2.พี่ชายขี้หวง

ฉันคิดอะไรเพลินๆ จนขับรถมาถึงบ้าน บ้านฉันไม่ได้ไกลจากมหาลัยที่ฉันเรียนมากนัก แต่มันก็ใช้เวลานานพอสมควรในการเดินทางเพราะรถติดมาก โดยเฉพาะตอนเช้ากับตอนเย็น

ฉันรีบสาวเท้าเดินเข้าไปข้างในเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะดังเข้ามาในหู พี่ชายฉันคงกลับมาถึงบ้านแล้วแน่ๆ เมื่อฉันเดินมาถึงฉันก็เห็นผู้ชายตัวสูงขาวยืนหันหลังคุยอยู่กับแม่

“พี่มิน” ฉันตะโกนเรียก แล้วเขาก็หันกลับมา หล่อมาพี่ชายฉัน

“ริน”

“คิดถึงจังเลย” ฉันวิ่งเข้าไปกอดพี่ชายสุดหล่อ เราสองคนค่อนข้างสนิทกันมาก มีเรื่องอะไรก็จะเล่าให้กันฟังตลอด และพี่มินก็จะห่วงฉันมาก ถึงแม้พี่มินจะไปเรียนต่อต่างประเทศเราก็ไม่เคยขาดการติดต่อกัน

“คิดถึงเหมือนกัน เลิกเรียนแล้วรึไง” ฉันมองหน้าหล่อเหล่าตรงหน้าตาปริบๆ ไม่เจอกันเป็นปีหล่อขึ้นนะเนี่ย

“เลิกแล้วค่ะ พี่มินจบแล้วจริงๆ ใช่ไหม”

“จริงสิ พี่จะกลับมาอยู่กับเราแล้วนะ” พี่ชายฉันไปเรียนต่อต่างประเทศเพื่อกลับมาช่วยงานที่บริษัท

“มินต้องกลับมาทำงานต่อจากพ่อเราอยู่แล้วยัยริน” แม่ฉันพูดขึ้น

“ก็รินกลัวว่าพี่มินจะกลับไปอีก ติดสาวผมทองรึเปล่าก็ไม่รู้” ฉันพูดหน้ามุ่ยเพราะพี่มินนั่นแหละไม่ยอมกลับบ้าน เรียนบ้าอะไรตั้งหลายปี ฉันเลยคิดว่าพี่ชายฉันต้องติดหญิงแน่ๆ

“ไร้สาระน่า” พี่มินบ่ายเบี่ยงซึ่งมันทำให้ฉันสงสัย มีเรื่องนี้เรื่องเดียวแหละที่เจ้าตัวไม่ยอมเปิดปาก

“แม่ก็คิดนะว่าบางทีมินอาจจะมีแฟนเพราะไม่ยอมกลับบ้านสักที” นั่นไงแม่ยังเห็นด้วยเลย

“โถ่แม่ครับ มินไม่มีแฟนสักหน่อย มินแค่อยากหาประสบการณ์สักปีก่อนค่อยกลับมาบริหารงานที่บริษัทเรา”

“แน่ใจนะ”

“ยัยตัวแสบไม่ต้องมาซักพี่เลยนะ ไปแล้วพี่อยากพักผ่อน” พูดแล้วก็หาทางเลี่ยงเลยนะ แบบนี้จะไม่ให้สงสัยได้ยังไง

“ชิ ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไรอย่าให้รินรู้นะ เนาะแม่เนาะ” ฉันหันไปหาพวก

“เนาะแม่เนาะอะไร แม่ก็เป็นไปกับยัยรินด้วย” พี่มินชี้หน้าฉัน ฉันก็ทำปากยื่นใส่

“พอแล้วๆ ให้พี่เขาไปพักเถอะ แม่จะไปทำกับข้าว รินก็มาช่วยแม่ แม่จะทำของโปรดต้อนรับพี่ชายเรา”

“คร๊า”

“ดีจัง คิดถึงฝีมือแม่มากเลยครับ”

“ปากหวาน ไปพักเถอะ เดี๋ยวเสร็จแล้วแม่จะให้น้องขึ้นไปตาม”

