บทที่ 3 เจ้าพ่อคาสิโน

ชั้นบนสุดของคาสิโน ภายในห้องส่วนตัวถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์อย่างดีที่สุดตามรสนิยมเจ้าของ แสงไฟถูกเปิดจนสว่างโร่ให้ชายหนุ่มได้มองเห็นการกระทำของหญิงสาวหน้าสวยได้เต็มตา

เควิน ฝรั่งสุดหล่อเชื้อสายสวีเดนนั่งอยู่กลางโซฟาตัวยาว นัยน์ตาสีฟ้าวิบวับดูเจ้าเล่ห์ทอดมองไปยังใบหน้าของผู้หญิงกลางหว่างขาด้วยอารมณ์พลุ่งพล่าน

ฝ่ามือหนาเอื้อมกดศีรษะบางของสาวบนพื้นให้อาวุธร้ายขนาดใหญ่แทรกลึกเข้าสู่โพรงปากอีกฝ่ายลึกขึ้นสุดโคนลิ้น ทำเอาร่างเล็กอยากจะสำลัก แต่เบื้องลึกเธอต้องการให้ชายหนุ่มพึงพอใจจึงก้มหน้าก้มตาดูดดึงลำกายร้อนเข้าออกเร็วขึ้น และเร็วขึ้น

มุมปากหยักของชายหนุ่มกระตุกยิ้ม สอบสวนสะโพกขึ้น มองแก่นกายพองขยายของตัวเองผลุบหายเข้าไปในโพรงปากเล็ก ๆ ยิ่งเธอทำให้เสียวซ่านทรมานเขาก็ยิ่งได้ใจ เริ่มเป็นฝ่ายกระหน่ำอัดกระแทกหนักหน่วง ไม่สนใจว่าสาวสวยจะเริ่มเบ้หน้าดันหน้าขาแกร่งเป็นสัญญาณอ้อนวอน

“อ่าาาาาาาส์ ดูดแรง ๆ”

“อึก อึก”

มิ้นท์ สาวสวยวัยยี่สิบสี่ปี น้ำหูน้ำตาไหลกับความดุดันที่เจ้าของคาสิโนสุดหล่อมอบให้ พยายามอ้าปากให้กว้างที่สุดเพื่อที่จะรองรับความใหญ่โตที่วิ่งเข้าออกโพรงปากหนักหน่วงได้ถนัดขึ้น น้ำลายใสไหลเยิ้ม อาบชโลมแท่งอุ่นเสียวาววับ

ในขณะที่มาเฟียหนุ่มเร่งเครื่องเพื่อผลักดันตัวเองไปให้ถึงจุดหมาย ก็มีเสียงเคาะประตูดังขัดจังหวะเสียก่อน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เข้ามา” เสียงกระเส่าเอ่ยขึ้น ไม่สนใจกิจกรรมร้อนที่กำลังดำเนินอยู่

เช่นเดียวกับมิ้นท์ก็ยังคงหลับตาปรนเปรอแก่นกายร้อนระอุต่ออย่างหิวกระหาย ไม่มีแม้แต่จะหันไปใส่ใจร่างของบอดี้การ์ดหนุ่มหน้านิ่งที่ก้าวเข้ามาในห้อง

เร็น บอดี้การ์ดคนใหม่ของเควินปรายตามองฉากเร่าร้อนตรงหน้าด้วยสายตาเรียบเฉย ราวกับสิ่งนี้คือเรื่องปกติที่เขาพบเห็นเป็นประจำ

“ว่าไง...อยากร่วมวงด้วย?” เควินยักคิ้วเอ่ยถามอย่างใจป้ำ แต่ก็ไม่ได้ทำให้บอดี้การ์ดส่วนตัวเปลี่ยนสีหน้าได้เลย

“คุณธนัทอยากจะขอกู้เงินเราเพิ่ม”

“หึหึ เท่าไร”

“ห้าล้านบาทครับ”

“อ่าาาาาาาส์ ลึกอีกมิ้นท์”

“อึก อ๊อก”

