ตอนที่ 2

(อัง อังศุมาลิน)

ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็พบว่าผมอยู่ภายในห้องของผมแทนที่จะตื่นขึ้นมาที่ห้องของคุณแม่แล้วคนที่กำลังนอนกอดผมอยู่นั่นก็คือตัวของพี่เอิร์ธเอง

"อย่ามากอด"

"อื้อออ...ตื่นแล้วหรอหืม"

"ปล่อยแขนที่กอดอังเดี๋ยวนี้ไม่ต้องมากอดเลย"

"พี่คิดถึงอังนะครับไม่ได้เจอกันตั้งวันนึงพี่คิดถึงมากเลยรู้ป่ะ"

"มือถือก็มีทำไมไม่โทรมาล่ะแล้วปิดเครื่องทำไม"

"ก็รุ่นพี่เขากำลังซ้อมว๊ากกันอยู่พี่ก็ไปช่วยรุ่นพี่จัดของเตรียมของไม่กล้าเปิดเสียงก็เลยปิดเครื่องไว้ด้วย"

"ถอยไป ผมจะไปอาบน้ำจะได้ไปเรียน"

"ไม่เอาดิไม่ดื้อนะครับอย่างอนเลยนะ เดี๋ยววันนี้พี่จะไปส่งเอง"

"ไม่เป็นไรคุณแม่จะออกไปส่งผมกับอิงเอง"

"ไม่เอาไปกับพี่เดี๋ยวพี่ไปส่งเองนะคนดีของพี่"

"ไม่ผมจะไปกับแม่ อย่ามาเซ้าซี้อย่ามาเป็นคนดื้อแทนผมได้ป่ะ"

"แล้วทำไมต้องดื้ออ่ะ"

"ก็ใช่ไงอังเป็นเด็กดื้อแล้วจะทำไม!!!"

"อังอย่าตะโกนเดี๋ยวเจ็บคอ"

ผั๊วะ!!

ผมใช้กำปั้นทุบไปที่หน้าอกของพี่เอิร์ธเสียงดังจนพี่เอิร์ธแสดงสีหน้าวัดเจ็บมากแต่เขาที่กำลังคร่อมตัวผมเอาไว้ก็ยังไม่ยอมปล่อยผมก่อนจะกดจูบลงมาจนผมต้องดิ้นหนีออกจากการเกาะกุมของอีกฝ่ายดิ้นแรงอย่างไรก็ไม่เป็นผลเพราะพี่ตัวใหญ่กว่าผมมากผมโกรธพี่เอิร์ธจนร้องไห้ออกมา

ผมร้องไห้จนพี่เอิร์ธกดจูบผมก่อนจะไซร้ซอกคอผมขบเม้มคอขาวของผมอย่างหนักหน่วงผมก็เอาแต่ร้องไห้อยู่อย่างนั้นทําให้ผม รู้สึกว่าพี่เขากำลังจะขืนใจผมอย่างไรอย่างนั้น

"ไม่เอาไม่ร้องไม่ร้องไห้นะ"

"อย่ามา..อึก..ยุ่ง!!"

"ไม่เอาอย่าร้องไห้อย่าร้องเลยนะขอร้องล่ะทุกครั้งที่พี่เห็นน้องร้องไห้พี่ก็รู้สึกปวดหัวใจ"

"ก็พี่เป็นคนทำให้อารมณ์ร้องไห้ยังไม่รู้ตัวอีกหรือไง!!"

"วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกนะเป็นวันดีๆทำไมต้องร้องไห้ด้วย"

"พี่ต่างหากที่ทำให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้อย่ามาว่าผมนะ!!"

"พี่ขอโทษนะครับที่โกรธพี่เพราะว่าพี่ไม่โทรมาหาเมื่อวานแล้วปิดเครื่องไม่รับสายแล้วก็กลับมาดึกใช่ไหมพี่ขอโทษนะ"

"ปล่อยอัง!!!"

"พี่อยากเอาอังจังเลยครับ"

"ไม่ให้!! ออกไปเลยนะปล่อยสิ!!!"

"ขอนะ"

"ไม่!! ปล่อยผมสิ!!"

อื้ออ!!!

ผมเผลอครางออกมาเมื่อพี่เอิร์ธจับที่น้องชายของผมก่อนที่จะรูดน้องชายของผมช้าๆจนตัวของผมไปมาด้วยความเสียวซ่านผมที่มีสัมผัสจากพี่เอิร์ธตอนนี้ร่างกายของผมถูกถอดเสื้อผ้าจนร่างกายนั้นเลยเปล่าไปแล้วผมดิ้นหนีจากการลูบไล้ของพี่เอิร์ธแต่ว่ามือหนาของพี่เอิร์ธก็ยังคงตามมาราวีร่างกายของผม

อึก!!

เฮือกกกก!!!

"ผ่อนคลายหน่อยสิคนดีพี่สอดนิ้วเข้าไปไม่ได้"

"เอาออกอังเจ็บ!!!"

