เด็กขาย ( ตัว ) : Ep 8 โดนเด็กแกล้ง

เด็กขาย ( ตัว ) Nc ?หมวย?

Ep 8

?..“หมวย”..?

หลังจากที่กินไอศครีมเสร็จพ่อเลี้ยงพาลูกสาวของเขาเดินออกทางโซนของเล่นเหอะเเกล้งหยิกขาเราด้วยแสบจริงๆเราก้มไปดูที่ขาตัวเองมีรอยนิดๆเราไม่โกรธหรอกนะเพราะน้องใยไหมเธอยังเด็กเรามองอยู่หน้าร้านโดยที่ไม่เข้าไปหรอก

“คุณพ่อคะเอาอันนี้”เธอหยิบตุ๊กตาบาร์บี้ตัวใหญ่ชูให้พ่อของเธอดูแล้วพ่อเลี้ยงเขาก็เอาตุ๊กตาตัวนั้นยื่นให้กับพนักงานก่อนที่จะจ่ายเงินแล้วก็พากันเดินออกมาแล้วได้เพียงแต่ยืนแล้วก็ยิ้มให้กับพ่อเลี้ยงที่เขาหันหน้ามายิ้มให้กับเราแล้วก็พยักหน้าเธอบอกว่าให้เดินตามเขาไปนั่นแหละ

“คุณพ่อคะเอามานี่”น้องใยไหมหยิบถุงตุ๊กตาที่คุณพ่อของเขาถือออกจากมือคุณพ่อเขาก่อนที่จะเอาถุงตุ๊กตามายื่นให้กับเราพร้อมกับมองหน้าเรา

“เป็นคนรับใช้ต้องถือสิคะ”เราไม่ได้ว่าอะไรหรอกเรารับถุงตุ๊กตานั้นมาคือไม่ได้หนักอะไรมากมายแต่เธอแสนรู้เกินเด็กจริงๆ

“หื้มน้องได้ไหมครับพี่หมวยไม่ได้มาเป็นคนใช้ไม่เอานะครับไม่พูดแบบนี้พี่หมวยคือพี่เลี้ยงของใยไหม”พ่อเลี้ยงนั่งยองยองลงเพื่อให้เสมอกับลูกสาวตนเองก่อนที่จะใช้มือทั้งสองข้างจะไปที่ LINE ของลูกสาวเบาๆ

“งื้อคุณพ่อขาไม่พูด”ด้วยความอ้อนและความน่ารักของเธอที่ใช้สองมือน้อยๆกอดคอพ่อแล้วก็เอาหน้าซบจึงทำให้พ่อเลี้ยงยิ้มและไม่สามารถพูดต่อได้ก่อนที่จะอุ้มลูกสาวขึ้นแล้วเดินนำหน้าไปแต่ลูกสาวของเขาหันหน้ามาทางเราก่อนที่จะแลบลิ้นใส่เรา

?

เราได้เพียงแต่ส่ายหน้าไปมาด้วยที่เธอยังเด็กและอาจจะยังไม่ถูกสอนอย่างจริงจังสักทีเราคิดว่าเราจัดการได้แต่ในตอนนี้รอให้อะไรลงตัวก่อนอีกอย่างเราเพิ่งมาอยู่ที่นี่ไม่ใช่ว่าเราจะตีเธอนะแต่อยากจะสอนเธอหลายๆอย่างถึงแม้ว่าเราจะอายุ 19 แต่เราก็โตพอที่จะสอนเด็ก 3 ขวบได้แน่นอน

“เดี๋ยวไปดูเสื้อผ้านะชุดไหนเลือกเลยส่วนเรื่องเงินเดี๋ยวฉันจ่ายเอง”พอเลี้ยงหันกลับมาบอกเราให้เข้าไปเลือกเสื้อผ้าในตอนนี้เรายืนกันอยู่หน้าโซนเสื้อผ้าของผู้หญิงแล้วมีแต่ชุดสวยๆทั้งนั้นเลยพอเรามองเข้าไปด้านในก่อนที่จะมีพนักงานเดินออกมาพร้อมกับไหว้เราอย่างสวยงาม

“สวัสดีค่ะเชิญดูด้านในนะคะ”

“เดี๋ยวฝากผู้หญิงคนนี้ด้วยนะครับจัดให้ผมสัก 10 ชุดเอาน่ารักๆที่เหมาะกับเธอแล้วเดี๋ยวผมมา”

“ได้เลยค่ะคุณผู้ชายเชิญค่ะ”

