บทที่ 2 (1)

ท่าอากาศยานนานาชาติประเทศดาลิยา...

เจ้าชายอีสดรีสส์ก้าวลงจากเครื่องบินด้วยท่วงท่าองอาจผึ่งผาย สูทสีน้ำเงินเข้มที่สวมใส่ รอยเคราที่ขึ้นเขียวครึ้มเต็มสันพระหนุ ส่งให้พระองค์ดูคมเข้มหล่อเหลายิ่งนัก

“ท่านพ่อ”

เจ้าชายอีสดรีสส์ทรงดำเนินเร็วๆ เข้าไปสวมกอดพระวรกายสูงใหญ่ของพระบิดาไว้แน่นด้วยความคิดถึง ก่อนจะผละออกช้าๆ แล้วแย้มพระสรวลกว้างให้กับพระบิดา

“กลับบ้านเราสักทีน่ะ อีสดรีสส์”

เจ้าชายอะดะบีตรัสพร้อมด้วยรอยแย้มพระสรวล ทรงดีพระทัยที่โอรสเพียงองค์เดียวสำเร็จการศึกษา นำวิชาความรู้กลับมาพัฒนาประเทศให้รุ่งเรืองแทบเท่ากับประเทศอื่นๆ ในโลกตะวันตก

“พ่ะย่ะค่ะท่านพ่อ กลับมาคราวนี้ลูกจะไม่เดินทางไปไหนแล้ว จะอยู่ดูแลบริหารประเทศแทนท่าน

พ่อเอง เผื่อว่าท่านพ่อจะได้มีเวลาไปหาพระชายาองค์ใหม่บ้าง”

เจ้าชายอีสดรีสส์แซวพระบิดาพร้อมด้วยรอยพระสรวลกว้าง อยากให้พระบิดาหาพระชายาองค์ใหม่เพื่อจะได้พูดคุยปรับทุกข์ ปรนนิบัติพระองค์

“พ่อไม่คิดมีชายาคนใหม่หรอกอีสดรีสส์ พ่อรักเดียวใจเดียว เมื่อหมดท่านแม่ของเจ้าไปแล้ว พ่อก็ไม่อยากรักใครอีก เพราะไม่มีใครสามารถมาแทนที่ท่านแม่ของเจ้าได้”

พระชายาของเจ้าชายอะดะบีได้จากไปเกือบยี่สิบปีแล้ว แต่กระนั้นพระองค์ก็ยังรักมั่นไม่เคยคิดหาใครมาแทนที่พระชายาผู้งดงาม ถึงแม้ไม่มีพระชายาคอยอยู่เคียงข้าง แต่พระองค์ก็มีความสุข เมื่อได้เห็นราษฎรที่อยู่ภายใต้การปกครองของพระองค์อยู่ดีกินดีเกือบถ้วนหน้า

เจ้าชายอีสดรีสส์และอามิลต่างก็อมยิ้มเป็นปลื้ม ขณะได้ยินพระดำรัสที่ประมุขแห่งดาลิยาได้ตรัสถึงพระชายาผู้ล่วงลับด้วยพระสุรเสียงอ่อนโยน เปี่ยมล้นไปด้วยความรักที่มิมีเสื่อมคลาย

“เมื่อไรลูกจะเจอหญิงสาวที่งดงามเหมือนท่านแม่น่ะ”

เจ้าชายอีสดรีสส์ตรัสออกมายิ้มๆ ลองกวาดสายพระเนตรมองรอบๆ บริเวณลานสนามบิน เผื่อว่าจะเจอหญิงสาวที่ว่าบ้าง แล้วก็ต้องสะดุ้งโหยง เมื่อปะทะกับสายตาของสาวๆ ที่มาเฝ้ารอรับเสด็จ ได้จ้องมองพระองค์ราวกับหิวกระหายและเชิญชวนอย่างชัดแจ้งจนพระองค์นึกขยาด

“ลูกต้องเจอหญิงสาวที่งดงาม เป็นคนดี เป็นแม่บ้านศรีเรือน เหมือนท่านแม่ของลูกอย่างแน่นอน”

เจ้าชายอะดะบีตบหนักๆ บนพระอังสะกว้างของโอรส ก่อนจะดำเนินไปขึ้นรถเบนซ์คันงามที่

องครักษ์ได้เปิดประตูรอรับ

“ลูกไม่หวังว่าจะเจอหญิงสาวที่เหมือนท่านแม่ทั้งร้อยเปอร์เซ็นต์ ขอแค่สักเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ ลูกก็พอใจแล้ว แต่เห็นท่าว่าจะยากเอาการ กว่าจะเจอหญิงสาวคนนั้น”

“พ่อว่าหากลูกเลิกทำตัวเป็นคาสโนว่าเมื่อไร ลูกก็จะได้พบหญิงงามที่จะมาเป็นคู่ชีวิตอย่างแน่นอน” เจ้าชายอะดะบีทรงตรัสบอกแกมประชดเล็กน้อย จากนั้นได้ก้าวเข้าไปในรถเป็นองค์แรก ตามด้วย

