บทที่ 1 จุดเริ่มต้น

“เธออยากให้ฉันขายหุ้นบริษัทของครอบครัวเธอคืนไหมล่ะ”

“อยากสิคะอยากมากด้วย….คุณจะขายในราคาที่กำไรมากกว่าเดิมก็ได้พี่เคนโซ่ต้องดีใจแน่ ๆ”

“ฉันขายไม่เอากำไรมากหรอกแต่มีข้อแลกเปลี่ยนอยู่ที่เธอว่าจะตกลงไหม”

“ข้อตกลงอะไรล่ะคะคุณลองเสนอมาสิ”

“เธอต้องมาคบกับฉันและต้องทำตามใจฉันทุกอย่างภายในเวลาหนึ่งปี ถ้าเธอตกลงฉันจะขายหุ้นคืนให้พี่ชายเธอครึ่งหนึ่งก่อนส่วนอีกครึ่งเมื่อครบกำหนด”

“คบ….คุณจะบ้าเหรอคะคุณชอบพี่เฟื่องนี่จะมาคบกับฉันเพื่อ?” ลูกชุบอ้าปากค้างเธอไม่เข้าใจสิ่งที่เขาต้องการ แต่ถึงอย่างนั้นภายในใจก็รู้สึกดีเพราะเธอนั้นหลงรักริวกิเข้าแล้ว

“เหอะ! เธอก็เป็นเมียเก่าพี่ชายเธอไม่ใช่เหรอ ทำไมฉันรักเฟื่องแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอหรือเธอไม่อยากได้หุ้นคืน”

“ฉันไม่ได้เป็นเมียพี่โซ่นะแค่ทางนิตินัยเท่านั้น….” ใบหน้าสวยก้มหน้างุดเธอรู้สึกอับอายความจริงคนที่ได้นอนกับเธอและเป็นคนแรกก็คือเขาต่างหาก

“หึ! เธอกับผัวเก่าก็เหมาะกันดีทำไมถึงปล่อยให้เขามีผู้หญิงอื่น เธอนี่มันไร้น้ำยาแค่ผัวคนเดียวยังเอาไม่อยู่ต้องมาเป็นหม้ายตอนที่ยังสาว” ริวกิที่ปกติเป็นคนดูพูดน้อยวันนี้เขากลับต่อว่าลูกชุบเขาดูเปลี่ยนไปมากนับจากวันนั้น

“มันเป็นเรื่องส่วนตัวค่ะดิฉันตกลงรับข้อเสนอนี้ และอาทิตย์หน้าคุณก็อย่าลืมสัญญาว่าจะขายหุ้นคืนครึ่งหนึ่งนะคะฉันจะได้หาเงินมา”

“ดี…ใจถึงดีฉันชอบ ต่อไปนี้เธอเป็นคนของฉันแล้วนี่เป็นสัญญาระหว่างเราเซ็นสิ”

“ถ้าเธอผิดสัญญาฉันจะไม่ขายหุ้นคืนพี่ชายเธอ และจะคิดค่าปรับเป็นเงินจากมูลค่าหุ้นทั้งหมดเป็นสองเท่า”

“แค่ปีเดียวทำไมฉันจะทนไม่ได้ฉันรู้ว่าคุณโกรธพี่โซ่มาก แต่ไม่เป็นไรค่ะฉันจะชดเชยให้คุณแทนพี่โซ่ทุกอย่างไม่ว่าคุณต้องการอะไรฉันจะยอมทำตามทุกเรื่อง”

“เหอะ! แน่ใจว่าไหวแม้แต่เรื่องที่จะเอาเธอมาเป็นนางบำเรอนะเหรอ” ริวกิหรี่ตามองดูลูกชุบที่ตอนนี้มีท่าทางอึกอักเธอดูเสียอาการที่เขาถามตรง ๆ

“ไม่เป็นไรค่ะฉันไม่แคร์ อย่าคิดว่าคุณได้ฉันฝ่ายเดียวสิฉันก็ได้กินคุณเหมือนกันเราวินทั้งคู่” ลูกชุบรวบรวมความกล้าทำใจดีสู้เสือเธอทำตัวเป็นผู้หญิงหน้าด้านเพราะไม่มีอะไรที่จะเสีย แม้จะต้องเป็นนางบำเรอแต่เขาคือชายที่แอบชอบมีหรือที่เธอจะไม่ยินยอมเพราะเธอเองก็ยังไม่ได้มีใคร

“นึกว่าจะใสซื่อ ถ้าพี่เธอรู้เข้าจะอกแตกตายไหมที่มายุ่งกับคนอย่างฉัน” ปากหยักยกยิ้มที่มุมปากเขารู้สึกสะใจลึก ๆ ที่น้องสาวของคนที่เกลียดกำลังจะมาเป็นนางบำเรอให้กับเขา

