บทที่28 มีเกณฑ์ชะตาขาด

“อ้าวเป็นไรมาอ่ะเฮีย เดินตรงซะจริง” เรือเอกคนินทร์เอ่ยทักผู้บังคับบัญชาของตนที่เดินช้า ๆมือหนาจับที่บั้นเอวมาแต่ไกล

“นั่นดิว่ะ อย่าบอกนะว่าหลานฉันกระโดดถีบมา” พีรวัศเอ่ยถามก่อนที่จะหัวเราะออกมา วันนี้เขา ธนกฤตและเพลิงตะวันถูกเรียกตัวเข้าประชุมพร้อมด้วยต้นปืน ต้นเรือ ต้นกล และต้นหนของเรือหลวงทั้งสามลำที่ถูกเรียกประชุมด้วย

“ปากหมา ฉันตกเตียงเว้ยไม่ได้ถูกกระโดดถีบ แต่ลูกนายคลอดเมื่อไหร่ ฉันจัดการไอ้พลอยแน่” ธนกฤตเอ่ยบอก จะว่าไปก็เหมือนถูกเมียกระโดดถีบแหละ ไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหนผลักเขาตกเตียงได้

“ตกเตียงงง ฮ่าๆๆ อย่างนายเนี่ยนะ สงสัยเมียถีบลงจากเตียงซะมากกว่า” เพลิงตะวันเอ่ยพร้อมทั้งระเบิดหัวเราะออกมา พีรวัศเองก็หัวเราะออกมาเช่นกัน

“หุบปาก ไม่ได้ถูกถีบเว้ย ฉันไม่ใช่พวกนายที่จะได้โดนเมียถีบ” ธนกฤตเอ่ยอย่างโมโห มันเดากันเก่งจริง

“ผู้การครับ ท่านรอที่ห้องประชุมแล้วครับ” นายธงคนสนิทของพลเรือโทธีรวี ผู้บัญชาการแห่งกองบัญชาการทัพเรือภาค1

“ขอบคุณครับ” ธนกฤตเอ่ยบอกก่อนที่ทุกคนจะเดินเข้าไปในห้องประชุม ในห้องประชุมไม่ได้มีแค่ท่านธีรวีเท่านั้นแต่ยังมีนายทหารเรือหนุ่มหล่ออีกสองคน

“ทุกคนมาพร้อมแล้วงั้นฉันขอเริ่มเปิดประเดินเลยแล้วกัน นี่นาวาตรีปฐพี กับ นาวาตรีสิงหาทั้งสองย้ายมาจากสงขลาคงพอรู้จักกันนะ” ธีรวีเอ่ยบอก นาวาตรีปฐพีและนาวาตรีสิงหาทำความเคารพคนมีตำแหน่งสูงกว่าก่อนจะยิ้มให้ทุกคน

“อีกสองเดือนข้างหน้าพวกนายทั้งห้าคนจะต้องนำลูกน้องไปราชการลับที่กัมพูชา สืบเนื่องมาจากครั้งก่อนที่ธนกฤตเข้าจับกุมกลุ่มค้าอาวุธเถื่อนยาเสพติดและผู้หญิงได้ทางตำรวจร่วมกับทหารสาวไปถึงตัวการใหญ่ได้ว่าเป็นนักธุรกิจชาวไทยที่ไปเปิดบริษัทในกัมพูชา” ธีรวีเอ่ยอธิบายก่อนที่จะหันไปมองนาวาตรีปฐพีให้ช่วยแจกเอกสารหลักฐานให้ทั้งสามคน

“พวกนายต้องวางแผนและเตรียมตัวให้พร้อม อีกสองเดือนข้างหน้าจะมีการเดินทางไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับทางกองทัพเรือกัมพูชาฉันจะส่งพวกนายไป ต้องจับเป็นเท่านั้น” ธีรวีเอ่ยบอก ธนกฤตหยิบเอกสารที่ปฐพีส่งมาให้ก่อนที่จะถอนหายใจออกมา อีกสองเดือนข้างหน้าพิมพ์ลภัสคงจะปิดเทอมพอดี เมื่อเช้าเขาดันสัญญาว่าจะพาเธอไปเที่ยวปิดเทอมซะด้วย

“ฉันเรียกมาก็เพื่อที่จะถามความสมัครใจของพวกนาย” ธีรวีเอ่ยบอกหันหน้ามองหนุ่มรุ่นลูกทั้งหลาย ภารกิจครั้งนี้อันตรายมากเขาไม่อยากให้ลูกน้องไปเสี่ยงสักคนเดียว

