บทที่ 5

"ผักบุ้ง สูคิดดีแล้วกา จะกิ๋นเหล้านิ มันจะลำบากเน้อเพื่อน"

เสียงของปารีณาดังขึ้น เมื่อเห็นว่าผักบุ้งกำลังจะดื่มเหล้าในแก้วเป็นแก้วที่สอง หลังจากแก้วแรกผ่านไปอย่างทุลักทุเล เป็นอะไรไปล่ะหล่อนอยากเมา มันเครียดเหลือเกิน เครียดมาหลายวันล่ะด้วย อยากเมา อยากลืมเรื่องที่กำลังจะต้องเผชิญนี่ แต่ตังค์จะซื้อเหล้าก็ไม่มี ต้องมาอาศัยเมาเอาในงานแต่งแม่งนี่แหละ

เฮ้อ...

ชีวิตพอได้หายใจไปอีกหลายวัน เพราะพ่อเลี้ยงสุข ไม่สบายมารับหล่อนไม่ได้ กำหนดงานแต่งเลยเลื่อนเป็นวันมะรืน แต่งงาน ใช่ หล่อนจะได้แต่งงาน ถึงจะไปเป็นเมียน้อยก็ได้แต่งงานเชียวนะ สาวเทื้อได้แต่งงาน เป็นบุญหัวล้นพ้นเหลือเกินล่ะ อันนี้แม่เลี้ยงว่ามา เฮ้อ...

จะทำยังไงดีนะ

หล่อนไม่อยากแต่งงาน

ให้หล่อนเทื้อไปจนตายจนตายดีกว่า หล่อนอยากออกไปจากที่นี่อยากไปจากหมู่บ้านนี้

"อื้อ อยากจะเมา เมาหื้อต๋าย"

"ใจเย็นๆ ก่อนเพื่อน"

ปารีณาสงสารเพื่อนมาก ผักบุ้งเอย...จะต้องไปมีผัวเฒ่าให้เศร้าใจ โดนพ่อแม่ขายเหมือนสินค้า เป็นใครจะไม่เครียดล่ะน้อ

แต่คิดว่าคนไม่รักมาจับมานี่มานั่น ขนาดอีตู่เห็นหื่นๆ ห่ามๆ ก่อนจะมีผัวนั้น ยามคนไม่ชอบชวนแหวะมาแตะยังถีบเอา..

แล้วผักบุ้งที่ต้องจำทนล่ะ

แค่คิดก็น้ำตาจะไหล

"เฮาอยากไปจากที่นี่"

"เฮาก็อยากหื้อสูไป แต่ว่าจะไปกันจะไดล่ะ ลักหนี(แอบหนี) ไป ไผจะพาหนีล่ะ หนีก็ต้องใช้เงินล่ะสูจะไปอยู่ที่ไหนหนอ"

ผักบุ้งรินเหล้าแล้วกระดกมันเข้าปาก

ปารีณานั่งคิดแทนเพื่อน ว่าจะทำยังไงช่วยเพื่อนดี ไปจากที่นี่ หมู่บ้านตีนดอยห่างไกลความเจริญจะออกจะเข้าก็โคตรลำบากดับความคิดไปเลยเรื่องจะหนีออกไป ผักบุ้งไม่มีรถ คนในหมู่บ้านนี้มีรถนับคนได้...และถ้าผักบุ้งจะได้ออกไปก็มีทางเดียวล่ะคือขโมย

ระหว่างกำลังสุมหัวพากันเครียด เสียงเฮๆ ฮาๆ ของคนในงานก็เรียกสายตาของปารีณาให้หันไปมองค้อน แล้วก็ต้องหรี่ตาดู ว่าคนเค้าคึกคักอะไรกัน

เขาเบิกตาโตนิดๆ เมื่อเห็นว่าคนกำลังรุมล้อมฮือฮาอะไร นั่นคือหนุ่มแปลกหน้า หล่อลาก ที่ขี่รถบิ๊กไบค์เข้ามาเมื่อหลายวันก่อน เขาเที่ยวเดินไปรอบๆ หมู่บ้าน ติดตามด้วยจันและคำเอ้ย สองบ่าวเฒ่าเมียหนี เห็นว่าเป็นยูทูปเบอร์ มาถ่ายทำรายการ เห็นล่ำลือกันว่าชายคนนี้รวยมาก และพอเขากลับไป ก็จะมีไฟฟ้าให้ชาวบ้านได้ใช้ฟรีๆ มีการขุดน้ำประปาให้ใช้ด้วย

ยูทูปเบอร์นี่อะไรหว่า?

ปารีณาผู้รู้จักแต่ธูป...ก็งงนิดๆ แต่เห็นว่าดังเหมือนๆ กะดารา แหม...ก็สมควรจะดัง หล่ออะไรขนาดนั้น หล่อจนอยากจะเอาแหทอด มาจับหยอดยา แล้วปล้ำเป็นผัวเบอร์สอง อิอิ แต่กลัวพี่ป้อมตีหัวแตก

อะห้า

หยอดยา...