ร่างสูงก้มลงมาสั่งสาวในสต็อกของตัวเอง ซึ่งเธอก็พยายามกลืนกินลำกายใหญ่เกินไซซ์มาตรฐานให้ลึกสุดความสามารถ แต่ก็ยังเหลืออีกเกินครึ่งที่ไม่อาจเข้าไปในปากเธอได้ จึงใช้เรียวลิ้นซุกซนตวัดลามเลียให้ความสุขสันต์แก่ชายหนุ่มแทน จนส่งเสียงคำรามในลำคอออกมาได้

บรรยากาศในห้องคละคลุ้งด้วยเพลิงราคะ หญิงสาวเปลือยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าปกคลุมแม้แต่ชิ้นเดียว นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นพรม ก้มหน้ามอบความสุขให้ชายหนุ่มบนโซฟาอย่างถึงอกถึงใจ

เควินสูดปากกับความเสียวซ่านที่ได้รับ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาคุยกับบอดี้การ์ดส่วนตัวต่อ โดยไม่รู้สึกกระดากอายใด ๆ กับสิ่งที่กำลังทำอยู่

“เรื่องมันเป็นยังไง” เขาถามเข้าประเด็นต่อ

“คืนนี้คุณธนัทเสียพนันให้เราเกือบห้าล้านบาทแล้ว ดูท่าว่าใกล้จะหมดตัวเต็มแก่ ถึงได้เอ่ยปากขอกู้เพิ่ม”

“หึหึ ก็ดี ให้มันไป”

“...”

เร็นขมวดคิ้วไม่เข้าใจว่าทำไมเควินจึงใจป้ำมอบเงินหลายล้านให้ชายที่ใกล้สิ้นเนื้อประดาตัวแบบนี้

“ไม่ต้องสงสัย ไปจัดการตามนั้นแหละ”

“รับทราบครับ”

ชายหนุ่มหน้านิ่งรับคำแล้วหมุนกายจากไป ปล่อยให้บทสวาทภายในห้องร้อนแรงขึ้นอีกหลายระดับ

เควินกระชากเรือนผมสีดำสลวยแน่น ขณะกระแทกเอวเสยขึ้นแรง ๆ กล้ามเนื้อทุกมัดเกร็งเครียด เม็ดเหงื่อเย็นซึมตามไรผม แอร์ที่ถูกเปิดเอาไว้ 20 องศา ไม่อาจจะดับความร้อนรุ่มที่เกิดขึ้นได้เลย

มิ้นท์หลับตาปี๋ พยายามอดทนรองรับอารมณ์พลุ่งพล่านดุเดือดของชายหนุ่มให้ดีที่สุด เพื่อหวังสร้างความประทับใจให้เขา มุมปากเจ็บแสบจากการอ้าปากกว้างเป็นเวลานาน ร่างกายเธอร้อนผ่าวไปหมด ใช้ฝ่ามืออีกข้างที่ว่างของตนเองมอบความเสียวกระสันให้ลูกบอลกลม ๆ นั่นยิ่งทำให้เควินเร่งเครื่องทะยานไปเบื้องหน้าอย่างบ้าคลั่ง

หญิงสาวบิดกายเร่า ๆ คลื่นราคะแผ่กระจายไปทั่วร่าง และนาทีที่เธอเฝ้ารอคอยก็มาถึงเมื่อน้ำคาวร้อนทะลักล้นใส่โพรงปากของเธอเต็มรัก

“อ่าาาาาาส์ ~”

เควินเชิดหน้าหลับตาดื่มด่ำกับความสุขสมที่เพิ่งจะจบลง นัยน์ตาสีฟ้าคู่สวยหลุบมองสาวในสต็อกที่กำลังดูดดึงน้ำสีขุ่นอย่างเต็มใจไร้ความรังเกียจ ก่อนที่แววตาฉ่ำเยิ้มจะช้อนมองเจ้านายหนุ่มอย่างสื่อความหมาย ช่วงล่างพรั่งพร้อมสำหรับบทรักที่ตนเฝ้ารอคอยแล้ว

“ดีมาก แต่งตัวแล้วออกไปได้”