หลายเดือนต่อมา

เมื่อสองเท้าเล็กเหยียบลงบนผืนแผ่นดินอาทิตย์อุทัยอีกครั้งหัวใจดวงน้อย ๆ ของหญิงสาวอย่าง ‘นวรา พณาดิสรณ์’ หรือ ลูกชุบ สั่นไหวเธอตื่นเต้นและดีใจที่ได้กลับมาประเทศนี้อีกครั้งสาวสวยหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเหมือนตุ๊กตารอยยิ้มสดใสดวงตากลมโตนัยน์ตาชวนฝัน ที่โชคชะตาสุดแสนอาภัพเธอเป็นเด็กกำพร้าที่มีเพียงป้าแท้ ๆ คือ ‘ป้าฤดี’ เอาเธอมาเลี้ยงดูตั้งแต่วัยประถมและต้องกลายเป็นหม้ายเพราะหย่ากับพี่ชายต่างสายเลือดคือ ‘อคิรา พณาดิสรณ์’ หรือ เคนโซ่ ที่ช่วยเธอให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของลุงเขยสุดหื่นสามีของป้าแท้ ๆ และเป็นพ่อของเคนโซ่ที่หวังจะขืนใจอยากจะได้ตัวเธอมาเป็นเมียอีกคน

ด้วยความสงสารน้องสาวพี่ชายอย่างเคนโซ่จึงสมอ้างหลอกลวงพ่อและแม่เลี้ยงว่ารักกัน และมีสัมพันธ์กันแบบลึกซึ้งจนทั้งคู่จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยากำมะลอเกือบสี่ปีสุดท้ายเมื่อพี่ชายเจอรักแท้ เขาจึงขอหย่าและแต่งงานกับเฟื่องนิมมาน หนึ่งปีที่ผ่านมาเธอผ่านเรื่องราวมากมายและเกือบตายมาแล้วจึงอุทิศชีวิตและหวังจะชดเชยความสุขให้กับพี่ชายจึงยอมทำตามข้อตกลงคำขอของ ‘ริวกิ’ ยากูซ่าหนุ่มลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นที่เป็นศัตรูหัวใจหมายเลขหนึ่งของพี่ชาย และที่สำคัญลูกชุบเองก็มีใจปฏิพัทธ์แอบหลงรักยากูซ่าหนุ่มรูปหล่อที่เป็นรักแรกทั้งคู่เคยร่วมเตียงและเขาได้ช่วยชีวิตเธอเอาไว้

“ชุบซัง ทางนี้ ๆ เฮ้!” มินามิเพื่อนสาวชาวญี่ปุ่นที่เรียนมหาวิทยาลัยและห้องเดียวกันเธอเป็นเพื่อนสนิทที่สุด

“สวัสดี มินามิ ขอบใจนะที่มารับถึงสนามบินเลยอากาศหนาวมากไอปรับตัวแทบไม่ทัน” สองเพื่อนสนิทยืนกอดกันด้วยความคิดถึงเพราะหลังจากเรียนจบลูกชุบก็ไปช่วยงานพี่ชายที่บริษัท

“ชุบซัง ไอดีใจจังเลย รู้ไหมว่าเหงามากถ้ายูไม่กลับมานะไอจะบินไปหายูที่ประเทศไทย”

“คิดถึงไอขนาดนั้นแต่งงานกับไอเลยมั๊ย…..ฮ่า ๆ ๆ”

“ก็ดีนะ แล้วป้ากับพี่ชายยูจะรับไอได้ไหมล่ะ”

“ยี๊!....ไอชอบผู้ชายให้แต่งกับยูไม่เอาด้วยหรอกยัยบ๊อง!”

“ชิ! ล้อเล่นหรอกน่า….”

หลังจากถึงห้องพักลูกชุบก็ได้เล่าเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิตให้กับมินามิฟัง ซึ่งมินามิถึงกับอึ้งเธอสับสนและงุนงงไปหมดแต่เธอก็ดีใจที่ลูกชุบปลอดภัยและกลับมาหาเธอที่ประเทศญี่ปุ่นอีกครั้ง ลูกชุบจึงบอกว่าเหตุผลที่กลับมาเพราะต้องทำตามสัญญาที่ตกลงไว้กับริวกิเธอต้องการให้เขาขายหุ้นคืนในส่วนที่เหลือให้กับพี่ชายทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของลูกชุบก็ได้แผดเสียงดังขึ้น

