ตอนที่ 3

(อัง อังศุมาลิน)

ผมก็มัวแต่คุยเรื่องประวัติของผมปวดหลังปวดหัวจนเป็นเพื่อนอาจจะเกลียดผมก็เลยก็ได้เอาล่ะครับผมก็เดินลงมาจากรถเพื่อที่จะนำเอกสารทั้งหมดที่จะสมัครเข้าเรียนก็เดินทางไปที่ธนาคารแล้วก็เอาเอกสารที่เป็นเกี่ยวกับการรักษาและอุบัติเหตุของผมผมรู้ว่าที่คณะวิศวกรรมศาสตร์นี้มันจะต้องรับน้องที่รุนแรงผมก็อยากเข้ารับน้องนะครับแล้วก็ผมต้องมีใบรับรองแพทย์ว่าผมประสบอุบัติเหตุเขาอาจจะให้ผมกระโดดตบลูกนั่งอะไรอย่างนี้ผมก็ต้องป้องกันตัวเองไว้ก่อนผมยื่นเรื่องทั้งหมดเสร็จคุณแม่ก็กลับไปแล้ว พี่เอิร์ธก็ยังตามตื๊อผมอยู่นั่นแหละผมนี้เริ่มรำคาญแล้วล่ะ

"อย่างอนพี่อยู่หรอครับ"

"ผมจะไปดูคณะ"

"หายโกรธพี่นะ พี่สำนึกผิดแล้วพี่จะไม่รังแกน้องอีกแล้วนะ"

"พี่เอิร์ธเป็นผู้ชายที่นิสัยไม่ดี!"

"555+ ครับพี่สำนึกผิดแล้วพี่เป็นผู้ชายนิสัยไม่ดีพี่ขอโทษนะเดี๋ยวพี่พาไปดูมหาลัย"

"พวกพี่คงจะลืมไปแล้วสินะว่าน้องคนนี้มาด้วยน้อยใจจริงๆเว้ยพี่ชายทั้ง 2 คนไม่สนใจน้องเลยนี่เป็นผู้หญิงนะคะคนที่จะใส่ใจดูแลเรามากกว่านี้นะ"

"น้อยใจ อิจฉาหรือยังไงยัยอิง"

"อิจฉาพวกพี่ดีนะประสาทไปกันได้แล้วเขาจะเข้าแถวไปรับป้ายรับอะไรก็ไม่รู้แล้วน่ะ"

"งั้นพี่จะพาน้องไปเข้าแถวแล้วกันเดี๋ยวพี่จะไปช่วยพี่มีอะไรยังไงก็โทรมาหาพี่นะครับพี่ไม่ปิดเครื่องหนีอีกแล้วนะคนเก่ง"

"ตามใจ"

"เป็นเด็กดีนะครับไปล่ะ"

"เหอะๆ อยากให้คนทั้งมหาลัยมาเห็นจริงๆว่าพี่เอิร์ธผู้ชายหน้านิ่งเย็นชาสายดาร์กพูดน้อยต่อยหนักคนนี้ ตอนที่อ้อนผู้ชายที่ชื่อว่าน้องอังที่แสนจะน่ารักและบอบบางเจ้าแก้มตุ่ยของพี่เอิร์ธเนี่ยหมดลุคของผู้ชายแบดๆจริงๆ"

"แซวพอหรือยังไปได้แล้วไปเข้าแถว"

"ขอโทษนะครับขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ"

ผมว่าขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนผู้ชายทั้งสองคนนั่งกันอยู่ผมเลยขอนั่งด้วย

"ได้สินั่งเลยแล้วชื่ออะไรอ่ะเราชื่อเกรซนี่แฟนเราชื่อจีน"

"เราชื่ออัง นี่คือน้องสาวฝาแฝดเราอาจจะหน้าตาไม่เหมือนกันแต่ว่าเป็นฝาแฝดกันชื่ออิง"

"ถึงว่าเราก็นึกว่าเป็นแฟนกันหน้าตาไม่เหมือนกันเลยสงสัยเป็นแฝดคนละฝา"

"พอดีเราหน้าตาเหมือนพ่อน่ะส่วนน้องสาวเราหน้าตาเหมือนแม่"

ผมนั่งอยู่ข้างๆเพื่อนใหม่โดยที่จะรอให้เพื่อนๆทุกคนมาคบกันก่อนจะได้ลงชื่อแล้วก็รับๆโดยที่มีพี่ปีสองจะเป็นคนคอยดูแลทุกอย่างผมนั่งรอได้ไม่นานก็ได้เวลาลงชื่อรับป้ายได้แล้ว

"ชื่ออะไรครับ"

"ชื่ออังครับ"

"สั้นๆหรอครับ"

"อังที่แปลว่า อังศุมาลินครับ"

"อ๋อ นี่ครับได้แล้ว"

"ขอบคุณครับ พี่ครับนี่ไม่ใช่เบอร์ผมพี่เขียนเบอร์ใครลงมาครับ"

"เบอร์พี่ครับพี่ให้"

หมับ!