“ดะ...เดี๋ยวสิคะ บอสขามิ้นท์ยังไม่ได้ทำให้บอสเลยนะคะ”

หญิงสาวหน้าเสียเมื่อชายหนุ่มไล่ให้เธอแต่งตัวทั้งที่เพลิงปรารถนาในกายสาวยังคงวิ่งพล่าน

“แต่งตัวแล้วออกไปซะ”

เสียงของเขาเข้มขึ้นบ่งบอกถึงระดับความอดทนที่เริ่มน้อยลง ทำให้มิ้นท์ไม่กล้าเอ่ยปากเซ้าซี้อีก รีบหยัดกายขึ้นแต่งตัวด้วยความรีบร้อนแล้วก้าวออกจากห้อง ไม่ลืมชะเง้อส่งสายตาน่าสงสารให้เจ้าของห้อง แต่เขากลับไม่สนใจ หลังจากสวมกางเกงกลับตำแหน่งเดิม เควินก็ลุกย้ายไปนั่งยังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ที่หันหน้าออกไปนอกหน้าต่าง มองเห็นวิวท้องฟ้าของเมืองหลวงยามราตรีระยิบระยับไปด้วยแสงไฟจากบรรดาตึกสูงและท้องถนน

สุดท้ายมิ้นท์ก็มุ่ยหน้าขัดใจ กักเก็บความไม่พอใจแล้วผลักประตูออกไปโดยไม่ได้รับความสนใจจากหนุ่มหล่อแม้แต่น้อย

ร่างกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้าม และความสูงถึง 187 เซนติเมตรตามสไตล์ชาวยุโรป เอนพิงเก้าอี้ตัวใหญ่ พลางเอื้อมมือเปิดแฟ้มเอกสาร มุมปากแสยะยิ้มร้ายกับข้อมูลของลูกค้าภายในบ่อนคาสิโน

เหตุผลง่าย ๆ ที่เขายอมอนุมัติเงินก้อนใหญ่ให้ชายที่อย่างไรก็ไม่มีปัญญาหาเงินมาคืนเขาได้ เพราะเควินต้องการคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตอนนี้ธนัทถือสิทธิ์ครอบครองอยู่นั่นเอง

เขาทราบตั้งแต่แรกแล้วว่าชายคนนี้มีแต่ตัว แค่โชคดีได้รับทรัพย์สมบัติจากการเป็นผู้ปกครองให้ลูกสาวน้องชายที่เสียไป ธนัทไม่เอาไหน ไม่มีการงานเป็นหลักแหล่ง เหยื่อเช่นนี้เป็นที่โปรดปรานของเควินมาก เพราะสุดท้ายเขาก็แย่งทุกอย่างมาจากเหยื่อโง่ ๆ ที่ถูกความตื่นเต้นจากการพนันครอบงำจนหมดสิ้น ไม่ให้เหลือแม้แต่บ้านให้คุ้มกะลาหัว

หลายวันต่อมา

ใบหน้าของธนัทหมองคล้ำไปมาก จากความเครียดที่สั่งสมมาตลอดหลายวัน เขาทุ่มเงินสดทั้งหมดไปกับการพนันเพื่อหวังจะได้เงินก้อนโตกลับมา แต่นอกจากจะเสียพนันจนหมดเขายังไร้หนทางจนไปเอ่ยปากยืมเงินมหาศาลจากเจ้าพ่อสุดโหดอีก และวันนี้ก็ถึงกำหนดจ่ายดอกซึ่งธนัทไม่อาจจะหาเงินมาจ่ายให้มาเฟียหนุ่มได้เลย เพราะเขาไม่มีรายได้จากทางอื่น นอกจากเงินที่ได้จากการพนันเท่านั้น

ชายท้วมมีสีหน้าย่ำแย่ หัวใจในอกซ้ายบีบรัดหนักหน่วงขณะก้าวเข้ามายังโรงแรมแกรนด์ เดอ ลาส เขาไม่ได้รู้สึกลำพองใจอีกแล้วยามการ์ดด้านหน้าทำความเคารพ บรรยากาศช่วงกลางวันของบ่อนคาสิโนเงียบกริบวังเวงราวกับไร้ผู้คน มีเพียงแค่พนักงานลูกน้องที่ทำงานในนี้เดินไปมาเท่านั้น

