...แอบไปมีอะไรกับพี่ชายของฉัน" 

"...." หัวใจดวงน้อยๆ เต้นตึกตักอย่างแรง เพราะกลัวว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะถูกนำออกไปพูด แค่ยังไม่ได้ทำอะไรก็โดนสายตาของคนในบ้านมองแบบไม่พอใจแล้ว 

"ถ้าอย่างนั้นนายก็..."

"ก็ได้ครับผมยอมก็ได้"

"หึหึ! ดีมากเด็กน้อยของฉัน ไหนเงยหน้าขึ้นหน่อยซิ" 

"...." ใบหม่อนค่อยๆ แหงนหน้ามองคนตัวสูงตรงหน้า รอยยิ้มร้ายผุดออกมาจากใบหน้าของจาร์กัว 

อัลฟ่าฝาแฝดสามคนที่หน้าตาเหมือนกันแทบแยกไม่ออก จะต่างกันก็ตรงแค่คำพูด แววตา การกระทำ ทรงผม และรอยสักที่ดูคล้ายกัน 

และเท่าที่ใบหม่อนได้สัมผัสมา พี่ชายฝาแฝดเป็นคนที่อบอุ่นที่สุดแล้ว 

"ฉันจูบนายได้ไหม?"

"ตะ แต่ผมต้องรีบทำความสะอาด"

"ห้องฉันเอี่ยมแล้ว นายจะทำความสะอาดอะไรอีก?"  

"คือ..."

"หรือว่านายรังเกียจฉัน?"

"เปล่าครับ แต่ตอนนี้ผมสกปรกมีแต่เหงื่อ คุณจาร์อย่าเพิ่งเข้ามาใกล้ผมเลยจะดีกว่าครับ"

"จูบฉันเดี๋ยวนี้"

"คะ ครับ?"

"ฉันสั่งให้นายจูบฉันเดียวนี้" 

"...." คนตัวเล็กครุ่นคิดอยู่พักนึง ก่อนจะเขย่งเท้าพร้อมกับโอบลำคอของอีกฝ่ายให้โน้มลงมา แล้วจูบปากแบบริมฝีปากแตะกันทีนึง ก่อนที่จะถอยหนีเพราะไม่อยากแหงนหน้าคุย 

"แบบนี้เรียกว่าจูบหรอ?"

"ครับ ผมจูบคุณจาร์แล้ว ผมกลับได้แล้วใช่ไหมครับ?"

"สงสัยฉันคงต้องไปสอนนายเรื่องจูบใหม่ซะแล้วล่ะ" 

"...." 

"แบบนี้เขาไม่ได้เรียกว่าจูบหรอกนะ เอาไว้ฉันจะไปสอนนายก็แล้วกัน" 

"...." คนตัวเล็กยืนนิ่ง ดวงตาทั้งสองข้างกรอกวนไปมาเพราะทำตัวไม่ถูก เขาจะมาสอนตอนไหน แล้วจะไปสอนที่ไหนยังไง ไม่รู้เลย 

แต่เรื่องจูบไม่เป็นจริงๆ เพราะไม่เคยทำมาก่อน แต่ก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอจูบ ริมฝีปากของคนสองคนแตะเข้าหากัน