บ้านเช่าหลังใหม่

“ คุณลุงคะ บ้านหลังใหญ่ ๆ นี้ของใครอะ เจ้าของเป็นผู้ชายหรือเปล่า ” วินวี่เอ่ยถามขึ้น

“ ทำไมวะนังวินวี่ ถ้าใช่แกจะทำไม ” เพื่อนชะนีชิงเอ่ยถาม

“ ก็ถ้าใช่ วินวี่ก็จะใช้ความสวยเข้ายวนยั่วเสนอตัวให้ใหลหลง แล้วเข้าไปนั่งกุมบังเหียนเป็นนางพญาเหนือบัลลังก์ คุมสมบัติไงล่ะยะนังเมษา ชะนีหน้าเหียกและมันสมองเท่าไข่จิ้งจกอย่างแกน่ะ ไม่มีทางมีไหวพริบเท่าฉันหรอก ” เมษาหัวเราะแล้วส่ายศีรษะด้วยความระอาเพื่อน คุณลุงโชเฟอร์พลอยขำไปด้วย

“ ถ้าแม่หนูคิดจะใช้ความสวยเข้าว่าก็คงจะช้าไป เพราะเจ้าของบ้านคือเสี่ยธเนศ อายุอานามแกก็ราว ๆ สี่สิบต้น ๆ หล่อทีเดียวละ เจ้าของร้านขายวัสดุก่อสร้างร้านใหญ่ในอำเภอเป็นพ่อหม้ายเมียตาย พึ่งจะแต่งงานใหม่เมื่อปีที่ผ่านมานี่แหละ ”

“ โอ๊ย มาช้าไปอีกแล้ว แล้วเมียน่ะใคร สวยได้ครึ่งหนู หรือเปล่าคะ ” วินวี่ยังไม่ลดละความตั้งใจ คุณลุงหัวเราะลงลูกคอเอิ๊กอ๊าก

“ ลุงก็ว่าเขาสวยนะ แต่สู้หนูไม่ได้หรอกจ้ะ ”

“ ที่สู้ไม่ได้เนี่ย ความสวยหรือความแปลกคะลุง ” เมษาเอ่ยแทรกขึ้นมา วินวี่ฟาดขาเพื่อนดังเพี้ยะที่คอยขัดอยู่ร่ำไป แต่ยังไม่ทันได้ประคารมกันอีก เสียงคุณลุงโชเฟอร์ก็ขัดจังหวะขึ้นมาพอดี

“ เอ้า ถึงแล้ว บ้านเช่าท้ายซอยนี่ละจ้ะ ”

เมื่อลุงตุ๊กตุ๊กจอดรถเสร็จสรรพ สองสหายก็ลงจากรถเพื่อจะได้เห็นที่ซุกหัวนอนแห่งใหม่ได้อย่างชัดเจน

บ้านเช่ากลางเก่ากลางใหม่ทาสีฟ้าตัดขอบด้วยสีน้ำเงิน สี่ห้องติดกันเรียงรายอยู่เบื้องหน้า มีบริเวณหน้าบ้านและที่จอดรถเสร็จสรรพ

“ โอไหมแก ” วินวี่เอ่ยถามเพื่อน เมษาพยักหน้า

“ เออ ดูภายนอกก็ดูกว้างขวางดีนะ ”

“ แล้วทำไมมันเงียบเชียบอย่างนี้วะ ”

“ สงสัยจะออกไปเรียนกันหมดล่ะมั้งครับ เพราะส่วนมากจะเป็นนักศึกษา ผมเคยมาส่งอยู่ มีห้องซ้ายสุดที่เป็นคนแก่ กับลูกชายหรือไงเนี่ย ” ลุงตุ๊กตุ๊กสอดขึ้นมา วินวี่ตาลุกวาว

“ นักศึกษาเหรอคะ ผู้หญิงหรือผู้ชายคะลุง ”

“ คนที่อยู่น่าจะผู้ชาย แต่ก็มีผู้หญิงมาอยู่เรื่อย ๆ นะครับ ตามประสาคนหนุ่มหล่อแหละครับ ”

