บทที่16 ความหลัง

อีกฟากหนึ่ง

“เอ่อ วันนี้ยังลาไม่ใช่เหรอคะครูพลอย มาทำอะไรคะ” ครูสาวรุ่นเดียวกันกับพรปวีร์เอ่ยถาม เมื่อเห็นเพื่อนร่วมงานที่อยู่ในช่วงลาหยุดมายืนตรงหน้าพร้อมกับหนุ่มรูปงาม

“ครูพลอยมาทำเรื่องย้ายครับ ต้องย้ายไปอยู่กับสามี” พีรวัศชิงตอบทำให้พรปวีร์หน้าร้อนผ่าวกับเหตุผลการย้ายที่ชายหนุ่มเกือบใหญ่เอ่ยบอก

“อ้าวนี่ครูพลอยแต่งงานแล้วเหรอคะ แล้วจะย้ายไปที่ไหนค่ะ” เพื่อนร่วมงานอีกคนเอ่ยถาม

“ย้ายไปที่เดียวกับพิมพ์ลภัสรึเปล่าค่ะ นี่นิดก็เพิ่งทำเรื่องส่งไปให้โรงเรียนปลายทาง ยังนึกเสียดายนักเรียนดีเด่นตัวแสบ นี่คนหลานไปไม่นาน อาจะไปอีกคนแล้ว ใจหายเลยค่ะ” ครูฝ่ายธุรการเอ่ยถามพร้อมทั้งบ่นเสียดายให้ครูสาวฟัง

“ค่ะที่เดียวกัน วันนี้ก็ไปเรียนวันแรกไม่รู้จะเป็นยังไง” พรปวีร์เอ่ยบอกพร้อมทั้งนึกไปถึงหลานสาว จะมีเด็กหนุ่มมาจีบมั้ยน๊า ถ้ามีฉันจะให้น้องพั้นใส่ไฟให้นายนั่งนิ่งไม่ได้เลยนายธาม

“นี่คงไม่ไปป่วนจนเขาส่งกลับนะคะ555 ว่าแต่พ่อรูปหล่อข้างๆนั้นใครเหรอค่ะหล่อจัง” ครูฝ่ายธุรการเอ่ยถามทั้งทีพอรู้คำตอบอยู่แล้ว

“ผมพีรวัศครับ เป็นสามีของครูพลอย” พีรวัศเอ่ยอย่างเต็มภาคภูมิ พรปวีร์ทั้งโมโหทั้งอายจนแทบอยากมุดดินหนี

“ ว้าว ยินดีด้วยค่ะ ในที่สุดครูพลอยก็ยอมสละคานเสียทีทำไมมาช้านักล่ะคะคุณพีรวัศ น่าจะมาสอยครูพลอยตั้งแต่ยังรุ่นๆ” ครูอีกคนเอ่ยบอกพร้อมแซ็วอย่างยินดี

“ก็มาเร็วนะครับแต่รถแหกโค้ง 555 พลอยเขายัดเยียดผมให้ผู้หญิงคนอื่นซะ เพิ่งจะกลับมาเข้าใจกัน” พีรวัศเอ่ยบอกพร้อมกับเหน็บภรรยาผู้แสนใจดีเล็กน้อย

“ใครว่า! พลอยไม่ได้ยัดเยียดนะคะ อีตานี่ไปทำผู้หญิงท้องเอง” พรปวีร์เอ่ยอย่างหมั่นไส้ ว่าไปมันก็เริ่มจากความเจ้าชู้ของอีตาพีนี่แหละ เธอแค่เห็นใจมาลาริน แต่ก่อนหน้านั้นอีตานี่แหละต้นเหตุ

“ จะว่าไปก็จริง แหะๆ ก็ตอนนั้นพลอยยังไม่ยอมคบด้วยนิ” พีรวัศเอ่ย ก็จริงที่ต้นเหตุมาจากเขา แต่มันยังมีอีกสาเหตุที่ทำให้เขาเสียใจจนเมามายแล้วเผลอมีอะไรกับมาลาริน เหตุผลที่พอคิดขึ้นมาทีไรก็อยากจะเอาหัวไปโหม่งกำแพงให้หายโง่ เพราะคิดน้อยไปแท้ๆ

17-18ปีก่อน

ร่างสูงในชุดนายทหารเรือจ้องมองภาพตรงหน้าอย่างเจ็บปวด ใครจะคิดว่าคนที่ไว้ใจจะแทงข้างหลังเขาแบบนี้ พีรวัศคิดอย่างเจ็บปวดกับภาพบาดตา ภาพที่ธนกฤตโอบกอดและหอมแก้มคนที่เขาเฝ้าตามจีบอยู่ยังติดตา พีรวัศรีบเดินออกจากตรงนั้นด้วยใจที่เจ็บหนึบ ก่อนที่จะไปนั่งดื่มที่ร้าน...และได้เจอกับมาลารินที่จริงๆก็แอบตามเขามาแต่แรก

