บทที่19 บาดเจ็บ

ธนกฤตที่แอบขึ้นมาบนเรือประมงขนาดปานกลางที่ต้องสงสัยได้ค่อยเดินไปสอดส่องสายตาอย่างระมัดระวังก่อนที่จะได้ยินเสียงเหมือนมีคนเดินตามมาข้างหลังทำให้ชายหนุ่มหยิบมีดพกขึ้นมาก่อนที่จะหลบอยู่มุมนึง คนที่แอบเดินตามมาหันแลซ้ายมองขวาอย่างสงสัยเมื่อคนที่เขาแอบตามมาหายไปก่อนที่จะถูกธนกฤตจู่โจมด้วยการล็อคคอและเอามีดจี้ที่เอว

”พีม” ธนกฤตขานชื่อคนที่ถูกล็อคคอก่อนที่จะปล่อยเด็กหนุ่ม ว่าแล้วสิว่ามันไม่ฟังง่ายๆ สมเป็นลูกไอ้เพลิงซะจริง

“ตามมาทำไม แล้วนี่คนอื่นที่เรือรู้มั้ยว่านายแอบตามมา” ธนกฤตเอ่ยถามเสียงเบา

“ ผมเป็นห่วงอาธาม” พีมตะวันเอ่ยบอก ก่อนที่จะถูกอาหนุ่มลากเข้าไปหลบเมื่อมีเสียงคนเดินคุยกันมา

”ส่งสินค้างวดนี้ท่าจะสบาย ขนาดมีเรือลาดตะเวนของทหารเรือไทยอยู่ตรงหน้ามันยังไม่สงสัยเราเลย” เสียงสนทนาภาษาท้องถิ่นกัมพูชาดังขึ้น

”นั่นสิ เรือหลวงอะไรกันไม่เห็นทำอะไรได้สักอย่าง นี่คงคิดว่าเราเป็นชาวประมง ไม่ได้รู้เลยว่าเราขนยาเสพติดกับผู้หญิงข้ามมาจากเขมร” ชายอีกคนเอ่ยก่อนที่ทั้งสองจะหัวเราะออกมาแล้วเดินผ่านไป

”ยากับผู้หญิงเหรอ ไอ้พวกชาติชั่ว” ธนกฤตเอ่ยอย่างโมโห นอกจากยานรกแล้วพวกมันยังจับผู้หญิงมาขายอีกเลวจนไม่รู้จะเรียกว่าอะไรดี

”พวกมันว่ายังไงอะอาธาม แปลให้ฟังมั้งสิ” คนฟังไม่รู้เรื่องเอ่ยบอก เขาล่ะอยากเก่งเข้าใจและจดจำภาษาต่างๆได้แบบอาธามซะจริง อาธามของเขาร่ำเรียนมาหลากหลายภาษาโดยเฉพาะภาษาอาเซี่ยน ส่วนเขานะเหรอแค่จีนกลางยังจะสอบตกแหล่ไม่ตกแหล่ไม่ต้องไปเรียนภาษาอื่นๆหรอกเอาแค่สามภาษาที่เรียนอยู่ให้รอดแล้วไม่เอามาผสมกันจนเป็นภาษาต่างดาวก่อนเถอะ

“มันขนยาและผู้หญิงมาจากฝั่งเขมร เราต้องไปหาที่ซ่อนของพวกนั้นก่อนค่อยจุดพลุสัญญาณ ลงไปที่ท้องเรือก่อน” ธนกฤตเอ่ยบอกก่อนที่จะมองซ้ายขวาว่าปลอดคนแล้วจึงค่อยๆเดินไปตามทางเพื่อหาบรรดาผู้หญิงที่ถูกจับมาขายพร้อมทั้งยาเสพติด

”ว้าย” เสียงอุทานอย่างตกใจและหวาดกลัวของหญิงสาววัยรุ่นจำนวน8-9คนที่ถูกซ่อนไว้ใต้ท้องเรือทำให้ธนกฤตและพีมตะวันที่เดินลงมาหยุดชะงักก่อนจะมองหาต้นเสียง ดวงตาคมของทั้งสองแอบมองดูชายฉกรรจ์คนนึงตบหน้าหญิงสาววัยรุ่นพร้อมกำหมัดแน่น

”ทีหลังอย่าคิดหนีอีก จำเอาไว้” เสียงทุ้มเอ่ยเป็นภาษาถิ่นกัมพูชาเอ่ยก่อนที่จะใส่กุญแจที่ประตูแล้วเดินออกไป ธนกฤตรอจนแน่ใจว่าชายดังกล่าวไม่กลับมาแล้วจึงงัดแงะประตูก่อนที่จะเข้าไป

