เด็กขาย ( ตัว ) : Ep.7 ร้ายเกินเด็ก

เด็กขาย ( ตัว ) Nc ?หมวย?

Ep.7

?..“หมวย”..?

“เฮ้อ”เราถอนหายใจยาวออกมาอีกครั้งก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินออกมาจากในห้องน้ำในตอนนี้เราก็ถือว่าเปียกนั่นแหละเพราะว่าคุณหนูใยไหมเอาน้ำฝักบัวฉีดแล้วไงแล้วเธอก็รีบวิ่งออกมาจากในห้องโดยที่ไม่ได้ใส่ผ้าขนหนูออกมาด้วยนะพอเราเดินออกตามมาเห็นเธอนั่งอยู่ที่เตียง พร้อมกับมองหน้าเรานิ่งๆ

“คุณหนูคะเราเป็นผู้หญิงเราจะต้องนุ่งผ้าเพื่อปกปิดร่างกายนะคะคุณหนูจะเดินออกมาแบบนี้ไม่ได้ขนหนูไม่อายคนอื่นหรอถ้าเกิดคนอื่นเข้ามาเห็น”หลังจากที่เราเดินออกมา จากในห้องน้ำเราเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าพร้อมกับผ้าขนหนูผืนสีชมพูน่ารักของเธอนั่นแหละแล้วก็เดินมาหาคุณหนูได้ไหมก่อนที่จะเอาผ้าขนหนูห่มให้กับเธอแต่เธอไม่ได้พูดอะไรได้เพียงแต่มองหน้าเราเฉยๆ

“ไม่ต้องมาใกล้”สองมือน้อยๆของเธอผลักเราออกจากตัวเอง เราไม่ถือสาเธอหรอกเพราะว่าเธอยังเด็กและเรายังไม่รู้ความคิดของเธอเธออาจจะคิดว่าเราเข้ามากลัวว่าพ่อของเธอจะรักเราหรือเปล่าแค่เราคิดนะเพราะว่าเธอเป็นคนที่หวงพ่อเธอมาก

“ถ้าไม่ให้พี่หมวยเข้าใกล้แล้วใยไหมจะใส่เสื้อผ้ายังไงล่ะคะเอาแบบนี้เดี๋ยวพี่หมวยจัดการใส่เสื้อผ้าให้เสร็จก่อนแล้วใยไหมค่อยไม่ชอบพี่หมวยโอเคไหม”

“อืม”เธอก็พยักหน้าพร้อมกับอืมมาคำเดียวเราได้เพียงแต่หัวเราะในใจไม่อยากแสดงสีถ้าออกมากลัวว่าเธอจะไม่ชอบได้แค่ยิ้มให้กับเธอแล้วก็ไปหาเสื้อผ้าชุดสวยๆมาสอมใส่ให้กับเธอพร้อมกับทาแป้งก่อนที่จะมีผมแล้วก็ถักเปีย

“ชอบแบบนี้หรือเปล่าคะ”ในขณะที่เราถักเปียเสร็จแล้ว 1 ข้างเราให้เธอรู้ว่าเธอชอบหรือเปล่าสายตาของเธอที่มองผ่านกระจกมาบ่งบอกเลยว่าเธอไม่ชอบเรามาก

“ก็ทำไปสิ”เรายิ้มให้กับเธออีกครั้งพร้อมกับถักเปียต่อเราพยายามมองใบหน้าของเธอที่กำลังจ้องมองเราในกระจกนะเราไม่ได้โกรธหรือว่าคิดว่าเธอเป็นเด็กไม่ดีหรอกยังไงเธอก็ยังเป็นเด็กแค่ 3 ขวบยังต้องเรียนรู้ต้องค่อยๆสอน

“เย๊เสร็จแล้วค่ะน่ารักมากเลย”

