บทที่ 2 ผู้หญิงของริวกิ

“นายหญิงคะ นายผู้ชายวันนี้จะออกไปที่คลับให้มาเรียนนายหญิงว่าคืนนี้จะค้างที่คลับค่ะ” แม่บ้านคนไทยท่าทางใจดีนำอาหารเช้ามาเสิร์ฟให้กับลูกชุบเพราะเธอไม่สบาย ริวกิจึงกำชับให้แม่บ้านดูแลเป็นพิเศษอันที่จริงหลังจากคืนแรกที่เธอกลับมาริวกิก็ให้เธอมานอนร่วมเตียงทุกคืนไม่มีเว้น

“อ่อค่ะ ป้าสมรไม่ต้องเรียกหนูว่านายหญิงนะคะหนูไม่ได้เป็นอะไรกับคุณริวกิ” ใบหน้าสวยที่ซีดเผือดเพราะพิษไข้ขอร้องให้ป้าแม่บ้านเรียกเธอให้เป็นกันเองและเธอไม่ได้มีสถานะอะไรกับเขาทั้งนั้น

“นายหญิง….นายผู้ชายเขาไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมานอนที่บ้านหลังนี้เลยนะคะป้าว่าคุณริวเธอน่าจะชอบนายหญิงมากแน่ ๆ”

“ไม่หรอกค่ะ เราทั้งคู่มีผลประโยชน์ร่วมกันมีความจำเป็นที่จะต้องมาอยู่ที่นี่หนูชื่อลูกชุบค่ะไม่ต้องเรียกหนูว่านายหญิงอะไรนั่นหรอกนะคะ”

“จะให้ป้าเรียกนายหญิง เอ้ย!....คุณว่าอะไรดีคะ”

“ลูกชุบค่ะ เรียกหนูว่าลูกชุบ” ใบหน้าสวยดวงตากลมโตสดใสฉีกยิ้มกว้างจนตาหยีอย่างเป็นมิตรให้กับแม่บ้านคนไทยด้วยกัน

“ไม่ดีมั้งคะ ป้าชื่อสมรขอเรียกคุณว่าคุณหนูลูกชุบนะคะอายุของคุณก็รุ่น ๆ เดียวกับลูกสาวป้าที่บ้านนอก ขอโทษนะคะพอดีคิดถึงลูกสาวมากตอนนี้เรียนจบทำงานแล้วค่ะ” ป้าสมรยิ้มและรู้สึกถูกชะตากับลูกชุบมากเพราะลูกชุบน่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับลูกสาวของป้าจึงเอ็นดูเธอเป็นพิเศษ

“คุณป้าเก่งจังเลยค่ะ ลูกสาวเรียนจบแล้วไม่อยากกลับไปอยู่กับลูกที่บ้านเหรอคะ”

“ป้าเป็นห่วงกลัวว่าเจ้านายจะลำบากเขาเป็นคนเจ้าระเบียบ ป้าดูแลเขามาตั้งแต่เรียนอยู่ชั้น ม.ต้นตอนนั้นนายหญิงคุณแม่ของคุณริวเธอเป็นคนชวนป้ามาอยู่ที่นี่ พอเขาเรียนอยู่มหาวิทยาลัยก็ย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังนี้เพียงลำพังป้าเป็นคนขอมาอยู่ดูแลเขาเองเอาตรง ๆ นะคะป้ารักของป้า” ป้าสมรที่รักริวกิมากเธอเสมือนแม่นมที่ดูแลเขาทุกอย่างซึ่งริวกิก็ไว้ใจและสนิทสนมกับป้าสมรเช่นกัน

“ป้าสมรคะ หนูขอถามอะไรหน่อยได้ไหมเจ้านายของป้าเขาเป็นคนแบบไหนกันแน่บางทีเขาก็ดูน่ากลัวบางครั้งเขาก็ดูขี้เล่นหนูเดาใจเขาไม่ออก”