“พวกเราเป็นนายทหารเรือครับ หน้าที่มาก่อนเสมอ เพื่อแผ่นดินเพื่อประเทศครอบครัวไว้ทีหลังก็ได้” เพลิงตะวันเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ใช่ครับหน้าที่ต้องมาก่อน” พีรวัศเป็นอีกคนที่เอ่ยเสริมขึ้น ธีรวีมองอย่างพอใจก่อนที่จะหันไปมองหลานชายที่ยังคงนิ่งเงียบอยู่

“หน้าที่ของผมคือการทำเพื่อประเทศชาติ…แม้จะต้องผิดสัญญากับหัวใจ ผมก็เลือกหน้าที่ก่อนครับ” ธนกฤตเอ่ยบอกอย่างมุ่งมั่น ธีรวียิ้มออกมาก่อนที่จะสั่งปิดประชุม “เอาล่ะในเมื่อไม่มีใครปฏิเสธฉันก็ขอปิดประชุมเท่านี้ เรือทั้งห้าลำจะออกเดินทางอีกสองเดือนข้างหน้า ตั้งแต่นี้ไปขอให้พวกคุณมีพักผ่อนกับครอบครัวกันให้พอใจนะ เพราะเมื่อถึงเวลาทุกคนคงต้องเหนื่อยหน่อย”

“เย็นนี้ให้เกียรติไปดื่มกับพวกเราหน่อยสิครับผู้การเพลิงตะวัน ผู้การพีรวัศ ผู้การธนกฤต” ปฐพีเอ่ยขึ้นหลังจากธีรวีเดินออกไป

“ดื่มเหรอก็ได้ นายสองคนว่าไง เมียจะโกรธรึเปล่า” เพลิงตะวันเอ่ยบอกก่อนที่จะหันมาถามว่าที่คุณพ่อกับไอ้คนมีเมียคราวลูก

“อะไรกันนี่ผู้การกลัวเมียเหรอ โธ่หมดศรัทธาชะมัด” สิงหาเอ่ย เล่นเอาธนกฤตกับพีรวัศฉุนกึก

“ใครที่ไหนกล้วเมีย ไม่มีเว้ย ใช่มั้ยไอ้ธาม” คนโดนหมดศรัทธาเอ่ย

“ใช่แล้ว ถอนคำพูดของพวกนายซะ” ธนกฤตเอ่ยด้วยน้ำเสียงน่ากลัวจนสองหนุ่มหน้าซีดลง ใช่ว่าจะไม่เคยเจอทั้งสามคนมาก่อนปฐพีและสิงหาเป็นรุ่นน้องของทั้งสามเมื่อครั้งประจำอยู่ที่ปัตตานีตอนอายุ25 ทั้งสองรู้ถึงความน่ากลัวของนาวาเอกธนกฤตเป็นอย่างดี

“ไอ้ธามอย่าทำหน้าแบบนั้นใส่น้องมันดิกว่ะ ทำหน้าแบบที่นายทำกับหนูพริกหวานบ้างดิ น้องมันกลัวใหญ่แล้ว” เพลิงตะวันเอ่ยบอก คนถูกเตือนหันมามองหมายจะเดินไปใกล้ๆแต่ต้องร้องโอ้ยขึ้นซะก่อน

“โอ๊ยยยย เจ็บชะมัดที่แรกเจ็บแค่ก้นกับสะโพกตอนนี้ลามไปถึงหลัง โอ๊ยยยยไอ้เข้มมานวดให้เฮียหน่อยดิ” ธนกฤตบ่นก่อนที่จะเรียกนายธงคนสนิทมานวดให้

“งั้นไปนวดกันดีกว่าครับผู้การผมรู้จักร้านนวด หมอนวดนี่จับเส้นเก่งมาก” สิงหาเอ่ยบอก

“หมอนวดนวดได้เพลินมาก” ปฐพีช่วยยืนยันอีกคน ก่อนที่สองหนุ่มรุ่นน้องจะส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กัน

