บทที่ 3

‘พี่ชาย...รหัสโทรศัพท์ของน้องหนูคือปีพ.ศ.เกิด ถ้าน้องหนูเป็นอะไรไป พี่ชายต้องเปิดดูโทรศัพท์ของน้องหนูให้ได้นะคะ’

‘น้องหนูพูดถึงเรื่องอะไร พี่ไม่เข้าใจ’

‘รับปากกับน้องหนูสิคะ ว่าพี่ชายจะทำตามที่น้องหนูขอร้อง’

‘ตกลง พี่รับปาก’

‘ขอบคุณมากค่ะ พี่ชาย’

‘ว่าแต่เกิดอะไรขึ้น ทำไมน้องหนูไม่บอกพี่ แล้วทำไมวันนี้โทร.มาพูดอะไรแปลกๆ กับพี่’

‘ไม่มีอะไรหรอกค่ะ น้องหนูแค่อยากบอกว่า น้องหนูรักพี่ชาย รักแม่ค่ะ’

‘พี่ก็รักน้องหนูเหมือนกันครับ’

‘พี่ชาย...ถ้าน้องหนูไม่อยู่แล้ว ฝากพี่ชายดูแลแม่ด้วยค่ะ’

ภาวินกัดฟันกรอด เข้าใจในนาทีนี้นี่เองว่า ที่รสิตาโทร.ไปหาตนเองเมื่อหลายสัปดาห์ที่ผ่านมานั้น เพราะเธอต้องการสั่งเสียก่อนลาโลก หญิงสาวเลือกตัดสินปัญหาชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย แทนการให้เขาหรือมารดาช่วยแก้ไขปัญหาเหล่านี้ให้

“น้องหนูโทร.ไปบอกรหัสโทรศัพท์กับผม และสั่งเสียให้ผมดูแลคุณแม่ด้วย ผมไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับน้องหนู แต่ผมก็รับปากว่าจะดูแลคุณแม่ตามที่เธอต้องการ”

“โธ่...น้องหนูของแม่...คงตัดสินใจ เลือกทางเดินชีวิตไว้แล้วถึงได้โทรไปหาวิน...”

วิริยาถอนสะอื้น ยกมือเช็ดน้ำตา เอ่ยบอกลูกชายเสียงสั่นเครือ

“วิน...เปิดดูโทรศัพท์เดี๋ยวนี้ แม่อยากรู้ว่าน้องหนูอยากบอกอะไรพวกเรา”

“ครับคุณแม่”

มือใหญ่กดรหัสโทรศัพท์ตามปีพ.ศ.เกิดของน้องสาว โดยมีมารดาคอยชะเง้อมองว่าสามารถปลดล็อกรหัสได้หรือเปล่า พอปลดล็อกได้แล้ว ภาวินก็กดเข้าไปในเมนูรูปภาพ ซึ่งเขามั่นใจว่าความลับของรสิตาคงอยู่ในนี้ทั้งหมด

และเมื่อเห็นภาพถ่ายที่ถูกถ่ายไว้เป็นหลักฐานนับสิบๆ ภาพ ภาวินก็ต้องสบถลั่น ขบกรามระงับความโกรธไว้สุดกำลัง

“นรก! มันทำร้ายน้องหนู”

“โธ่...น้องหนู...ลูกแม่...”

รสิตาถ่ายภาพใบหน้าของตนเองซึ่งมีรอยฝ่ามือใหญ่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าทั้งสองด้าน ตามลำตัวและต้นแขน ต้นขา มีรอยเขียวช้ำ ซึ่งแน่นอนว่าเกิดจากการโดนซ้อมทุบตีจากทินภัทร

ขณะเปิดดูภาพของน้องสาว ภาวินก็ขบกรามแน่น ส่วนผู้เป็นมารดาก็ได้แต่ร่ำไห้ด้วยความสงสารลูกสาว

“คุณแม่ครับ มีคลิปวีดีโอด้วย” ภาวินเอ่ยบอกเมื่อเปิดไปเห็นคลิปวีดีโอหลายคลิปด้วยกัน

“เปิดเลยลูก” ผู้เป็นมารดาเร่งเร้า แต่ภาวินกลับไม่แน่ใจว่าควรเปิดให้มารดาดูดีหรือไม่

“คุณแม่แน่ใจนะครับว่าอยากดู”

“เปิดเถอะวิน แม่อยากรู้ว่าสัตว์นรกคนนั้นมันทำอะไรน้องหนู”

ภาวินพยักหน้ารับ เลือกเปิดวีดีโอคลิปที่ถูกบันทึกไว้ล่าสุด พอวีดีโอเริ่มเล่น ทั้งภาวิน ทั้งผู้เป็นมารดาต้องขมวดคิ้วเข้าหากัน เพราะมีแค่ภาพโดยรอบของห้องพัก และเสียงการทะเลาะระหว่างทินภัทรกับรสิตา และดูเหมือนว่าวีดีโอคลิปนี้จะเป็นการแอบบันทึกภาพจากรสิตาด้วย

