ตอนที่ 4

“เปา มึงให้อิ้งค์มันเงียบดิ๊” โอโซนพูดบอกเปาเสียงเข้มเพราะเพื่อนของเขาเริ่มใจร้อนมากไปแล้ว เปาพยักหน้าแล้วดึงอิ้งค์ให้ถอยห่างจากเพลิงก่อน ถึงแม้ว่าอิ้งค์อยากจะเอาเรื่องเพลิงมากแค่ไหน แต่ก็สู้แรงของเปาในตอนนี้ไม่ได้

“มึงยืนเงียบๆเอาไว้ก่อนไอ้อิ้งค์ ยังไงโซนมันก็รุ่นน้องของพวพี่เขา พี่มันไม่ทำอะไรไอ้โซนหรอก หรือถ้าคิดจะทำจริงๆมันทำตั้งแต่รับน้องแล้ว มึงหัดใช้สติแล้วคิดดูดีดี มึงกำลังโดนพี่มันปั่นหัวอยู่นะอิ้งค์ ใจเย็นดิว่ะ”

“แต่เรื่องนี้โซนมันไม่เกี่ยวนะไอ้เปา เรื่องนี้มันต้องเป็นกูไม่ใช่เหรอวะ” อิ้งค์ขมวดคิ้วถามเปากลับไป

“ก็เพราะมึงใจร้อนแบบนี้ไง มึงถึงไม่ได้เหี้ยอะไรเลยอ่ะ หัดใจเย็นลงหน่อยดิวะ มึงดูไม่รู้เหรอว่าโดนพี่มันจ้องเล่นงานอยู่อ่ะ” เปากัดฟันพูดบอกไป อิ้งค์กัดปากด้วยความเจ็บใจแต่ก็เข้าใจในสิ่งที่เปากำลังจะบอกดี

“เออ!” อิ้งค์พยักหน้าบอกกลับไปอย่างไม่เต็มใจ

“เย็นแล้วแน่นะ” เปาถามอีกครั้ง

“เออ!!”

“ถ้างั้นก็ไป” เปาพยักหน้านิดๆแล้วจับมืออิ้งค์ให้เดินกลับไปยืนที่เดิม โอโซนถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วหันหน้าไปมองม่อนอีกครั้ง

“ตกลงพี่จะสั่งอะไรครับ” โอโซนถามขึ้น ม่อนลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปใกล้กับโอโซนนิดๆ โดยที่โอโซนเองก็ไม่ได้ถอยหนีไปแต่อย่างใด เพราะเขาคิดเอาไว้เสมอว่าถ้าเขาถอยหรือหนีจากคนที่คอยคิดจะแกล้งเขา นั่นก็หมายความว่าเขาแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเอาคืนอีกฝ่ายเลยด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้น..ไม่มีทางที่เขาจะถอยให้กับคนตรงหน้าเด็ดขาด ถึงแม้เขาจะไม่ได้รู้สึกไม่ชอบกลุ่มของเพลิง แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกโกรธที่พวกของเพลิงจ้องจะแกล้งเพื่อนเขาแบบนี้

“เด็กมันสู้ว่ะเฮ้ยยย”

“เอาละเว้ยๆๆๆ”

เสียงบรรดาเพื่อนๆของเพลิงร้องแซวอีกครั้ง

“จะทำอะไรครับ” โอโซนเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ม่อนยิ้มมุมปากนิดๆแล้วใช้ปลายจมูกไปถูไถกับโอโซนเบาๆ

“บอกชอบกูสิบครั้ง..ปฎิบัติ” ม่อนพูดเสียงแผ่ว

อิ้งค์ขมวดคิ้วกำหมัดด้วยความโมโห แต่ด้วยความที่เขาไม่อยากให้เพื่อนต้องเดือดร้อนไปมากกว่านี้ เขาเลยต้องอยู่นิ่งๆตามที่เปากับโอโซนบอก

“มานี่มาไอ้หน้าอ่อน มาอยู่กับกูนี่” วิวลุกขึ้นแล้วกอดคอของเปาให้ถอยห่างออกมา ยังไม่ทันทีเปาจะได้ร้องหรือโวยวายอะไรร่างของเปาก็ถูกวิวดันให้ไปนั่งตักเรียบร้อยแล้ว อิ้งค์เบิกตากว้างด้วยความตกใจและทำท่าจะไปดึงเปาคืน แต่เพลิงมาขวางเอาไว้ก่อน

