05 สัตว์เลี้ยงลูกรัก

@บ้านธาม

"บ้านของนายใหญ่จังเลยเนาะ เคยแต่ขับรถผ่านแต่ไม่เคยแวะเข้ามาสักครั้ง" เหมียวหมุนตัวมองไปรอบๆ บ้านของธามดูใหญ่โตมากกว่าบ้านของเธอเป็นสิบเท่าเลย

"เข้ามาสิฉันจะได้แนะนำให้พ่อกับแม่รู้จัก"

"ห๊ะ!? เอาจริงดิ"

"อือ..."

ไม่คิดว่าธามจะพามาให้พ่อกับแม่ของเขารู้จักด้วย เอาจริงๆ เธอไม่ได้เตรียมตัวอะไรมาเลย

"คุณพ่อคุณแม่ครับ นี่เหมียวเพื่อนในห้องเรียนที่ผมเคยเล่าให้ฟัง"

"สวัสดีค่ะ"

"สวัสดีจ้ะ หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเชียว ตามสบายเลยนะหนูไม่ต้องเกรงใจ"

"ขอบคุณมากค่ะ"

"ผมจะให้เหมียวมาทำงานพิเศษอยู่ที่บ้านของเรานะครับ พอดีว่าแม่ของเธอป่วยหนักแล้วทำงานไม่ได้เธอก็เลยต้องเป็นเสาหลักของบ้านทำงานส่งน้องเรียนครับ"

"โถ่ลูกเป็นเด็กดีจริงๆ ตามสบายเลยนะลูก แม่ไม่ว่าอะไรหรอก"

"ขอบคุณมากครับคุณแม่"

ค่อยยังชั่วที่พ่อแม่ของธามเข้ากับเธอได้ดี เธอนึกว่าคนรวยๆ แบบนี้เขาจะหยิ่งไม่พูดกับคนจนๆ อย่างเธอซะอีก แต่พ่อแม่ของธามไม่เป็นเหมือนที่เธอคิดเอาไว้เลย ทั้งสองท่านใจดีมากและพูดสุภาพกับเธอด้วย นี่สินะที่เขาเรียกว่าผู้ดีทั้งฐานะการเงินและจิตใจ

"ตามมาสิเหมียว"

"เอ่อ....โอเคๆ"

เหมียวเดินตามธามขึ้นไปด้านบนอย่างกล้าๆ กลัวๆ จนกระทั่งเข้าไปในห้องห้องนึงที่ด้านในเต็มไปด้วยตู้หนังสือ

"ถามจริงนี่ห้องของนายหรอทำไมมีแต่หนังสือล่ะ สมกับเจ้าชายหนอนหนังสือจริงๆ" ในห้องเรียนธามได้ชื่อว่าเด็กเนิร์ดประจำห้องพร้อมกับฉายาเจ้าชายนอนหนังสือ เพราะเขาชอบอ่านหนังสือทุกครั้งที่มีเวลาว่าง

"นี่แค่ด้านนอกห้องนอนอยู่ข้างใน"

"อ๋อ แล้วทำไมมีหลายห้องล่ะ มีตั้งหลายประตู" เหมียวเดินลึกเข้าไปอีกก็พบกับประตูห้องที่ปิดสนิทอยู่ทั้งสองฝั่งซ้ายขวา ไม่รู้ว่าเป็นห้องอะไรของธาม

"ประตูแรกซ้ายมือเป็นห้องฟิตเนสที่ฉันใช้ออกกำลังกาย ประตูแรกขวามือเป็นห้องสัตว์เลี้ยงของฉัน ประตูที่สองซ้ายมือเป็นห้องลับ ประตูที่สองขวามือห้องนอนไง เดินตรงไปก็จะเป็นระเบียง เป็นห้องสำหรับนั่งอ่านหนังสือ"

"โห มีหลายห้องจัง ว่าแต่นายเลี้ยงสัตว์ด้วยหรอ"

"อยากไปดูมั้ยล่ะ"

"อื้อๆ"

ด้วยความที่เธอเองก็เป็นคนรักสัตว์เพราะที่บ้านเลี้ยงแมว ก็คิดว่าธามก็น่าจะเลี้ยงสัตว์เล็กๆ น่ารักๆ เหมือนกับบุคลิกที่ดูเงียบๆ อย่างเขา

เธอเคยอ่านเจอตามในอินเตอร์เน็ตสำหรับคนบางคนที่มีโลกส่วนตัวสูงไม่ค่อยสุงสิงหรือออกไปไหน มักจะมีสัตว์เลี้ยงอยู่ในบ้านนั่งเล่นอยู่กับมันได้ทั้งวัน เช่นหมากับแมว

"นะ นาย นะ นี่มันงูนี่นา" เหมียวถึงกับยืนขาแข็งเดินต่อไปไม่ได้ เมื่อรู้ว่าสัตว์เลี้ยงของธามก็คืองูทั้งสองฝั่งเป็นตู้กระจกใสและมีงูอยู่ด้านใน

เธอกลัวงูมากๆ กลัวสัตว์เลื้อยคลาน ถึงจะเป็นคนที่ชอบสัตว์รักสัตว์แต่สำหรับงูเป็นข้อยกเว้น

"ไม่ต้องกลัวมันไม่กัดหรอก"

"ฉะ ฉันจะกลับ"

"มาก่อนสิ ฉันยังไม่ทันได้แนะนำลูกรักของฉันให้เธอรู้จักเลย"

"....." ธามหันมาคว้าข้อมือของเหมียวให้เดินตามเขาไป

"นะ นายฉันไม่ชอบงู กลับกันเถอะฉันไม่อยากดูแล้ว"

"ไม่ต้องกลัว งูพวกนี้ฉันเลี้ยงมันมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว มันเชื่องจะตาย ถ้าฉันชอบใครมันก็จะชอบด้วย"

"....." ถึงจะบอกแบบนั้นเธอก็ยังไม่คลายความกลัวอยู่ดี

ธามเดินมาถึงตู้กระจกใหญ่ที่อยู่ด้านในสุด ด้านในกระจกถูกจัดขึ้นให้เหมือนป่าดงดิบ แต่กลับมองไม่เห็นงูที่ธามบอกเลย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ซีซ่าออกมาหน่อยสิ"

ฟู่ววว!!

