ตอนที่ 1

(อัง อังศุมาลิน)

ผมชื่อ อังศุมาลินอายุ 20 ปี ครอบครัวของผมมีคุณแม่พี่ชายและน้องสาว มีแม่บ้าน 1 คน ที่คอยดูแลทุกอย่างภายในบ้านของผม ทุกวันผมจะวิ่งออกกำลังกายทุกเช้าวันนี้ผมเดินมาถึงหน้าบ้านของตัวเองหลังจากไปวิ่งออกกำลังกายในตอนเช้าเหมือนทุกๆวันคุณแม่ของผมก็ออกไปทำงานตามปกติผมอยู่กับคุณแม่น้องสาวและพี่ชายเราอยู่ด้วยกันอย่างนี้มาหลายปีตั้งแต่ผมเกิดมาและจำความได้โดยที่ไม่เคยมีพ่อเข้ามาเกี่ยวข้องเลยแม้แต่น้อยแต่ก็ช่างเถอะอยู่แค่นี้ก็ดีแล้วล่ะผมเดินเข้ามาภายในบ้านด้วยความเหนื่อยล้า

ความจริงหมอบอกว่าไม่ให้ผมออกกำลังกายหนักมากเพราะผมยังมีอาการบาดเจ็บอยู่เมื่อปีที่แล้วผมควรที่จะเข้าเรียนพร้อมกับพี่ชายถ้าเข้าเรียนจริงๆตอนนี้ผมคงอยู่ปี 2 แล้วแต่ว่าผมจะประสบอุบัติเหตุเสียก่อนนอนสลบไม่ได้สติเกือบ 3 เดือน

กว่าจะใช้เวลาฟื้นฟูร่างกายและสามารถเดินได้ทุกวันนี้ก็ใช้เวลาเป็นปีผมเลยไม่ได้เข้าเรียนมหาลัยพร้อมกับพี่ชายแต่พรุ่งนี้ผมก็จะได้กลายเป็นนิสิตนักศึกษาในรั้วมหาลัยแล้วครับ

"อัง!"

"มีอะไรอิง"

"อิงอยากจะเปียผมอังทำให้เขาหน่อยได้ไหม"

"ทุกวันพี่เอิร์ธจะเป็นคนเปียผมให้ไม่ใช่หรอแล้วทำไมวันนี้ถึงเป็นเขาล่ะ"

"พี่เอิร์ธอ่ะไม่อยู่ไปมหาลัยแล้ว"

"เพิ่งจะ 6 โมงเนี่ยนะทำไมไปมหาลัยเช้าจังปกติไปเรียนก็ 10:00 น.นี่นา"

"ก็แฟนพี่ไม่ใช่หรอเขาไม่บอกพี่หรือไงนอนก็นอนห้องเดียวกันแต่ไม่รู้ว่าแฟนตัวเองไปทำอะไรที่ไหนไปตอนไหนเมื่อไหร่เป็นแฟนที่ใช้ไม่ได้จริงๆ พี่อะนะ"

ใช่ครับผมกับพี่เอิร์ธพี่ชายต่างพ่อต่างแม่ของผมคือแฟนของผมในตอนนี้พวกเราคบกันมาสมัยหนึ่ง แต่ว่าเรารู้สึกว่าเริ่มชอบกันตั้งแต่ประถมแล้วก็โดนเต๊าะตั้งแต่เด็กจนตอนนี้เราได้คบกันแล้ว พ่อแม่ของผมก็รับรู้ทั้งสองฝ่ายและไม่ได้ปิดกั้นอะไรผมเลยแม้แต่น้อย แต่ผมก็ยังไม่บอกกับคนอื่นว่าผมกับพี่เอิร์ธเป็นแฟนกัน

"เขาเพิ่งกลับมาจากวิ่ง จะไปรู้ได้ไงว่าพี่เขาไปตอนไหนเมื่อไหร่"

"เขาบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้วิ่งแค่รอบเดียวแล้วกลับมาหัวเขายิ่งไม่ดีอยู่ด้วยอยากไปนอนโรงพยาบาลอีกครั้งหรอบอกแล้วไม่รู้จักจำฟ้องพี่เอิร์ธฟ้องคุณแม่ดีหรือเปล่านะ!"