“ครับ” พูดเสร็จพี่ชายฉันก็เดินขึ้นไปบนบ้าน ส่วนฉันก็ขึ้นไปเปลี่ยนชุดแล้วก็ลงมาเข้าครัวช่วยแม่ เย็นวันนั้นเราทานข้าวพร้อมหน้าหลังจากที่พ่อกลับมาจากทำงาน

พอทานข้าวเสร็จพ่อกับพี่มินก็เข้าไปคุยกันในห้องทำงาน ซึ่งก็คงจะเป็นเรื่องงานที่พี่มินต้องกลับมาดูแล ส่วนฉันก็นั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องนั่งเล่นกับแม่

“ทำอะไรอยู่ครับสองสาว” และไม่นานพี่มินก็เดินเข้ามาหาเราพร้อมกับพ่อ

“คุยเสร็จแล้วเหรอคะ” ฉันเงยหน้าขึ้นถาม

“ครับ”

“มินออกไปหาเพื่อนนะครับ” ยังไม่ทันได้นั่งพี่ชายฉันก็จะออกไปข้างนอกซะแล้ว

“พึ่งจะกลับมาเองนะลูก” แม่ฉันก็เป็นห่วงลูกชาย

“มินนัดเพื่อนไว้แล้วครับ”

“ให้ลูกไปเถอะคุณ” พ่อนี่ก็เข้าข้างกันดีจริง

“มินไปนะครับ ไปนะยัยตัวแสบ” นึกว่าจะไม่พูดกับฉันซะอีก

“รินไปด้วย” ฉันโผล่ขึ้น ใครจะยอมให้พี่ชายสุดที่รักไปคนเดียว

“ไปทำไมพี่ไปหาเพื่อน” เพื่อนพี่ชายฉันก็เหมือนเพื่อนฉัน

ซะที่ไหน

ฉันไม่ค่อยได้รู้จักเพื่อนพี่มินหรอก เพื่อนเขารู้รึเปล่าก็ไม่รู้ว่าพี่มินมีน้องสาว เพราะพี่ชายฉันไม่เคยพาฉันไปหาเพื่อนสักครั้ง ไม่เคยพาเพื่อนมาบ้านให้ฉันเห็น ถึงมาฉันก็ไม่เห็น อีกอย่างฉันกับพี่ชายอายุห่างกันตั้งหลายปี ตอนพี่มินเรียนมหาลัยฉันก็อยู่โรงเรียนประจำ

“รินอยากไปด้วย นะคะแม่ นะคะพ่อ รินจะไปคุมพี่มิน” ฉันพูดอย่างงอแง ใจหนึ่งก็อยากไปเที่ยวด้วย มีแผนไหมล่ะ

“คุมอะไร พี่โตแล้ว” พี่มินทำตาดุใส่ฉัน แต่ฉันส่งสายตาปิ้งๆ ให้พ่อกับแม่

“นะคะ ถ้ารินไปด้วยพี่มินจะไม่ได้ควงสาว จะได้ไม่ดื่มเยอะ” ฉันหาข้ออ้าง

“ให้น้องไปด้วยได้รึเปล่ามิน” ในที่สุดแม่ก็ใจอ่อน เยส ครอบครัวฉันไม่ใช่ครัวครอบที่บังคับจิตใจลูก เป็นครอบครัวที่ฟังความเห็นของกันและกันมากกว่า ส่วนการที่แม่ฉันขอร้องพี่มินให้ฉันไปด้วยไม่ได้เรียกว่าการบังคับนะ แค่ท่านเป็นห่วงลูกชาย

“เฮ้อ ยัยตัวแสบ พี่ให้เวลาแต่งตัวสิบห้านาทีถ้าเกินนี้ไม่รอ”

“โอเครอแป๊บ ขอบคุณนะคะแม่” ฉันรีบวิ่งขึ้นบ้านมาเปลี่ยนเสื้อผ้า เลือกชุดที่คิดว่าไม่โป๊มาก แล้วก็รีบวิ่งลงมา

“ไวจริงนะ”

“แน่นอน”

“อย่ากลับดึกนักนะลูก ดูแลน้องด้วย” ฉันขยิบตาให้แม่ แม่รู้ว่าฉันดูแลตัวเองได้ ที่ฉันอยากไปเพราะอยากไปเฝ้าพี่ชายและไปสืบด้วยว่าพี่ชายฉันมีสาวรึเปล่า

