ตอนที่ : 06 เกือบ

วันหนึ่งขณะที่เซญ่ากำลังอาบน้ำเตรียมตัวที่จะไปเรียน ด้านนอกมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น แต่ทว่าเธอกลับไม่ได้ยินเพราะกำลังเปิดเพลงร้องร่ำเต้นอยู่ในห้องน้ำอย่างสนุกสนาน เสียงเคาะดังขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่ประตูห้องจะถูกเปิดเข้ามาอย่างถือวิสาสะ และขณะเดียวกันหญิงสาวก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี เพราะเธอไม่ได้คิดว่าจะมีคนเข้ามาในห้อง จึงใส่เพียงผ้าขนหนูห่อพันร่างกายของเธอเอาไว้แค่นั้น เรือนร่างที่ขาวสะอาดไม่เคยมีใครมาเห็น แต่เขากลับได้เห็น

“คะ คุณไทเลอร์”

“อึก...” เขามองจนตาค้าง เพราะเรือนร่างของเธอมันสวยสะดุดตาจริงๆ เขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่รูปร่างสวยธรรมชาติแบบนี้มาก่อน ที่ผ่านมาผู้หญิงของเขาส่วนใหญ่ก็ผ่านการศัลยกรรมมาแล้วทั้งนั้น หน้าอก โครงหน้า แทบจะทุกส่วนของร่างกายที่ทำขึ้นมาใหม่เพื่อให้ได้ใบหน้าที่สวยงาม

“อะ ไอ้คนบ้า ว๊าก!!” เธอแหกปากร้องอย่างไม่เหลือคราบของผู้หญิง ไม่เรียบร้อยเหมือนกับหน้าตา ก่อนที่ผ้าขนหนูมันจะหลุดร่วงลงพื้นไป ทำให้เรือนร่างที่ไร้อาภรณ์ปกปิดปรากฎต่อหน้าเขา และนั่นก็ทำให้ชายหนุ่มตกใจจนตาค้างมากกว่าเดิมอีก

แทนที่เขาะรีบออกไป เขารีบปิดประตูเพราะกลัวว่าคนข้างนอกจะมาเห็นเธออยู่ในสภาพโป๊เปลือยแบบนี้

“ระ รีบออกไปสิ ไอ้คนบ้า ไอ้!”

“หยุดนะ! อย่าเอาของมาขว้างใส่ฉันนะ โอเค...ฉันจะหันหลังแล้วออกไป แต่เธอต้องใส่ผ้าขนหนูให้เรียบร้อยก่อน”

“….” ที่จริงเธอรีบหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาตั้งแต่ที่หลุดลงไปแล้ว เพียงแต่ยังไม่ได้ใส่ให้มันเรียบร้อยมากกว่านี้

พอเขาออกไปเธอก็รีบเดินไปล็อคประตูในทันที เพราะคิดว่าตรงนี้มันพื้นที่ของแม่บ้านและส่วนใหญ่ก็มีแต่ผู้หญิง ส่วนคนสวนหรือพวกบอดี้การ์ดก็จะอยู่อีกโซนนึงซึ่งมันอยู่ไกลกันพอสมควรเลย เธอเลยไม่ได้ระวังตรงนี้ และก็ไม่คิดว่าไทเลอร์จะเข้ามาด้วย

คำถามในหัวของเธอตอนนี้ก็คือ เขาเข้ามาทำไมและเข้ามาตอนไหน ปกติเขาจะเป็นคนในโรวันมาบอกเธอเองถ้าหากมีเรื่องให้ทำ แต่นี่เขาลงมาเองเลยมันเลยทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมาก

ผ่านไปไม่นาน

เซญ่าแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยและเตรียมตัวที่จะไปเรียนตามปกติ และก่อนจะออกไปจากห้องเธอก็ไม่ลืมที่จะชะโงกหน้าออกไปมองดูว่าเจ้านายที่ถือวิสาสะเข้ามาในห้องของเธอนั้นออกไปแล้วหรือยัง

พอเห็นว่าไม่มีใครอยู่แล้วเธอก็รีบเดินออกมาในทันที ตอนนี้เธอไม่ต้องไปเรียนพร้อมกับเขาแล้ว เนื่องจากโรวันให้เธอยืมรถมอเตอร์ไซค์ใช้ และเขาก็ไม่ค่อยได้ใช้อยู่แล้วด้วย เนื่องจากต้องติดตามเจ้านายออกไปทำงานข้างนอกทุกวันพอกลับมาก็ไม่มีอะไรต้องออกไปไหนแล้ว

บรืน~

เธอสตาร์ทรถแล้วขับออกไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าไทเลอร์ยังไม่ได้ออกไปทำงาน เพราะเวลาที่เขาจะออกไปทำงานก็ช่วงนี้เหมือนกัน เขาเห็นเธอก็นึกถึงภาพที่ได้เจอก่อนหน้านี้ มันทำให้เขารู้สึกใจสั่นแปลกๆ ผู้หญิงที่หน้าตาบ้านๆ ไม่ได้มีอะไรพิเศษตรงไหนเลย แต่กลับทำให้เขาตื่นเต้นและใจเต้นแรงได้ขนาดนี้ ทำไมกันนะ

“รถพร้อมแล้วครับนาย”

“อืม..”

มหาวิทยาลัย...

