ตอนที่2[ตะวันฉาย]

เด็กเลี้ยงของไอศูรย์

ตอนที่2

[ตะวันฉาย]

ลุกส์พาเด็กสาวเดินเข้าไปในบ้านแล้วพาเดินทะลุออกประตูครัว 

"ป้าภาครับ" ลุกส์เดินไปหาป้าภาแม่บ้านเก่าแก่ของคฤหาสน์'เปรมพิทักษ์นันท์' 

"อ้าว! แล้วนี่คุณลุกส์ไม่ได้ไปดูงานกับคุณใหญ่เหรอคะ" ป้าภาหันมาถามหนุ่มใหญ่ที่เธอรักและเอ็นดูมานาน ตั้งแต่ลุกส์เรียนจบ คุณหญิงชลิตาแม่ของไอศูรย์ที่ใด้รับอุปการะส่งเสียให้ลุกส์และเรย์เรียนจนจบ 

ย้อนไปตั้งแต่คุณชลิตาได้ไปพบหนุ่มน้อยที่บ้านเด็กเอื้ออาทรเธอรู้สึกถูกชะตากับเด็กน้อยทั้งคู่ตั้งแต่แรกเห็นจนได้ส่งเสียให้เรียนจนจบ แล้วไอศูรย์ก็ได้ไปรับตัวมาอยู่ด้วยกันที่นี่กระทั่งทุกวันนี้

"ก็นี่ไงล่ะ สาเหตุที่ผมกับคุณใหญ่ต้องกลับเข้ามาบ้าน" ลุกส์ดึงมือเด็กสาวที่ยืนซ้อนหลังเขาให้ออกมาหาป้าภา

"แล้วแม่หนูคนนี้เป็นใครกันล่ะคะ" ป้าภาสงสัยที่เห็นหนุ่มใหญ่อย่างลุกส์พาเด็กสาวเข้าบ้านเป็นครั้งแรก

"นี่อย่าบอกนะคะว่าแม่หนูนี่เป็นแฟนคุณลุกส์"

"โอ้ย! ป้าภาไปกันใหญ่แล้ว ผมเนี่ยยังโสดสนิทครับ ผมจะขอความช่วยเหลือจากป้าภาต่างหากเล่า" ลุกส์ได้แต่ยกยิ้มที่มุมปากขบขันกับความคิดของป้าภา อย่างเขานะเหรอจะเอาเด็กน้อยตัวแค่นี้มาเป็นแฟน

"คุณใหญ่รับน้องเข้ามาอุปการะ น้องไม่มีที่ไปพ่อแม่ตายหมด"

"อ้าว! จริงหรือคะ แล้วหนูชื่ออะไรล่ะลูก" ป้าภาพยักหน้าเข้าใจแล้วหันไปถามชื่อเด็กสาว

"สวัสดีค่ะป้าภาหนูชื่อตะวันฉายค่ะ" หญิงสาวยกมือไหว้พร้อมแนะนำตัว

"อืม! ตะวันฉายชื่อเพราะดีนะ" ป้าภาทวนตามชื่อของเธอ 

"ถ้างั้นพี่เรียกเราตะวันนะ พี่ชื่อลุกส์คุณใหญ่ให้ทำหน้าที่ดูแลเรานะ" ลุกส์หันมาแนะนำตัวกับตะวันฉาย เธอเองก็ยังวางตัวไม่ถูกเช่นกัน ได้แต่ยืนส่งยิ้มให้อีกฝ่ายแล้วยกมือไหว้ขอบคุณลุกส์ไป

"ไม่ต้องทำท่าซาบซึ้งพี่ขนาดนั้นหรอก พี่แค่ทำตามคำสั่งคุณใหญ่รอตะวันค่อยไปขอบคุณ คุณใหญ่เองก็แล้วกัน" ลุกส์ได้แต่เอ่ยกับสาวน้อยตรงหน้า แล้วหันมาหาป้าภาอีกครั้ง

"แต่ผมยังไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไงดี  ยัยหนูตะวันเป็นผู้หญิงผมก็ดูแลไม่ค่อยถูก จึงมาขอคำแนะนำจากป้าภาไงครับ" ลุกส์เอ่ยกับป้าภา เพราะยังงงไปหมด ชีวิตนี้ก็ยังไม่เคยแทคแคร์ผู้หญิงคนไหนด้วยสิ

"ถ้างั้นให้หนูตะวันไปพักเรือนเล็กกับป้าก็แล้วกัน  เดี๋ยวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าของไอ้หวานไปก่อน ตัวก็เท่า ๆ กันน่าจะใส่ได้พอดี"

