บทที่ 3 (1)

กัปตันบารอนแห่งเดอะรอยัล อาดามัส กรุ๊ป ถูกตรึงอยู่กับที่ด้วยคำประกาศขายตัวที่ชัดเจนท้าทายของนันท์นลิน เลือดขึ้นหน้าทันทีที่ได้ยินคำประกาศ นัยน์ตาสีทองลุกโชนด้วยไฟพิโรธพร้อมที่จะแผดเผาหญิงสาวให้กลายเป็นจุน เขาหันขวับไปมองหญิงสาวที่ยืนนิ่งเม้มริมฝีปากแน่นกำลังมองสบตากับเขาอย่างท้าท้าย ขาแข็งแกร่งก้าวเท้ายาวๆ เข้าไปหาหญิงสาวที่แทบจะยืนเปล่าเปลือยต่อหน้าลูกเรือทั้งลำ

“เธอไม่มีสิทธิ์ขายตัวให้ใครทั้งนั้น”

กัปตันบารอนกระชากตัวหญิงสาวมากอดไว้แน่นพลางกระซิบสั่งเสียงลอดไรฟัน ใบหน้าคมแดงก่ำถมึงทึงน่ากลัว เมื่อประกาศให้หญิงสาวรับรู้แล้ว เขาก็หันมาจ้องมองลูกเรือทุกคน

“เธอ...นันท์นลิน เป็นสมบัติของกัปตันบารอน ดี ทีสต์ ใครหน้าไหนก็อย่าบังอาจคิดจะซื้อเธอ”

กัปตันบารอนประกาศให้รับรู้ทุกคนก่อนอุ้มหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนพาเดินตรงไปยังห้องเคบิน

ลูกเรือเดอะรอยัส อาดามัส ต่างก็พากันอมยิ้ม ไม่มีใครคิดอาจหาญกล้าแตะต้องผู้หญิงของกัปตันผู้เลื่องชื่อลือนาม ทุกคนต่างก็เห็นฟ้องต้องกันว่าผู้หญิงที่กล้าบ้าดีเดือดแบบนี้ถึงจะเหมาะสมกับกัปตันบารอน ดี ทีสต์

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะขายตัวให้คนอื่น ใครก็ได้ที่ไม่ใช่คุณ”

นันท์นลินพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากอ้อมแขนแข็งแกร่งปานเหล็ก

ไหล เธอรู้ว่าคนที่สามารถคุ้มครองเธอให้รอดปลอดภัยจากเสี่ยพารุณได้ก็มีแค่กัปตันดี ทีสต์ คนเดียวเท่านั้น แต่ตอนนี้เธอทนอยู่กับคนที่มองเธออย่างดูถูกดูแคลนไม่ได้

กัปตันบารอนกระชับร่างนุ่มให้อ้อมแขนให้แน่นขึ้น ใบหน้าคมสีแทนก็คอยเบี่ยงหน้าหลบเล็บแหลมๆ ที่หยิกข่วนจนเขารู้สึกแสบไปทั้งหน้า

“นลิน!...หยุดดิ้นเดี๋ยวนี้”

บารอนสั่งเสียงเข้มลอดไรฟัน ยิ่งคนในอ้อมแขนดิ้นมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้อกอวบอิ่มนุ่มมือชนกับอกกว้างแข็งแกร่ง เขากัดฟันกรอดๆ ระงับความต้องการที่กำลังปะทุขึ้นมาคับแน่นจนร้อนผ่าวสั่นสะท้านไปทั่วกาย เท้าหนาหนักในรองเท้าหนังแท้เตะประตูเคบินให้เปิดออกกว้างแล้วพาร่างบางระหงเข้าไปในห้องน้ำ

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ไอ้กัปตันบ้า”

หญิงสาวผงกหัวขึ้นตวาดแว้ดใกล้ๆ ใบหูอีกฝ่าย มือบางยกขึ้นไปข่วนทุกอย่างที่ขวางหน้าซึ่งก็ทำให้หน้าอกและใบหน้าของกัปตันหนุ่มมีเลือดออกซิบๆ

“บอกให้หยุดดิ้น”

บารอนตะโกนสั่งด้วยความโมโห เกิดมาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนดื้อและไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขาเท่ากับ

นันท์นลินมาก่อนเลย

“ไม่หยุด!”