Rrrrrrrrrrrrrr (เสียงโทรศัพท์)

ริวกิ : ถึงแล้วใช่ไหมเดี๋ยวฉันจะให้ลูกน้องไปรับ

ลูกชุบ : ถึงแล้วค่ะแต่ฉันขออยู่ที่ห้องกับเพื่อนอีกสักชั่วโมงจะได้ไหม

ริวกิ : ไม่ได้เก็บเสื้อผ้าของเธอแล้วต้องย้ายมาอยู่กับฉันที่บ้าน

ลูกชุบ : ห๊ะ! ย่ะ…ย้าย ทำไมต้องไปอยู่ที่บ้านคุณด้วยฉันเองก็มีห้องเช่าและก็ไม่ได้ไกลจากคลับของคุณเท่าไหร่

ริวกิ : หรือเธอจะผิดสัญญา…..

ลูกชุบ : เปล่าค่ะ อีกหนึ่งชั่วโมงมารับฉันที่ห้องได้เลยค่ะ

“นี่มันอะไรกันชุบซัง ริวกิเขาบังคับยูขนาดนี้เลยเหรอ” หลังจากวางสายมินามิที่ได้ยินทุกอย่างเธออดที่จะสงสารลูกชุบไม่ได้แม้จะรู้ดีว่าเพื่อนสาวนั้นมีใจให้แก่ยากูซ่าหนุ่มรูปหล่อ

“ไอต้องตามใจเขาทุกอย่าง…..นี่คือสัญญาที่ไอให้กับเขาไว้แล้วแค่หนึ่งปีเองไม่แน่เขาอาจจะมองมาที่ไอบ้างก็ได้”

“ชุบซัง….” มินามิมองดูหน้าของเพื่อนสาวด้วยความแปลกใจลูกชุบเธอเปลี่ยนไปมากหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานาน

“ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วงไอมั่นใจคุณริวกิไม่ใช่คนเลวร้าย แม้เขาจะเป็นแบบนั้นเพราะเราเลือกเกิดไม่ได้ลึกๆแล้วเขาเป็นคนใจดีมาก ๆ นะ” ใบหน้าสวยยิ้มออกมาเธอมีแววตาเปล่งประกายเมื่อนึกถึงตอนที่เขาเป็นคนช่วยชีวิตในตอนที่นอนอยู่ในอ้อมแขนในขณะที่กำลังจะหมดสติไปในวันนั้น ลูกชุบจดจำน้ำเสียงท่าทางแววตาภาพนั้นของเขาได้ดี

“นี่ยูจะคลั่งรักเขามากไปแล้วนะชุบซัง ริจะเล่นกับไฟเดี๋ยวก็ได้โดนไฟคลอกเอาหรอก”

“ไอรู้ว่าไฟมันร้อน…..แต่ไอได้สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะชดเชยในสิ่งที่พี่ชายของไอทำกับเขาที่แย่งผู้หญิงที่เขารักไป”

“คนเราไม่มีใครแทนใครได้หรอกนะเผื่อใจเอาไว้บ้างชุบซัง”

“อื้ม! ไม่เป็นไรถ้าเขาไม่มองไอแบบที่มองพี่เฟื่องก็ไม่เป็นไร…..อย่างน้อยก็ยังได้อยู่ใกล้ชิดกับเขาแค่นี้ไอก็มีความสุขมาก ๆ”

“ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นสินะ ไอเป็นกำลังใจให้เสมอและจะคอยอยู่ข้าง ๆ ชุบซังนะขอบคุณที่กลับมาและไว้วางใจเล่าทุกอย่างให้ฟังโดยไม่ปิดบัง”

“ก็ไอมียูเป็นเพื่อนคนเดียวนี่ มินามิ รู้ไหมยูสำคัญกับไอมากขนาดไหนขอบคุณที่เป็นเพื่อนที่ดี”

“งื้อ!....ยัยผู้หญิงประสาทวันแรกที่เจอกันก็ยิ้มแบบนี้ไอเกลียดรอยยิ้มนี่ที่สุดยิ้มอยู่ได้” หยาดน้ำตาแห่งความปิติสำหรับมิตรภาพอันแสนแนบแน่นได้เอ่อล้นออกมาจากสองสาว พวกเธอร้องไห้และกอดกันอีกครั้งทั้งคู่รักกันมากลูกชุบนั้นวางใจและชื่นชอบมินามิที่สุดส่วนมินามิเองก็รักลูกชุบมากเช่นกัน เธอมองว่าลูกชุบแปลกเพราะเธอยิ้มให้มินามิตลอดในวันแรกที่เจอจนเธอหลงรอยยิ้มสดใสนั่นจึงกลายมาเป็นเพื่อนรักกันในที่สุด

