09 จูบแรก

หนึ่งปีถัดมา

"สุขสันต์วันเกิดนะธาม ฉันไม่รู้จะซื้ออะไรให้นายเหมือนกันไม่รู้ว่านายชอบอะไร ก็เลยซื้อเค้กมาให้" เหมียวยืนเค้กที่เธอซื้อมาให้ธามเป่าเทียน

"ของอะไรถ้าเธอเป็นคนซื้อฉันก็ชอบหมดแหละ"

"....."

"ขอบคุณมากนะ"

"ตัดเค้กแบ่งให้ทุกคนสิ"

"แป๊บนะ"

หลังจากที่ตัดเค้กแบ่งให้กับทุกๆ คนในบ้านหมดแล้วก็เหลือเค้กเพียงชิ้นเดียว ทั้งสองคนก็เลยตกลงกันว่าจะแบ่งครึ่งกัน

"เค้กอร่อยดีนะ ซื้อมาจากร้านไหนหรอ?"

"ร้านเบเกอรี่ในเมืองไง"

"เธอไปทำอะไรมาในเมือง ที่ทำงานของเธอก็อยู่ใกล้ๆ นี่นา"

"ก็ไปซื้อเค้กให้นายไง ฉันถ่อเดินไปซื้อเค้กให้นายโดยเฉพาะเลยนะเนี่ย"

"น่ารักจัง"

ธามใช้นิ้วจิ้มหน้าครีมเค้กป้ายที่ปากของเหมียว ก่อนจะยื่นหน้าไปใกล้ๆ เธอเพื่อจะชิมครีมเค้กที่ติดอยู่บนริมฝีปากของเธอ แต่เหมียวกลับเลียกินไปซะก่อน

"จะทำอะไรน่ะ!?"

"ก็กินเค้กไง"

"แฮ่มๆ ๆ จะหวานอะไรก็เกรงใจพ่อแม่บ้างนะ ดูสิทุกคนยังไม่ได้ไปไหนเลยนะ" ทั้งสองหันไปมองพร้อมๆ กัน พ่อแม่ของธามและแม่บ้านยังยืนอยู่ที่เดิม

"หวานกันแบบนี้สงสัยคุณหญิงจะได้อุ้มหลานเร็วๆ นี้แน่เลยค่ะ" แม่บ้านเอ่ยแซว

ที่นี่ไม่มีใครรังเกียจเธอเลย ทุกคนรักและเคารพเหมียวเหมือนกับเจ้านายคนนึง เธอเป็นเด็กที่นิสัยดีมีมารยาทกับผู้ใหญ่และขยันทำงานหาเงินเลี้ยงน้องและแม่ก็ไม่แปลกที่จะมีคนชอบและรักเธอ

ส่วนพ่อแม่ก็เปิดทางให้ตั้งแต่แรกแล้ว แต่ทั้งสองยังไม่ได้ตกลงคบกัน แต่ถึงจะยังไม่ได้คบกันทั้งสองก็ไม่ต่างอะไรจากคนที่เป็นแฟนกัน

"ผมขอตัวขึ้นห้องก่อนนะครับคุณพ่อคุณแม่ เชิญทุกคนตามสบายเลยนะครับ พอดีว่าเหมียวบอกว่ามีของขวัญพิเศษจะให้ผม เราอยากดูกันแค่สองคนครับ"

"....."

พูดจบธามก็คว้าข้อมือเหมียวขึ้นบันไดไปทันที โดยที่ไม่ถามความเห็นเธอเลยสักคำ เขาพูดเองเออเองทั้งหมด และเธอก็ไม่ได้มีของขวัญนอกเหนือจากเค้กนี้ เธอไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อของขวัญแพงๆ ให้เขาหรอก

"เดี๋ยวๆ ธาม ของขวัญอะไรฉันไม่มีของขวัญอะไรให้แล้วนะ ฉันมีเงินซื้อแค่เค้กอย่างเดียวจริงๆ เพิ่งจะจ่ายค่าเทอมให้หม่าไปเอง" พอมาถึงห้องเหมียวก็รีบแก้ตัวทันทีในใจลึกๆ เธอก็แอบรู้สึกไม่ดีที่ไม่มีเงินมากพอจะซื้อของแพงๆ ให้กับธามได้ เพราะในวันเกิดของเธอเขาก็ยังซื้อของขวัญแพงๆ ให้ได้เลย

"ฉันก็แค่พูดเล่น รู้อยู่หรอกน่า ฉันไม่ได้ซีเรียสอะไรหรอกฉันเข้าใจเธอ"

"แล้วทำไมถึงบอกกับคุณลุงคุณป้าแบบนั้นล่ะ?"

"ฉันก็แค่อยากจะพาเธอขึ้นมาข้างบน ก็เลยหาเรื่องบอกกับคุณแม่แบบนั้น"

"จริงๆ เลยนะธาม!"

"ฉันมีอะไรให้เธอดูด้วย"

"หือ??"

"เมี๊ยว เมี๊ยว" ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของธาม ก็พบกับแมวน้อยตัวนึงที่กำลังนอนอยู่บนเตียง พอเห็นว่ามีคนเข้ามามันก็รีบวิ่งเข้ามาหาทั้งสองทันที

"ไปเอาแมวมาจากไหน?"