“หลบไป!” อิ้งค์จ้องหน้าเพลิงเขม็ง

“ทำไม? จะจิกผมกูอีกเหรอไง” เพลิงยิ้มมุมปากนิดๆ อิ้งค์ไม่พูดพล่ำทำเพลง เขาเอื้อมมือเพื่อที่จะดึงผมของเพลิงทันที แต่เพลิงไวกว่า คว้ามือของอิ้งค์เอาไว้ แล้วดึงอิ้งค์ให้ขยับเข้ามาใกล้จนหน้าอกแนบชิดกัน

“เชี้ย!” มืออีกข้างของอิ้งค์ทำท่าจะผลักหน้าของเพลิง แต่เพลิงก็จับมือของอิ้งค์อีกข้างได้เหมือนเดิม จนตอนนี้มือของอิ้งค์ทั้งสองข้างได้ตกอยู่ในกำมือของเพลิงเรียบร้อยแล้ว

“ปล่อยกู!” อิ้งพยายามดิ้นหนี แต่ด้วยความที่แรงของเขาน้อยกว่าอีกฝ่าย มันเลยทำให้เขาไม่สามารถดิ้นออกไปได้

“ดูเพื่อนมึงเงียบๆดีกว่า ว่าจะทำตามที่เพื่อนกูบอกหรือเปล่า เพราะถ้าเพื่อนกูมันไม่ให้ผ่าน..คนที่จะโดนเป็นคนต่อไป..คือมึง” เพลิงยิ้มร้าย แล้วดันให้อิ้งค์หันหน้าไปทางม่อน โดยมีเพลิงกอดเอวของอิ้งค์เอาไว้ทางด้านหลัง

“แม่งเอ้ย!” อิ้งค์พยายาที่จะดิ้นอีกครั้ง แต่ความรู้สึกตรงบั้นท้ายมันทำให้เขาต้องหยุดนิ่ง และเขารู้ได้ทันทีว่าไอ้สิ่งที่มันอยู่ตรงบั้นท้ายของเขา..มันคืออะไร

“ถ้ามึงไม่นิ่ง ข้างหลังห้องมันมีห้องของกูอยู่ในนั้น มึงอาจจะไม่ได้มาเจอเพื่อนมึงสักชั่วโมงสองชั่วโมง..มึงรู้ใช่มั้ยว่ากูจะพามึงเข้าไปทำอะไรในนั้น..กูรับรองเลยนะว่ามึงจะต้องรู้สึกสนุก..จนไม่อยากออกมาเลยแหละ” เพลิงกระซิบข้างหูของอิ้งค์เสียงแผ่วเพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคน

อิ้งค์ตัวแข็งทื่อทันที เขาเบิกตากว้างแล้วเงียบปากอัตโนมัติ ซึ่งมันทำให้เพลิงยิ้มออกมาด้วยความพอใจ

“เด็กดี” เสียงนุ่มของเพลิงพูดที่ข้างหูอีกครั้ง

“ดีพ่อมึงสิ” อิ้งค์กัดฟันพูดตอบกลับไป แต่สายตาก็มองไปที่โอโซนไม่วางตา

“หึ แล้วอยากมีพ่อเดียวกับกูมั้ยละ” เพลิงตอบกลับไป

“ถ้ากูต้องอยู่บ้านร่วมกับคนอย่างมึง..กูไปอยู่กับตัวเหี้ยในแม่น้ำดีกว่า”

“ปากร้ายจริงๆนะมึงเนี้ย แต่ก็ดี..ดูเร้าใจดี”

อิ้งค์ได้แต่กัดฟันด้วยความโกรธ เพราะไม่ว่าเขาจะพูดหรือต่อว่าอะไรเพลิงกลับไป อีกฝ่ายก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะโกรธเขาเลยสักนิด กลับกลายเป็นเขามากกว่าที่รู้สึกโกรธมากขึ้นทุกครั้งที่ได้ปะทะคารมณ์กับเพลิง

“แค่นี้ใช่มั้ยพี่” โอโซนถามม่อนอีกครั้ง ม่อนยักคิ้วใส่โอโซนนิดๆ

“งั้นพี่เอาหน้าพี่ออกไปดิ จะให้ผมเข้าไปพูดในช่องปากพี่รึไง”

“คริ!”