“ไปหาคุณพ่อดีกว่า”แล้วเธอก็กระโดดลงจากเก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้งตัวน้อยของเธอนั่นแหละพร้อมกับวิ่งไปเปิดประตูหน้าห้องแล้วก็เดินออกไปส่วนเราเองหรอเปียกตรงช่วงตัวเราก็เลยเดินออกมาพร้อมกับเดินกลับมาที่ห้องของเราอีกครั้งเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ก่อนที่จะหวีผมจัดความเรียบร้อยและเดินลงมาด้านล่างเห็นพ่อเลี้ยงกำลังนั่งทานข้าวอยู่กับคุณหนูใยไหมลูกสาวของเขาอย่างสนุกสนานรอยยิ้มหวานเต็มโต๊ะกับข้าวไปหมด

“หมวยลงมาช้าจังมาทานข้าว”พ่อเลี้ยงยิ้มให้เราก่อนที่จะเรียกเรามาทานข้าวร่วมกับเขาคือเราคิดว่าไม่น่าจะเหมาะสมอีกอย่างเราเป็นลูกหนี้ของเขาเป็นเด็กที่ถูกขายมาถึงแม้ว่าพ่อเลี้ยงจะซื้อเรามาแทนเสี่ยกรแต่ยังไงพ่อเลี้ยงก็คือเจ้านายของเรา

“ขอบคุณนะคะแต่เดี๋ยวหมวยไปทานในครัว”

“ดีค่ะ”แล้วแววตาในน้อยก็หันจ้องมาที่เราพร้อมกับพูดว่าดีค่ะเธอคงไม่อยากให้เรานั่งทานข้าวด้วยนั่นแหละ

“หื้มไม่น่ารักเลยนะคะลูกสาวพ่อคุณพ่อบอกว่ายังไงคะพี่หมวยเขามาเลี้ยงใยไหมมาดูแลใยไหมใยไหมต้องเคารพพี่หมวยนะ”

“คะ” นี่ขนาดคะกับคุณพ่อของเธอแต่เธอยังหันหน้ามาชิ้กับเราได้คิดดูแล้วกันว่าร้ายขนาดไหน

“มานั่งทานข้าวด้วยกันจะไปทานทำไมในครัว”แล้วพ่อเลี้ยงเขาก็ใช้สายตาของเขามองเราเขาไม่ได้ดุนะแต่ทำไมเหมือนกับเรากลัวเขาเลยเราพยักหน้าให้กับเขาก่อนที่จะเดินมานั่งเก้าอี้แล้วก็มีแม่บ้านตักข้าวให้กับเราที่เราไม่อยากมานั่งทานข้าวกับเขาก็เพราะว่ามันดูสูงเกินไป เราไม่เหมาะสมกับการมานั่งทานข้าวกับเขาด้วยซ้ำ

“จานนี้ของใยไหมคุณพ่อทานได้แต่คนอื่นห้าม”แล้วสองมือน้อยๆของเธอก็ดึงจานหมูยอทอดเอาไปไว้ตรงหน้า พร้อมกับทำปากมุ่ยมาหาเราคนอื่นห้ามกินก็มีแต่เรานั่งอยู่ที่โต๊ะด้วยไงก็คงจะหมายถึงเรานั่นแหละเราก็ชอบนะหมูยอทอดแต่เราก็โตแล้วไงไม่จำเป็นที่จะต้องไปแย่งเด็กกินเหอะแสบเกิ้น

“ไปเอามาใหม่อีจานซิ”พ่อเลี้ยงหันกลับไปสั่งแม่บ้านว่าให้ไปเอามาอีกจานแม่บ้านพยักหน้าแล้วก็เดินเข้าไปในครัวก่อนที่จะเอาจานหมูยอทอดมาอีก 1 จานมาวางไว้ตรงโต๊ะต่อหน้าเราแถวสายตาของน้องใยไหมเธอก็มองมาที่จานใหม่

“แห๊มของตัวเองก็มีนะคะ”

