บทที่ 6

"อีกแก้วนะอ้ายจัน"

เสียงหวานข้างๆ ทำให้จันคึกคัก แล้วกระดกน้ำใสหายวาบตามคำขอ นานๆ ทีจะมีสาวหลงมาชวนก๊งเหล้า...เขากับคำเอ้ยมีหรือจะพลาด รวมถึงสมาชิกใหม่ในกลุ่มอย่างมิลินท์ด้วย นี่คือการพามิลินท์แอ่วสาว สัมผัสประสบการณ์แบบลูกทุ่งทางเหนือ มาก็ต้องมาให้ถึงแบบนี้ล่ะ

"อ้ายหมีก็โตยนะ ต้องหมดนะ"

เสียงสาวที่นั่งข้างมิลินท์กระเซ้า แล้วรินเหล้าให้กับชายหนุ่ม โดนเข้าไปหลายแก้วก็ชักจะมึน ทำท่าจะโบกมือว่าไม่ไหว แต่เพื่อนทั้งสองก็ยุ

"ต้องหมดนะอ้ายหมี ไม่อย่างนั้นอายน้องตู่นะ น้องตู่จัดไป"

เขาสะกิดสาวสองประจำหมู่บ้าน ที่ปรกติผัวนางจะหวง แต่วันนี้ไม่ยักกะว่า ที่เมียตุ๊ดแอบออกมาชวนเขาดื่มเหล้า แถมมีน้องๆ สาวสวยจากหมู่บ้านอื่น มาส่งหูตาวิ้งๆ วับๆ ให้ท่าอีกต่างหาก ปารีณากระซิบกับจันและคำเอ้ย ว่าสาวมลกับสาวหล้านั้นหวังจะจิ๊กกะจั๊กสองหนุ่มมานานอย่าพลาดโอกาสนี้เด้อ...นั่นก็ยิ่งทำให้ทั้งคำเอ้ยทั้งจันไม่ได้ระวังตัว ดื่มเหล้าเคล้าคลอป้อสาวอย่างสนุก ขณะที่พวกหล่อนขยิบตาให้กันและกับปารีณาเป็นอันรู้กัน

"หมดแก้ว หมดแก้ว หมดแก้ว เฮ้!"

ดวลกระดกไปหลายรอบ สาวก็สะกิดหนุ่มแล้วทำตาวิ้งๆ ใส่อย่างมีเลศนัย ก่อนจะพากันดื่มแก้วสุดท้ายแล้วเดินตาก้นสาวไปต้อยๆ ทั้งคู่

ทิ้งมิลินท์ให้อยู่กับปารีณา เขาแม้จะมึนก็ยังขึงตาสู้ เอ่อ...แอบระแวงนิดๆ เพราะอีกฝ่ายหูตาแพรวพราวมาก เขามีกฎเหล็กอยู่ว่าจะไม่ทำตัวเฮี้ยนอะไรที่นั่นรักษาดูแลตัวเองเป็นอย่างดีแม้จะมีสาวๆ มาเล่นหูเล่นตาด้วย เพราะแต่ล่ะหมู่บ้านมีกฎของเขา และมิลินท์ก็ไม่อยากฝ่ากฎนั้น

พวกเรื่องเล่า ศาลผีบ้าน นี่นั่น ที่สองหนุ่มเล่าให้ฟังนั่นแหละ ทำให้มิลินท์เพียงแค่ยิ้มตอบ มาอยู่ที่นี่เคยโดนสาวๆ โดนมุดมุ้งไปหนก็วิ่งหนีลงนาเรียกได้ว่าหนีเตลิดกันเลยทีเดียว พอโดนไปหนหนึ่งแล้วเขาก็จ้างให้สองหนุ่มอารักขาช่วยดูแลเขาหน่อย...กลัวจะเผลอทำตัวผิดผีล่ะไม่ดีแน่ๆ

เอ่อ...

ทางนั้นจะคิดอะไรกับเขาไหมหว่า

เมาจนเห็นเป็นสองคนแล้วกู

เขาทำท่าจะอ้าปากบอกว่าคงจะต้องลาไปนอน แต่ปารีณาบอกให้เขานั่งรอแป๊บจะเอาไก่ย่างมาเติม สักพักก็กลับมาโดยมีสาวอีกคนมาด้วย หล่อนหน้าคุ้นมาเหมือนเคยเห็นที่ไหน

มิลินท์พยายามจ้องมองหน้าหล่อนแม้ตอนนี้หน้าของหล่อนจะกลายเป็นสามคนไปล่ะ

"อ้ายหมี นี่น้องผักบุ้งเด้อ จะมากินด้วยกันเป็นเพื่อนกัน อ้ายหมีจะได้บ่ระแวง กลัวว่าเฮาจะปล้ำนะ"

"แหะๆ ไม่กลัวหรอกครับ เพราะพี่ไม่มีอะไรน่าปล้ำ"

ออกตัวแล้วก็หัวเราะ ก่อนจะสะบัดหน้าไล่ความมึน ผักบุ้งเม้มปากกับสภาพของ 'เป้าหมาย' แล้วหันไปกระซิบปารีณาเบาๆ

"อีตู่ จะไหวกา จะอี้นะ เปิ้นเมาขนาดแล้ว (นังตู่จะไหวไหม แบบนี้น่ะเขาเมาขนาดนี้แล้ว)"

"เมาน่ะดี เดี๋ยวเฮาลักหยอดยา แล้วสูก็จัดการเสียนะผักบุ้ง เอาฮื้อแล้วนะ (ทำให้เสร็จนะ)"