"อย่ารัดนิ้วแน่นแบบนี้สิครับคนเก่ง"

"อ๊ะ ฮ๊าาาา...อ๊ะๆ...อึก อื้ออออ!!"

"เก่งมากเด็กดี"

หิวของพี่เอิร์ธสดเข้ามาถึง 3 นิ้วขยับเข้าออกอย่างรวดเร็วจนตัวผมกระตุกตามแรงกระทุ้งเข้ามานิ้วเรียวของพี่เอิร์ธกระแทกเข้ามาจนความสุขไปทั่วทั้งท้องๆนี่ขนาดแค่นิ้ว ถ้าเกิดพี่เอิร์ธสอดสิ่งนั้นเข้ามาผมคงจะไม่ไหว

พรวดดดดดด!!!!

น้ำรักของผมพรุ่งทะยานออกมาสู่โลกภายนอกจนพี่เอิร์ธหยุดกระทำสิ่งต่างๆทันที

"อื้อออออ!!!!!"

"เดี๋ยวพี่พาไปอาบน้ำนะครับ"

"ผมเจ็บปล่อย!!"

"คืนดีกับพี่นะครับที่รักของพี่"

"ไม่!!"

"หรือว่าน้องอยากโดน ก่อนจะถึงวันเกิดของน้องหรอ"

"ไม่ผมจะไปอาบน้ำเองอย่ามาแตะต้องถามอีกนะไม่งั้นผมจะฟ้องแม่แน่ๆ!"

"ไปอาบน้ำกันหายงอนพี่ได้นะครับเด็กดีของพี่นะๆๆ"

ผมไม่ยอมพูดอะไรกับพี่อีกก่อนที่ผมกับพี่เอินจะเข้าไปอาบน้ำด้วยกันพี่เอิร์ธก็ไม่ได้ทำอะไรแปลกๆกับผมอีกหลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้วก็ออกมาแต่งตัวลงมาทานอาหารโดยที่ผมก็ยังไม่ยอมคุยกับพี่เลยสักนิดจนทั้งน้องสาวผมทั้งคุณแม่ของผมเริ่มสงสัยในพฤติกรรมของผมที่มีให้กับพี่เอิร์ธในวันนี้

"พี่เอิร์ธทำอะไรน้องอังหรอคะทำไมถึงไม่ยอมพูดกับพี่เอิร์ธเลย"

คุณแม่ของผมถามขึ้นมาพอดีว่าคุณแม่ของผมท่านเป็นคนสุภาพมากครับแต่ว่าถ้าเจอพ่อพรหมเขาก็จะพูดหรือคุยกับคุณพ่อแบบภาษาเพื่อนกันมึงกูอะไรอย่างนี้แต่สำหรับการที่คุณแม่จะคุยในครอบครัวคุณแม่จะพูดสุภาพมากๆจนทุกๆคนต้องตกตะลึงกันเลยทีเดียว

"น้องโกรธผมนะครับคุณแม่ผมทำให้น้องโกรธผมผิดเองล่ะครับ"

"อย่างนี้นี่เองน้องอังคะวันนี้ไปเรียนวันแรกนะคะไม่เอาไม่ทำหน้างอนนะคะคนดีไม่ต้องโกรธแล้วจะโกรธทำไมอย่าเป็นคนขี้น้อยใจขนาดนั้นสิคะหัวก็ไม่ล้านอย่าน้อยใจให้มาก"

"คุณแม่ก็ต้องไปว่าพี่เอิร์ธนะครับแกล้งอังตลอดเมื่อเช้านี้ก็ทำแปลกๆกับอังด้วย"

"พี่เอิร์ธไปแกล้งอะไรน้องอังคะลูก"

"ทำหลานให้คุณแม่ครับ"

"พี่เอิร์ธนี้นะ ก็เป็นซะอย่างนี้ไงชอบแกล้งน้องเป็นเรื่องเลยเห็นไหม"

"จริงหรอพี่อิงดีใจรอแล้วนะเนี่ยจะมีหลานเป็นตัวเป็นตนแล้วดิ"

"น้องอิงค่ะลูกสำรวมนะคะลูกขารีบกินข้าวกันเถอะเดี๋ยวคุณแม่จะไปส่งที่มหาลัยนะคะ"

"ก็อิงดีใจนี่คะที่อินกำลังจะได้อุ้มหลานแล้ว"

"อย่ามาเว่อร์อิง ตัวก็พูดไปเขาไม่เคยมีอะไรกับพี่เอิร์ธจะมีร้านที่ตัวไปอุ้มเล่นได้ยังไงแล้วอีกอย่างเขาก็โทรไม่ได้ด้วยเขาเป็นผู้ชายนะ"

"เอาลายอย่าทะเลาะกันกินข้าวได้แล้วค่ะจะได้ไปมหาลัยกัน"

"ค่ะ/ครับ"