เมื่อเจอน้ำเสียงทุ้มหวนตะคอกใส่ หญิงสาวก็ตะคอกกลับเช่นเดียวกัน เท่านั้นยังไม่พอ เธอยังผงกหัวขึ้นแล้วกัดเข้าไปที่ใบหูของกัปตันหนุ่มเต็มแรง

“โอ๊ย!...ยัยหมาบ้า”

กัปตันบารอนร้องลั่นด้วยความเจ็บ ใบหน้าคมหูตาแดงก่ำด้วยความโกรธ เขาโยนคนในอ้อมแขนลงไปในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่รองรับคนสองคนได้อย่างสบายๆ เมื่อโยนร่างบางลงอ่างอาบน้ำโดยไม่สนใจว่าคนที่ถูกโยนจะกระแทกเจ็บส่วนไหนบ้างเขาก็เปิดน้ำอุ่นใส่หญิงสาวทันที

“ไอ้กัปตันบ้า นลินเจ็บน่ะ”

นันท์นลินถึงกับจุกพูดไม่ออกเมื่อถูกโยนเหมือนเธอเป็นวัตถุไร้น้ำหนัก เมื่อมีแรงเธอก็ลุกพรวดกระโดดเข้าหาบุรุษหนุ่มที่ยืนเท้าสะเอวมองผลงานตัวเอง สายน้ำอุ่นๆ ที่ไหลลงมารดศีรษะจนเปียกชุ่มทำให้เส้นผมปรกมาบังหน้าซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการกระโดดเข้าหาคนที่ยืนหัวเราะร่วน

“ไอ้บ้า! ไอ้กัปตันบ้า ฉันจะฆ่าแก”

หญิงสาวกางปีกโผเข้าหากัปตันหนุ่มอีก เธอทั้งทุบทั้งข่วนเท่าที่จะทำได้ กัปตันบารอนหัวเราะขำในลำคอกับการแผลงฤทธิ์ของหญิงสาว เขาก้าวเท้าเข้าไปในอ่างอาบน้ำแล้วรวบแขนขาวเนียนทั้งสองข้างไว้ด้วยมือข้างเดียวจากนั้นก็ตวัดร่างบางเข้ามาในอ้อมแขนแข็งแกร่ง เขาทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอด้วยความรำคาญเมื่อคนในอ้อมแขนไม่หยุดดิ้นง่ายๆ

“นลิน ผมสั่งให้หยุดดิ้น”

กัปตันบารอนเอ่ยเตือนเสียงทุ้มลึก นัยน์ตาสีทองก้มลงมองปทุมอวบอิ่มที่เห็นอยู่รำไร ริมฝีปากแดงระเรื่ออยู่ใกล้แนบชิดจนเขาได้กลิ่นหอมอ่อนๆ เร้าอารมณ์จวนคลั่ง

“ไม่หยุด”

หญิงสาวตวาดแว้ดกลับอย่างไม่ยอมแพ้ พยายามดิ้นขลุกขลักภายใต้อ้อมแขนหนา นัยน์ตาคู่สวยกะพริบตาถี่ๆ ไล่สายน้ำออกจากดวงตา

“ถ้าไม่หยุด ผมจะปล้ำคุณเดี๋ยวนี้”

บารอนกระซิบขู่ชิดกับริมฝีปากหอมกรุ่นก่อนจะกดจุมพิตดุดันหนักหน่วงเร่าร้อนจนนันท์นลินถึงกับเข่าอ่อน ถ้าไม่ได้อ้อมแขนแข็งแรงประคองกอดไว้ป่านนี้เธอคงล้มไปกองกับพื้นแล้ว บารอนผละริมฝีปากออกอย่างแสนเสีย

ดายก่อนจะหัวเราะร่วนเสียงดังด้วยความถูกใจระคนภาคภูมิใจ รู้ว่านี่เป็นจูบแรกของหญิงสาว ริมฝีปากที่จูบตอบแบบสะแปะสะปะไม่ประสีประสากลับเร้าอารมณ์ดิบของเขาได้อย่างประหลาด ถ้าหากนันท์นลินรู้จักจูบตอบอย่างช่ำชองคงทำให้เขาเดือดพล่านเป็นไฟจนแทบมอดไหม้ เขายกมือหนาขึ้นตบแก้มหญิงสาวเบาๆ พร้อมกับเอ่ยถากถาง

“ริอาจจะขายตัว แค่จูบ...ก็ยังจูบไม่เป็นเลย ผู้ชายหน้าไหนอยากซื้อโสเภณีที่ไร้ประสบการณ์!”