“อีญ่า หน้าหงอยเชียว ไปกินอะไรผิดสำแดงมากรึไง?” เพื่อนสนิทเอ่ยถาม เมื่อเดินมานั่งลงตรงหน้าของเซญ่าแล้วเห็นว่าเพื่อนสนิทกำลังนั่งฟุบลงกับโต๊ะ สีหน้าบ่งบอกเหมือนกับว่ามีเรื่องให้ต้องหนักใจอยู่

“มีเรื่องนิดหน่อยว่ะ”

“หน้าแบบนี้ไม่หน่อยแล้วมั้ง” มีนาเพื่อนสนิทที่เดินมาพร้อมๆ กันพูดขึ้นอีกคน

“ตกลงมีเรื่องอะไรวะ?” จ๊ะจ๋าถาม เพราะเริ่มมั่นใจแล้วว่ามันไม่ใช่เรื่องนิดหน่อยอย่างแน่นอน

“เมื่อเช้าเจ้านายกูเข้าห้องของกูว่ะ”

“แล้ว?”

“ก็เขาเข้ามาตอนกูกำลังอาบน้ำ แล้วกูก็เดินออกมาจ๊ะเอ๋กับเขาพอดี ผ้าขนหนูเจ้ากรรมมันก็ดันหลุดดิวะ”

“…..” แทนที่เพื่อนๆ จะตกใจ แต่ทำหน้าเหมือนคนจะขำมากกว่า เนื่องจากวิธีการเล่าของเซญ่ามันดูน่าตลกจริงๆ แต่ในใจก็ตกใจอยู่ไม่น้อยเลย

“ทำไงดีวะพวกมึง เขาเห็นของกูหมดเลยอะ น่าอายฉิบหายกูไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้วเนี่ย”

“มึงหุ่นดีจะตาย ขาวก็ขาว นมก็ใหญ่ จะอายทำไมวะ”

“อายดิวะ กูผู้หญิงนะ”

“เอาน่า จะทำยังไงได้ล่ะ เห็นก็เห็นไปดิ มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว”

“กูรู้ แต่กูต้องเจอหน้าเขาทุกวันไง กูไม่รู้จะมองหน้าเขายังไงเลยเนี่ย”

“เอาน่ามึง อย่าไปคิดมากเลย อย่างน้อยคนอื่นก็ไม่เห็นหรอก"

“อืม...”

เธอก็ไม่อยากจะคิดมากหรอก แต่นั่นครั้งแรกเลยนะที่มีคนเห็นเรือนร่างของเธอแบบนั้น ถึงแม้เธอจะเป็นคนออกร้ายๆ แรงๆ แต่ก็ใช่ว่าจะง่ายให้ใครเห็นร่างกายภายในของเธอได้ง่ายๆ

ตกเย็น...

“ตอนค่ำไปทำงานเหมือนเดิมใช่ไหมวะ?”

“ไปดิวะ เดี๋ยวก็ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม จ่ายหนี้พอดี”

“โอเคๆ จะได้ไปด้วยกัน”

แม้จะมีงานประจำทำแล้วแต่เธอก็ยังต้องหางานเสริมทำอีกอยู่ดี เพราะไม่อย่างนั้นก็ไม่มีเงินพอใช้ในแต่ละเดือน และก็ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างนี้ไปอีกนานแค่ไหนเหมือนกัน

“อีญ่าแม่มึง!”

“!!!” หญิงสาวรีบหลบมุมกำแพงในทันที และก็ไม่ลืมที่จะชะโงกหน้าไปมองด้วย เธอเห็นแม่ของเธอกำลังชะเง้อมองหาเธออยู่ คราวนี้คงจะมาหาเพราะไม่เห็นเธออยู่ที่บ้านหลายวัน หรือไม่ก็คงจะเงินหมดไม่มีใช้แล้ว เพราะการที่แม่ของเธอมาถึงนี่ได้มันก็มีอยู่ไม่กี่เรื่องเอง และมันก็ไม่ได้แปลว่าแม่ของเธอเป็นห่วงเธอด้วย

“มึงหลบไปหลังมหาลัยก่อน ไม่ก็เอารถออกไปทางหลังมหาลัยเลย"

“แต่ไอ้ฟิวส์ต้องมาดักรอแน่ๆ เลยว่ะ” ฟิวส์คือน้องชายของเธอ ที่มักจะมาดักรอเธอที่หลังมหาวิทยาลัย ทุกครั้งที่แม่ของเธอมาหาเธอที่นี่

“มึงจะกลัวอะไรมึงมีรถนี่ หมวกกันน็อคก็ใส่เข้าไปอย่าให้มันเห็น ขี่รถออกไปพร้อมกับคนอื่นๆ น่ะ แค่นี้มันก็ไม่สงสัยแล้ว”

“แม่งทำไมต้องมาวุ่นวายกับกูด้วยวะ ตามจ่ายหนี้ให้งกๆ ยังไม่พอใจอีกหรือไง” เธอนั่งบ่นพึมพำกับตัวเอง แทบจะทุกครั้งที่แม่ของเธอมาหาที่นี่แล้วเธอจะถูกเอาเงินไปจนแทบหมดตัว และสุดท้ายเธอก็ต้องหางานใหม่ทำงกๆ เพื่อจ่ายหนี้ที่ตัวเองไม่ได้ก่อขึ้นมา

“มึงรีบไปเหอะ ก่อนที่คนอื่นๆ จะออกไปกันจนหมด ถึงตอนนั้นแล้วมันจะออกยาก”

“เออๆ งั้นกูกลับก่อนนะ ไว้เจอกัน"

“เออๆ กลับดีๆ ล่ะอีญ่า"

“โอเคๆ”