จังหวะชีพจรของชายวัยกลางคนเต้นรัวขึ้นราวกับจะหลุดออกมานอกอกขณะมองตัวเลขภายในลิฟต์หรูที่เคลื่อนตัวสูงขึ้นไปยังชั้นเป้าหมาย พยายามรวบรวมคำพูดมาอ้อนวอนอีกฝ่ายให้ช่วยผ่อนผันหนี้ออกไปอีกหน่อย

ติ๊ง

ตัวลิฟต์มาหยุดที่ชั้นบนสุดของโรงแรมที่ดัดแปลงเป็นคาสิโน ประตูเหล็กเปิดออก ทำให้ธนัทตาโต ตื่นเต้นกับความหรูหราตระการตาเบื้องหน้า ชายท้วมเดินเลิ่กลั่กออกจากตัวลิฟต์ด้วยท่าทีเก้ ๆ กัง ๆ มองซ้ายขวาเพื่อหาทางไปห้องส่วนตัวของเจ้าของคาสิโนนี้ ซึ่งมันก็ไม่ได้ยากนัก เนื่องจากทั้งชั้นไม่มีห้องอื่น ๆ เลย ทางเดินยาวมีแสงไฟสีเหลืองนวลช่วยให้บรรยากาศดูสบายตา แต่ก็ไม่อาจทำให้ลูกหนี้เช่นเขาผ่อนคลายได้

ท่อนขาสั้นป้อมก้าวไปตามทางเดินยาวจนสุดทางก็พบประตูไม้สีขาวบานใหญ่ ฝ่ามือชุ่มเหงื่อยกขึ้นเคาะประตูเบา ๆ ไม่นานก็มีเสียงอนุญาตจากภายในเป็นภาษาไทยสำเนียงฝรั่งแปร่งหู

“เข้ามา”

ธนัทสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่รวบรวมแรงใจ ก่อนจะผลักบานประตูเข้าไปด้านใน

สีหน้าของชายวัยกลางคนเคร่งเครียดยิ่งขึ้นเมื่อได้พบแผ่นหลังของชายหนุ่มอายุยังไม่ถึงสามสิบปี นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ โดยข้างกายมีบอดี้การ์ดหน้านิ่งยืนรักษาความปลอดภัยไม่ห่าง แม้เควินจะหันมาส่งยิ้มให้แต่ธนัทกลับไม่ได้รู้สึกสบายใจแม้แต่น้อย กลับอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออกแทน

“เข้ามาสิคุณธนัท หวังว่าวันนี้ผมจะได้ฟังข่าวดีนะครับ”

“คะ...คือ”

เขามีสีหน้ากระอักกระอ่วนเมื่อเควินพุ่งเข้าประเด็นสำคัญทันที ชายท้วมกระแอมแก้เก้อก้าวเข้ามาในตัวห้องพักสุดหรู แล้วก็ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตัวยาวที่หันหน้าไปทางโต๊ะนั่นราวกับผู้กระทำผิดมายืนรอฟังคำพิพากษา

เก้าอี้ทำงานถูกหมุนกลับมาเผชิญหน้าช้า ๆ ท่อนขากำยำยกขึ้นไขว้ด้วยท่าทางสบายอารมณ์ โดยมือข้างหนึ่งของเขาคีบบุหรี่เอาไว้ ส่งเสริมภาพลักษณ์ให้เหมือนมาเฟียเจ้าสำราญเข้าไปใหญ่

ร่างของธนัทสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัวกับสายตาคมกริบที่จ้องมองมา แม้ใบหน้าของเควินจะยังคงประดับรอยยิ้มก็ตาม แต่นั่นกลับเป็นรอยยิ้มที่ทำให้เขาเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก

“ผะ...ผม จะมาขอยืด...ระ...ระยะเวลาคืนเงินออกไปอีกหน่อยได้ไหมครับคุณเควิน”

“ไม่ได้!”