นันท์นลินถึงกับน้ำตาตกในเมื่อได้ยินคำพูดเย้ยหยัน เธอกัดปากจนห้อเลือด ใบหน้างามเชิดขึ้น ดวงตากลมโตแข็งกร้าวจ้องมองอีกฝ่ายเขม็งก่อนจะเอ่ยตอบด้วยน้ำคำที่ทำให้กัปตันดี ทีสต์ ถึงเดือดเป็นไฟ

“ครั้งแรก...อาจไร้ประสบการณ์ แต่ครั้งที่สอง ครั้งที่สามคงทำได้ช่ำชองกว่านี้”

“หมายความว่าไงครั้งที่สอง ครั้งที่สาม”

บารอนกระชากเสียงถามด้วยความโกรธ มือหนาเอื้อมไปบีบคางคนพูดได้แน่น ความโกธรถูกอัดเข้ามาจนแล่นพล่านทั่วกาย

“ฉันจะขาย...เมื่อได้ขายครั้งแรกแล้วมันก็ต้องมีครั้งที่สอง ครั้งที่สาม ถึงตอนนั้นฉันคงชำนาญช่ำชองกว่านี้ ลูกค้าที่ซื้อบริการคงพึงพอใจสมเนื้อกับเงินที่จ่ายมา”

“เธอไม่มีสิทธิ์ขายให้ใครทั้งนั้น นอกจากกัปตันบารอน ดี ทีสต์คนเดียว”

บารอนกัดฟันกรอด ใบหน้าคมเข้มถมึงทึง โกรธจนแทบจะฆ่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าได้ มือหนาแข็งแกร่งกระชากร่างบางเข้ามาปะทะอกกว้างแล้วตวัดอุ้มออกมาจากห้องน้ำ

เตียงนอนขนาดใหญ่เบาะหนานุ่มเป็นปราการชั้นดีที่รองรับน้ำหนักหญิงสาวไม่ให้แตกหักเมื่อถูกโยนมาโดยไร้ความเมตตาปราณี

นันท์นลินกระเถิบกายถอยหนีจนแผ่นหลังชนกับหัวเตียงเย็นยะเยือก ปากเอื้อนเอ่ยอวดเก่งว่าจะขายครั้งที่หนึ่งครั้งที่สอง แต่ในใจกลับหวาดกลัวหวั่นไหวต่อกระแสแห่งความปรารถนาที่กำลังแล่นพล่านทั่วกาย เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงรู้สึกสั่นสะท้านทุกครั้งที่ถูกนัยน์ตาสีทองจ้องมองราวกับเปลื้องผ้าเธอออกจากกายทุกคราที่มือหนาสีแทนแตะต้องตามร่างกายเธอรู้สึกหวาบหวิวจวนจะคลั่งไม่อยากให้เขาผละออกไป เธอต้องเป็นบ้าไปแล้ว เธอไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายคนไหนเหมือนกับกัปตันดี ทีสต์ เจ้าแห่งท้องทะเลสีคราม

บารอนแอบลอบมองหญิงสาวขณะที่เดินไปหยิบเสื้อจากตู้เสื้อผ้า เขารู้ว่าหญิงสาวกำลังสับสนต่อสู้กับความต้องการของตนเอง อาการของนันท์นลินในขณะนี้ก็ไม่แตกต่างจากเขาเท่าใดนัก เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนถูกโยนใส่หัวหญิงสาวที่กำลังนั่งกอดอกอยู่บนเตียง

“เปลี่ยนชุดซะ เดี๋ยวได้หนาวตายก่อนได้ขายตัว!”