"ขอบคุณมากนะครับป้าภา งั้นผมฝากหนูตะวันให้ป้าช่วยดูแลด้วย เดี๋ยวผมขึ้นไปรายงานคุณใหญ่ก่อนนะครับ" ว่าจบลุกส์ก็เดินจากไป

ป้าภาพาตะวันฉายเดินเข้าบ้านหลังเล็กที่อยูด้านหลังของคฤหาสน์หรู เรือนหลังเล็กมีสองชั้นและมีห้องนอนสามห้อง

"หนูตะวันนอนห้องนี้นะห้องถัดไปเป็นห้องไอ้หวาน มันลากลับบ้านเดี๋ยวป้าไปเอาเสื้อผ้ามันมาให้เราเปลี่ยนสักชุดก่อน" ว่าจบป้าภาก็เดินจากไป 

ตะวันฉายเดินมานั่งลงที่ขอบเตียง นี่เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ตะวันฉายกำลังดีใจที่ได้หลุดพ้นมาจากที่เดิม ที่ที่เธอทนอยู่บ้านพ่อเลี้ยงอย่างหวาดระแวงมาตลอดสามปี ตั้งแต่แม่ได้พาย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านน้าเชิด ตอนแรกน้าเชิดทำดีกับเธอมาตลอด พอเธอจะจบมัธยมปลายน้าเชิดก็เริ่มติดการพนันหนักขึ้น เวลาแม่ไปขายกับข้าวที่ตลาด น้าเชิดมักจะเข้ามาแตะเนื้อต้องตัวเธออยู่บ่อย ๆ จนเธอทนไม่ไหวแล้วไปฟ้องแม่ จากนั้นน้าเชิดกับแม่ก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน กระทั่งเธอจบมัธยมปลายแม่จึงคิดจะพาเธอหนีออกจากบ้านน้าเชิด ทว่าเขาจับได้ทำให้เขาลงไม้ลงมือกับแม่เธอ น้าเชิดรุนแรงหนักจนแม่พลาดตกบันไดลงมากระแทกกับพื้นจนตาย 

หลังจากแม่ตายไปไม่กี่วัน น้าเชิดก็เปลี่ยนไปหนักขึ้น จนคิดวางแผนเอาตัวเธอไปส่งให้เสี่ยเงินกู้ ที่น้าเชิดกู้เอามาเข้าบ่อนพอลากเธอไปถึงหน้าโรงแรมม่านรูด เธอกลัวมากจึงเข้าผลักน้าเชิดทางด้านหลัง ครั้นเขาล้มลงเธอก็รีบวิ่งหนีออกมาอย่างไม่คิดชีวิต เธอวิ่งมาถึงถนนใหญ่พอหันกลับไปเห็นน้าเชิดวิ่งตามเธอมาติด ๆ เมื่อมองเห็นรถคันดังกล่าวกำลังแล่นมาจะมาถึงตัว ทำให้ตะวันฉายตัดสินใจพุ่งเข้าใส่หน้ารถหวังจะจบชีวิตที่บัดซบของตัวเองลง

เราอยากตายแต่ท่านมัจจุราชกลับไม่ให้เราตาย แล้วยังให้เรามาพบเจอพ่อพระที่รับอุปการะเราเอาไว้อีก นี่ 'คุณใหญ่' ของพี่ลุกส์ จะหน้าตาแบบไหนนะ นั่งรถมาด้วยกันแท้ ๆ แต่ตะวันฉายยังไม่กล้ามองหน้าท่านเลย ตอนนั้นตะวันฉายที่สับสนกับชีวิตเอาแต่ตัวสั่นนั่งตัวลีบติดกับประตูรถ ท่านคงจะอายุมากแล้วสินะ น่าเสียดายที่ไม่ได้กล่าวขอบคุณท่านสักคำ ที่ท่านอุตส่าห์รับตัวเธอมาอุปการะเอาไว้ในบ้านท่านอีก แต่ไม่เป็นไรมั้งเราได้มาอยู่ในบ้านของท่าน สักวันพี่ลุกส์ก็ต้องพาไปพบเจอท่านอยู่ดี  แล้วตอนนั้นตะวันฉายก็จะได้ขอบคุณท่านที่มีเมตตากับชีวิตเด็กผู้หญิงตัวน้อยนิด อย่างตะวันฉายสักครั้งสินะ!