“เชี้ย หึ!”

ทั้งห้องพยายามที่จะกลั้นขำให้กับคำพูดของเด็กหนุ่ม ซึ่งรวมไปถึงม่อนเองก็ด้วยเช่นกัน เขาเว้นระยะห่างออกจากโอโซนเล็กน้อย แล้วเลิกคิ้วใส่อีกฝ่ายเพื่อบอกให้โอโซนได้ทำตามที่เขาสั่ง

“ผมรักพี่ม่อน”

“ผมรักพี่ม่อน”

“ผมรักพี่ม่อน”

“ผมรักพี่ม่อน”

..

..

“ผมรักพี่ม่อน”

เมื่อจบประโยคสุดท้าย โอโซนก็เอียงคอแล้วมองหน้าม่อนพร้อมกับแบมือเพื่อขอกระดาษ

“จบแล้วพี่ ไหนอ่ะ”

ม่อนหันไปมองหน้าเพลิงนิดๆแล้วยิ้มออกมา

“พอดีมึงบอกรักกูจนกูซึ้งมากไปหน่อยว่ะ กูเลย..ลืมไปแล้วว่าอยู่ที่ไหน” ม่อนตอบกลับอย่างยียวน และนั่นก็ทำให้โอโซนขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ

“กูน้องในคณะมึงนะพี่ อย่ากวนตีนดิ๊ บอกมา!” โอโซนขึ้นเสียงใส่ม่อนด้วยความโมโห

“คำสั่งที่มึงได้มาคืออะไรไอ้โซน มึง ลืม หรือเปล่า” ม่อนจ้องหน้าโอโซนนิ่งๆเพื่อบอกเป็นนัยๆว่าเขาไม่มีทางให้โอโซนเป็นคนได้ใบนี้เด็ดขาด และพอเด็กหนุ่มทั้งสามได้ยินอย่างนั้นก็หันมองหน้ากันทันที

“มึงจะให้กูทำอะไร” อิ้งค์ถามเพลิงที่กอดตัวเองอยู่ทางด้านหลัง

“อืม..ไม่รู้ว่ะ ยังคิดไม่ออก เอาไว้พรุ่งนี้มึงคอยมาใหม่แล้วกัน” เพลิงพูดจบก็ปล่อยให้อิ้งค์เป็นอิสระ อิ้งค์หันไปจ้องหน้าเพลิงเขม็ง

“หมายความว่าไงวะ!”

“หรือมึงอยากจะเข้าไปในห้องนั้น” เพลิงจ้องหน้าอิ้งค์นิ่งๆ อิ้งค์เบิกตากว้างแล้วถอยห่างจากเพลิงทันที

“ไอ้อิ้งค์!” เปาเรียกอิ้งค์เสียงเครียด อิ้งค์กับโอโซวนหันไปมองทางเปา และพบว่าเพื่อนของเขากำลังส่งสายตาที่ขอความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วนมาให้ อิ้งค์หันไปมองโอโซนแล้วพยักหน้าให้ไปดึงตัวของเปาให้ออกจากตักของวิว เมื่อดึงออกมาได้แล้วอิ้งค์ก็เดินนำเพื่อนทั้งสองออกนอกห้องไปทันที พร้อมกับแววตาของเสือร้ายทั้งสามที่มองตามหลังไป

“โว๊ยยยยยยยย กูจะกระทืบแม่ง!!!” อิ้งค์ร้องโวยวายด้วยความโมโห

หลังจากที่เขาไม่ได้ใบกฎระเบียบอย่างที่ต้องการ เขาก็ตรงดิ่งมาที่คอนโดของตัวเองทันที พร้อมกับเปาและโอโซนก็มาด้วยเช่นกัน

“มึงใจเย็นก่อน พี่มันอาจจะแค่กวนตีนมึงเฉยๆก็ได้” เปาพยายามพูดปลอบ

“เลิกเป็นคนดีสักห้าวิเถอะไอ้เปาถือว่ากูขอ มึงก็เห็นอยู่ว่าแม่งจงใจกวนส้นตีนกูชัดๆ แบบนี้แม่งอยากลองของกูมากกว่ามั้ง มันคิดว่ากูไม่กล้ากับแม่งอ่ะดิ!” อิ้งค์หันไปพูดใส่เปาที่นั่งอยู่บนเตียงด้วยความโมโห

“อันนี้กูเห็นด้วยกับไอ้อิ้งค์ว่ะเปา ไอ้พี่สามคนนั้นแม่งตั้งใจแกล้งพวกเราชัดๆ” โอโซนพูดออกมาอย่างหัวเสีย

“แต่กูว่า..”