แล้วปารีณาก็ขยิบตา ไอ้ยาหยอดนี่ผสมด้วย...สารพัดพันธุ์พืชต้องห้าม ทั้งหลอน ทั้งเร้าล่ะ สองสาวเพื่อนซี้ของเธอนั่น ก็คงจะเอาไปหยอดสองหนุ่มนั่นด้วย ไม่ได้ผัวก็ต้องได้ฮาล่ะ งานนี้...แต่หยอดมากกลัวจะตายเอา เลยยั้งๆ มือหน่อย พร้อมกับส่งแก้วที่หยอดยาที่ว่าแล้วให้กับมิลินท์ที่นั่งก้มหน้าดูโทรศัพท์รับหน้าที่เปิดเพลงตามคำขอ ไม่ได้รู้เล้ยว่ากำลังถูกวางแผนทำอะไรเข้า

พวกเธอมองจ้องเขม็งให้เขากินแก้วนั้นจนหมด

ปารีณาบอกว่าจะไปเอาไก่ย่างอีกรอบหนึ่ง แล้วก็ผลักไหล่ผักบุ้งให้ไปนั่งใกล้ๆ กับมิลินท์

ไอ้แดงมันเป็นนักสู้

ส่วนไอ้เขียวมันเป็นนักซิ่ง

เพลงจังหวะรัวโคตรเร้าใจชวนให้ไปยกพวกตีกัน เอ๊ย...ชวนให้ออกคึกออกเต้นของวงๆ หนึ่งดังขึ้น เพราะฝีมือการเปิดของมิลินท์ เขากำลังโยกไปตามจังหวะเพลง หันมาอีกทีก็สบตากับ...สาวสวยตาแป๋วที่เหลือเพียงคนเดียวที่ตรงนี้

เธอยิ้มแหยๆ ให้เขาแล้วกระเถิบเข้ามาใกล้จนไหล่ชนไหล่

มิลินท์หรี่ตาลง เมื่อเธอแตะเขาโดยบังเอิญแบบนั้น

แล้วจากโฟกัสเบลอว่าเธอเป็นสามคนในตอนแรก หลังจากกรึ๊บไอ้แก้วสุดท้ายเข้าไป เธอก็กลายเป็น...

สี่นางฟ้า

มิลินท์กลืนน้ำลาย ทำไมร้อนวูบวาบไปทั้งตัวแบบนี้ว่ะ ทำไมเกิดอารมณ์...ขึ้นมาแบบห้ามไม่อยู่ เขาหันไปมองหน้าเธอ นัยน์ตาหยาดเยิ้มนั่นทำให้ผักบุ้งสะดุ้ง แล้วเผลอถอยกรู มิลินท์นั้นคลานเข่าตาม เขายิ้มหวานส่งให้เธอ พร้อมกับเอ่ยเสียงกระเส่า

"ผมชอบคุณ คุณสวยมาก"

ขอเวลาตั้งตัวหน่อยเถอะ...

ผักบุ้งถอยหนีไปเรื่อยๆ จนหงายเงิบลงบนฟูกที่ปูไว้ด้านในสุดของกระท่อม แน่ล่ะปารีณาเตรียมที่ไว้พร้อมสรรพแล้ว และจัดโอกาสเต็มที่ให้เพื่อน

มิลินท์กระโดดคร่อมเธอ แต่เธอกลิ้งหนีอย่างตกใจ เขาคว้าเอา...หมอนข้างไปแทนตัวเธอ แล้วผักบุ้งก็เห็นภาวะคนโดนหยอดยาที่ยาออกฤทธิ์ผสมเหล้า ที่ไม่รู้ว่าจะฮา หรือจะอะไรยังไงดี

"สวยเหลือเกิน จุ๊บๆๆๆ ผมไม่ไหวแล้ว ขอผมนะคนดี อา...นุ่มจัง นุ่มไปหมด กลิ่นแปลกๆ แต่ก็โอเค อืม...ขอผมนะ"

ผักบุ้งกะพริบตาปริบๆ เอามืออุดปากตัวเองไว้ เมื่อมองดูมิลินท์กำลังปู้ยี่ปู้ยำหมอนข้างเก่าๆ ตุ่นๆ อันนั้นเป็นการใหญ่

เขากำลัง...

ถอดกางเกงออก

"อืม นุ่มจัง ทำไมนุ่มแบบนี้ อา อืม"

"โอ๊ย...อี๋"

ผักบุุ้งหันหลังหนีคนกำลังปล้ำหมอนข้างเป็นจริงเป็นจัง เสียงประหลาดชวนขนลุกแปลกๆ ที่เขาคำรามออกมาทำให้เธอจั๊กจี้ จะขำก็ขำไม่ออก โอ๊ยยยย อีตาบ้านั่นกำลังมีเมียเป็นหมอนข้าง แต่ก็ดี...ที่หลอนจนไม่ได้มาทำอะไรกับเธอ

สุดท้ายก็ได้ยินเสียงครางแสนเซ็กซี่จากมิลินท์

แล้วเขาก็นอนหลับป๊อกไปทั้งที่ไม่ได้สวมกางเกง คราบอะไรบางอย่างเปรอะหมอนข้างไปหมด โธ่...ช่างน่าสงสารมันเหลือเกินที่ไม่มีโอกาสได้ขัดขืน

ผักบุ้งกัดริมฝีปาก ฉวยโอกาสนั้น เขย่าแขนเขา แล้วก็หยิกเขาแรงๆ เขาก็ไม่มีทีท่าจะตื่น จึงทำการจัดฉากถอดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออก แล้วตลบผ้าห่มคลุมตัวเธอ มิลินท์ และหมอนข้างนั่นไว้ด้วยกัน

เอาวะ

เป็นไงเป็นกัน!