“ครับ ไปได้แล้ว” พูดจบก็เดินลิ่วไปเลยพี่ชายฉัน

“ห้ามดื้อ ห้ามห่างจากพี่” พอขึ้นมานั่งบนรถก็ได้รับคำสั่งเสียงเด็ดขาด

“คร๊า คุณชาย” ฉันรับปากเสียงหวาน แล้วก็ยิ้มประจบ

และไม่นานพี่ชายฉันก็พามาถึงผับที่นัดเพื่อนไว้ ตอนนั่งอยู่ในรถฉันไลน์ไปชวนพวกเพื่อนๆ แล้วแต่พวกมันไม่ว่าง เหตุผลคือติดผัว ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร

“มาเดินใกล้ๆ พี่” พี่มินเรียกฉันให้เดินเข้าไปหาฉันก็ว่าง่ายเดินเข้าไปเกาะแขนทันที วันนี้ได้ควงคนหล่อมาผับฉันยิ้มหน้าบาน

พอเดินเข้ามาก็เป็นไปตามคาด มีคนหันมาสนใจเราเพียบโดยเฉพาะผู้หญิง แต่ฉันกับพี่มินไม่ได้สนใจ พี่มินเวลาอยู่นอกบ้านจะเป็นอีกคนเลยก็ว่าได้ถ้าไม่สนิทอย่าได้มาแหยม ไม่มีทางจะคุยเล่นด้วย

“เอ๊ย ไอ้มินกลับมาถึงก็ควงสาวเลยเหรอวะ” เสียงเรียกพี่ชายฉันทำให้ฉันหันไปมองและพี่มินก็พาฉันมาหยุดอยู่ที่โต๊ะที่เป็นโซนวีไอพี ไม่อยากจะบอกว่าผับนี้ฉันก็เคยมาแต่ไม่บ่อย

พี่มินไม่ตอบได้แต่ยักไหล่ให้เพื่อน

“พวกมึงสบายดี” แล้วทักทายเพื่อนๆ ฉันกวาดสายตามองทุกคนที่นั่งอยู่ คนที่นั่งอยู่มีสี่คน น่าจะเป็นเพื่อนพี่ชายฉันหมด แต่ทำไมมีคนหนึ่งหน้าอ่อนจัง

“สบายดี ไม่คิดจะแนะนำสาวสวยที่ควงมา ให้รู้จักหน่อยเหรอวะ” เพื่อนคนที่นั่งอยู่หน้าหล่อๆ กวนๆ หน่อยพูดขึ้น พูดแล้วเพื่อนพี่ชายฉันก็หน้าตาดีทุกคนเลยนะเนี่ย ถ้าพวกเพื่อนฉันมาเห็นพวกมันคงลืมผัวแน่

“นี่ริน ส่วนนั่นไอ้ทิว ไอ้เมฆ ไอ้ไผ่ และนั่น”

“นี่น้องชายกูไม้หม่อน จำไม่ได้รึไง” พี่มินแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนเขา และพอมาถึงคนสุดท้ายที่ฉันบอกว่าหน้าเด็กและก็หล่อมากนั่นดูเหมือนพี่ชายฉันจะไม่รู้จักหรือว่าจำไม่ได้ก็ไม่รู้เลยทำท่าครุ่นคิด พี่คนชื่อเมฆเลยนะนำแทน แต่ผู้ชายอะไรชื่อน่ารักจังไม้หม่อน

“อ่อ ไม้หม่อนโตขึ้นหล่อขึ้นนะเนี่ย” พี่มินเหมือนจะนึกออก

“สวัสดีครับพี่” ไม้หม่อนขอเรียกอย่างนี้แล้วกันน่ารักดี สวัสดีพี่ชายฉันแล้วมองมาทางฉันคิ้วขมวด ทำไม หน้าฉันมีอะไรติดรึไง

“ดี เรียนอยู่ปีไหนแล้วล่ะ”

“สามครับวิศวะโยธา” ไม้หม่อนก็แนะนำตัวเองเสร็จสับ วิศวะปีสามเหรอ แสดงว่าเขาเป็นพี่ฉันหนึ่งปีสินะ

“มหาลัยอะไร” พี่ชายฉันยังถามต่อ

“มหาลัย...ครับ” เอ๊ย นั่นมันมหาลัยเดียวกับฉันเลยนี่นา

“มหาลัยเดียวกันกับรินเลย”