”ไม่ต้องกลัวครับ ผมเป็นทหารเรือราชนาวีไทย “ธนกฤตเอ่ยบอกเป็นภาษากัมพูชาก่อนที่จะยกมือขึ้นสั่งให้หยุดก่อนทีหญิงสาวเหล่านั้นจะกรี๊ดร้อง “ ใจเย็นๆนะเรือของราชนาวีไทยจอดอยู่ไม่ไกลจากนี่ เดี๋ยวทุกคนจะปลอดภัย”

”คุณมาช่วยเราจริงๆใช่มั้ย ฉันเป็นคนไทยค่ะฉันไปทำงานกับนายฝรั่งที่กัมพูชาแล้วถูกพวกมันจับมา” หญิงสาวที่ถูกชายฉกรรจ์ตบหน้าเมื่อครู่เอ่ยบอกอย่างหวาดกลัว

“ไม่ต้องกลัวครับ ผมจะพาทุกคุณเข้าฝั่งให้ได้ และทุกคนจะได้กลับบ้าน” ธนกฤตเอ่ยบอกก่อนที่จะหันมามองพีมตะวัน “พีม ลองเปิดลังไม้นั้นดูซิ”

”ครับ” พีมตะวันเอ่ยก่อนที่จะเดินไปยังลังไม้สามสี่ลังข้างหลังบรรดาหญิงสาว ธนกฤตหันไปดูลังไม้ที่อยู่ข้างๆประตูก่อนที่จะเปิดออก

“ไอซ์” ผู้การหนุ่มเอ่ยอย่างโมโหเมื่อเห็นสารเสพติดจำนวนมากบรรจุอยู่ในลังไม้

“อาธามครับ ทางนี้เป็นปืนกับมีด” ด้านพีมตะวันเอ่ยบอก ธนกฤตจึงเดินไปดูและพบอาวุธเถื่อนจำนวนไม่น้อย

“ไอ้เลวเอ้ย ทุกคนรอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวลูกน้องผมก็จะมา พีมขึ้นจุดพลุสัญญาณ” ผู้บังคับการแห่งเรือหลวง...เอ่ยบอกหญิงสาวก่อนที่จะหันมาเอ่ยกับพีมตะวันแล้วพากันขึ้นไปข้างบน

ตูม เสียงพลุสัญญาณดังขึ้นก่อนที่ทั้งสองจะหลบอยู่หลังถังน้ำขนาดใหญ่

”เฮ้ย ทหารเรือขึ้นมาได้ไงวะ” เสียงชายฉกรรจ์คนนึงดังขึ้นพร้อมทั้งยกปืนขึ้นหมายจะยิงผู้บุกรุกแต่ยังช้ากว่าธนกฤตที่อาศัยความไวเข้าประชิดตัวชายฉกรรจ์ก่อนที่จะซัดหมัดใส่ชายฉกรรจ์จนล้มคว่ำ ก่อนที่ชายอีกสามสี่คนจะวิ่งเข้าใส่ธนกฤต ชายหนุ่มทั้งต่อยทั้งเตะพร้อมหลบอย่างคล่องแคล้วก่อนที่จะหันไปเห็นชายอีกคนยกปืนขึ้นหมายจะยิงพีมตะวัน ชายหนุ่มรีบจัดการกับทั้งสี่คนก่อนที่จะพุ่งเข้าไปบังร่างของพีมตะวันไว้

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้นพีมตะวันที่ยังตกใจอยู่มองร่างของธนกฤตก่อนที่จะตกใจเมื่อเห็นเลือดสีแดงข้นหลั่งไหลออกมาจากซี่โครงด้านซ้ายของอาหนุ่ม

“อาธาม” พีมตะวันเรียกอีกฝ่ายอย่างตกใจ ธนกฤตส่ายหน้าก่อนจะเอ่ยบอก

“อาไม่เป็นไร อย่าเพิ่งร้อนรน “ ชายหนุ่มเอ่ยก่อนที่จะหันไปท้าสู้กับเจ้าของลูกกนะสุนที่ฝังอยู่ซี่โครงซ้าย

“ไอ้สารเลว เก่งแต่รังแกเด็ก แน่จริงมาสู้กับฉันนี่มา พวกนายด้วย” ธนกฤตเอ่ยยั่วเพื่อให้คนร้ายไม่หันไปสนใจพีมตะวัน ก่อนที่จะต่อสู้กับกลุ่มคนร้าย แม้ว่าจะเจ็บแต่เขาเคยเจอที่หนักกว่านี้มาแล้วแค่นี้เขายังไหว กระสุนนัดเดียวทำอะไรนักรบซีลแบบเขาไม่ได้หรอก