“คิ! คิ! คุณหนูคะนายของป้าเขาเป็นคนที่น่าสงสารที่เขาต้องสร้างกำแพงให้ตัวเองดูเข้าถึงยากเพราะถูกคุณพ่อที่เป็นนายใหญ่บังคับให้เขาต้องเก่งทุกเรื่องตั้งแต่เด็ก เขาถูกฝึกให้มีระเบียบความรับผิดชอบสูงแต่เล็กจริง ๆ เขาเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากนะคะ”

“ฐานะของเขาไม่ธรรมดาเลยค่ะคุณป้า ลูกน้องที่ติดตามเขาน่ากลัวทุกคนคุณริวกิตอนแรกที่เจอเขาหนูดูไม่ออกเลยว่าเขาเป็นลูกชายของยากูซ่าขาใหญ่ครองเมืองนี้”

“ค่ะ นายของป้าเขาไม่เหมือนเพราะเขาไม่ได้อยากเป็นแบบคุณพ่อแต่เขาเลือกไม่ได้ ชีวิตที่เหมือนนกน้อยในกรงทองเกิดมาต้องแบกความรับผิดชอบตั้งแต่เล็กมันไม่สนุกหรอกนะคะในฐานะผู้สืบทอดป้าอยากให้นายของป้าเจอผู้หญิงที่รับตัวตนของเขาได้ทุกอย่างและรักเขาจริง ๆ ค่ะ”

“ที่จริงคุณริวกิเขาชอบผู้หญิงคนหนึ่งมากแต่เขาอกหักค่ะ ผู้ชายที่แต่งงานกับผู้หญิงที่คุณริวกิหลงรักคือพี่ชายลูกชุบเอง”

“ตายจริง…..แล้วคุณหนูลูกชุบมาอยู่กับคุณริวหมายความว่า”

“ค่ะ หนูอยากจะชดใช้แทนพี่ชายและคุณริวกิเป็นคนช่วยชีวิตหนูไว้เขาช่วยหนูให้รอดจากความตายในมุมมองของหนู….. คุณริวกิคือผู้มีพระคุณค่ะ หนูไม่เสียใจที่เขาไม่ได้รักหรือชอบหนูเขาอยากจะใช้หนูเป็นเครื่องมือระบายความโกรธหนูก็เต็มใจ” ใบหน้าสวยแปรเปลี่ยนเป็นเศร้าหมองทันทีไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่าริวกิต้องการใช้เธอเป็นที่ระบายความแค้นแต่เธอนั้นยินดีและเต็มใจอยากจะอยู่ใกล้ชิดเขานั่นเอง

“โธ่!....คุณหนูไม่เอานะคะอย่าคิดอะไรแบบนั้น เชื่อป้านะคะสายตาของเจ้านายป้ามองดูคุณหนูมันพิเศษป้าดูแลเขามาแต่วัยรุ่นป้ารู้ใจเขาดีที่สุด” ป้าสมรที่อาบน้ำร้อนมาก่อนพอจะมองออกว่าลูกชุบนั้นหลงรักเจ้านายของเธอ และริวกิเองก็ชอบลูกชุบเช่นกันแค่เขายังไม่ยอมรับความจริงและรู้ใจตัวเองเท่านั้น

“คุณป้าอย่าให้ความหวังหนูเลยค่ะ เราตกลงกันเมื่อจบสัญญาเราทั้งคู่จะแยกย้ายกันไม่มีทางที่จะมารักกันได้หรอกค่ะเขาเกลียดครอบครัวของหนูมาก”

“เอาเถอะค่ะ อนาคตจะเป็นยังไงก็ช่างตอนนี้ป้าเริ่มสบายใจแล้วค่ะเจ้านายของป้าโตเป็นผู้ใหญ่แล้วจริง ๆ” ใบหน้าของหญิงวัยกลางคนยิ้มกริ่มเธอมองดูหญิงสาวหน้าตาสะสวย ผู้มีรอยยิ้มสดใสกิริยามารยาทดีสุภาพอ่อนโยนคนนี้สามารถดึงดูดใจริวกิได้ไม่น้อย