“ไอ้เหี้ยเปา/ไอ้สัสเปา!!” โอโซนกับอิ้งค์มองหน้าเปาอย่างดุดุ เปารีบเงียบลงทันที

“กูขอโทษ กูก็แค่ไม่คิดว่าพี่เขาจะแกล้งอ่ะ” เปายิ้มแหยๆมองหน้าเพื่อนทั้งสองนิดๆ

“แม่ง! กูจะเอาคืนพวกมันยังไงดีวะ” อิ้งค์ขมวดคิ้วแล้วเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อหาน้ำกิน

“ก่อนที่มึงจะไปเอาคืนพวกพี่มันอ่ะ มึงเอาใบกฎมาให้ได้ก่อนมั้ยเพื่อนรัก” โอโซนพูดบอก

“เฮ้อออ ปัญหาอะไรของกูวะเนี้ยย เป็นพี่ระเบียบนึกว่าจะรอดจากอะไรพวกนี้ละ ยังเสือกต้องมาทำเรื่องที่ยุ่งยากอีก กูละเบื่อ!” อิ้งค์บ่นออกมาด้วยความโมโห พร้อมกับเปิดน้ำเปล่าแล้วยกดื่มเพื่อดับกระหาย

“เอางี้มั้ยมึง วันนี้ไหนๆมึงก็เจอเรื่องอารมณ์เสียมาละ งั้น..เราไป แต๊ดๆๆกันปะ” เปาพูดขึ้นยิ้มๆ อิ้งค์กับโอโซนหันมองหน้ากันทันที

“อะไรของมึงวะ?” อิ้งค์ถามเปาอย่างงงๆ

“ก็ไปร้านเหล้าข้างๆร้านพี่รหัสมึงไง” เปาพูดขึ้น

“ร้านข้างๆไอ้พี่ฟ้าอ่ะนะ” อิ้งค์เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม เพราะพี่รหัสของเขาได้หุ้นกับแฟนตัวเองเพื่อเปิดร้าน

“ใช่แล้วว” เปายักคิ้วยิ้มๆ

“มึงจะไปตั้งแต่ห้าโมงเย็นเนี้ยนะเปา!?” โอโซนขมวดคิ้วหันไปมองหน้าเพื่อน

“มึงก็รอให้มันมืดก่อนสิวะ จะไปนั่งเอ๋อทำไมตอนห้าโมงเล่า!”

“ตกลงพวกมึงจะไปกันปะ” เปาถามเพื่อนทั้งสองอีกครั้ง

“กูแล้วแต่พวกมึงละกัน” โอโซนพูดบอก

“เฮ้อออ ไปผ่อนคลายสักหน่อยก็ดีวะ เพื่อกูจะเลิกประสาทแดกเพราะไอ้เชี้ยนั่นได้สักสองสามชั่วโมง” อิ้งค์พยักหน้านิดๆ

..

..

20:29น.

ร้าน เมาเมายับ

“กูโคตรอยากรู้เลยว่าใครแม่งตั้งชื่อร้านวะ” โอโซนพูดขึ้นอย่างขำๆเมื่อเห็นชื่อร้านติดอยู่ข้างในร้านด้วย

ตอนนี้พวกเขาเข้ามาอยู่ในร้านแล้ว โต๊ะที่เปา อิ้งค์และโอโซนนั่งคือโต๊ะด้านในสุด ซึ่งไม่ค่อยมีคนนั่งเท่าไหร่นัก เหตุผลก็เพราะอิ้งค์ไม่ชอบความวุ่นวายและอยากได้ความเป็นส่วนตัว ทั้งเปาและโอโซนจึงไม่ได้ขัดใจอะไรที่อิ้งค์เลือกโซนนี้

“แต่แม่งก็จริงของพี่แกนะเว้ย ร้านนี้เพลงแม่งอย่างดังเลย เมายับแน่นอน” เปาตะโกนบอกโอโซนกลับไป พร้อมกับอมยิ้มแล้วโยกไปตามจังหวะเพลง ส่วนอิ้งค์นั้นก็เอาแต่ยกแก้วขึ้นดื่ม ไม่ค่อยได้พูดคุยอะไรกับใครเท่าไหร่นัก