"เขียนให้น้องเข้ามาเลยไอ้ตั้ม"

"อะไรของมึงวะไอ้ฟงกูเขียนให้น้องอังเขา"

"กูบอกให้มึงเขียนชื่อน้องเขาให้ใหม่เร็ว"

"เออๆก็ได้"

ผมมองพี่ผู้ชายที่เข้ามาช่วยผมแล้วก็รู้เลยว่าคนๆนี้เป็นเพื่อนของพี่เอิร์ธที่สนิทกันมา เพราะพี่เขาเคยไปบ้านของผมบ่อยๆแล้วก็ไปรับพี่เอิร์ธไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆแต่ว่าผมก็ไม่ได้ไปคุยกับพี่เขาเท่าไหร่พี่เขาออกจะน่าดุผมก็ไม่ค่อยกล้าที่จะเข้าไปคุยด้วย

"ไอ้ฟง ทำไมมึงถึงหวงน้องเขานักวะคิดอะไรกับเขาป่ะเนี่ย"

"น้องเขาเป็นแฟนไอ้โหด"

" เห*้ย เกือบแล้วไม่ล่ะกูนี่ครับน้องป้ายอันใหม่พี่ขอโทษนะครับ"

"ไม่เป็นไรครับ"

"เกือบได้ไปนอนคุยกับรากมะม่วงแล้วมั้ยล่ะกู เกือบตายแล้วกู"

"หน้าหม้อดีนักเกือบตายคาตีนเพื่อนมึงนี่ชอบจีบคนไปทั่วจริงไอ้ตั้มไอ้เวร"

"ใครจะรู้วะว่าแม่มีแฟน"

"เชี่ย ซึมเป็นส้วมเลยมึงเอาหน้าน้องคนอื่นเขารอให้มึงเขียนไปตั้งเยอะแล้วทีหลังก็อย่าแจกเบอร์คนไปทั่วไอ้ห่า"

"ครับได้ครับเพื่อนครับ"

ผมเดินกลับมานั่งที่โดยมีพี่ๆปี 2 ปี 3 ปี 4 มาทำกิจกรรมร่วมกันอยู่วันนี้พวกเราต่างพากันใส่ชุดธรรมดาเพื่อเข้ากิจกรรมก่อนที่จะเปิดเทอมในอีก 2 อาทิตย์ข้างหน้า

"สวัสดีครับพี่ชื่อปอยนะครับอยู่ปี 2 เป็นประธานรุ่นของปี 2 ถ้ามีใครรู้สึกยังไงให้มาบอกพี่อยากจะติดต่อหรือคุยธุระอะไรก็มาสามารถติดต่อพี่ได้นะครับพี่จะมาคอยดูแลน้องๆตลอดทั้งปีการศึกษานี้นะครับมีอะไรสามารถปรึกษาพี่ได้ขอบคุณครับ"

"ค่ะ/ครับ"

ผมนั่งฟังคนอื่นเขาพูดคุยกันจนกระทั่งได้เวลากลับบ้าน วันนี้ก็ไม่มีอะไรมากก็แค่มารับป้ายแล้วก็ลงชื่อเข้าคณะเท่านั้น ก็ไม่เชิงว่ามาเรียนแต่ว่าก็มาทำกิจกรรมนั่นแหละก็เหมือนกับการได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆก็ดีนะครับถึงแม้ว่าปี 2 จะอยู่เท่าผมก็ตามแต่ผมมาทีหลังก็ต้องเรียกเขาว่าพี่เหมือนเดิมก็อย่างที่บอกมาก่อนเป็นพี่มาหลังเป็นน้องมาพร้อมเป็นเพื่อนตามหลักการแล้วยังก็เป็นอย่างนั้นต่อให้อายุ 30 แต่มาเรียนปีหนึ่งก็ต้องเรียกปี2 ว่าพี่เหมือนเดิม

ผมกลับมาถึงบ้านก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนที่จะลงไปดูสวนดอกไม้ของผมที่ผมปลูกไว้

"เด็กดีของอังออกดอกแล้วสินะครับ"

ผมพูดคุยกับต้นไม้ของผมอยู่สักพักก่อนจะใส่ปุ๋ยและรดน้ำอีกสักรอบให้กับพวกเขาพี่เอิร์ธกลับมาก็เข้ามากอดผมหอมผม ไม่รู้นึกอะไรขึ้นมาพี่มาทำแบบนี้กับผมสงสัยจะคิดว่าผมยังโกรธเขาอยู่ผมหายโกรธตั้งแต่เขามาหอมแก้มผมแล้วแหละ

"เบื่อจังวะเห็นแต่แฟนเขารักกันหาแฟนบ้างดีกว่า"

เสียงของน้องสาวผมที่กลับมาจากไปดื่มข้างนอก เหมือนปกติก็ไม่เห็นผมกับพี่เอิร์ธกอดจูบกันผมก็เข้าใจแหละว่าคนโสดก็ต้องรู้สึกอิจฉาไปธรรมดา

"กินข้าวได้แล้วนะคะคุณหนู"

"ครับผมกำลังไปครับพี่ดรีม"

หลังจากนั้นเมื่ออาหารของการไปเรียนวันแรกของผมในค่ำคืนนี้ก็จบลงพรุ่งนี้ก็เป็นการเข้ากิจกรรมอย่างเต็มที่ของพวกผม นั่นเองและหวังว่าผมจะมีความสุขในรั้วมหาลัยให้ดีที่สุด แกคงจะไม่มีอุปสรรคอะไรเข้ามาขัดขวางผมก็แล้วกัน

.........

..........

.........

...........

.......