ผมมาถึงมหาวิทยาลัยพร้อมๆกับ พี่เอิร์ธเพราะผมถูกบังคับให้ขึ้นรถมากับพี่เอิร์ธนะครับผมเนี่ยไม่อยากมากับเขาเลยแต่สุดท้ายก็ต้องมากับเขาจนได้ผมต้องไปส่งเอกสารทำเรื่องการเข้าเรียนของผมเลยที่คุณแม่ของผมพาผมไป

ผมเคยบอกหรือยังว่าคุณพ่อของผมเขามีชื่อว่าโอมแล้วก็เขาเป็นอธิการบดีของมหาวิทยาลัยของผมเป็นมหาลัยเอกชนชื่อดังที่มีทั้งคนจนและคนรวยเข้ามาเรียนที่นี่คนจนจะได้รับสิทธิ์ฟรีในการเรียนแต่ต้องสอบชิงทุนแต่ถ้าใครมีความสามารถด้านกีฬาการรำการเล่นดนตรีที่สามารถสร้างชื่อเสียงให้กับทางมหาวิทยาลัยได้ก็จะสามารถยื่นทุนของเข้าเรียนฟรีโดยที่ไม่ต้องเสียค่าเทอมใดๆแต่ส่วนมากคนรวยก็ไม่ค่อยเสียดายเงินเรื่องการเรียนเท่าไหร่ ตัวผมก็เช่นเดียวกันครับผมใช้ชีวิตสุขสบายมาตั้งแต่เด็กแต่ว่าผมก็ไม่ได้ใช้เงินฟุ่มเฟือยเพราะผมเห็นคุณแม่ต้องทำงานหนักอยู่เสมอเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวจะมีลูก 3 คน กว่าจะรวยได้ก็ทำงานหลายปีช่วงที่มีอะไรผิดพลาดบ่อยๆก็ช่วงตอนที่คุณแม่กับคุณพ่อได้ทุกอย่างที่คุณแม่สร้างมาก็ดีวันดีคืนเหมือนกับเป็นการปลอบประโลมว่าคุณแม่ผมประสบความสำเร็จ เพื่อที่จะได้มีโอกาสเลี้ยงดูพวกผมพอได้อย่างมีคุณภาพผมไม่ได้ดูถูกคนจนนะครับผมก็เคยจนมาก่อนในช่วงนึงตอนสมัยเป็นเด็กแต่ว่าตอนนี้ทุกอย่างอะไรๆก็ดี ผมไปช่วยคุณแม่ทำงานบ้างไปต่างประเทศก็บ่อย เพราะว่าต้องไปดูแลธุรกิจช่วยคุณแม่เห็นผมพึ่งอายุ 20

ผมก็ทำธุรกิจของผมนะครับเป็นเครือข่ายของบริษัทของคุณแม่ก็เหมือนสาขาย่อยนะครับผมเป็นคนดูแลผมจะเข้าไปดูแลช่วงเสาร์อาทิตย์เท่านั้นไปดูบัญชีไปดูรายรับรายจ่ายอะไรประมาณนี้ แต่เรื่องเซ็นต์เอกสารยินยอมหรืออะไรหรือรับรู้รับทราบอะไรก็จะเป็นคุณแม่ที่เป็นฝ่ายเซ็นต์ผมก็จะยื่นเรื่องไปให้คุณแม่ทำนั่นแหละครับชีวิตของผมเหมือนว่าจะไม่มีอะไรมากแต่ก็มีให้ทำอยู่เรื่อยๆ

คุณแม่สอนให้พวกผมเริ่มหัดทำธุรกิจเป็นของตัวเองหัดสร้างเนื้อสร้างตัว ตั้งแต่ผมยังเด็กอายุ 15 ผมก็เริ่มทำงานแล้วพี่เอิร์ธพี่เขาก็ทำงานในส่วนของพวกเกี่ยวกับสนามแข่งรถที่ร่วมหุ้นกันกับคุณน้าอิฐ ที่มีความสนใจในด้านนี้และพี่เอิร์ธก็เป็นนักแข่งรถด้วยครับดูเท่ใช่ป่ะ

ส่วนน้องสาวของผมรายนี้เขาก็ไม่ค่อยทำอะไรนะครับแต่เขาก็มีธุรกิจร้านอาหารของตัวเองแต่ส่วนมากจะเป็นเข้าบริหารช่วยคุณยายบุญธรรม พี่เปิดให้น้องสาวของผมไปช่วยดูแลและก็เป็นเจ้าของตอนนี้ก็เป็นเจ้าของเต็มตัวแล้วล่ะครับ เห็นว่าเป็นสายดาร์กชอบกินเหล้าเมาหัวราน้ำแบบนี้เขาก็มีความรับผิดชอบเหมือนกันนะน้องสาวของผมเนี่ย

เดี๋ยวนะวันนี้ผมต้องมาเรียนทำไมผมมาเล่าชีวประวัติให้กับทุกคนฟังกัน ผมก็งงไปหมดแล้วเนี่ย

......

......

.......