“มึงอย่าเครียดนักสิวะไอ้อิ้งค์ กูอุตส่าห์พามาผ่อนคลายนะเนี้ย” เปาตบบ่าอิ้งค์ที่นั่งอยู่ด้านขวาตัวเองเบาๆ

“เออ จะพยายามละกัน” อิ้งค์พยักหน้านิดๆแล้วส่งแก้วเปล่าให้กับเปาได้ชงเพิ่ม

..

..

“เฮ้ยไอ้เพลิง กูเจอเด็กมึงนั่งอยู่ตรงโซนด้านในว่ะ” เสียงของต้นบอกเพลิง เพราะเมื่อกี้เขาเดินไปเข้าห้องน้ำมาแล้วดันเจอเปา อิ้งค์และโอโซนนั่งอยู่ทางด้านในสุด เพลิงหันไปมองตรงที่ต้นบอกนิดๆและเขาก็เจอเข้ากับอิ้งค์จริงๆ

“เลี้ยงสายย้อนหลังหน่อยมั้ยวะ” วิวพูดขึ้นยิ้มๆ

“มีแผนอีกละสิมึงอ่ะ” เข้มส่ายหน้าไปมาเล็กน้อยแล้วยกแก้วขึ้นดื่ม

“เปล๊าา ก็แค่อยากเลี้ยงสายย้อนหลังเฉยๆ” วิวยิ้มร้าย

“เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง” เพลิงพูดขึ้น แววตาของเพลิงจ้องมองอิ้งค์ไม่วางตา

“งั้นจัดไป เดี๋ยวกูจัดการให้” วิวอมยิ้มดวงตาเป็นประกาย เขาลุกขึ้นแล้วหันไปพยักหน้าให้กับม่อนนิดๆ ม่อนเองก็รีบวางแก้วแล้วเดินตามวิวไปทันที

“ไอ้เด็กนี่ของจริงแน่เหรอวะไอ้เพลิง” ไม้ถามเพื่อนสนิทด้วยความอยากรู้

“หึ” เพลิงกระตุกยิ้มมุมปากนิดๆแล้วตอบกลับไปเพียงสั้นๆเท่านั้น แค่นี้ไม้ก็รู้ได้ทันทีว่าเพลิงหมายความว่ายังไง เพราะรู้จักนิสัยเพื่อนคนนี้ดี

“เฮ้อออ กูควรสงสารใครก่อนดีวะเนี้ย หึหึหึ” ไม้หัวเราะในลำคอเล็กน้อยพลางส่ายหน้าไปมา

..

..

อิ้งค์ เปาและโอโซนนั่งดื่มกันปกติ มีบ้างที่ผู้หญิงเดินเข้ามาขอชนแก้ว แต่พวกเขาก็ไม่ได้สนใจอะไร ถึงแม้ในใจของพวกเขาอยากจะสานต่อความสัมพันธ์ก็ตาม แต่เพราะไม่อยากมีปัญหาตามมาทีหลัง เลยเลือกที่จะไม่ยุ่งกับใครดีกว่า

“กูแม่งเสียดายเมื่อกี้ฉิบหาย อย่างแจ่มเลยมึง” เปาพูดขึ้นยิ้มๆ

“แจ่มก็เหี้ยละ สภาพอย่างนั้นมีผัวแล้วชัวร์ มึงเชื่อกูดิ” โอโซนยกแก้วขึ้นดื่ม

“แต่อย่างไอ้เปาแม่งมีเมียไม่ได้หรอก” อิ้งค์พูดยิ้มๆ เปาหันขวับไปมองเพื่อนสนิททันที

“หมายความว่าไงไอ้อิ้งค์ พูดดีดีนะมึง”

“ก็นิสัยเอ๋อๆแบบมึงอ่ะจะไปดูแลใครเขาได้ มีแต่ต้องโดนดูแลน่ะสิไม่ว่า” อิ้งค์ส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย เปาดึงแก้วที่มือของอิ้งค์แล้วยกดื่มทันทีด้วยความเคือง