ในขณะที่อีกด้านนึง

“เจ็บมั้ยยัยพลอย นี่ถ้าฉันมาช่วยไม่ทันล้มคว้าไม่ก็หล่นลงน้ำแน่ๆ” ธนกฤตเอ่ยถามอีกฝ่าย ก่อนหน้านี้พรปวีร์ที่เดินคุยกับเขาเกิดอุบัติเหตุ รองเท้าส้นสูงของเธอดันหักจนเซธนกฤตจึงรีบคว้าไว้ก่อนที่เพื่อนสาวจะตกลงไปในน้ำชายหนุ่มคิดแค่จะคว้าร่างเพื่อนสาวมาห่างๆจากบ่อน้ำจึงคว้าเข้าหาตัว เขาคงไม่คิดว่าด้วยมุมและองศาจะทำให้หลายๆคนเข้าใจว่าเขากอดและหอมแก้มของเพื่อนสาวไว้ และไม่คิดมาก่อนว่าหนึ่งในนั้นจะมีพีรวัศอยู่ด้วย

“โอเคน๊า แต่ส้นสูงหักอะ ไปซื้อคู่ใหม่ให้หน่อยดิเพื่อนผู้ใจดี” พรปวีร์เอ่ยบอก ธนกฤตส่ายหน้าอย่างเอือมระอาก่อนที่จะพาหญิงสาวไปนั่งที่เก้าอี้ก่อนจะออกไปซื้อให้ตามที่เธอขอ แล้วค่อยไปรีดไถจากไอ้พี

เช้าวันต่อมา

“เอามา...บาท เมื่อวานส้นสูงแม่คุณหักให้ฉันซื้อให้ นายต้องจ่ายคืน” ธนกฤตเอ่ยบอกก่อนจะนั่งลงใกล้ๆคนหน้าตึง

“จะมาจ่ายคืนอะไรล่ะ นายเต็มใจซื้อให้นิ เห็นกอดหอมกันขนาดนั้น ทีหลังถ้าชอบกันบอกกันบ้างฉันจะได้ไม่ต้องมาเสียใจแบบนี้ มันเจ็บนะที่เห็นเพื่อนกอดและหอมคนที่หลงรักอยู่น่ะ” พีรวัศเอ่ยเสียงเข้มก่อนที่จะหันหน้าหนี

“เป็นบ้าอะไรวะ ฉันไปกอดไปหอมยัยนั้นเมื่อไหร่” ธนกฤตเริ่มงงๆกับสิ่งที่เพื่อนพูด ชายหนุ่มในวัย20หมาดๆทั้งสองมองหน้ากัน

“พอๆ ใจเย็นดิวะ เพื่อนกันแท้ๆ นายไปเห็นที่ไหนวะพี” เพลิงตะวันที่อายุมากกว่าทั้งสองเกือบ11เดือนเอ่ยถาม

“เมื่อวานแถวบ่อน้ำหน้ามหาลัยพลอย” พีรวัศเอ่ยบอกก่อนที่จะกระแทกตัวลงที่เก้าอี้อย่างหงุดหงิด

“ไอ้ควาย ทำไมไม่ถามแต่แรกวะ คิดเองเออเอง ยัยพลอยส้นสูงหักจะตกลงไปในบ่อฉันเลยคว้าไว้ แล้วไม่ได้หงได้หอมด้วย มีสมองไว้กั้นหูใช้แต่ตาพิจารณารึไงวะ” ธนกฤตเอ่ยก่อนที่จะกระแทกตัวลงที่เก้าอี้อีกตัวซึ่งห่างจากพีรวัศอย่างแรงด้วความโมโหคนใช้แค่ตาแต่สมองไม่คิด

“อ้าวเหรอ ซวยแล้วไอ้พีเอ้ย” พีรวัศเอ่ยออกมาก่อนจะเอามีกุมขมับ เมื่อวานเขาดันเผลอมีอะไรกับมาลารินไปเพราะเมาและอยากประชดพรปวีร์ ถ้ายัยนั่นรู้เธอไม่คุยกับเขาอีกแน่ๆ

ปัจจุบัน

“ไอ้บ้าพี นายพี นี่จะใจลอยไปถึงไหน” พรปวีร์เอ่ยเรียกชายหนุ่มที่ยืนเงียบตั้งแต่ที่เธอบอกว่าเขาผิดเองจนกระทั่งเธอทำเรื่องโยกย้ายเสร็จ เขายังนิ่งอยู่

“ขอโทษจ้ะขอโทษ คิดถึงเรื่องเก่าๆขึ้นมาน่ะ “ พีรวัศเอ่ยบอกก่อนที่จะถาม “เสร็จแล้วเหรองั้นเรากลับกัน”

“อืมมมม ซื้อของไปทำกับข้าวด้วย น้องพั้นชอบอาหารทะเลมั้ยพริกหวานชอบมากเลย” พรปวีร์เอ่ยบอก แม้จะแปลกใจว่าชายหนุ่มคิดเรื่องอะไรอยู่แต่ก็ไม่เก็บมาคิด

“ชอบนะ สองคนนั้นชักจะเหมือนฝาแฝดขึ้นมาเลยแฮะ” ชายหนุ่มเอ่ยก่อนที่ทั้งสองจะออกจากโรงเรียนไป