“เหรอครับ” ไม้หม่อนพูดแล้วหันมามองทางฉัน

“เอ๊ย นั่งๆ ยืนคุยอยู่นั่นแหละน้องคนสวยเมื่อยขาแย่แล้ว” น่ารักจริงเพื่อนพี่ชาย รู้ด้วยว่าฉันเมื่อย

แล้วพี่มินก็พาฉันนั่งลงข้างๆ เขา ฉันเองก็เกาะแขนพี่มินไม่ปล่อย

“ไปหามาจากไหนวะมิน ได้สวยน่ารักขนาดนี้” พี่ทิวเป็นคนพูดประโยคนี้ ส่วนฉันตั้งแต่มายังไม่มีโอกาสได้พูดเลย

“แถวนี้แหละ อย่าสนใจเลย” ดูพี่ชายฉัน ไม่เปิดโอกาสให้น้องได้รู้จักผู้ชายเลย แล้วแถวนี้คืออะไรนี่คนนะ ฟังดูเหมือนเก็บฉันมาจากข้างทาง

“อะไรวะ หวง” พี่ทิวยังพูดต่อ

“เออ จบมะ” พี่มินทำหน้าบึ้ง ที่แท้ก็ไม่อยากให้เพื่อนยุ่งกับน้อง

“คนนี้จริงจัง” พี่เมฆพูดขึ้นบ้าง นี่พวกพี่จะคิดไปเองไม่ได้นะ น้องยังอยากมีผัว ฉันจ้องๆ เพื่อนพี่ชายเผื่อว่ามีคนไหนที่จะมาเป็นแฟนที่ดีให้ฉันได้บ้าง แต่ดูแล้วไม่น่าจะมีเพราะแต่ล่ะคนดูท่าจะเป็นเสือทั้งนั้น

“ไม่เสือกครับพวกมึง กูออกมาหาก็สนใจกู ไม่งั้นกูกลับ” โหดไหมล่ะพี่ชายฉัน

“ดุจัง” ฉันกระซิบถาม พี่มินก็ตวัดสายตามามองฉัน นี่น้องนะพี่ชาย

“เงียบเลย จะดื่มอะไร” นี่น้องนะไม่ใช่เมียไม่ต้องทำหน้าดุขนาดนั้นก็ได้ ฉันไม่อยากคิดว่าถ้าพี่มินมีแฟนจะหวงแฟนขนาดไหน

“น้ำพั้นธ์พอ” ฉันกำลังจะอ้าปากพูด ก็โดนดักซะก่อน จะถามทำไมว่าจะดื่มอะไร

แล้วฉันจะว่าอะไรได้ ฉันเป็นเด็กดีเชื่อฟังพี่ชาย

“เอ๊ย มาหาพวกกูก็สนใจพวกกูสิครับ ไม่อยากให้กูเสือกก็เลิกหวานได้แล้ว” ฉันเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงแซว เป็นพี่ทิวที่พูดบ้าง

“เออ น้องขอ...” พี่มินหันไปสนใจเพื่อนแต่ก็ไม่ลืมที่จะสั่งเครื่องดื่มให้ฉัน

“พี่มินรินปวดฉี่” ฉันกระซิบบอก อิรินอัดอั้นจะตายอยู่แล้ว

“ให้ไปเป็นเพื่อนไหม”

“ไม่ต้องค่ะ รินไปเองได้ รินเคยมา” ฉันพูดแล้วก็ลุกเดินออกไปจากโต๊ะทันที เข้าห้องน้ำเสร็จก็เดินออกมา รู้ไหมฉันเจอใคร คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะกับฉันเมื่อกี้ เขายืนอยู่หน้าห้องน้ำหญิง ฉันทำเป็นไม่สนใจกำลังจะเดินผ่านเขา

“มีผัวแล้วยังอยากมีผัวเพิ่มอีกเหรอ” ฉันหยุดกึกทันที เขาพูดขึ้นเสียงเข้ม ฉันไม่มั่นใจว่าเขาพูดกับฉันรึเปล่า แต่ฉันก็หันไปมอง เห็นว่านั่งโต๊ะเดียวกัน

“พูดกับฉันเหรอ” ฉันถามเขาด้วยหน้าตาซื่อๆ แต่คำพูดของเขามันก็แรงใช่เล่นถ้าพูดให้ฉันมีตบค่ะ