“ไอ้เชี้ยเปาา” อิ้งค์ขมวดคิ้วแล้วโวยวายออกมาเล็กน้อย

“สมน้ำหน้า อยากแดกดันกูดีนัก” เปาแบะปากใส่อิ้งค์แล้วคืนแก้วใส่มือของอิ้งค์เหมือนเดิม โอโซนได้แต่อมยิ้มให้กับการเอาคืนที่ดูน่ารักของเพื่อนสนิท

“ปัญญาอ่อน” อิ้งค์กรอกตามองบนใส่เปานิดๆ

“ไอ้อิ้งค์” เปาเรียกชื่ออิ้งค์ด้วยความตกใจ อิ้งค์หันไปมองหน้าเปาด้วยความสงสัย เขาเห็นสายตาของเพื่อนหันไปมองข้างหลังของเขา มันเลยทำให้อิ้งค์ต้องหันไปมองตาม

“พี่วิวมีอะไรรึเปล่าพี่” โอโซนหันไปถามพี่รหัสตัวเองด้วยความสงสัย เมื่อเห็นวิวกับม่อนเดินเข้ามายืนข้างหลังอิ้งค์

“กูอยากรับสายรหัสย้อนหลังว่ะ วันนั้นรับไปแป๊บเดียวเอง มึงก็ต้องรีบกลับ วันนี้กูเลยอยากรับย้อนหลังชดเชยให้” วิวพูดบอก โอโซนขมวดคิ้วมองวิวด้วยความสงสัย เปาและอิ้งค์ก็หันหน้าไปมองเพื่อน

“อะไรยังไงวะมึง” เปาถามด้วยความไม่เข้าใจ โอโซนหันไปมองหน้าอิ้งค์กับเปานิดๆ

“เอาไว้วันอื่นแล้วกันพี่ วันนี้ผมพาเพื่อนมาเที่ยวอ่ะ เลยยังไม่สะดวก” โอโซนปฎิเสธ

“มึงกลัวอะไรใครรึเปล่าวะ” ม่อนกระตุกยิ้มมุมปากนิดๆแล้วมองหน้าโอโซน

“มีอะไรให้ต้องกลัวเหรอพี่” โอโซนเลิกคิ้วใส่ม่อนกลับไป ในบรรดารุ่นพี่ทั้งหมด เขารู้สึกไม่ชอบหน้าม่อนมากที่สุดแล้ว อาจเพราะอีกฝ่ายชอบมาวุ่นวายกับเขาตลอดเวลา มันเลยทำให้เขารู้สึกรำคาญและไม่ค่อยชอบหน้าของม่อนเท่าไหร่

“เอาหน่าไอ้โซน อย่าขัดใจรุ่นพี่นักเลยดีกว่า ไปกันเถอะ” วิวพยักหน้าแล้วดึงโอโซนให้ลุกขึ้น โอโซนเองก็พูดอะไรไม่ออกเพราะเขานั่นก็คือพี่รหัสของตัวเอง เปากับอิ้งค์มองหน้ากันนิดๆ

“พวกมึงก็ตามมันมาแล้วกัน หรือจะทิ้งมันไว้กับพวกกูก็ได้นะ” ม่อนหันไปพูดกับอิ้งค์และเปายิ้มๆ แล้วเดินตามวิวที่กอดคอม่อนไป

“เอาไงดีวะ” เปารีบลุกขึ้นแล้วหันไปถามอิ้งค์ที่ยืนหน้าเครียดอยู่

“ก็ต้องตามไอ้โซนแม่งไปนั่นแหละ กูไม่ปล่อยให้มันอยู่กับไอ้พวกเหี้ยนั่นคนเดียวหรอก” อิ้งค์พูดเสียงเข้มแล้วจับมือเปาเดินเข้าไปหากลุ่มของม่อนทันที

เมื่อมาถึงโต๊ะ อิ้งค์ก็ขมวดคิ้วมองด้วยความไม่พอใจ เพราะเห็นว่าเพื่อนนั่งอยู่ระหว่างม่อนและวิว แต่ที่ทำให้เขารู้สึกเลือดขึ้นมาขึ้นมานั่นก็คือ..