“ก็ไม่ได้เอาสักหน่อยนี่คะ”นั่นไงแล้วเธอก็เถียงคุณพ่อของเธอด้วยแต่เถียงด้วยรอยยิ้มพร้อมกับแววตาเล็กๆที่กำลังจ้องมองหน้าคุณพ่อของตัวเองช่างน่าเอ็นดูเหลือเกินแล้วแม่ของเธออยู่ไหนนะพ่อเลี้ยงไม่ได้บอกอะไรกับเราและเราก็ไม่กล้าถามเช่นกัน

“อย่างนั้นทานข้าวกันดีกว่าวันนี้วันหยุดเดี๋ยวคุณพ่อพาใยไหมไปซื้อเสื้อผ้าแล้วก็กินไอศครีมที่ห้าง”

“เย๊~คุณพ่อน่ารักที่สุด”

“แต่พี่หมวยไปด้วยนะ”

“แง๊วชอบตาม”เรายังไม่ได้บอกเลยนะว่าเราจะไปด้วยแต่คือใยไหมหันหน้ามาหาเราแล้วบอกว่าเราชอบตาม

“หื้มไม่เอาสิคะทานข้าวดีกว่าไหมพูดแบบนี้นะไม่น่ารักเลย”

“ค่ะคุณพ่อ”แล้วพ่อเลี้ยงเขาก็พยักหน้าให้กับเราเพื่อทานข้าวเราก็นั่งกินส่วนตัวของเราเองไม่ค่อยกินเยอะอยู่แล้วแต่เราชอบกินขนมก๊อบแก๊บอะไรแบบนี้ไงและวันนี้เราก็ได้กินหมูยอทอดอร่อยมาก!

?

ในตอนพ่อเลี้ยงกำลังก้มหน้าก้มตาทานอาหารลูกสาวของเขาเงยหน้ามาหาเราก่อนที่จะแลกลิ้นให้เรา หึร้ายนักนะคุณหนูแล้วถ้าโตมาจะขนาดไหนเนี่ย

ห้าง!

เรามาด้วยโดยที่มากัน 3 คนมีพ่อเลี้ยงมีเราแล้วก็มีคุณหนูใยไหมลูกสาวของพ่อเลี้ยงเราได้เพียงแต่เดินตามหลังเขาทั้งสองคนพ่อลูกที่จับมือกันเดินเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของคนหนูใยไหมช่างน่ารักเหลือเกินแต่แปลกแม่ของเธออยู่ไหนนะ

“คุณพ่อคะ”มือเล็กๆยกชี้เข้าไปที่ร้านไอศครีมพร้อมกับเงยมองหน้าพ่อตนเอง พ่อเลี้ยงพยักหน้าให้กับลูกสาวก่อนที่จะพาเดินเข้าไปในร้านไอศครีมโดยที่เราก็เดินตามไปด้วย

“อึ้บนี่แน่นั่งนี่เยย” พ่อเลี้ยงอุ้มลูกสาวขึ้นบนเก้าอี้พร้อมกับมือที่ลูบหัวลูกสาวก่อนที่จะก้มหอมหน้าผากช่างดูอบอุ่นมากซึ่งแตกต่างจากเราตอนเด็กเลยที่ไม่มีโอกาสได้อยู่ใกล้พ่อได้นานเท่าไหร่แต่พอตอนโตมาคนที่เราคิดว่าพ่อกลายเป็นคนอื่นไปแล้วเรากลายเป็นลูกชู้แถมแม่ยังตายหนีอีกต่างหากไม่พอยังโชคร้ายถูกพี่สาวกับพี่ชายต่างแม่เอามาขายเหมือนไม่ใช่คน

“หมวย~หมวย”

“คะ”เราสะดุ้งเมื่อเรายืนดูสองพ่อลูกเขากำลังมอบความรักให้กันแล้วคิดถึงเรื่องราวตัวเองจนพ่อเลี้ยงเรียกเราสองสามครั้งทำให้เราสะดุ้งและเรียกสติกลับมาเหมือนเดิม