“ ว้าย หล่อด้วยเหรอคะ อกวินวี่จะแตกแหกตอนบ่ายโมง ”

“ โอ๊ย อีวินวี่ พอ ๆ หื่นไม่รู้จักเวล่ำเวลา รู้บ้างเวลาไหนควรทำอะไรก่อน ” เธอหันไปเอ็ดเพื่อนที่ค้อนขวับตอบก่อนหันไปคุยกับลุงตุ๊กตุ๊กอีกครั้ง

“ สภาพภายนอกโอเคมากค่ะลุง ดูสงบเงียบดีด้วย ยังไงลุงพาหนูไปหาเจ้าของเลยได้ไหมคะ ”

“ ได้เลยครับ ขึ้นมาเลย ”

จากนั้น ลุงตุ๊กตุ๊กก็พาทั้งสองมุ่งหน้าไปยังบ้านเจ๊ลำไย ผู้เป็นเจ้าของห้องเช่า จากนั้นเจ๊ลำไยก็พากลับมาอีกทีเพื่อเข้าชมห้อง ภายในมีห้องรับแขกเล็ก ๆ ห้องครัว ห้องนอน ห้องน้ำ ระเบียงตากผ้า ถึงไม่โอ่โถงใหญ่โตนัก แต่นี่ก็ถือว่าดีโข แถมยังมีเฟอร์นิเจอร์ไว้ให้พร้อม ทั้งเตียง โต๊ะนั่งเล่น โต๊ะกินข้าว

สองสหายตกลงใจเช่าห้องนี้ กว่าจะทำสัญญา กว่าจะจ่ายเงินเสร็จสรรพก็หมดเวลาไปอีกชั่วโมงกว่า ทั้งสองให้ลุงตุ๊กตุ๊กพาไปซื้อข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นรวมทั้งของกินแล้วกลับมาส่งที่ห้องพัก หลังจากนั้นก็จ่ายเงินให้ไปพอสมควรที่บริการอย่างเต็มที่ เล่นเอาแกยิ้มแก้มปริ แถมให้เบอร์มือถือไว้บอกอยากไปไหน โทรเรียกใช้ได้ตลอดเวลาราวเซเว่นอีเลฟเว่น

กว่าจะจัดเรียงข้าวของให้ลงตัวเสร็จสรรพก็ปาเข้าไปชั่วโมงกว่า กินข้าวกินปลาแล้วก็พากันตาปรือ เพราะเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางและหาห้องพัก เมื่ออาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยทำท่าจะล้มตัวลงนอน ก็มีเสียงเคาะประตูรัวดังขึ้น ทั้งสองสะดุ้งโหยง วินวี่ขมวดคิ้ว

“ เคาะขนาดนี้มึงไม่พังประตูเข้ามาเลยล่ะ ใครวะ บังอาจมากวนเวลาจะเข้าบรรทมขององค์หญิงวินวี่ ”

“ อาจจะเป็นพวกเด็กนักศึกษาที่ลุงตุ๊กตุ๊กแกว่าหรือเปล่าวะ ” เมษาว่า นั่นทำให้เพื่อนสาวตาลุก

“ ว้าย งั้นก็ผู้ชายหล่อน่ะสิ เดี๋ยวฉันไปเปิดเอง แกนอนเถอะชะนีถึก ” พูดพลางเดินไปหยิบลิปสติกสีส้มสะท้อนแสงมารูดทาบนปาก น้ำหอมประโคมฉีดลงไปบนเรือนกาย ก่อนที่เพื่อนรักจะตะโกนด่า

“ โอ๊ย อีวินวี่ แค่เดินไปเปิดประตูแค่นี้ทำไมต้องอาบฟอร์มาลีนด้วย กลิ่นงี้ฟุ้งเต็มห้องเลย ” วินวี่หันมาค้อนวงใหญ่

“ อีคนไม่มีคลาส ฟอร์มาลีนบ้านแกสิ นี่กุชชี่ เดซี่ เลยนะ ฉันอุตส่าห์ไปถอยมาจากเจ๊เล้งตอนมันลดราคา วุ้ย ไม่คุยด้วยแล้ว เปิดประตูให้ผู้ชายดีกว่า ”