“อิ้งค์ ใจเย็นนะมึง” เปารีบจับแขนเพื่อนแล้วกระซิบบอกเสียงเครียด เมื่อเห็นเพลิงนั่งพิงโซฟาแล้วยกแก้วขึ้นดื่มมองหน้าอิ้งค์อยู่

“มาๆๆน้องๆนั่งกันเลยครับ เดี๋ยวพวกพี่ดูแลเอง” ไม้พูดขึ้นยิ้มๆแล้วหาเก้าอี้ให้กับอิ้งค์และเปาได้นั่ง

“มึงมานี่” วิวพยักหน้าแล้วดึงให้เปามานั่งข้างตนเอง เปาถลาเข้าไปหาวิวโดยไม่ทันตั้งตัว อิ้งค์ขมวดคิ้วแล้วดึงแขนของเปาให้เข้ามาหาตัวเอง

“เดี๋ยวผมดูแลมันเอง พี่จะไปนั่งก็เรื่องของพี่” อิ้งค์พูดเสียงเข้ม วิวขมวดคิ้วแล้วหันไปมองหน้าเพลิงนิดๆ เพลิงเองก็พยักหน้าตอบกลับไป

“ไอ้อิ้งค์” เปาเรียกชื่ออิ้งค์เสียงเครียด เพราะไม่อยากให้เพื่อนมีเรื่องที่นี่

“มานั่งกับกูไอ้เปา” อิ้งค์พยักหน้าแล้วดึงให้เปามานั่งอีกฝั่งนึง

กลุ่มของเพลิงที่นั่งอยู่จะเรียงประมาณนี้ เริ่มด้วยจากไม้ที่นั่งอยู่ทางด้านขวาสุด ซึ่งทางขวามือของไม้ก็จะมีเก้าอี้ว่างอยู่สองตัว ถัดจากซ้ายมือของไม้ก็จะเจอ ต้น ตั้ม เพลิง ม่อน โอโซนและวิว ข้างๆวิวก็จะมีเก้าอี้ที่ว่างอยู่ ซึ่งไม้เป็นคนเอาเก้าอี้มาเสริมเพราะไม่รู้ว่าจะมีใครมาเพิ่มบ้าง

อิ้งค์ดึงแขนของเปาให้ออกห่างจากวิวได้สำเร็จ เขาเองก็ไม่รู้ว่าที่เขาได้ตัวของเปามาง่ายๆเพราะแรงของเขาหรือเพราเวิวปล่อยให้เปามากันแน่

“เอาอะไรกันดี” ไม้ถามอิ้งค์กับเปายิ้มๆเมื่อพูดถึงเครื่องดื่ม

“อะไรก็ได้ครับพี่” เปาพูดบอก

“ได้ๆๆเดี๋ยวพี่จัดให้” ไม้พูดยิ้มๆแล้วจัดการชงเครื่องดื่มให้กับเด็กหนุ่มทั้งสองทันที

“พี่ม่อน หลบหน่อยดิพี่ ผมอยากไปนั่งข้างไอ้อิ้งค์อ่ะ” โอโซนหันไปบอกม่อนที่นั่งอยู่ข้างซ้ายของตัวเอง

“นั่งนี่แหละ มึงอย่าเรื่องมากนักเลยหน่า” ม่อนพูดจบก็โอบเอวของโอโซนเอาไว้

“จะมากอดผมทำไมเนี้ยพี่ นั่งอัดกันเป็นปลากระป๋องแบบนี้ผมไม่หนีไปไหนหรอก” โอโซนโวยวายออดมาเล็กน้อย

“มึงอยากโดนไอ้พวกนั้นแทะโลมรึไง” ม่อนขมวดคิ้วแล้วพยักหน้าไปทางโต๊ะที่อยู่ไม่ห่างจากโต๊ะของพวกเขา เมื่อโอโซนหันไปมองเขาก็พบว่าชายหนุ่มหน้าตาดีหนึ่งในสามคนนั้นกำลังยกแก้วเพื่อที่จะชนกับเขา เมื่อโอโซนเห็นแบบนั้นก็เลยได้แต่นั่งเงียบ

“ถ้าไม่อยากโดนจีบ ก็นั่งเฉยๆ” ม่อนพูดเสียงเข้ม พร้อมกับหันไปมองหน้าชายทั้งสามคนอีกครั้ง

“เมียกู อย่าเสือก” ม่อนพูดใส่ทั้งสามโดยไม่ออกเสียง นั่นรีบทำให้ชายทั้งสามหลบสายตาและหันไปมองทางอื่นทันที