"มีคนเอามาใส่ลังทิ้งไว้อยู่ตรงข้างถังขยะหน้าปากซอยอะ ฉันไปเจอก็เลยพามันกลับมาด้วย"

"โถ่ลูก ใครช่างใจร้ายใจดำเอาหนูไปทิ้งได้ลงคอนะ" เหมียวย่อตัวนั่งลงแล้วอุ้มลูกแมวขึ้นไว้ในอ้อมอก เธอเป็นคนที่รักแมวมากๆ เรียกว่าเป็นทาสแมวเลยก็ได้

"ชอบมั้ย"

"ชอบสิ น่ารักจะตายไป"

"ฉันให้"

"ขอบคุณนะ แล้วนายไม่เลี้ยงหรอ?"

"คนเลี้ยงงูจะเลี้ยงแมวได้ยังไง ฉันตั้งใจเอามาให้เธอโดยเฉพาะ ขาดเหลืออะไรก็บอกได้"

"ขั้นตอนแรกต้องพาไปฉีดวัคซีนก่อนเลย แมวตัวเล็กแบบนี้น่าจะยังไม่ได้ฉีดวัคซีน"

"เรียบร้อยหมดแล้ว ฉันพาไปคลีนิคมาเรียบร้อยแล้ว"

"โห ไหนบอกไม่ชอบไง"

"....."

"อะ ไปเดินเล่นก่อนนะ" เหมียวปล่อยแมวตัวน้อยลง ให้มันได้เดินเล่นตามประสาของแมวเด็กที่กำลังซน "นายห้ามไปเปิดประตูห้องที่ไหนเลี้ยงงูเด็ดขาดเลยนะ เดี๋ยวมันออกมากินแมวน้อย"

"รู้แล้วน่า"

"น่ารักจัง นายตั้งชื่อให้หรือยัง?"

"หึ ไม่รู้ว่าจะตั้งว่าอะไรดี"

"งั้นก็ชื่อแซมก็แล้วกัน ชื่อเรียกง่ายดีเหมาะกับสีขนด้วย"

"ดูท่าเธอจะชอบมากเลยนะ"

"มากสิ ฉันถึงได้ชื่อว่าแมวเหมียวไง"

"ชื่อแมวเหมียวหรอ"

"อือ แม่ฉันตั้งชื่อให้ว่าแมวเหมียวเพราะที่บ้านชอบเลี้ยงแมว"

"เหมียว..."

"หือ?"

"ฉันอยากได้ของขวัญจากเธอ"

"อยากได้อะไร แต่ฉันไม่มีเงินซื้อของแพงๆ ให้หรอกนะ"

"ฉันไม่ได้อยากได้ของพวกนั้น"

"แล้วนายอยากได้อะไร?"

"จูบของเธอ"

"....."

"คิดอยู่แล้วว่าเธอต้องไม่...อือ"

ธามยังพูดไม่ทันจบเหมียวก็เขย่งเท้าขึ้นคว้าคอของ เขาเข้ามาจูบทันที นี่เป็นจูบแรกของเธอและเขาแต่ถึงจะไม่เคยจูบกับใครมันก็ไม่ได้แปลว่าทั้งสองจะจูบไม่เป็น

มือหนากอดเอวคอดไว้แน่นในขณะที่เหมียวก็ลูบไล้อยู่ตามท้ายทอยของเขา รสจูบค่อยๆ ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์ของทั้งสอง มือของธามเริ่มอยู่ไม่นิ่ง เขาสอดมือไปใต้เสื้อยืดที่เหมียวใส่อยู่ ก่อนจะปลดตะขอเสื้อในของเธออย่างชำนาญมือ

"ธะ ธาม!" จังหวะนั้นเหมียวก็เหมือนได้สติขึ้นมา แล้วถอยออกมาจากธามทันที

"ขะ ขอโทษ ฉันทำให้เธอตกใจหรือเปล่า" เพราะอารมณ์ที่กำลังปะทุอยู่ในร่างกายมันทำให้เขาเหมือนคนขาดสติ และถ้าเหมียวไม่ผลักออกก่อนก็คงได้เกินเลยไปมากกว่านี้

"ไม่ มันยังไม่ถึงเวลา ขอโทษนะธาม"

"....."

เธอรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที ธามพยายามหักห้ามอารมณ์หักห้ามใจทุกครั้งที่ได้อยู่กับเหมียวสองต่อสอง

และอาจจะเป็นเพราะวัยที่ฮอร์โมนกำลังพลุ่งพล่าน มันเลยทำให้ทั้งสองมีความต้องการทางเพศจากกันและกันสูง แต่ก็ยังพอมีสติยับยั้งความรู้สึกพวกนั้นเอาไว้ได้ทัน

"ฟู่วว เกือบไปแล้วนะเหมียว อย่าใจง่ายสิ" เธอรู้ดีว่าตอนนี้ใจของเธอไม่ได้คิดกับธามแค่เพื่อนอีกต่อไปแล้ว และเธอก็ไม่อยากถูกมองว่าเป็นผู้หญิงใจง่ายยอมมีอะไรกับผู้ชายทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เป็นอะไรหรือเปล่าเหมียว" คนด้านนอกเคาะประตูถาม เมื่อเห็นว่าเธอเข้ามาในห้องน้ำนานพอสมควรแล้ว

"ไม่ได้เป็นอะไรหรอก" เธอตะโกนตอบกลับไป จากนั้นก็รีบติดตะขอเสื้อในให้เสร็จเรียบร้อยแล้วออกจากห้องน้ำไป