พระวรกายสูงใหญ่ของผู้ที่เป็นโอรส ซึ่งพอขึ้นรถได้ก็ถอนพระปัสสาสะเฮือกๆ อย่างโล่งพระอุระที่รอดพ้นจากสายตาของสาวๆ มาได้

“มารอบนี้อีสดรีสส์ดูแปลกๆ ไป ทำท่าเหมือนจะกระโดดหนีสาวๆ จากแต่ก่อนพ่อเคยเห็นวิ่งเข้าใส่พวกเธอตลอด”

เจ้าชายอะดะบีอดตรัสถามออกมาไม่ได้ เมื่อได้เห็นพระโอรสผู้หล่อเหลาแสดงพระอาการที่ดูเหมือนราวกับกลัวบรรดาสาวๆ แต่ละคนเสียหนักหนา

“โธ่...ท่านพ่อ ลูกไม่ได้เจ้าชู้ขนาดนั้นสักหน่อย”

เจ้าชายอีสดรีสส์ร้องโอดครวญต่อคำสัพยอกของพระบิดา ก่อนจะถอนพระปัสสาสะยาวอีกครั้งแล้วตรัสบอกพระบิดาที่กำลังมองมาพร้อมด้วยรอยพระสรวลอบอุ่น

“ลูกเบื่อสาวๆ พวกนี้นะพ่ะย่ะค่ะ แต่ละคนจ้องมองลูกตาเป็นมัน ราวกับลูกเป็นอาหารอันโอชะของพวกเธอ ถ้าหากลูกไม่ใช่เจ้าชายอีสดรีสส์ ไม่ใช่มกุฎราชกุมารที่จะขึ้นครองราชย์ต่อจากท่านพ่อ คงไม่มีสาวๆ คนไหนชายตาแลลูกสักคน”

เจ้าชายอะดะบีถึงกับขมวดพระขนงเข้าหากันยุ่ง เมื่อได้ยินคำบ่นเสียยืดยาวของพระโอรสที่เคยเป็นนักรักตัวยง เปลี่ยนคู่ควงไม่เคยซ้ำกัน บางวันควงถึงสองคน เช้าคนหนึ่ง ตกเย็นก็อีกคนหนึ่ง พระองค์ตบพระหัตถ์ลงไปบนพนักรถด้านหน้าที่มีองครักษ์อามิลนั่งอยู่ ก่อนจะตรัสถาม

“อามิล เจ้านายเจ้า กินยาลืมเขย่าขวดหรือเปล่า”

องครักษ์อามิลหันมายิ้มเจื่อนๆ ให้กับประมุขแห่งแผ่นดิน แล้วเอ่ยตอบไม่เต็มเสียงนัก

“เจ้าชายทรงบ่นเรื่องนี้ตั้งแต่อยู่บนเครื่องบินแล้วพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท”

“เพราะเหตุนี้ใช่ไหม สาวผมทองตาน้ำขาวที่มาด้วย จึงถูกกันไปอีกทาง ไม่ให้มาเดินคู่กับลูก”

ใช่ว่าสายพระเนตรอันหลักแหลมจะไม่เห็นหญิงสาวหุ่นเซ็กซีที่ใส่เสื้อผ้าบางๆ จงใจเปิดให้เห็นทุกสัดส่วนมากกว่าจะปิดให้มิด ซึ่งก้าวลงจากเครื่องบินโดยไม่ทันได้สูดอาการบริสุทธิ์ในประเทศดาลิยา ก็ถูกองครักษ์สองสามนายกันให้เดินออกไปอีกทาง ซึ่งหากเดาไม่ผิดหญิงสาวคนนั้นคงถูกจับใส่เครื่องบิน เพื่อให้เดินทางกลับไปยังประเทศที่เธอจากมา

เจ้าชายอีสดรีสส์ขึงดวงเนตรใส่อามิลเป็นการห้ามไม่ให้เอ่ยพูดไปมากกว่านี้ ก่อนจะตรัสตอบพระบิดาด้วยพระสุรเสียงที่ติดเย่อหยิ่งอยู่บ้าง

“ลอร่าได้รับค่าตอบแทนมากพอแล้ว ลูกคิดว่าเธอไม่จำเป็นต้องอยู่ที่ประเทศดาลิยา และเธอก็ไม่มีสิทธิ์มาเดินเคียงคู่กับลูกด้วย”

“พ่อได้แต่หวังให้อีสดรีสส์เจอพระชายาเร็วๆ และมีหลานให้พ่อ ก่อนที่พ่อจะแก่ตายเสียก่อน”