“ป้าสมรวันนี้คุณริวไม่นอนที่บ้านใช่ไหมคะ หนูดีขึ้นมากแล้วคืนนี้ขอตัวไปนอนกับเพื่อนสนิทที่ห้องเช่านะคะคิดถึงเพื่อนมากจริง ๆ”

“เอ่อ!...แล้วคุณริวจะไม่ว่าเอาเหรอคะ”

“ป้าไม่พูดหนูไม่พูดเขาก็ไม่รู้หรอกค่ะ นะคะหนูอยากไปหาเพื่อนจริงๆสัญญาว่าจะรีบกลับมาก่อนนายของป้ามาถึงบ้านพรุ่งนี้แน่นอนค่ะ” ลูกชุบจับมืออ้อนวอนป้าแม่บ้านอย่างออดอ้อนด้วยความเอ็นดูป้าสมรจึงรับปากว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้ไม่รายงานริวกิ

“อ้อนแบบนี้ป้าก็ตายเลยสิคะ….คุณหนูต้องดูแลตัวเองให้ดี ๆ นะคะป้าเป็นห่วง”

“เย้! ป้าสมรให้เบอร์โทรหนูไว้ด้วยนะคะนี่เบอร์ลูกชุบเองค่ะ ถ้ามีอะไรป้าอย่าลืมโทรหาหนูนะคะ”

“ได้ค่ะ รีบกลับมานะคะมาให้ทันก่อนคุณริวจะถึงบ้านด้วยไม่งั้นบ้านแตกแน่ ๆ”

“รับทราบค่ะ”

ห้องของมินามิ

“ชุบซัง ยูมานอนกับไอได้จริงๆนะ พ่อหนุ่มยากูซ่าขวัญใจยูไม่มาตามแน่ใช่ไหม?”

“ระดับชุบซังแล้วถึงจะเป็นยากูซ่าขาใหญ่คับเมืองก็ไม่มีทางรู้หรอก คิ! คิ!”

“แน่นะ เคลียร์ได้จริง ๆ ใช่ไหม”

“จ๊ะ เขาไม่อยู่ไปทำงานและค้างคืนที่คลับที่เราไปดื่มวันนั้นไงทางสะดวก”

“งั้นเราไปฉลองกันไหม ไออยากกินยากินิกุ (ปิ้งย่าง) แถวนี้มีร้านโอเด้งเปิดใหม่ไปด้วยกันนะชุบซังไอจะเป็นเจ้ามือเองถือว่าต้อนรับการกลับมาของเพื่อนรัก” มินามิออดอ้อนลูกชุบใหญ่เธอนั้นดีใจอย่างมากที่เพื่อนรักนั้นมาหาและมาขอค้างคืนด้วยนานมากแล้วที่ทั้งคู่ไม่ได้มานอนด้วยกัน

“รับปากแล้วนะมินามิ ไอจะกินจนพุงแตกไปเลยขอดื่มด้วยนะอยากดื่มเบียร์เย็น ๆ กับเพื่อนที่รู้ใจ”

“ได้เสมอ….รู้ปะไอคอแห้งมากพูดถึงเบียร์ขึ้นมากินกับเนื้อย่างหอม ๆ อากาศแบบนี้มันช่างยั่วน้ำลาย รีบไปกันเถอะชุบซัง”

“เหอะ! พอพูดถึงเบียร์ยูนี่น้ำลายแตกทันทีเลยนะนินามิ ขี้เมาแบบนี้จริง ๆ ไอไม่แบกยูกลับห้องนะหนักอย่าเมาล่ะ”

“ชิ! เพราะไอไม่ใช่เหรอที่เมาทิ้งยูจนได้เจอกับชายในฝันน่ะ ยูต้องขอบคุณไอสิถึงจะถูก”

“บ้า! พูดอะไรก็ไม่รู้เขาไม่ได้สนใจไอแบบนั้นหรอก”

“แล้วน่าแดงทำไม นี่ ๆ ไออยากรู้ว่าคุณริวกิเขาเซ็กซี่ไหมอ่ะเวลาอยู่บนเตียงโอ๊ย!”