"หนูตะวัน ทำไมยังไม่อาบน้ำอีกละ" เสียงป้าภาที่เอ่ยขึ้นพร้อมเดินเข้ามาในห้อง ทำให้ร่างเล็กของตะวันฉายสดุ้งหลุดจากภวังค์

"ขอโทษค่ะหนูนั่งคิดอะไรเพลินไปหน่อย เดี๋ยวหนูจะเข้าไปอาบเลยคะ" ว่าจบตะวันฉายก็รีบลุกไปเข้าห้องอาบน้ำ

ครั้นอาบเสร็จก็ออกมาแต่งตัวใส่ชุดเสื้อผ้าที่ป้าภาได้เตรียมเอาไว้ให้ หลังจากนั้นก็เดินลงบันไดมาชั้นล่าง

"อาบน้ำเสร็จแล้วเหรองั้นตามป้ามาทางนี้" ว่าจบป้าภาก็เดินออกนำตะวันฉายกลับเข้าไปในห้องครัว

"หนูเคยทำอาหารบ้างไหม"

"ตอนแม่ยังมีชีวิตอยู่หนูก็เป็นลูกมือช่วยแม่ทำกับข้าวขายค่ะ ป้าจะให้หนูช่วยงานในครัวใช่ไหมหนูทำได้ค่ะ" ตะวันฉายส่งยิ้มให้ป้าภา 

"ดีเลยถ้างั้นต่อไปหน้าที่ของหนูตะวันทุกวันต้องมาช่วยงานป้าภาในครัวเข้าใจไหม" ป้าภาหันมากล่าวย้ำเด็กสาวอีกรอบ

"ทำตอนนี้เลยใช่ไหมคะ" ตะวันฉายเอ่ยถามอย่างกระตือรือร้น

"ไม่ใช่จ้ะวันนี้ป้าทำเสร็จแล้วตอนนี้ก็นั่งกินข้าวได้เลย  และตั้งแต่พรุ่งนี้ไปหนูตะวันต้องมากินข้าวในห้องครัวด้วยเข้าใจไหม" ป้าภาหันมาเอ่ยกับเด็กสาว ที่หน้าตาจิ้มลิ้ม ป้าภาเพิ่งจะสังเกตชัด ๆ ว่าเด็กสาวที่คุณใหญ่รับมาอุปการะ เป็นคนที่มีใบหน้าสวยโดดเด่น ดวงตากลมโต จมูกโด่งสวยรับกับใบหน้ารูปไข่ทำให้เธอมีเสน่ห์ไม่น้อย แล้วรอยยิ้มของเธอเวลายิ้มมาทีป้าภาที่เป็นผู้หญิงด้วยกันยังหลงได้ขนาดนี้เลย เด็กคนนี้มีดีอยู่ในตัวจริง ๆ

"แล้วคุณใหญ่กับพี่ลุกส์ล่ะคะ" ตะวันฉายที่เพิ่งนึกขึ้นได้ก็เอ่ยถาม

"คุณใหญ่กับคุณลุกส์คุณเรย์ทานเรียบร้อยแล้ว มันเป็นหน้าที่ของไอ้ผ่องมัน ที่ต้องเข้าไปดูแลทุกคนที่โต๊ะอาหารทุกวันเช่นกัน" ป้าภาเอ่ยอธิบายหน้าที่ของแต่ละคน ว่าทำอะไรจะต้องรับผิดชอบอะไรกันบ้าง แล้วเธอก็คงต้องรับผิดชอบในครัวสินะ เมื่อกินข้าวอิ่มตะวันฉายจึงลุกเก็บกวาดในครัวจนเรียบร้อย แล้วเดินไปที่ซิงค์เตรียมล้างถ้วยชามกองใหญ่เก็บเข้าชั้นจนเสร็จ

"หนูตะวันเข้าใจงานไวดี เรียบร้อยแล้วก็กลับขึ้นห้องไปพักได้แล้วนะ" ครั้นในครัวเรียบร้อยป้าภาก็ให้ตะวันฉายกลับห้องพัก

ป้าภาเดินไปสำรวจความเรียบร้อยของห้องครัว แล้วให้นึกชื่นชมเด็กสาวที่ตัวแค่นี้ แต่มีความเป็นกุลสตรีเพียบพร้อม ทั้งกิริยามารยาท ทำเอาป้าภานึกเอ็นดูเธอไม่น้อย แล้วจึงหันไปปิดหน้าต่างปิดไฟจนเรียบร้อย ก่อนจะออกเดินตามเธอไปที่ห้องพักส่วนตัว