ค่ำวันนั้น

นรกเถอะ ! ร้านนวดที่สิงหาบอกมันไม่ใช่ร้านนวดแผนโบราณหรืออะไรแบบนั้นแต่ไอ้ร้านนวดของมันคือร้านอาบอบนวด แถมไอ้รุ่นน้องตัวดีมันยังจัดสาวๆหน้าอกไซส์ใหญ่มานวดให้อีกต่างหาก ธนกฤตล่ะอยากเอาหัวชนกำแพงอาบอบนวดตายซะจริง ๆ ยัยหนูของเขารู้คงได้โดนไล่ออกจากบ้านแน่ ไม่ต่างจากพีรวัศที่นั่งอยู่ท่ามกลางวงล้อมของสาวๆหน้าคุ้น ชายหนุ่มกำลังกลัวเมียที่บ้านจะรู้ว่าไม่ได้ประชุมแต่โดนรุ่นน้องลากมาที่แบบนี้

“ป๋าพีหายไปไหนตั้งนานคะ มิวคิดถึงมากกกก หายหน้าไปนานเกิน” หนึ่งในสาวอาบอบนวดเอ่ยถามลูกค้าคุ้นหน้าที่ห่างหายไปเป็นเดือน

“เอ่อ… ป๋าเอ้ยผมไปแต่งงานน่ะ ช่วยเอามือออกหน่อยได้มั้ย” ป๋าพีของสาวๆเอ่ยบอก ก่อนที่จะหันมองเพลิงตะวันและธนกฤตที่โดนสาวๆลุมล้อมอยู่อย่างปรึกษา ถ้าเขาขอตัวกลับมีหวังสองหนุ่นได้หาว่าพวกเขากลัวเมีย ขายหน้ากันพอดี

อีกด้านหนึ่งคนเป็นเมียของพีรวัศกำลังนั่งทำหน้าโหดโดยมีพัญวลัยและพิมพ์ลภัสยืนอยู่ข้างๆ คมินทร์และพงศธรนายธงของพีรวัศยืนทำหน้าอ้ำอึ้งด้วยความหวาดกลัว สามสาวต่างวัยกำลังมองสองนายธงด้วยใบหน้าน่ากลัว

“อีตาพีอยู่ที่ไหน ผู้กองพงศ์” พรปวีร์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบจนสองนายธงรู้สึกหวาดกลัว นี่แหละน๊าเขาว่าน่ากลัวกว่าผู้การก็เมียผู้การ ดูสิทำหน้าเยือกเย็นมาเชียว นี่ยังไม่รวมคุณนายผู้การธามนะแม่สาวน้อยคุณนายวัยใสกำลังส่งสายตาดุมาใส่เพื่อนเขาจนเสียวสันหลัง พงศธรได้แต่คิดในใจ

“คือ คือผู้การสิงหากับผู้การปฐพีพาไปนวดครับ เห็นผู้การธามบ่นปวดหลัง” พงศธรเอ่ยบอกอย่างเอาตัวเองรอดไว้ก่อนส่วนผู้เป็นนายจะรอดมั้ยไม่เกี่ยว

“ที่ไหนนนนน” พิมพ์ลภัสเอ่ยถามด้วยเสียงเย็นยะเยือกไม่แพ้ผู้เป็นอา

“….อาบ อบ นวดครับ” พงศธรบอกสถานที่ที่ได้ยินสิงหาคุยกับปฐพี

“ไอ้บ้าพีนี่ยังไม่เลิกแรดใช่มั้ย แถมยังพาอีตาธามไปแรดด้วย เจอดีแน่ทั้งคู่เลยยยย” พรปวีร์เอ่ยอย่างโมโหก่อนที่จะมองหน้าลูกเลี้ยงและหลานสาว “ไปจับแรดกันลูกพั้น พริกหวาน”

“อย่าให้เห็นอยู่กับผู้หญิงนะ อีตาคนแก่เจอดีแน่” พิมพ์ลภัสเอ่ยพร้อมเดินตามอาสาวไป เมื่อเช้าสัญญากันดิบดี หึย เดี๋ยวเจอดี

“พ่อพีนะพ่อพี. แรดไม่เลิกคอยดูนะพั้นจะอาละวาดให้” พัญวลัยคาดโทษคุณพ่อจอมแรดก่อนที่จะหันไปมองนายธงของพ่ออย่างนึกอะไรได้

“เดี๋ยวค่ะแม่จ๋า เราลืมไปรึเปล่าว่าอาพงศ์เคยสัญญาไว้เมื่อตอนที่พั้นพาแม่จ๋ามาแนะนำ อาพงศ์สัญญาว่าจะดูพ่อจ๋าให้ดี ๆ แล้วนี่ปล่อยไปอาบ อบ นวดได้อย่างไร” พัญวลัยเอ่ยทำให้นายธงคนสนิทของพ่อจ๋าถึงกับหน้าซีด