แม้ไม่เห็นภาพของทินภัทรและรสิตาระหว่างทะเลาะกัน แต่เสียงของทั้งคู่ที่ถูกบันทึกไว้ในวีดีโอคลิปนี้ชัดเจนจนภาวินแทบไม่อยากให้มารดาฟัง เพราะไม่อยากให้ท่านเจ็บปวดเสียใจไปมากกว่านี้

‘คุณทิน กลับมาแล้วหรือคะ’

‘คุณมาที่นี่ทำไม รสิตา’

‘คุณทิน ทำไมไม่เรียกน้องหนู ว่าน้องหนูเหมือนเดิมล่ะคะ’

‘ผมถามว่าคุณแส่มาที่นี่ทำไม’

‘น้อง...น้องหนูคิดถึงคุณ...และน้องหนูมีข่าวดีจะมาบอกคุณด้วยค่ะ’

‘ข่าวดีอะไร’

‘น้องหนูท้อง...ตอนนี้เรากำลังจะมีลูกด้วยกันค่ะ’

‘แน่ใจว่าเป็นลูกของผม’

‘ทำไมคุณทินพูดแบบนี้คะ น้องหนูมีคุณคนเดียวนะคะ’

‘ผมจะแน่ใจได้ยังไง ผมไม่ได้เจอคุณเกือบสองเดือน ระหว่างนั้นคุณอาจจะไปมั่วกับคนงานในฟาร์มจนท้อง แล้วเอามาอ้างว่าเป็นลูกของผมก็ได้’

‘น้องหนูไม่เคยมีใครค่ะ น้องหนูรักคุณ มีคุณเพียงคนเดียว ลูกในท้องก็เป็นลูกของคุณทิน เราแต่งงานกันนะคะ คุณทิน’

‘ใครจะแต่งงานกับคุณ ผมมีคู่หมั้นแล้ว คิดว่าคุณคงเห็นข่าวคู่หมั้นของผม ที่เพิ่งคว้าใบปริญญาโทมามาดๆ และเดินทางกลับประเทศไทยพร้อมกับผม’

‘ไม่ คุณทินจะแต่งงานกับใครไม่ได้ น้องหนูเป็นเมียของคุณ และเรากำลังจะมีลูกด้วยกันด้วย’

‘ผมบอกแล้วยังไงล่ะ ว่าผมไม่ยอมรับว่าเด็กในท้องเป็นลูกของผม คุณไปมั่วกับใคร ก็ให้ไอ้คนนั้นมันรับผิดชอบ และจะบอกให้เอาบุญ ว่าผมไม่เคยรักคุณเลย’

‘คุณทิน...กำลังพูดโกหกใช่ไหมคะ จริงๆ แล้วคุณทินรักน้องหนู คุณทินจะแต่งงานกับน้องหนู เหมือนที่คุณเคยบอกไว้’

‘รสิตา ดูน้ำหน้าของคุณก่อน ว่าคุณเป็นใคร ผมเป็นใคร ตอนนี้ผมกำลังจะได้เป็นพระเอกเต็มตัว ผมมีคู่หมั้นที่เหมาะสมคู่ควรกัน คุณนาราเรียนจบมาจากอเมริกา เป็นที่เชิดหน้าชูตาให้กับผม แล้วคุณล่ะ เรียนก็ไม่จบ แค่เห็นผู้ชายหล่อๆ ก็วิ่งตามเสนอตัวให้ผมอย่างเต็มที่ คุณคิดว่าผมรักคุณยังงั้นหรือ? เปล่าเลย...ผมไม่เคยรักคุณ ใครจะรักผู้หญิงบ้านนอก ใครจะเอาเด็กใจแตกอย่างคุณมายกย่องเชิดหน้าชูตา เมื่อคุณเสนอตัวให้ถึงที่ ผมก็สนองความร่าน ความอยากให้กับคุณ กลับไปซะ ไปหาคนงานในฟาร์มให้เป็นพ่อของลูกในท้อง อย่ามาให้ผมเห็นหน้าอีก เพราะเดือนหน้าผมก็จะแต่งงานกับคุณนาราแล้ว’

‘ไม่...น้องหนูไม่ให้คุณแต่งงานกับใครทั้งนั้น คุณต้องแต่งงานกับน้องหนู’

‘เอะ นังนี่พูดไม่ฟัง ออกไปจากห้องผมเดี๋ยวนี้’

‘น้องหนูไม่ไป น้องหนูจะอยู่ที่นี่กับคุณ’

‘ไม่ออกไปใช่ไหม อย่าหาว่าผมใจร้ายกับคุณก็แล้วกัน’

‘กรี๊ดดด...’