“ทะลึ่ง….ไม่บอกหรอก ยูก็ลองมีแฟนดูสิเรื่องแบบนี้ใครเค้าจะบอกกันได้เล่าถามอะไรก็ไม่รู้ยัยเพื่อนสุดแสบ”

“ไอจะง้างปากยูให้ได้ คืนนี้ชุบซังต้องเล่ามาให้หมด ฮ่า ๆ ๆ ๆ” สองสาวเพื่อนสนิทลูกชุบและมินามิพากันออกไปเดินเล่นใกล้ ๆ ห้องพักของมินามิ และไปกินปิ้งย่างตบท้ายด้วยเบียร์ในร้านปิ้งย่างชื่อดังด้วยกันลูกชุบมีความสุขมากที่ได้เจอเพื่อนรักทั้งคู่ดื่มด้วยกันจนเริ่มเมา

ทางด้านริวกิที่ทำงานอยู่ที่คลับของครอบครัวได้โทรหาป้าแม่บ้านเธอก็อ้ำอึ้งโกหกไปว่าลูกชุบนอนหลับไปแล้ว แต่ริวกิที่เป็นห่วงจึงรีบกลับบ้านเพื่อมาดูว่ากวางน้อยแสนเชื่องของเขานั้นป่วยหนักขนาดไหนจึงกลับมาในกลางดึกโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า พอมาถึงไม่เจอลูกชุบก็บ่นป้าแม่บ้านชุดใหญ่ที่ตามใจลูกชุบให้ออกไปนอนนอกบ้าน เขากระหน่ำโทรตามจิกลูกชุบหลายสิบสายแต่ไม่มีการรับจากปลายสายจนต้องระเบิดอารมณ์ขับรถออกมาตามเธอกลับบ้านด้วยตัวเอง

“ให้มันได้แบบนี้สิลูกชุบมาอยู่ได้แค่สองวันเธอก็สร้างเรื่องแล้วไม่ไหวจริง ๆ รับสายสิทำอะไรอยู่อย่าให้เจอตัวนะจะฟาดไม่ยั้ง” ใบหน้าหล่อที่ยังอยู่ในชุดทำงานบ่นพึมพำไปตลอดทางโดยเขาขับรถไปเองไม่ให้ฟูกะตามมาด้วยเพราะตอนนี้ดึกมากแล้ว

“อ้าว! ว่าไงครับคนสวยจำพวกเราสองคนได้ไหมชุบซัง?” สองหนุ่มที่เคยเจอในคลับที่ก่อเรื่องเข้ามานั่งทานปิ้งย่างเช่นเดียวกันบังเอิญมาเจอลูกชุบกับมินามิที่นี่ ทั้งคู่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับทั้งสองสาวจึงพักอยู่ในย่านเดียวกันและร้านนี้ก็มีชื่อเสียงมากในเรื่องความอร่อย

“พวกนายสองคนยังมีหน้าเข้ามาทักฉันกับเพื่อนอีกเหรอไอ้พวกสวะ” ลูกชุบยืนขึ้นชี้หน้าด่าสองหนุ่มอย่างคัตซึและอาชิที่แอบวางยาเธอในแก้วเหล้าที่คลับของริวกิ จนเธอต้องเผลอตัวมีอะไรกับเขาไปในคืนนั้น

“ไม่เอาน่าชุบซัง เรามาเริ่มต้นกันใหม่จะได้ไหมคืนนั้นขอโทษนะ” อาชิที่ดูสนใจลูกชุบกับมินามิพูดจาดีและหว่านล้อมให้เธอใจเย็นลง

“ไอ้สารเลวดีแค่ไหนที่เพื่อนฉันไม่แจ้งตำรวจจับพวกแกเข้าคุกไสหัวไปซะ!” มินามิที่ทนไม่ไหวไล่ให้สองหนุ่มออกไปจากโต๊ะ ทั้งสองคนนั้นกลับไม่สนใจยิ่งเดินเข้ามาใกล้และใช้มือสากลูบไปที่ใบหน้าสวยของลูกชุบ

