EP: 8 ตามง้อ

เดิมพันร้ายนายมาเฟีย 

บทที่ 8 

  ในวันต่อมาร่างบางบิดตนเองลุกขึ้นจากเตียงอาบน้ำแต่งตัวสวยตั้งใจจะไปง้อเฮียคลาสทั้งๆที่เธอเป็นคนถูกตะคอก แต่เขาไม่คิดจะโทรมาง้อเธอเลยและเมื่อคืนนี้เสียงโทรศัพท์เงียบไม่มีแม้แต่ข้อความ 

"น้ำตาลวันนี้วันหยุดหนูจะไปไหนลูก" ผู้เป็นแม่จ้องมองลูกและเอ่ยถามพร้อมกับคิ้วขมวดเข้าหากันเขามองตั้งแต่หัวจรดเท้าของลูกสาวที่แต่งตัวเซ็กซี่ขึ้น

"หนูจะออกไปข้างนอกกับเพื่อนนะคะ"

"ปกติแล้ววันหยุดน้ำตาลจะไม่ออกจากบ้าน"

"คุณแม่คะน้ำตาลโตแล้วนะคะ" น้ำตาลตอบคุณแม่ของตนเองแล้วออกมาที่หน้าบ้าน เธอคว้ากุญแจรถมาด้วยเพราะว่าไม่ต้องการให้คนขับรถที่บ้านนั้นไปส่ง 

"แล้วน้ำตาจะไปไหนทำไมถึงไม่ให้ลุงขับรถไปส่งล่ะลูกถ้าป๊ารู้ป๊าจะดุเอานะ" ในขณะที่น้ำตาลกำลังจะจับประตูรถเธอหยุดชะงักและหันกลับไปมองหน้าแม่ของตนเอง

"ป๊าคงไม่สนใจน้ำตาลหรอกค่ะเพราะน้ำตาลเป็นคนไม่ดี" 

"น้ำตาล" น้ำหนาวผู้เป็นแม่ได้เพียงแต่ส่ายหน้าไปมาซึ่งเธอรู้สึกว่าลูกสาวตนเองนั้นเปลี่ยนไป น้ำตาลไม่เคยฟังเลยก่อนหน้านี้ลูกสาวของเธอไม่ได้เป็นแบบนี้ลูกสาวของเธอน่ารักเชื่อฟังทุกอย่าง เขาได้เพียงแต่คิดว่าอาจจะเป็นช่วงวัยรุ่นและลูกสาวของเขากำลังเผชิญกับโลกวัยรุ่น

"ปึ้ง!! ในขณะที่น้ำตาลจอดติดไฟแดงอยู่ๆท้ายรถของเธอถูกกระแทกชนมาจากรถคันหลัง เธอได้เพียงแต่ส่ายหน้าไปมาในขณะที่กำลังรีบแต่ต้องช้าอีก

"ขอโทษครับผมขอรับผิดชอบทุกอย่างขอโทษจริงๆ" น้ำตาลไม่ได้ต่อว่าเท่าไหร่หรือชักสีหน้าใส่เขาเลยสักนิด เธอยิ้มให้เพราะรู้ว่าเป็นอุบัติเหตุและไม่ได้มากจนรถพังแต่คนที่ลงมาและขอโทษนั้นคือคนที่เธอเคยรู้จักและเขาเคยจีบเธอมาก่อน

"พี่วิน" มาวินหนุ่มฮอตในมหาลัยเช่นกันแต่อยู่คนละกลุ่มกับเฮียคลาส เขาเคยตามจีบน้ำตาลแต่เขาจีบไม่ติดก็เลยไม่ได้ตามตื๊อต่อ 

"น้ำตาล" เฮียวินยกมือจับท้ายทอยของตนเองทำท่ายิ้มเขินยิ่งเห็นน้ำตาลเขายิ่งทำท่าทีเหมือนอาย

"พี่วินรถพี่เป็นอะไรหรือเปล่าถ้าไม่เป็นอะไรน้ำตาลไปก่อนนะพอดีน้ำตาลมีธุระ" 

"หึ้ยไม่ได้สิรถน้ำตาลถลอกเดี๋ยวพี่โทรเรียกประกันนะ"

"ไม่เป็นอะไรค่ะพี่วิน" โชคดีที่เป็นคนรู้จักและเคลียร์กันง่ายน้ำตาลเธอไม่ติดใจเอาเรื่องเพราะรถของเธอไม่ได้เป็นอะไรมากค่อยส่งซ่อมทีหลัง น้ำตาลเธอขับรถตรงมาที่คอนโดของเฮียคลาสโดยที่เธอไม่ได้โทรบอกหรือว่าส่งข้อความบอก 

"สวัสดีค่ะไม่ทราบว่ามาหาใครเหรอคะ" เมื่อเข้ามายังคอนโดพนักงานหน้าเคาน์เตอร์รีบวิ่งไปต้อนรับเลยถามว่าน้ำตาลนั้นมาหาใคร 

"หนูมาหาพี่คลาส" ด้วยความยินดีและให้บริการนะคะทางเราขออนุญาตแจ้งว่าเฮียคลาสยังไม่กลับเข้ามาในคอนโด 

"อ้าวเหรอคะ"

"ใช่ค่ะ"

"แล้วไม่กลับเข้ามาตั้งแต่ตอนไหนคะไม่ทราบพอจะบอกได้ไหมคะ"

"ตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นค่ะ"