"ไม่ได้วิ่งหลายรอบ เอาอย่างนี้เดี๋ยวเขาจะโทรหาพี่เอิร์ธเองว่าอยู่ไหน"

"งั้นก็รีบโทรเลยห่วงไม่ใช่หรอ"

"อิง"

"ล้อเล่นแหม"

~ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้กรุณาทำรายการใหม่อีกสักครู่ค่ะ sorry..........~

"ทำไมไม่รับโทรศัพท์แถมยังติดต่อไม่ได้อีกมันน่านักเชียว!!"

"ทำหน้าง้อ ทำไมมาถักเปียให้เอ็งเลยเอ็งจะออกไปเที่ยว"

"ไม่ทำไม่ทักไม่ทำอะไรทั้งนั้นหึยยย!!"

"เดี๋ยวดิมาถักเปียให้เขาก่อนไปไหนอ่ะ งอนผัวมาลงที่น้อง"

ผมไม่ได้สนใจน้องสาวของผมเลยแม้แต่น้อยตอนนี้ผมกำลังโกรธพี่เอิร์ธเป็นอย่างมาก โทรไปก็ไม่รับสายแล้วยังมีหน้าปิดเครื่องหนีอีกมีพิรุธจริงๆคืนนี้ผมต้องถามพี่เอิร์ธให้รู้เรื่องให้ได้ทำไมเขาถึงทำแบบนี้กับผมแต่จนแล้วจนรอดผมรอพี่จนถึง 23:00 นแต่เขาก็ยังไม่กลับมายิ่งทำให้ผม ไม่อยากเจอหน้าเขาเลยและโกรธเขามาก

"คุณแม่นอนหรือยังครับ"

"ยังจ้ะมานี่ซิโกรธอะไรพี่เอิร์ธเขาอีกและลูกนั่งบึ้งตึงอย่างกับตูดเป็ดอย่างนี้ล่ะ"

"ก็พี่เอิร์ธออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้าโดยที่ไม่บอกอังแถมยังปิดเครื่องหนีอังอีกอังก็โกรธเป็นนะครับ อีกอย่างนี่ก็ 5 ทุ่ม แล้วยังไม่กลับมาบ้านอีกไม่รู้ไปเถลไถลที่ไหน"

"คงอีกสักพักนั่นแหละเขาถึงจะกลับมา"

"คุณแม่อ่ะ ชอบเข้าข้างพี่เขาอยู่เรื่อยเลย"

"เอาล่ะๆ ถ้าเที่ยงคืนแล้วพี่เอิร์ธยังไม่กลับมาแม่จะให้คนไปตามให้นะคะดีไหมหนูจะได้สบายใจไงคะลูก"

"ก็ได้ครับ"

"อังลูก หนูรู้ใช่ไหมว่าพี่เอิร์ธต้องทำงานให้กับคณะพรุ่งนี้พี่เอิร์ธก็จะมีการต้อนรับปี 1 ไม่ใช่หรอทางคณะทางมหาลัยเขาก็ต้องให้รุ่นพี่มาช่วยจัดงานอย่าคิดมากเลยนะคะลูก"

"แต่เขาน่าจะบอกผมไม่ใช่หรอครับว่าเขาไปอยู่ไหนไปทำอะไรน่าจะโทรกลับมาแต่นี่ก็ไม่โทรกลับมาเลย"

"หึง หวง ห่วง งอน น้อยใจ หรืออะไรบอกแม่มาซิ"

"คุณแม่อ่ะ"

"เอาล่ะน้องเอาไปนอนเถอะพรุ่งนี้ต้องไปเรียนตั้งแต่เช้าเป็นวันที่ต้องไปเรียนวันแรกนะคะ"

"ได้ครับ แต่ว่าผมขอนอนกับคุณแม่ได้ไหมครับผมไม่อยากกลับไปนอนคนเดียว"

"ได้สิได้อย่างพรุ่งนี้คุณแม่จะไปส่งน้องอังที่มหาลัยนะคะ"