คิดแล้วก็ตาวิ้ง

หันขวับไปมองผักบุ้ง

หมอนี่เป็นคนนอกหมู่บ้าน และถ้าเกิดว่า...เขาทำผิดกฎของหมู่บ้าน ผิดผี เขาก็ต้องรับผิดใช่มะ

แล้วถ้า...

สาวตุ๊ดผู้เคยพิชิตชายมาแล้ว ด้วยยาสูตรเด็ด

หัวสมองเริ่มหมุนติ้ว หาวิธีเผ็ดๆ ในการช่วยเพื่อนสุดอาภัพของตน

...

"ตกลงว่าตามนี้นะผักบุ้ง สูก็เตรียมเนื้อเตรียมตัวไว้เน้อ"

คำพูดของเพื่อนทำให้ผักบุ้งหน้าซีดเล็กน้อย ใจเต้นสั่นรัว มือเท้าเย็นเชียบด้วยความตื่นเต้น...แต่เธอก็พยักหน้ารับ

"อื้อ..."

"เชื่อใจเฮานะ ผักบุ้ง คือถ้าว่าทางนั้นมันเกินจะรับไหว สูก็ร้องดังๆ นะเพื่อนนะ หมู่เฮาพร้อมเข้าช่วยด้วยแผนสอง"

"แผนสองอะหยัง" (แผนสองอะไร)

ผักบุ้งทำตาโต ปารีณาทำหน้าขึงขังแล้วยกท่อนฟืนขึ้นมา แล้วทำท่าน่าหวาดเสียว

"ก็สักป๊าบ จะได้หลับ"

"โอ๊ย เดี๋ยวเปิ้นต๋ายนะ" ผักบุ้งอุทาน

"เฮาบ่อยากหื้อไผต๋ายนะ เฮาแค่อยากให้เปิ้นพาไปจากที่นี่เฉยๆ"

"นั่นล่ะ ผู้ชายถ้าตอนหื่นแถมเมานะ มันจะดุเดือดกว่าปรกติ นี่เฮาจะทั้งมอมเหล้า หยอดยาเปิ้น สูจะไหวกาผักบุ้ง"

"เอ่อน่ะ เฮาจะอดทน"

ผักบุ้งหน้าแดงเถือก ได้ไปจากที่นี่ ได้ไปจากที่นี่เธอจะต้องท่องไว้ อดทนได้หมดแหละไม่ว่าอะไร

ไม่ว่าจะต้องโดน...ข่มขืนจากชายแปลกหน้าก็ตามที

คิดแล้วก็น้ำตาหยดแหมะ...

ปารีณาเห็นแล้วก็สงสารเพื่อนเลยดึงผักบุ้งมากอด พร้อมกับกระซิบ

"เอาน่าเพื่อน ยังไงสูตัดสินใจแล้วนะ มันอาจจะบ่เลวร้ายมากหรอก ถ้าสูบ่ไหวจริงๆ ก็ตะโกนดังๆ บอกแล้วว่าเฮาจะเข้าไปพร้อมอาวุธครบ ป๊าบหลับป๊อก..."

"อย่างน้อยๆ เปิ้นก็บ่ได้เป็นคนเฒ่านะ"

ผักบุ้งพอจะยิ้มออกมาได้ทั้งน้ำตา เมื่อนึกถึงหน้า 'เหยื่อ' ของพวกเธอ เขาหน้าตาดีมากเลยล่ะ...เห็นแล้วก็ใจเต้นนิดๆ สาวๆ ในหมู่บ้านพากันน้ำลายหก และพากันอ่อยเขาหลายคน จนบรรดาผู้ชายในหมู่บ้านก็ชักจะเริ่มไม่ชอบขี้หน้าเขาขึ้นมาแล้ว ถึงกับมีการซุบซิบกันว่าจะรุมกินโต๊ะเอา จากบรรดาพวกผู้ชายที่หวง...สาวๆ เพราะเขาทำให้พวกหล่อนเคลิ้มและหนุ่มคนอื่นเหมือนไร้ค่าไปเลยตอนนี้

"นั่นล่ะ อาจจะเมาล้ำ(เมามาก)จนใส่สูบ่ถูกก็ได้นะ"

"ผีบ้า"

ผักบุ้งหน้าแดงก่ำ หล่อนก็พอจะรู้เรื่องเพศอยู่บ้างหรอก เลยรู้ว่าอะไรจะต้องใส่อะไร...

แว๊ก...

กลัวจนสั่นนิดๆ

แต่เถอะหวังว่าเขาคนนั้นคงจะใส่ไม่ถูกอย่างที่ปารีณาว่า...

หญิงสาวเม้มปากแล้วพวกหล่อนก็แยกย้ายกันไปเตรียมตัวตามแผน...