"หนูขอบคุณมากๆนะคะ" น้ำตาลเดินหันหลังและกลับออกมาที่รถของตนเอง เธอต้องโทรหาเขาเพราะว่าไม่รู้ว่าเฮียคลาสอยู่ที่ไหน

"ฮัลโหลพี่คลาสอยู่ไหนคะ" 

"พี่อยู่บ้านมีอะไรหรือเปล่า" น้ำเสียงของเขาซึ่งไม่เหมือนเดิมเป็นน้ำเสียงที่เหมือนไม่อยากเจอน้ำตาล

"น้ำตาลมาหาพี่ที่คอนโดพี่จะมาคอนโดไหมคะน้ำตาลซื้อของอร่อยๆมาฝากเยอะแยะเลย"

"วันนี้พี่ไม่ว่างพี่ต้องไปธุระกับป๊าน้ำตาลกลับบ้านไปก่อนแล้วกัน" 

"พี่โกรธน้ำตาลหรือเปล่า"

"จะโกรธน้ำตาลเรื่องอะไรล่ะ เรื่องรายงานที่พี่ส่งไม่ทันอย่างนั้นน่ะเหรอช่างมันเถอะพี่มันไม่ได้มีดีอะไรอยู่แล้วแค่รายงานยังส่งไม่ทันเลย" สิ้นสุดทำตะคอกของเฮียคลาส เขากดวางสายทันทีซึ่งน้ำตาลฟังน้ำเสียงของเขาก็ดูออกว่าเฮียคลาสโกรธที่น้ำตาลเอารายงานไปให้เขาช้าทำให้เฮียคลาสส่งไม่ทัน 

น้ำตาลเธอไม่รู้จะทำยังไงจึงโทรหาแนนเพื่อนตนเอง ให้ช่วยเอารายงานของเฮียคลาสส่งอาจารย์ 

"เดี๋ยวแนนจะให้คุณพ่อคุยกับอาจารย์ให้นะ"

"ขอบใจมากๆนะแนนเราเป็นคนผิดเองอ่ะที่เอารายงานไปให้เขาช้าไม่อย่างนั้นคงไม่เป็นแบบนี้" พ่อของแนนเป็นเจ้าของมหาลัยนี้จึงสามารถคุยกับอาจารย์ได้ทุกคน 

"แนนกำลังจะไปช่วยจิตอาสาเข้าค่ายกับน้องๆกำพร้าที่ต่างจังหวัด น้ำตาลไปกับแนนไหมไม่ได้ไปกันแค่สองคนนะมีเพื่อนๆของเราแล้วก็กลุ่มพี่วินและพี่คลาสไปด้วย" 

"เมื่อไหร่เหรอ"

"เดี๋ยววันพรุ่งนี้เขาจะเรียกประชุมกันที่โรงอาหารในช่วงเที่ยงๆ"

"โอเค" 

ตัดมาในวันถัดไป 

หลังจากที่เรียนเสร็จน้ำตาลและแนนมาที่โรงอาหารตามที่นัดกับเพื่อนๆที่จะไปเป็นจิตอาสาเข้าค่ายกับเด็กกำพร้าต่างจังหวัด

"พี่คลาสคะน้ำตาลซื้อน้ำปั่นมาฝาก" น้ำตาลเดินตรงไปกลุ่มของเฮียคลาสที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ เธอถือน้ำปั่นไปให้กับเขาและกลุ่มเพื่อนๆของเฮียคลาสต่างพากันยิ้ม เฮียคลาสยื่นมือรับแก้วน้ำจากน้ำตาล

"อ๊ะไอ้กรมึงชอบกินน้ำปั่นไม่ใช่เหรอ" ในขณะที่กลุ่มของเฮียคลาสกำลังยิ้มให้กับน้ำตาลพวกเขาหุบยิ้มลงทันที เมื่อน้ำปั่นที่น้ำตาลตั้งใจซื้อมาให้เขาถูกเฮียคลาสโยนให้กับเพื่อนเหมือนไร้ค่า

"เอ้าไอ้คลาสน้องเขาซื้อมาให้มึงทำไมถึงโยนมาให้กูล่ะ" 

"กูไม่ชอบกินน้ำปั่น แล้วกูก็กินแล้วอีกอย่างไม่อยากกินอะไรซ้ำๆ!!"

 เฮียคลาสจ้องมองหน้าน้ำตาลคำพูดของเขาเปลี่ยนไป

"หมายความว่ายังไงเหรอกินแล้ว???"

"อย่าบอกนะว่ามึงกับน้ำตาล??"

"อย่าคิดกันไปอย่างนั้นกูกับน้ำตาลเป็นพี่น้องกันใช่ไหมน้ำตาล!!"  

เฮียคลาสหันหน้ากลับมาหาน้ำตาล เธอได้เพียงแต่พยักหน้าให้กับคนในกลุ่มได้รับรู้ว่าเธอคือลูกพี่ลูกน้องกับเขา

"น้ำตาล พี่ซื้อขนมมาฝากเพื่อไถ่โทษเรื่องเมื่อวาน" เฮียวินวิ่งตรงเข้ามากลุ่มของเฮียคลาส เพื่อตรงมาหาน้ำตาลทั้ง 2 กลุ่มไม่ใช่ว่าไม่ถูกกัน แต่แค่ไม่ลงรอยกันเล็กน้อยเฮียวินชูมือขึ้นโดยที่หิ้วถุงของกินมาให้น้ำตาลหลายอย่าง

"เหี้ยแล้ว!! หมาคาบไปแดกแน่งานนี้!!"