บ้านของริวกิ

“นายครับคุณลูกชุบมาถึงแล้วให้เธอเข้ามาพบได้เลยไหม” ฟูกะลูกน้องคนสนิทเข้ามารายงานริวกิทันทีหลังจากที่ไปรับเธอมาจากห้องพักตามคำสั่ง

“เออ…เดี๋ยวก่อนเป็นไงกูดูหล่อรึยังชุดนี้โอเคไหม”

“นายใส่อะไรก็ดูดีไปหมดครับแปลกทุกทีนายไม่เคยถามวันนี้เป็นอะไรไป” ฟูกะบ่นพึมพำจนริวกิได้ยินเขาจึงรีบเก็บอาการเพราะตื่นเต้นที่จะได้เจอลูกชุบนั่นเอง

“อ่ะ…ฮื้อ! เปล่า ๆ ที่ถามเพราะเพิ่งไปซื้อชุดมาใหม่แบรนด์นี้กำลังฮิตแค่อยากเปลี่ยนลุคบ้างก็เท่านั้น”

“อ่อครับ ๆ”

“ให้เธอเข้ามาได้และไปจัดห้องนอนให้ลูกชุบด้วยเอาชั้นเดียวกับฉันด้วยล่ะ เตรียมสิ่งอำนวยความสะดวกให้พร้อมอย่าให้ฉันต้องเสียหน้า”

“ครับนายผมจะไปเดี๋ยวนี้” จากนั้นฟูกะจึงเดินออกไปพร้อมกับรอยยิ้มเขาสังเกตสีหน้าที่ประหม่าของเจ้านายหนุ่มและอดที่จะขำไม่ได้

“หึ! มาถึงสักทีแม่กวางน้อยเธอนี่ช่างว่าง่ายอะไรอย่างนี้ ฉันจะทำให้เธอรักให้เธอหลงจนโงหัวไม่ขึ้นลืมไม่ลงและสุดท้ายก็ต้องลงเอยด้วยความเจ็บปวดแบบที่ฉันเคยผ่านมา เธอต้องชดใช้ในสิ่งที่พี่ชายเธอทำกับฉัน นวรา….”

แกร่ก! เมื่อประตูได้ถูกเปิดออกทั้งคู่ได้สบตากันลูกชุบที่เห็นใบหน้าหล่อเหลาของชายที่เธอแอบหลงรักอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เห็นเขาในรอบหลายเดือน ริวกิดูดีหล่อเหลาไม่เคยเปลี่ยนเธอยืนนิ่งไม่ไหวติงส่วนยากูซ่าหนุ่มนั้นถึงกับยิ้มออกมาเมื่อเห็นใบหน้าสวยดวงตากลมโตชวนฝันนี้อีกครั้ง

“เหนื่อยไหมเดินทางไกล….หืม” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยทักทายจนทำให้ลูกชุบตื่นจากภวังค์

“นิดหน่อยค่ะ หนาวมากกว่าอากาศที่ไทยต่างจากที่นี่คนละขั้วเลย” สองมือเล็กยกขึ้นมากอดแขนตัวเองและลูบเบา ๆ เพราะตอนนี้หิมะกำลังตกอากาศกำลังหนาวเย็น

“อย่างนั้นเหรอมานั่งนี่สิ” ริวกิเชิญให้ลูกชุบมานั่งที่โซฟารับแขกเธอเองก็ก้มศรีษะเล็กน้อยเป็นการแสดงความขอบคุณ

“เอ๊ะ!” ร่างเล็กตกใจที่จู่ ๆ เขาก็หยิบเสื้อคลุมมาห่มให้แล้วขยับตัวเข้ามานั่งชิดติดกับเธอ ลูกชุบรู้สึกเขินที่ริวกิทำอะไรแบบนี้ตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน

“ก็เธอบอกว่าหนาวชุดเธอมันบางใส่นี่ไว้จะได้อุ่น ๆ เดี๋ยวก็ปรับตัวได้เองเอามือมานี่สิ”

“คุณริวกิจะทำอะไรคะ” คิ้วสวยเลิกขึ้นขมวดเล็กน้อยเธอไม่เข้าใจริวกิเขาต้องการจะทำอะไรกันแน่

“เถอะน่า….เชื่อฉัน” มือหนาจึงจับเอามือบางของลูกชุบแล้วดึงเข้ามาสอดใส่ในกระเป๋าเสื้อโค้ทของตัวเอง ทำให้ลูกชุบเขินจนหน้าแดงไม่คิดว่าริวกินั้นจะมีมุมอ่อนโยนแบบนี้ให้เธอด้วย