“กรี๊ดด! ไอ้โรคจิตเอามือสกปรกของพวกแกออกไปจากฉันนะ” ลูกชุบรีบสะบัดมือของคัตซึทิ้งและเอาน้ำซุปร้อนสาดไปที่หน้าของชายหนุ่มทำให้เขาและเพื่อนร้องโวยวายเสียงดัง ทุกคนในร้านจึงมุงดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“อีผู้หญิงไทยไร้สมองรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร…..อาของฉันต้องมาจัดการพวกหล่อนทั้งคู่ คืนนี้พวกเธอต้องชดใช้” คัตซึและอาชิจึงพากันลากตัวของลูกชุบและมินามิให้ออกมาจากร้าน ทุกคนในร้านกลัวมากเพราะสองคนนี้ทำตัวกร่างเป็นนักเลงโตเพราะถือว่ามีคนคุ้มครอง เนื่องจากคัตซึเป็นหลานชายของบอดี้การ์ดมือหนึ่งให้กับคุณหนูลูกสาวตระกูลใหญ่ที่มีอิทธิพลมาก

“ช่วยด้วย ๆ ค่ะ ปล่อยฉันกับเพื่อนเดี๋ยวนี้นะไอ้บ้า” มินามิร้องเรียกให้คนช่วยที่ถูกฉุดออกมาจากร้านแต่ทว่าก็ไม่มีใครกล้ายุ่ง

“ปึก! ไอ้ลูกหมาปล่อยผู้หญิงของกูเดี๋ยวนี้” ร่างสูงพุงเข้ามาอย่างรวดเร็วแล้วใช้เท้าถีบไปที่ยอดอกของคัตซึทำให้เขาล้มลงทันทีจากนั้นก็ได้กระชากร่างของลูกชุบเข้ามากอดไว้แนบอก อาชิที่เห็นเพื่อนเสียท่าจึงปล่อยมินามิและสาวหมัดหวังจะชกไปที่ใบหน้าของริวกิ

“ตุบ! โอ๊ย!” ริวกิที่เป็นมวยกว่าจึงหลบทันและต่อยไปที่เบ้าหน้าของอาชิอย่าเต็มแรงเขาทั้งกระทืบและชกต่อยกับทั้งสองคนนั้นอย่างรุนแรงและคล่องแคล่ว ในที่สุดคัตซึจึงหยิบมีดพกขึ้นมาหวังจะแทงคู่ต่อสู้

“คุณริวกิระวังค่ะ” ลูกชุบเห็นว่าคัตซึกำลังจะแทงไปที่แขนของริวกิเขาจึงหลบทันและเตะไปที่หน้าของคัตซึจนเขาล้มลงแล้วกระทืบซ้ำอย่างบ้าคลั่ง อาชิที่เห็นเพื่อนสลบอยู่จึงคุกเข่าขอร้องให้ริวกิหยุดการกระทำนั้น

“คุณครับเพื่อนผมจะตายแล้ว….หยุดกระทืบมันเถอะผมขอร้องไว้ชีวิตพวกเราด้วยครับ ผมและเพื่อนผิดไปแล้วจริง ๆ ฮือ ๆ ๆ ”

“ใครใช้ให้พวกมึงแตะต้องคนของกูนี่มันผู้หญิงของกู พวกมึงเป็นใครทำไมถึงใจกล้ามากขนาดนี้?” ริวกิที่ยอมหยุดตามคำขอร้องของอาชิถามไปด้วยความโกรธแฝงไปด้วยสายตาที่ดุดันผิดจากทุกครั้ง

“ผมเป็นเพื่อนของคัตซึพวกเรารู้จักกันแค่ล้อเล่นกับสาว ๆ นิดหน่อยเองไม่ได้จะทำร้ายพวกเธอนะครับ”

“ล้อเล่น…..ที่พวกมึงทำอยู่ฉุดผู้หญิงแบบนี้บอกว่าล้อเล่นรู้ไหมว่ากูสามารถฆ่ามึงกับเพื่อนได้ในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีโดยใช้แค่มือเปล่า”