“หมวยไปสิเข้าไปเลือกชุดเดี๋ยวฉันพาลูกสาวไปซื้อชุดของเขาทั้งโซนก่อนแล้วเดี๋ยวมา”

“คือ”

“ไปเถอะเดี๋ยวฉันกลับมาจ่ายเงินอย่าดื้อ ”เราก็ได้เพียงแต่พยักหน้าให้กับพ่อเลี้ยงแล้วก็เดินตามพนักงานเข้ามาในร้านก่อนที่เขาจะถามว่าเราชอบแนวไหนคือเราก็มองชุดแต่ละชุดราคาหลักพันทั้งนั้นเลยมีแต่ชุดสวยๆ

“เอาแบบที่ถูกที่สุดค่ะ”

“โอเคค่ะอย่างนั้นเชิญทางด้านนี้ค่ะ ”แล้วพนักงานเขาก็พาเราเดินไปอีกด้านไปเลือกชุดถึงแม้ว่าจะราคาถูกแต่ก็เกือบพันทั้งนั้นเราก็เลือกชุดที่เราคิดว่าเราใส่แล้วถนัดไม่ต้องสวยอะไรมากมาย จนเวลาผ่านไปแล้วพ่อเลี้ยงก็ลูกสาวของเขากลับมาโดยที่ถือถุงเสื้อผ้าที่ซื้อมาเยอะแยะมากมาย

“เลือกได้หรือเปล่า”พ่อเลี้ยงเอ่ยถามเราพร้อมกับมองหน้าเราส่ายหัวให้กับพ่อเลี้ยงคือในตอนนี้เราเลือกไม่ได้จริงๆ ก็พอเลี้ยงสั่งไว้ว่าตั้ง 10 ชุดเราเพิ่งได้ 2 ชุดอยู่เลย

“อย่างนั้นช่วยจัดให้ผม 10 ชุดนะครับเอาชุดที่คิดว่าผู้หญิงคนนี้ใส่แล้วน่ารักราคาผมไม่เกี่ยง ”

“ได้ค่ะคุณผู้ชาย”เราเดินออกมาจากตรงนั้นมาอยู่ตรงหน้าของพ่อเลี้ยงแล้วก็คุณหนูใยไหมส่วนคุณหนูใยไหมมองหน้าเราพร้อมกับเบะปากนิดหน่อย

“มาค่ะเดี๋ยวหมวยถือเอง”เราก้มไปจับถุงเสื้อผ้าที่กับพ่อเลี้ยงมาถือ

ตัดเลยแล้วกันหลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรแล้วพ่อเลี้ยงก็ได้ขับรถพาเรากลับมาที่บ้านก่อนที่จะบอกให้เราแยกย้ายขึ้นมาบนห้องโดยที่เอาของมาเก็บให้กับลูกสาวของเขาด้วยและพ่อเลี้ยงก็เดินไปที่ห้องทำงาน

แคร๊ก!! ในขณะที่เราอยู่ในห้องของคุณหนูแล้วเรากำลังเอาเสื้อผ้าที่พ่อเลี้ยงซื้อให้กับคุณหนู มาแกะป้ายราคาออกเพื่อที่จะเอาไปซักก่อนแล้วค่อยเอามาใส่ตู้เสื้อผ้าแต่คุณหนูเปิดประตูเข้ามา

“อย่าคิดนะว่าคุณพ่อซื้อชุดให้แล้วคุณพ่อจะรัก”ก็ด้วยความคิดของเด็กนั่นแหละว่ากลัวคนอื่นจะแย่งความรักไปจากเธอเราหันหน้ามายิ้มให้กับคุณหนูใยไหมพร้อมกับส่ายหัวไปมา

“พี่ไม่ได้คิดแบบนั้นเลยค่ะที่พี่มาอยู่ที่นี่พี่มาทำงานมาดูแลคุณหนู”

“อื้อ”ในขณะที่เรากำลังแกะป้ายราคาออกจากชุดของคุณหนูหลายๆชุดแล้วคุณหนูเธอก็อื้อก่อนที่จะนั่งอยู่บนเตียงพร้อมกับสายตาที่จ้องมองเรา น่ารักจริงๆถึงจะแก่แดดไปก็เถอะ

“แล้วนี่ชุดเธอหรอ”คุณหนูเดินใกล้ๆถุงเสื้อผ้าของเราที่เราวางไว้ก่อน เพราะว่าเรายังไม่ทันได้ไปห้องของตัวเอง และเธอก็ถามว่านี่ของเราหรอ

