บทที่ 3 เข้าป่า (3/2)

ตลอดสองข้างทางชาวบ้านมองเซี่ยเจียวหงอย่างไม่เชื่อสายตาไม่คิดว่าหญิงสาวจะแขวนธนูไว้กับตัวและแบกตะกร้าเข้าป่า ทั้ง ๆ ที่ปกติเซี่ยเจียวหงเป็นตัวขี้เกียจประจำหมู่บ้าน

“นั่น ๆ พวกหล่อนเห็นไหม นังอัปลักษณ์นั่นจะเข้าป่าหาอาหาร”

ชาวบ้านคนหนึ่งสะกิดเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยกันให้มองไปทางเซี่ยเจียวหง พร้อมกับหัวเราะกันอย่างครื้นเครง

“นั่นสิ ฉันว่าหิมะเพิ่งจะหยุด สงสัยว่าคงจะตกหนักอีกแน่”

อีกคนจีบปากจีบคอพูดเช่นกัน พร้อมกับหัวเราะเยาะหญิงสาว

เซี่ยเจียวหงไม่สนใจว่าชาวบ้านจะมองเธออย่างไร ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือเรื่องปากท้องของครอบครัว รวมถึงต้องหาลู่ทางเพื่อหาเงินมาสร้างบ้าน

โดยที่เธอตั้งใจไว้ว่าจะสร้างบ้านสี่ห้องนอน หนึ่งของแม่สามี และห้องของลูกทั้งสองรวมถึงห้องของตัวเอง แต่เมื่อไรที่สามีกลับมาค่อยว่ากันอีกที และต้องดูด้วยว่าเขากลับมากับใคร

เมื่อเดินขึ้นเขามา เธอแทบจะมองหาอาหารไม่เจอเลยสักอย่าง แม้แต่หน่อไม้ยังโดนขุดไปหมดแล้ว ดังนั้นเธอจึงตั้งใจว่าจะเข้าป่าลึกเข้าไปอีก

“สะใภ้ซือ หล่อนอย่าเข้าไปในป่าลึกกว่านี้เลยมันอันตราย”

นางกวงหลินกำลังเก็บผักป่าเมื่อเห็นลูกสะใภ้ของเพื่อนกำลังเดินเข้าป่าชั้นกลางจึงได้ร้องห้าม ต่อให้จะไม่ชอบเซี่ยเจียวหงอย่างไรแต่เธอก็ยังมีความเป็นห่วง

เซี่ยเจียวหงขมวดคิ้วทบทวนความทรงจำ เมื่อจำได้ว่าคนตรงหน้าเป็นใครเธอจึงยิ้มให้

“ไม่เป็นไรหรอกป้ากวง ฉันเข้าไปไม่ลึกหรอก เผื่อว่าจะมีหน่อไม้หรืออาหารให้บ้าง ป้าไม่ต้องเป็นห่วงนะ แล้วอย่าบอกแม่สามี นะป้า แม่จะได้ไม่ต้องกังวล”

นางกวงหลินพยักหน้ารับอัตโนมัติเพราะยังตกใจที่ลูกสะใภ้ของนางหลิงมู่ยิ้มให้ เมื่อพูดคุยกันอีกเล็กน้อยจากนั้นเซี่ยเจียวหงจึงขอตัวเข้าป่าทันที

เมื่อเข้ามาถึงป่าชั้นกลาง เธอเห็นหน่อไม้ผุดขึ้นมากมายแทบจะเต็มพื้นที่ และคิดว่าผืนป่าชั้นนี้คงไม่ค่อยมีใครเข้ามาก่อนจะหยิบพลั่วออกมาขุดหน่อไม้ด้วยความรวดเร็ว แม้ว่าจะเหนื่อยง่ายเพราะรูปร่างอ้วนกว่ามาตรฐานแต่เซี่ยเจียวหงก็ไม่หวั่น ยังคงตั้งหน้าตั้งตาขุดต่อไป

เธอขุดไปได้สักพักก็เต็มสองกระสอบ เธอจึงมองหาอย่างอื่นเพื่อไปทำอาหาร เดินหาไม่นานก็เจอเข้ากับหัวมันที่มีต้นโชว์อยู่เต็มพื้นที่บริเวณนี้ เซี่ยเจียวหงไม่รอช้าจึงรีบขุดออกมาอย่างน้อยเอาไปทำมันเผาหรือทำแป้งมันก็ยังได้

หญิงสาววางของทั้งสามกระสอบไว้ ก่อนจะเดินเข้าไปอีกสักเล็กน้อยเผื่อว่าจะเจอกระต่ายป่าหรือว่าไก่ป่า แต่สิ่งที่เธอเจอกลับเป็นลำธารที่มีปลาแหวกว่ายกันมากมายพร้อมกับสัตว์น้ำชนิดอื่น

ด้วยความที่เป็นห่วงและอยากให้ลูกทั้งสองและแม่สามีได้กินเนื้อ ต่อให้ไม่มีเนื้อไก่หรือเนื้อหมู มีปลาหรือกุ้งก็ยังดี แต่เพราะตอนนี้เธอไม่มีเบ็ดตกปลาหรือว่าแห หญิงสาวจึงมองหากิ่งไม้เพื่อมาแทงปลาที่กำลังแหวกว่ายมากมายในลำธาร

เซี่ยเจียวหงหยิบมีดมาฟันต้นไผ่ต้นเล็ก ก่อนจะผ่าซีกและเหลาปลายให้แหลม เธอทำได้ประมาณสิบกว่าอันจากนั้นจึงเดินไปที่ลำธาร อีกครั้ง ก่อนจะใช้ไม้ปลายแหลมที่ทำไว้แทงปลาขึ้นมา

หญิงสาวแปลกใจกับสายตาของตัวเองและกำลังที่ร่างนี้ไม่น่าจะทำได้ ไม่ทักอันที่เธอเหวี่ยงไปล้วนติดปลาตัวโตมาทั้งสิ้น

“ตายแล้ว อยู่กันสี่คนปลาเป็นสิบตัวจะกินหมดไหมล่ะเนี่ย”

เซี่ยเจียวหงยืนบ่นคนเดียวไม่คิดว่าความเมามันที่แทงปลาได้อย่างง่ายดายจะทำให้เธอเผลอแทงปลามาได้เป็นสิบตัว

“ช่างเถอะ ในเมื่อเอามาแล้วค่อยแบ่งปันบ้านป้ากวง อย่างน้อยที่บ้านกวงก็ดีกับแม่สามีและลูกทั้งสอง”

เมื่อพูดเองเออเองเสร็จสรรพ สายตาของเซี่ยเจียวหงดันไปเห็นฝูงหมูป่า จะว่าฝูงคงไม่ใช่เพราะมีเพียงสี่ตัวเท่านั้น

“หมูป่า”

เมื่อคิดได้ว่าพูดเสียงดังจึงรีบเอามือปิดปากเพราะกลัวเสียงของเธอจะทำให้หมูป่าทั้งสี่ตัวหนีหายไป