"ได้ครับ ดีใจจังเลยที่คุณแม่จะไปส่ง"

"เอาล่ะนอนได้แล้วพรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้า"

"ครับ"

"แม่มีเรื่องจะถามและไม่อยากรู้มากเลยนะคือนอนห้องเดียวกับพี่เอิร์ธน้องอังโดนทำอะไรแปลกๆมั้ยลูก"

"คืออะไรครับโดนทำอะไรแปลกๆ"

"ก็อย่างเช่นโดนพี่เอิร์ธเอายังไงล่ะเคยดูป่ะลูก"

"คุณแม่พูดอะไรก็ไม่รู้น่าอายจริงๆ"

"ก็ไม่อยากรู้ ตอบหน่อยสิไม่อยากรู้จริงๆ"

"ไม่เคยโดนทำอะไรสักหน่อยคุณแม่ก็คิดไปเองคิดได้ยังไงเนี่ยทำไมมาถามลูกชายแบบนี้เป็นผู้หญิงนะครับถามอะไรผู้ชายแบบนี้"

"ผู้หญิงอยากรู้เรื่องแบบนี้ไม่ได้หรือไงโลกนี้เขาเปิดกว้างกันแล้วจ้ะ"

"แล้วคุณแม่คิดยังไงถึงคิดว่าผมจะโดนพี่เอิร์ธทำอะไรแปลกๆ"

" ก็ไม่เห็นพี่เอิร์ธออกจะเป็นสายดาร์ก ที่ชอบมองน้องอังด้วยสายตาแทบจะกลืนกินตอนที่เห็นน้องอังกินข้าวหรือทำอะไรอย่างนี้แม่ก็เห็นพี่เอิร์ธอ่ะมองแล้วก็กลืนน้ำลายด้วย แม่คิดว่าพี่เอิร์ธอ่ะต้องเป็นโรคจิตที่อยากจะกินคนแน่เลยอ่ะจะไม่คิดดูแล้วน้องอังของแม่ก็น่ารักอย่างนี้ ใครๆเขาก็อยากกลืนกินกันทั้งนั้น"

"คุณแม่ชอบแกล้งน้องอยู่เรื่อยเลยนอนได้แล้วครับหึ"

"ไม่เอาแล้วแม่ไม่แกล้งหรอกค่ะนอนได้แล้วนะ"

"ฝันดีนะครับ"

"ฝันดีจ๊ะ"

ผมบอกฝันดีกับคุณแม่ผมรักคุณแม่มากเลยนะครับเพราะตั้งแต่เกิดมาผมก็มีเพียงคุณแม่คนเดียวที่คอยเลี้ยงดูผมส่วนพ่อของผมเขาแต่งงานใหม่แล้วตั้งแต่ผมยังเด็กผมไม่เคยชอบพ่อตัวเองเลยสักนิดภรรยาคนแรกที่คุณพ่อแต่งงานด้วยก็คือผู้หญิงคนนึงที่เป็นแม่แท้ๆของพี่เอิร์ธแต่ว่า ผู้หญิงคนนั้นก็ตายจากไปแล้วเมื่อ 3 ปีก่อนคุณพ่อก็ได้แต่งงานใหม่ เป็นผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าคุณพ่อหลายปี เขาชอบมาหาผมบ่อยครั้งคุณพ่ออะนะผมไม่ชอบที่เขาทำตัวอยากเป็นพ่อของพวกเรา เขาชอบทำตัวแย่ในฐานะสามีผมรับรูปให้ดูตลอดเรื่องราวของคุณพ่อและคุณแม่

แต่ผมก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ความสัมพันธ์ของพวกเรามันลึกลับและซับซ้อนเกินไปที่คนภายนอกจะรับรู้ตอนนี้ผมกับพี่เอิร์ธก็เป็นแฟนกัน มันก็ทำให้เรื่องทุกอย่างซับซ้อนยิ่งไปอีก ใครที่ไม่รู้ก็ความสัมพันธ์ของพวกเราเป็นอย่างไรก็คิดว่าพี่เอิร์ธเป็นสมภารกินไก่วัด มันน่าแปลกนะครับแล้วก็ดูตลกด้วย