“ซวยแล้วไหมล่ะพวกแก นี่กำลังเผชิญหน้าอยู่กับลูกชายยมทูตเงาหัวพวกแกไม่มีแน่ ๆ” มินามิสะใจที่ริวกิลงมืออัดสองคนนี้จนเละจึงเผลอพูดออกมาอย่างลืมตัว

“คุณริวกิ ปล่อยมันไปเถอะค่ะฉันอยากกลับแล้วคุณไม่เจ็บตรงไหนนะคะ”

“หมับ!” มือหนาจับไปที่ข้อแขนเล็กและมองดูร่างของหญิงสาวด้วยแววตาที่ดุดันราวกับว่าข้างในดวงตาคมกริบนั้นกำลังมีไฟบรรลัยกัลป์ลุกโชนอยู่ ริวกิแสดงสีหน้าท่าทางน่าเกรงขามเหงื่อท่วมตัวเสื้อผ้าที่เนี้ยบนั้นหลุดลุ่ยจนลูกชุบเกิดความกลัวแล้วหลบสายตาคมที่จ้องมองอยู่ทันที

“ไม่ต้องพูดเธอต้องถูกฉันคิดบัญชีย้อนหลังแน่ ๆ อย่ามาสั่งฉัน”

“ริวกิ….ทำไมเหมือนคุ้น ๆ ชื่อนี้จัง” อาชิที่ประคองร่างเพื่อนอยู่กำลังคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“หึ! มึงไม่รู้จักกูจะดีที่สุดโชคเข้าข้างมึงกับเพื่อนนะที่วันนี้กูมาคนเดียวไม่อย่างนั้นนิ้วของพวกมึงจะไม่เหลือสักนิ้ว” ใบหน้าหล่อที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อแสยะยิ้มออกมาอย่างเลือดเย็นเขาดูดุร้ายราวกับหมาป่าที่กำลังจะล่าเหยื่อในยามราตรี

“ริวกิ…..ชิวาร่า ริวกิคุง ตายกูต้องตายคัตซึลุกขึ้นเร็ว” อาชิที่นึกออกว่าเขาคือลูกชายของยากูซ่าที่มีอิทธิพลอีกกลุ่มในเมืองนี้จึงถอยหนีแล้วรีบพาเพื่อนกลับไปทันที เพราะรู้แล้วว่าชีวิตต้องตกอยู่ในอันตรายแน่นอนที่พลาดไปยุ่งกับผู้หญิงของริวกิแบบนี้

“เธอชื่ออะไร?” เสียงเข้มตวาดไปที่มินามิทันทีหลังจากที่สองคนนั้นรีบหนีเอาชีวิตรอด

“ช่ะ….ชื่อ ฮาซาว่า มินามิ ค่ะเป็นเพื่อนสนิทของชุบซัง” มินามิรีบก้มหน้าและตอบคำถามยากูซ่าหนุ่มที่รูปหล่อราวกับพระเอกในซีรีย์วัยรุ่นไปด้วยความกลัวน้ำเสียงสั่นเครือ

“ฉันจะไปส่งเธอที่บ้านเองทั้งสองคนขึ้นรถ”

“ค่ะ ขอบคุณคุณริวกิมากนะคะที่มาช่วยฉันกับชุบซัง”

“สร้างแต่เรื่องโดยเฉพาะเธอ……ลูกชุบ กลับบ้านพร้อมกับฉันเรามีเรื่องต้องตกลงกัน” เสียงเข้มตวาดไปที่ร่างเล็กลูกชุบได้แต่ก้มหน้างุนไม่กล้าสบสายตา บรรยากาศในรถนั้นอึมครึมไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้นตลอดทางหลังจากส่งมินามิเสร็จทั้งคู่ก็ยังไม่พูดจากันจนกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย ลูกชุบที่กลัวว่าป้าสมรจะเดือนร้อนเพราะริวกินั้นโกรธมากจึงยอมไม่มีปากมีเสียงและเงียบให้มากที่สุดเธอรู้สึกสำนึกและเสียใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครั้งนี้