คราวนี้ผู้ที่เป็นพระบิดาได้โอดครวญบ้าง ไม่รู้ว่าชาตินี้จะมีพระนัดดาให้เชยชมเหมือนคนอื่นหรือเปล่า ก็ในเมื่อโอรสที่นั่งอยู่ข้างพระวรกายไม่มีทีท่าว่าจะเจออิสตรีที่ถูกพระทัยสักที ส่วนหญิงงามที่เพียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง เหมาะสมที่จะเป็นพระชายาของเจ้าชายอีสดรีสส์ก็ได้หลบหนีไปจากแผ่นดินทะเลทรายแล้ว

เจ้าชายอีสดรีสส์ตีสีพระพักตร์ไม่สบายพระทัย เมื่อพระบิดาได้พูดถึงเรื่องอันไม่เป็นมงคลออกมา พระหัตถ์ใหญ่แข็งแกร่งที่จะรับภาระทั้งหมดมาจากพระบิดา ได้เอื้อมไปจับพระหัตถ์ของผู้ที่เป็นพระบิดามากุมไว้ พร้อมกับตรัสออกมาไม่เต็มพระสุรเสียงนัก

“ท่านพ่อ อย่าพูดถึงเรื่องความตายเลยพ่ะย่ะค่ะ ลูกสัญญาว่าหลังจากอภิเษกกับอัลรีน่าแล้ว เราสองคนจะรีบมีหลานให้ท่านพ่อเร็วที่สุด”

อามิลถึงกับตกใจรีบหันมามองพระพักตร์ของเจ้าชายอีสดรีสส์ เขาตีสีหน้าอย่างไม่เห็นด้วยกับถ้อยคำที่เจ้าชายหนุ่มได้ตรัสออกมา

ส่วนเจ้าชายอีสดรีสส์ หลังจากหลุดวาจาราวกับเป็นคำมั่นกลายๆ แล้ว ก็ได้หันพระพักตร์หนีสายพระเนตรคมกริบของพระบิดาที่กำลังจ้องมองเขม็ง พระองค์ลอบถอนพระปัสสาสะยาวกับการตัดสินพระทัยตรัสออกไปเช่นนั้น หากไม่เพราะดวงเนตรที่หม่นหมอง พระพักตร์ติดเศร้าสร้อยขณะตรัสถึง

พระนัดดาตัวเล็กๆ พระองค์คงไม่มีทางตรัสกับพระบิดาเช่นนั้น เพราะใจจริงแล้ว พระองค์ตั้งพระทัยว่าจะขอร้องพระบิดา ให้ยกเลิกความคิดที่จะให้พระองค์อภิเษกกับอัลรีน่า หรือหากพระบิดาไม่ยอม พระองค์ก็จะไปหาอัลรีน่า เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องการยกเลิกพิธีอภิเษกที่จะถูกจัดขึ้นในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า

“พูดถึงอัลรีน่าแล้ว พ่อมีเรื่องจะบอกลูกด้วย”

พระสุรเสียงที่ตรัสบอกพระโอรสนั้นฟังดูไม่สบายพระทัยเท่าไร จนผู้ที่เป็นพระโอรสต้องหันมาทอดพระเนตรมองด้วยความสงสัยใคร่อยากรู้เป็นที่สุด

“ท่านพ่อบอกลูกตอนนี้เลยไม่ได้หรือพ่ะย่ะค่ะ”

เจ้าชายอีสดรีสส์ขยับพระวรกายอยู่ไม่เป็นสุข ตรัสถามพระบิดาด้วยพระทัยร้อนรุ่ม อยากได้รับคำตอบในฉับพลัน โดยหารู้ไม่ว่าอาการของพระองค์นั้นทำให้พระบิดาคิดไปอีกทาง คิดว่าพระโอรสจะต้องเสียพระทัยและเศร้าพระทัยมาก หากได้รู้ว่าอัลรีน่าได้หนีไปแล้ว

“คุยกันบนรถไม่สะดวกเท่าไร เดี๋ยวเอาไว้ถึงพระราชวังแล้วพ่อจะบอกลูกอีกที”

เจ้าชายอะดะบีตรัสบอกพระสุรเสียงเข้ม พยายามคิดหาถ้อยคำที่จะทำให้พระโอรสเจ็บปวดน้อยที่สุด เมื่อได้รับรู้เรื่องของคู่หมั้นสาว

เจ้าชายอีสดรีสส์สบตากับองครักษ์อามิล ราวกับต้องการถามผ่านสายพระเนตรว่าอีกฝ่ายรู้เรื่องของอัลรีน่าบ้างหรือเปล่า พออามิลส่ายหน้าเป็นการปฏิเสธ ก็ได้แต่ลอบถอนพระปัสสาสะ อยากให้สารถีขับรถถึงพระราชวังเร็วๆ เพราะตอนนี้พระทัยของพระองค์กำลังร้อนรุ่ม อยากรู้เรื่องของคู่หมั้นสาวที่แทบจะไม่เคยเห็นหน้าเลยตั้งแต่อีกฝ่ายเติบโตเป็นสาวว่าจะเป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้ายกันแน่