“หึหึหึ” เสียงหัวเราะของเข้มดังขึ้น เพราะเขาเห็นทุกอย่าง

“หัวเราะอะไรวะพี่” โอโซนถามด้วยความสงสัย

“เปล่า กูก็ขำไรของกูไปเรื่อยนั่นแหละ” เข้มตอบปฎิเสธ โอโซนได้แต่ขมวดคิ้วมองรุ่นพี่ตรงหน้าด้วยความสงสัย

“มึงนั่งแดกไปเฉยๆเถอะ จะอยากสงสัยอะไรนักหนาวะ” ม่อนพูดติดดุเล็กน้อย

“เอ้าพี่ ก็คนมันสงสัยอ่ะ สงสัยก็ต้องถามดิ จะให้เก็บเอาไว้รึไง” โอโซนหันไปมองขวางม่อนนิดๆ

“ต่อปากต่อคำจังวะมึงนี่” ม่อนขมวดคิ้วมองโอโซนด้วยความหมั่นเขี้ยว โอโซนเลิกคิ้วพลางไหวไหล่เล็กน้อย เขาหันไปมองอิ้งค์ที่เอาแต่จ้องหน้าเพลิงเขม็งอยู่

“เชี้ยอิ้งค์แม่งจะวางมวยมั้ยเนี้ย” เขาได้แต่แอบคิดอย่างเครียดๆ เขาหันหน้าไปมองทางเปานิดๆก็พบว่าเปาเองก็มองหน้าเขาอยู่เหมือนกัน ทั้งเขาและเปาต่างพยักหน้าให้กันและกันเพื่อรอดูอารมณ์ของอิ้งค์

“ไอ้อิ้งค์..กูปวดฉี่ว่ะ” เปากระซิบบอกอิ้งค์ เมื่อจู่ๆเขาก็รู้สึกปวดขึ้นมา

“เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน” อิ้งค์บอกแล้วพยักหน้าให้เปาลุกขึ้น แต่เปาจับแขนของอิ้งค์เอาไว้ก่อน

“เดี๋ยวกูไปเอง กูไหว ยังไม่เมาเลย”

อิ้งค์มองหน้าเปาอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ แต่พอเจอเข้ากับสายตาที่จริงจังของเพื่อนก็เลยพยักหน้าแล้วปล่อยให้เปาไป

เปาเดินไปเรื่อยๆเขาก็รู้สึกถึงความแออัดที่อยู่ล้อมรอบจากผู้คนทั้งหญิงและชาย เมื่อเขาเข้าไปถึง ก็รู้สึกโชคดีที่ไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำเลย เปาจึงเดินไปทำธุระของตัวเอง พอเสร็จแล้วเขาก็เดินมาล้างมือที่อ่าง

“ทำไมไม่เดินมานั่งกับกู”

เปาเงยหน้ามองวิวที่ยืนกอดอกอยู่ข้างๆด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าวิวจะตามตัวเองมา

“แล้วทำไมผมต้องไปด้วยละ พี่ไม่ใช่รุ่นพี่คณะผมซะหน่อย” เปาพูดบอก

“แต่กูก็อายุมากกว่ามึง”

“มากกว่าแค่ปีเดียวปะ” เปาขมวดคิ้วแล้วเดินไปหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดมือ

“ไปนั่งกับกู” วิวจับมือของเปา ก่อนที่เปาจะเดินออกจากห้องน้ำไป เปาขมวดคิ้วแล้วมองวิวด้วยความไม่พอใจ

“ผมจะนั่งกับไอ้อิ้งค์ ถ้าผมไปนั่งกับพี่แล้วไอ้อิ้งค์จะนั่งกับใคร”

“เดี๋ยวมันก็มีคนไปนั่งด้วยเองนั่นแหละ นี่มึงอย่าเรื่องมากได้มั้ย”

“พี่นั่นแหละ อย่าเรื่องมาก” เปาเถียงกลับไปอย่างไม่ยอม

“มานั่งกับกู” วิวเริ่มพูดน้ำเสียงติดดุ

“เพื่อ!?”

“จะเพื่ออะไรก็เรื่องของกู แต่มึงต้องมานั่งกับกู แค่นี้ไม่เข้าใจรึไง”

เปาถอนหายใจออกมาหนักๆแล้วสะบัดแขนของตัวเองออกจากมือวิว