"กรี๊ดด!!" เหมียวถึงกับกรี๊ดลั่น เมื่อซีซ่าที่ธามเรียกคืองูจงอางขนาดใหญ่ มันกำลังแผ่แม่เบี้ยอยู่ตรงหน้าของเธอ ถึงแม้จะมีตู้กระจกกั้นอยู่มันก็ยังทำให้เธอกลัวอยู่ดี "ธะ ธามมันจะฉกฉันกลับกันเถอะ"

"ดูนี่สิฉันจะทำอะไรให้ดู" ธามล้วงมือเข้าไปในตู้กระจกต่อหน้าของเหมียว

แทนที่งูจงอางใหญ่ตัวนั้นจะฉกเขามันกลับใช้หัวของมันสัมผัสกับมือของธามอย่างอ่อนโยน

"ทำไมมันถึงไม่ฉกนายล่ะ นี่มันอสรพิษแห่งป่าเลยนะ"

"ฉันบอกแล้วว่ามันเชื่อง งูจงอางตัวนี้ฉันช่วยมันมาจากข้างถนนน่ะ ตอนนั้นมันยังตัวน้อยๆ สีเหลืองๆ อยู่เลยเหมือนเพิ่งจะออกจากไข่ ฉันพามันกลับมาเลี้ยงที่บ้านจนโตขนาดนี้"

"....."

"ฉันเลี้ยงงูอยู่สามตัวตัวใหญ่นั่นเป็นงูหลามพม่า ส่วนอีกตัวนึงคืองูแบล็คแมมบ้า ตัวที่สามก็ซีซ่านี่แหละ"

"ดูถ้านายจะรักมากเลยนะถึงกับตั้งชื่อให้เชียว"

"ก็สัตว์เลี้ยงไง ก็เลี้ยงมาตั้งแต่เด็กๆ ก็รักนั่นแหละ"

"กลับกันเถอะ ฉันรู้สึกอึดอัดยังไงก็ไม่รู้"

"ป่ะ"

ธามพาเหมียวเดินออกมาจากห้องสัตว์เลี้ยงของเขา

"เฮ้อ ไม่คิดเลยนะว่านายจะเลี้ยงสัตว์น่ากลัวแบบนี้ ฉันคิดว่านายจะเลี้ยงพวกหมาหรือแมวซะอีก"

"ฉันก็ชอบนะ แต่ฉันชอบแบบนี้มากกว่า"

"นายมีอะไรให้ฉันตื่นเต้นมากกว่านี้มั้ย นอกจากที่นายไม่ได้สายตาสั้นแต่ใส่แว่นเพราะกันฝุ่นเข้าตา ทำตัวเหมือนกับเด็กเนิร์ดไม่ให้มีใครสนใจ แล้วก็เลี้ยงสัตว์น่ากลัวแบบนี้"

"เดี๋ยวอยู่ไปเธอก็ชินเอง"

"ยังมีอีกหรอ?"

"....." ธามยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพาเหมียวเดินเข้าไปในห้องนอนของเขา

ด้านในห้องถูกเก็บเป็นระเบียบเรียบร้อย ดูแล้วมันไม่มีที่เธอต้องทำความสะอาดเลย

"น่าจะให้ทำตรงไหนหรอ ของนายก็ดูเป็นระเบียบสะอาดอยู่แล้วนี่"

"ก็ไม่ต้องทำอะไร แค่มานั่งอยู่เฉยๆ ก็พอ"

ธามเดินไปเปิดผ้าม่านแล้วก็เปิดประตูหน้าระเบียง ห้องของเขามันอยู่ทางด้านหลังที่เป็นสวนพอดี บรรยากาศมันดีมากๆ เลย

"น้องชายของเธอเรียนอยู่ชั้นไหนแล้วล่ะ"

"ปีหน้าก็ขึ้นม.2แล้ว"

"เด็กก็เธอหลายปีเลยนี่นา"

"อื้อ เป็นลูกหลงน่ะ อายุก็เลยห่างกัน"

"....."

"ถามทำไมหรอ"

"ฉันมีของที่เคยใช้ตอนเรียนอยู่มัธยม ตอนนี้ไม่ได้ใช้แล้วก็เลยจะฝากเธอเอาไปให้น้องของเธอใช้"

"อะไรหรอ?"

"อยู่ในตู้นั่นน่ะเธอไปเลือกดูเอาเลยฉันไม่ได้ใช้แล้วอยากได้อันไหนก็ไป"

"....." เหมียวเดินไปเปิดตู้ตามที่ธามบอก ด้านในตู้เต็มไปด้วยหนังสือและเสื้อผ้านักเรียนที่ยังดูสะอาดตาเหมือนไม่เคยได้ใช้ พร้อมกับของใช้มากมายที่เขาเก็บเอาไว้ในตู้นี้

"ของทั้งหมดนั่นเธอเอาไปได้หมดเลย"

"โอเค ขอบใจมากนะ"

"เดี๋ยวตอนเย็นฉันจะไปส่งเธอที่บ้านนะ"

"อื้อ"