อีกครั้งที่น้ำเสียงเยาะเย้ยถากถางหลุดออกมาจากปากสีสดของกัปตันหนุ่มเจ้าของเรือ บารอนนึกแปลกใจว่าตัวเขาเป็นอะไรไป คอยพูดจาถากถางเรื่องการเสนอขายตัวของคนที่นั่งสั่นอยู่ตรงหน้าอยู่เรื่อยไปหรืออาจเป็นเพราะการต่อต้านของเขาที่ไม่ต้องการให้เธอทำเช่นนี้จึงได้แสดงออกมาด้วยคำพูด

นันท์นลินกัดเม้มริมฝีปากแน่น ใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความอายเมื่อถูกเยาะเย้ยถากถาง เธอรับเสื้อเชิ้ตมากำไว้แน่นก่อนตัดสินใจพูดในสิ่งที่นึกคิดไว้

“ฉัน...นลินอยากตกลงกับคุณดี ทีสต์เรื่องเงิน...”

“ได้...ผมจะจ่ายให้คุณทันทีหนึ่งล้านบาท ตามที่คุณเรียกร้อง ถ้าบริการถูกใจผมเพิ่มให้อีกห้าแสน”

นันท์นลินกัดริมฝีปากแน่น เชิดหน้าขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดที่เปิดบาดแผลให้เหวอะหวะมากกว่าเดิม

“ไม่จำเป็นค่ะ นลินต้องการแค่หนึ่งล้านเท่านั้น”

“ฮึ!...ใจกว้างเสียด้วย ตกลง...หนึ่งล้านบาทแลกกับการเป็นนางบำเรอให้ความสุขกับกัปตันดี ทีสต์ จนกว่าเรือเดอะรอยัล อาดามัส จะเทียบท่าแตะแผ่นดิน”

“จนกว่าเรือจะแตะแผ่นดิน...นานแค่ไหนคะ” หญิงสาวทวนคำพูดของอีกฝ่ายอย่างละเมอก่อนขบเม้มริมฝีปากไว้แน่น

“สองถึงสามเดือน” บารอนเอ่ยตอบอย่างหงุดหงิดทุกคราที่เห็นริมฝีปากอวบอิ่มสีหวานถูกขบเข้าหากัน

“สามเดือน...”

หญิงสาวทวนคำด้วยความไม่แน่ใจ การที่ต้องอยู่กับบุรุษหนุ่มที่มีอิทธิพลต่อร่างกายและจิตใจอย่างกัปตันดี ทีสต์ ตลอดทั้งวันทั้งคืนเป็นเวลานานถึงสามเดือนเธอไม่แน่ใจว่าเธอจะทนต่อแรงเสน่หาที่ทำให้กายเธอสั่นเทิ้มทุกคราที่เข้าใกล้กัปตันดี ทีสต์ ได้หรือเปล่า

บารอนได้ยินเสียงงึมงำของหญิงสาวก็เข้าใจผิดคิดว่าเวลาสามเดือนมันเนิ่นนานเกินไปสำหรับคนที่ต้องการขายในครั้งแรก เขาเดินกระแทกเท้าเข้ามาใกล้ร่างบางหอมละมุน ใบหน้าคมเข้มถมึงทึง นัยน์ตาลุกโชนด้วยดวงไฟลูกใหญ่

“ถอดไอ้ชุดนอนสกปรกออกได้แล้ว ถ้าเธอคิดจะขาย...ก็ควรเริ่มแสดงบทบาทของตนเองนับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป”

“ได้! นลินจะทำหน้าที่ของตนเองไม่ให้ขาดตกบกพร่องให้คุ้มกับเงินหนึ่งล้านที่คุณดี ทีสต์จ่ายไป”

ใบหน้างามเนียนเชิดขึ้นอย่างถือดี ดวงตาคู่สวยดำขลับจ้องมองนัยน์ตาสีทองอย่างท้าทาย เท้าเปล่าเปลือยเดินมาหยุดนิ่งแนบชิดกับเรือนกายกำยำจนได้ไออุ่นของกันและกัน มือบางเริ่มปลดสายชุดนอนเส้นเล็กออกจากบ่าเนียนทีละข้างจนเห็นปทุมคู่งามอวบอิ่มขาวผ่อง

กัปตันบารอนกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก เขาแทบลืมหายใจขณะที่จับจ้องตามการเคลื่อนไหวของหญิงสาว เมื่อชุดนอนสีขาวสะอาด

ถูกปล่อยให้ตกลงไปกองอยู่ที่เท้าเขาถึงกับสะดุ้งเฮือก เลือดในกายร้อนผ่าวเดือดพล่าน เส้นเอ็นทุกสัดส่วนในร่างกายเต้นตุ๊บๆ ด้วยความต้องการจนปวดร้าวไปทั่วเรือนกาย

“แสดงต่อไปสิ เธอน่าจะรู้ว่าต้องทำยังไงบ้าง”

บารอนกัดฟันกรอดๆ เพื่อระงับความต้องการ เสียงที่เอ่ยสั่งแหบพร่าสั่นเทาตามแรงอารมณ์ที่ตีประดังจนปวดระบม

นันท์นลินก้าวเท้าออกจากกองเสื้อผ้าอย่างช้าๆ เธอไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อไป ตอนนี้หัวสมองหนักอึ้งคิดอะไรไม่ออก คลื่นแห่งความต้องการความวาบหวามแล่นพล่านไปทั่วกายจนเธอนึกตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเธอ มือบางสั่นระริกค่อยๆ ยกขึ้นแตะแผ่วเบาตรงอกกว้างบึกบึนมีไรขนอ่อนๆ เต็มไปทั่วไล่ลงมาจนถึงขอบกางเกง เธอเลียริมฝีปากที่แห้งเผือดจ้องมองหน้าอกกว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสวยงาม มือบางนุ่มเนียนค่อยๆ เลื่อนจากหน้าอกข้างขวาไปที่หน้าอกข้างซ้าย เธอรับรู้ได้ถึงหัวใจที่เต้นรัวเร็วตึกตักที่ปะทะกับมือเธอ ราวกับมือบางมีชีวิตชีวารู้หน้าที่ของตนเอง มันค่อยๆ เลื่อนต่อไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าท้องแบนราบแล้วหยุดนิ่งอยู่ที่ขอบกางเกง

กัปตันบารอนแทบคลั่งตอนที่มือนุ่มเนียนลูบไล้เบาบางสะแปะสะปาไร้เดียงสาบนตัวเขา เลือดในกายทุกหยดวิ่งมารวมกันอยู่ที่ใจกลางแก่นกายที่กำลังเต้นตุ๊บๆ ด้วยความต้องการ ริมฝีปากอวบอิ่มแดงระเรื่อที่เผยอขึ้นน้อยๆ

อย่างไม่รู้ตัว ลิ้นสีชมพูที่ตวัดมาไล้ริมฝีปากที่แห้งผากของเจ้าของทำให้ความต้องการของเขาสิ้นสุดลง มือหนาอบอุ่นกระชากร่างบางเปล่าเปลือยงดงามยิ่งกว่าประติมากรรมชิ้นเอกเข้ามาแนบชิดกาย ปากร้อนผ่าวกดจูบดุเดือดเร่าร้อนดูดดื่มที่เรียวปากอวบอิ่มสีหวาน

“พระเจ้า!...เธอมันคลีโอพัตรากลับชาติมาเกิดชัดๆ”

บารอนคำรามชิดกับเรียวปากอวบอิ่ม มือหนาสอดเข้าไปในกลุ่มผมนุ่มสลวยนวดคลึงหนักเบาก่อนจะตรึงให้ศีรษะกลมทุยเงยหน้าขึ้นรับจุมพิตของเขาให้ถนัดถนี่ยิ่งขึ้นกว่าเดิม เขาล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้างโดยฉุดให้ร่างบางระหงล้มลงมาทาบทับตัวเขาไว้จากนั้นก็พลิกกลับให้ร่างบางอยู่ด้านล่างกายเขา ริมฝีปากร้อนผ่าวยังแนบชิดกดจูบดูดดื่มไม่ยอมผละออกแม้แต่วินาทีเดียว