“คะ”

“เดี๋ยวมานะพอดีปวดฉี่” แล้วคุณหนูก็ยิ้มก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องน้ำและปิดประตูสักพักเธอก็ออกมาเราจัดเสื้อผ้าของเธอใส่ตะกร้าไว้เรียบร้อยแล้วรอแม่บ้านเอาไปซักเท่านั้นเอง

แคร๊ก!! “เดี๋ยวสิจะรีบไปไหน”เรากำลังจะเดินออกจากห้องของคุณหนูโดยที่ถือถุงเสื้อผ้าของเราด้วยนั่นแหละเธอรีบวิ่งมาหาเราก่อนที่จะบอกว่าเรารีบไปไหน

“เอาของไปเก็บที่ห้องค่ะ ”

“เอามานี่เดี๋ยวเราถือเอง ”มือน้อยๆที่กำลังยื่นมาหาเราเพื่อขอถือถุงเสื้อผ้าเราเนี่ยนะเราฟังผิดไปหรือเปล่า

“ก็บอกเอามานี่ไง”นั่นไงไม่ขอแล้วแหละเธอแย่งถุงเสื้อผ้าไปจากเราแล้วแล้วเธอก็ตัวน้อยถุงเสื้อผ้า 3 ถุง 10 ชุดก็ถือว่าหนักพอสมควรนะแต่เธอก็ถือไว้ไหว

“คุณหนูคะจะเอาไปไหนคะ”ก็ที่เราถามเธอก็เพราะว่าเธอกำลังวิ่งเข้าไปในห้องน้ำไงโดยที่เอาถุงเสื้อผ้าของเราไปด้วย

“นี่! ตู๊ม!” เราไม่สามารถวิ่งไปคว้าไว้ได้ทันหรอกในตอนนี้คุณหนูเอาถุงเสื้อผ้าของเราโยนลงอ่างน้ำหมดเลย แล้วเธอเข้ามาเปิดน้ำไว้เต็มอ่างตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยหรือว่าตอนที่เธอบอกว่าจะเข้าห้องน้ำแน่ๆ เสื้อผ้าของเราที่กำลังเปียกอยู่ในอาบน้ำคือไม่ได้เสียหายอะไรหรอกเอาไปซักก็เหมือนเดิมแต่ในความร้ายของเธอก็เกินไปเธอยังเด็กแค่ 3 ขวบแกล้งผู้ใหญ่ได้ขนาดนี้

“ไม่ต้องมาร้องไห้ก็แค่เล่น”เราสีหน้าเศร้าลงทันทีก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะสำนึกผิดหรือเปล่าแต่เธอกลับบอกว่าไม่ต้องมาร้องไห้ก็แค่เล่นก่อนที่จะเดินแทรกเราออกจากห้องน้ำไป

“เห้อ” เราถอนหายใจออกมาก่อนที่จะมาปิดน้ำในอ่างแล้วก็เปิดน้ำทิ้งพร้อมกับเก็บเสื้อผ้าที่เปียกน้ำออกมากองไว้ชุดสวยๆเปียกน้ำหมดเลยแต่ก็ไม่เป็นไรหรอกซักแล้วก็เหมือนเดิมเพราะยังไงเราก็ต้องซักก่อนใส่อยู่ดีแต่เธอไม่สมควรแกล้งเราแบบนี้ไง

“ถ้าอยู่ไม่ได้ก็ออกไปสิ แบร่”? เราก็คิดว่าเธอออกไปแล้วแต่เปล่าเลยเธอยืนอยู่หน้าประตูพร้อมกับบอกให้เราออกไปก่อนที่จะแลบลิ้นแล้วก็วิ่งออก

“ทำไมคุณหนูร้ายแบบนี้นะคุณพ่อของคุณหนูไม่เห็นจะร้ายเลยหรือว่าคุณหนูติดแม่มา”เราได้เพียงแต่เอ่ยคำพูดอยู่กับตัวเองพร้อมกับเก็บเสื้อผ้ามาบิดน้ำออกให้แห้งและหอบกลับมาที่ห้องของตัวเอง

“เหอะเราจะรับมือกับลูกของพ่อเลี้ยงไหวหรือเปล่าเนี่ย แต่เราจะพยายามนะเพราะว่าพ่อเลี้ยงเป็นคนช่วยชีวิตเราช่วยให้เราหลุดพ้นมาจากขุมนรกนั้นถ้าไม่ได้พ่อเลี้ยงชีวิตของเราคงป่นปี้น่าดู”