“นั่งสิเป็นอะไร” เราพยักหน้าให้กับพ่อเลี้ยงพร้อมกับรีบนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเขาแล้วก็ยิ้ม

“อื้มเอาไอศครีมช็อกโกแล็ตคะคุณพ่อ”

“ok ครับแล้วหมวยเอาอันไหน”

“ไม่คะ”

“ต้องกินซิอย่างนั้นเอาสตอเบอรี่นะ”เราพยักหน้าให้กับพ่อเลี้ยงคือเราก็อยากกินนั่นแหละแต่เราไม่มีเงินไงแล้วจะบอกกินอย่างกับลูกของพ่อเลี้ยงได้ยังไงใช่ไหม

และไอศครีมทั้ง 2 ถ้วยก็มาเสิร์ฟพร้อมกันสวยหอมน่ากินมากเลย เราเป็นคนที่ชอบกินไอศครีมสตอเบอรี่อยู่แล้ว

“หื้มไอศครีมสตอเบอรี่ของใยไหม”แล้วมือทั้งสองข้างของใยไหมก็หยิบถ้วยไอศครีมสตอเบอรี่ไปแล้วงื้อในตอนแรกคุณหนูใยไหมสั่งไอศครีมช็อกโกแลตนี่

“อ้าวไหนใยไหมสั่งไอศครีมช็อกโกแลตไงครับลูก”

“เปลี่ยนใจแล้วค่ะพ่อหนูจะกินสตอเบอรี่”?หันมาแลบลิ้นใส่เราอีกต่างหากแกล้งเราชัดๆ

“เฮ้อ~เจ้าแสบอย่างนั้นหมวยกินช็อกโกแลตนะกินได้หรือเปล่าหรือว่าสั่งใหม่”

“ได้คะ”เราพยักหน้าให้กับพ่อเลี้ยงพร้อมกับบอกว่าเรากินได้คือก็กินได้แหละแต่สิ่งที่ชอบก็คือไอศครีมสตอเบอรี่มากกว่าแต่เราก็เอาช็อกโกแลตมากินอร่อยต่างคนต่างกินคุณหนูใหญ่ไหมเธอก็กินเหมือนเด็กน่ารักมากเลยแหละเป็นเด็กที่เหมือนโตเกินวัยความรู้แล้วก็ความแก่แดด

“อุ้ยช้อนตก” คุณหนูใยไหมทำช้อนตกลงด้านล่างใต้โต๊ะ

“เดี๋ยวพ่อไปเอาช้อนให้ใหม่นะไม่ต้องเก็บลูก”

“คะ” พ่อเลี้ยงลุกขึ้นพร้อมกับเดินไปที่เคาเตอร์เพื่อไปเอาช้อนไอศครีมอีกแต่คุณหนูใยไหมลงจากเก้าอี้ก่อนที่จะหมดเข้าไปในใต้โต๊ะ

“คุณหนูคะไม่ต้องเก็บหรอกค่ะ”

จึก! “อุ๊ย”เราต้องสะดุ้งเพราะว่าเหมือนมีอะไรมาทิ่มตรงขาของเราแต่พอเราก้มลงไปใต้โต๊ะเป็นคนหนูใยไหมที่เอามือหยิกขาเรา

“?แบร่สมน้ำหน้าอยากมาด้วยทำไม”

“อ้าวใยไหมคะพ่อบอกว่าไม่ต้องไปเก็บลูก”ลูกสาวของพ่อเลี้ยงไม่ได้ตั้งใจไปเก็บช้อนหรอกค่ะตั้งใจเข้ามาหยิกขาของหมวยนี่แหละเห้อ~ชีวิตของเราจะรอดจากเด็กวัย 3 ขวบไหมเนี่ย

“แฮร่เอามาไว้ไงคะ”

“หื้มรักที่สุดเลยลูกสาวใครหอมหน่อยฟ๊อดนี่”