“อุ่นใช่ไหมล่ะ รู้เปล่าอุณหภูมิของคนเราช่วยให้คลายหนาวได้นะ” ปากหยักกระซิบไปที่ข้าง ๆ หูทำเอาหัวใจสาวนั้นกระตุกน้ำเสียงท่าทางที่มีเสน่ห์เซ็กซี่แบบนี้มันทำร้ายจิตใจเธอมาก

“คุณริวกิจะให้ฉันทำอะไรบ้างคะ ให้ช่วยดูงานบัญชีหรืองานด้านเอกสารต่าง ๆ ฉันพร้อมค่ะ”

“เหอะ! เรื่องนั้นฉันจ้างพนักงานแล้วเธอมีหน้าที่แค่ทำตามคำสั่งและทำให้ฉันพอใจไม่ใช่งานยากอะไร”

“เอ่อ….คือแล้ว….” ใบหน้าสวยก้มลงเธอหลบสายตาคมทันทีเพราะรู้ดีว่าเขาต้องการให้เธอทำอะไร เพราะเป็นข้อตกลงที่เขานั้นเสนอไว้แต่แรก

“ทำไมจะถามเรื่องอะไรอึกอักอยู่ได้”

“เรื่องที่ฉันจะต้องทำเรื่องอย่างว่ากับคุณ”

“หึ! มันก็เป็นหนึ่งในข้อตกลงเธอก็เซ็นยินยอมในสัญญาไปแล้วนี่”

“คือฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องค่ะ ก่อนที่คุณริวกิจะทำมันอีก”

“อะไรล่ะ เธอกับฉันก็เคยนอนด้วยกันมาแล้วเธอก็มีความสุขฉันรู้” ใบหน้าหล่อเหลาสะอาดผิวขาวเนียนราวกับกระจกยิ้มกริ่ม

“คุณริวกิต้องป้องกันทุกครั้งนะคะฉันไม่อยากให้มันผิดพลาดและอีกอย่างฉันไม่รู้ว่าคุณผ่านอะไรมาบ้าง”

“นี่เธอ…..หาว่าฉันสกปรกงั้นเหรอ ฉันไม่ได้ติดโรคผู้หญิงที่นอนด้วยต้องสะอาดและปลอดภัยเท่านั้นที่สำคัญฉันป้องกันทุกครั้ง”

“ขอโทษค่ะ ที่ตอนนั้นที่ฉันเมาคุณใส่ถุงก็จริงแต่ครั้งหลัง ๆ ทำไมถึงไม่ป้องกันล่ะคะ” ด้วยความใสซื่อเธอจึงรวบรวมความกล้าเอ่ยถามริวกิไป

“ฉันรู้ว่าเธอไม่มีใครและฉันเป็นคนแรกที่เอาเธอทำไมต้องป้องกันด้วยเธอก็รู้นี่ว่าเอาสดเนื้อแนบเนื้อมันได้อารมณ์ขนาดไหน เธอนั่นแหละที่ต้องไปฉีดยาคุมพรุ่งนี้ไปกับฟูกะนะโง่ชะมัดเรื่องแบบนี้” นิ้วเรียวของยากูซ่าหนุ่มดีดไปที่หน้าฝากมนของลูกชุบเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู

“คือว่า…..”

“เธอขัดใจฉันสองครั้งแล้วนะลูกชุบวันนี้ หรือว่าเธอไม่อยากได้หุ้นที่เหลือคืนแล้ว”

“อยากได้คืนค่ะ ได้พรุ่งนี้ฉันจะไปเองคุณริวกิสบายใจได้เลยค่ะ”

“แบบนี้สิถึงจะอยู่ด้วยกันได้ไปพักผ่อนเถอะเย็นนี้ลงมากินข้าวด้วยกันนะ ฉันให้แม่บ้านเตรียมอาหารไว้แล้วสบายใจได้แม่บ้านที่นี่เป็นคนไทยทำอาหารไทยเก่ง”

“ขอบคุณค่ะ”

หลังจากที่ได้ทำตามคำสั่งของริวกิลูกชุบก็ได้มาอาศัยอยู่กับเขาที่บ้านพักส่วนตัวที่บ้านนั้นริวกิอาศัยอยู่กับป้าแม่บ้านและลูกน้องคนสนิทในบ้านหรูหลังใหญ่โต ซึ่งริวกินั้นดูแลเอาใจใส่ลูกชุบอย่างดี จนเธอยังแปลกใจเขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์และเอาใจเก่งนับวันเธอเองก็ยิ่งรู้สึกดีกับเขามากขึ้น