ด้านพีมตะวันไม่รู้ว่าตัวเองควรตกใจหรือเหนื่อยใจดีที่อาหนุ่มลุยแหลกเหมือนไม่เจ็บก่อนที่เด็กหนุ่มจะหันไปเห็นเรือหลวง...เคลื่อนเข้ามาประชิดเรือลำนี้โดยที่คนบนเรือลำนี้ไม่รู้ตัวสักนิด ส่วนคนที่รู้ก็สู้กับธนกฤตอยู่จึงไม่ทันสนใจ

สถานการณ์คลี่คลายลงทันทีที่เรือหลวง...เข้าประชิดเรือลำนี้ต้นปืนหนุ่มลงไปช่วยหญิงสาวและยึดของกลางทั้งยาเสพติดและอาวุธเถื่อนได้ กลุ่มคนร้ายทั้งชาวไทยและกัมพูชาถูกจับกุมได้ทั้งหมด ต้นเรือหนุ่มจึงสั่งการแทนผู้บังคับการเรือนำเรือหลวง...กลับฝั่งในทันทีเพื่อพาธนกฤตไปรักษาตัวต่อหลังจากทีมแพทย์ปฐมพยาบาลไว้แล้ว

ร่างของธนกฤตที่ยังไม่หมดสติถูกพามายังโรงพยาบาลสัตหีบในช่วงเช้ามืดก่อนที่จะหมดสติจากยาสลบในห้องผ่าตัด

ใบหน้าหวานของพิมพ์ลภัสเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาที่ไม่บ่อยนักที่จะไหลออกมา น้อยครั้งที่เด็กสาวแสนสดใสอย่างพิมพ์ลภัสจะร้องไห้แต่ครั้งนี้เพียงแค่ได้ยินอาสาวบอกว่าธนกฤตถูกยิงเด็กสาวก็มีน้ำตาไหลแต่ไร้ซึ่งเสียงสะอื้น เช้าวันอาทิตย์ที่นัดกับพัญวลัยและเพื่อนใหม่อย่างไตรณรงค์ว่าจะไปบ้านคุณย่าของธนกฤตถูกพับเก็บทันทีก่อนที่ร่างบางจะตามอาสาวมาที่โรงพยาบาล

“ ธามไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกพริกหวาน หนูอย่าขี้แยนะคะ ไม่ร้องนะเดี๋ยวพี่เค๊าก็หาว่ามีคนรังแกหนูหรอก” พรปวีร์ปลอบประโลมหลานสาวพร้อมทั้งกอดเด็กสาวไว้

“พี่ธามจะไม่เป็นอะไรจริงๆนะคะอาพลอย พริกหวานกลัว” เด็กสาวเอ่ย อย่าเป็นอะไรนะค่ะพี่ หนูรักพี่นะ

”หมอกวางครับธามเป็นยังไงบ้างครับ” พีรวัศและเพลิงตะวันลุกขึ้นเอ่ยถามทันทีที่หญิงสาวที่คุ้นหน้าเดินออกมาจากห้องผ่าตัด

“ปลอดภัยแล้วค่ะ โชดดีที่ไม่ถูกจุดสำคัญ กวางผ่ากระสุนออกแล้ว ผู้การธามร่างกายแข็งแรงมากคิดว่าอีกสองสามวันก็กลับไปรักษาตัวต่อที่บ้านได้” กนกกานต์เอ่ยบอกก่อนที่จะหันไปมองเด็กสาวที่เคยบอกว่าเป็นแฟนของผู้การหนุ่มอย่างอิจฉานิดๆ ก็ไม่ให้อิจฉาได้ไง ขนาดตอนที่ผู้การหนุ่มเพ้อก่อนจะสลบยังพร่ำเพ้อบอกรักเด็กสาวคนนั้นเลย

” เฮ่ออออ จริงๆไม่อยากพูดหรอกนะแต่เดี๋ยวจะหาว่าเราอิจฉา คือตอนที่เข้าไปในห้องผ่าตัดเขาเพ้อด้วยนะคะ เขาว่าพริกหวาน พี่รักหนูนะ เฮ่ออออิจฉานะเนี่ย เขาอุตส่าห์รักเด็กอย่างน้องก็ช่วยดูแลเขาดีๆล่ะ ขืนดูแลไม่ดีหมอกวางนี่แหละจะทำตัวเป็นแมวขโมย” กนกกานต์เอ่ยบอกพิมพ์ลภัสแล้วเดินออกไป ไอ้อิจฉามันก็ใช่ แต่เขาไม่รักเธอนิทำไงได้

ด้านคนถูกบอกกระพริบตาสองสามครั้งก่อนที่จะหน้าแดงระเรื่อขึ้นมา ใช่เหรอ ไม่มั้งหมอกวางล้อเล่นแน่ๆ แต่ถึงงั้นก็เถอะก็รู้สึกดีแหะ หนูก็รักพี่นะ