“คิดว่าไง” เขาทำหน้ากวนๆ อ้าวไอ้นี่ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนหวาน อ่อนแอหรอกนะ ฉันออกจะแข็งๆ ด้วยซ้ำ

“ไม่คิดเพราะนายไม่ได้เอ่ยชื่อ” ถึงเขาจะอายุเยอะกว่าฉัน ตั้งหนึ่งปีแต่ทำตัวไม่น่านับถือฉันก็ไม่เรียกพี่หรอกนะ

“เหรอ หึ” พูดจบเขาก็เดินออกไปทันที ฉันก็ได้แต่ขมวดคิ้ว อะไรของเขา ท่าจะบ้า แต่ทำไมข้างหลังเขาคุ้นๆ จัง

ฉันเลิกคิดแล้วเดินตามหลังเขากลับมาที่โต๊ะ

“ไปนาน” นั่นไงพี่ชายสุดหวงเอ่ยขึ้นทันทีที่ฉันนั่งลง

“คนเยอะ” ฉันไม่ได้แก้ตัวนะก็คนมันเยอะจริงๆ

“น้องรินเรียนที่มหาลัย..เหมือนกับไอ้ไม้เหรอครับ” นั่นไงพอนั่งปุบก็มีคนพูดด้วยปับ ถึงเวลาที่ฉันจะได้พูดแล้วสินะ

“ค่ะ รินเรียนบริหารปีสอง” ฉันถือโอกาสแนะนำตัวไปเลย ในเมื่อพี่ชายไม่แนะนำ

“ว้าว ไอ้เสือมินกินเด็กเว้ยเห้ย รู้สึกคิดถึงสมัยเรียนชะมัด” พี่เมฆคนที่ถามฉันเอ่ยแซวฉันก็ได้แต่ส่งยิ้มไปให้

“แล้วไง กินเด็กเป็นอมตะ” พี่มินก็เล่นไปกับเพื่อนด้วย ทำไมไม่บอกไปว่าฉันเป็นน้อง

“อิจฉาโว้ย” พี่เมฆตะโกนขึ้น

“หึ” พี่มินหัวเราะเบาๆ

“โกหกเพื่อนทำไมเนี่ย” ฉันกระซิบถาม

“เดี๋ยวพวกมันจีบริน”

“ตัดโอกาสน้องหมด” ฉันพูดหน้ามุ่ย

“โอ๊ย” ก็ได้รับมะเหงกกลับมา ยกมือขึ้นลูบหัวตัวเองปรอยๆ

“เปิดห้องไหมครับเพื่อน” พี่ทิวแซว

“ได้ก็ดี” ฉันอ้าปากค้างกับพี่ชายตัวเอง แต่ก็ไม่ได้โต้แย้งอะไร

“ร้ายเหมือนเดิมนะมึง” พี่ทิวพูดว่าพี่มินร้าย และฉันก็คิดว่าแบบนั้นแต่ก็รู้อยู่แล้วล่ะว่าพี่ชายตัวเองมันร้าย โดนเฉพาะเรื่องผู้หญิง เสือพอตัวเลยก็ว่าได้

แต่ทำไมตอนนี้ฉันรู้สึกว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องฉันอยู่ตั้งแต่มานั่งแล้ว ฉันกวาดสายตามองรอบๆ ก็สะดุดเข้ากับสายตาคมเข้มคู่หนึ่งที่เหมือนเขาจะนั่งจ้องฉันอยู่ก่อนแล้ว

ไม้หม่อน จ้องฉันทำไม

ฉันทำเป็นไม่สนใจสายตานั้นนั่งจิบเครื่องดื่มที่พี่ชายสั่งมาให้แล้วก็ฟังเรื่องที่หนุ่มๆ คุยกัน ส่วนมากจะเป็นเรื่องสมัยเรียนและก็เรื่องงาน ทุกคนเลิกสนใจฉัน คงคิดว่าฉันเป็นเด็กที่พี่มินหิ้วมาด้วยไม่ได้พิเศษอะไรคงเอ่ยแซวกันขำๆ ส่วนพี่มินก็ปล่อยให้ฉันนั่งเล่นไป ซึ่งฉันก็ไม่ได้อะไร วันนี้ฉันมาคุมพี่ชาย