“นั่นสินะ ผู้กองพงศ์ แต่จริง ๆวันนั้นฉันก็กำชับผู้กองเข้มว่าอย่าให้ใครมาชวนอิตาธามไปนอกลู่นอกทางด้วยนิ” พรปวีร์เอ่ยแล้วหันกลับมามองสองนายธงก่อนที่จะหันไปเห็นนารารินเดินมาพร้อมกับนายทหารเรือคนนึงที่หน้าตาซีดไม่ต่างจากสองนายธง

“นุชก็มาด้วยเหรอ แสดงว่าอิตาเพลิงก็ไปกับสองคนนั้นเหรอ” พรปวีร์เอ่ยถามคนมาใหม่

“ใช่ เมฆบอกว่านายทหารเรือที่มาใหม่น่ะคือผู้การสิงหากับปฐพี รุ่นน้องตอนอยู่ปัตตานี นุชจำได้ว่าห้าคนนี้ไปไหนไปกันตลอด ฮึยกลับมาเจอกันอีกคงพากันจัดเต็ม” นารารินเอ่ยบอกพร้อมทั้งกำหมัดแน่น มันน่านักเมื่อก่อนรุ่นน้องสองคนนั้นชอบชวนสามหนุ่มไปไหนไปกัน ไม่เคยปฏิเสธ พอสามหนุ่มย้ายกลับมาที่นี่ก็มีแค่พีรวัศที่ยังเที่ยวอยู่แต่สามีของเธอกับธนกฤตนั้นไม่ค่อยไปไหนหรอก ไม่คิดว่าจะกลับมาเจอกันอีก

“ถ้างั้นไปพร้อมกันดีกว่าแต่…พลอยขอจัดการพวกนายธงผิดสัญญาไม่ห้ามปามคนของตัวเอง” พรปวีร์เอ่ยบอกก่อนที่จะหันมามองสองหนุ่มนายธง

“งั้นนุชฝากจัดการเมฆด้วยแล้วกัน” นารารินเอ่ยบอกก่อนที่จะชี้ไปที่นายธงของสามีที่เดินตามเธอมา

“อาพลอยจ๋ากับคุณน้านุชไม่ต้อง…เดี๋ยวพริกหวานเอง เรื่องแบบนี้ขอให้บอก...พริกหวานถนัด” พิมพ์ลภัสเอ่ยบอกก่อนที่จะเดินหายไปแล้วกลับมาอีกครั้งพร้อมกับรังมดแดงที่ซ่อนไว้ด้านหลัง

“น้าๆหลับตาหน่อย” พิมพ์ลภัสเอ่ยบอกนายธงทั้งสามทำตามอย่างว่าง่ายก่อนที่จะพากันกระโดดโลดเต้นเมื่อพิมพ์ลภัสโยนรังมดแดงไปใส่

“โดนกันแค่นี้แต่ทำให้พวกน้าจี๊ดได้ พริกหวานชอบ” พิมพ์ลภัสเอ่ยบอกขณะที่ปัดป่ายมดแดงสามสี่ตัวที่เกาะแขนอยู่ โชคดีที่เธอจำได้ว่าเห็นรังมดแดงอยู่ที่ต้นไม้ใกล้ๆจึงรีบวิ่งไปเอา “นี่แค่เบาะ ๆนะน้า พริกหวานมีบทลงโทษอีกเยอะ นี่แค่ตักเตือนถ้าคราวหน้าพวกน้าปล่อยให้อาพี ลุงเพลิง และอีตาพี่ธามไปกับรุ่นน้องอะไรนั้นอีก โดนหนักกว่านี้แน่”

“โอ๊ยไม่ไหวแล้วเว้ย” พงศธรเอ่ยก่อนที่จะวิ่งไปที่ท่าเทียบเรือแล้วกระโดนลงทะเล คมินทร์และเมฆามองตามก่อนที่จะวิ่งตามไปทันที

“หนาวมั้ยล่ะ 555” นารารินเอ่ยถามก่อนที่จะหันไปหาพรปวีร์และสองสาวน้อย “ไปกันเถอะเดี๋ยวนุชนำทางเอง” นารารินเอ่ยบอกก่อนที่จะพากันเดินไปที่รถ