บทที่15 แปลกที่แปลกหัวใจ

หลังจากกลับจากบ้านปู่และย่าของธนกฤตผู้การหนุ่มผู้เป็นผู้บังคับการเรือเรือหลวง...ก็ต้องออกทะเลครั้งแรกหลังจากมีพิมพ์ลภัสเข้ามาในชีวิต ใจที่เคยแกร่งอย่างหินผาอดไม่ได้ที่จะกังวลถึงเด็กสาว ไม่ใช่เป็นห่วงแต่ไม่อยากห่างจากเธอ

“พี่ไปก่อนนะ” ธนกฤตเอ่ยบอกเด็กสาวก่อนที่จะเอ่ยขอกำลังใจ “หอมแก้มทีได้มั้ย”

ไม่ทันที่เด็กสาวจะได้ตอบพ่อคนฉวยโอกาสก็โน้มหน้ามาหอมแก้มเธออย่างรวดเร็ว

“พรุ่งนี้ไปโรงเรียนวันแรกสู้ๆนะครับหนู แล้วพี่จะรีบกลับ” คนฉวยโอกาสเอ่ยบอกก่อนที่จะเดินออกจากบ้านไปกำชับเด็กสาวอีกคน

“อย่าให้ใครมายุ่งกับพริกหวานเด็ดขาดนะน้องพั้น โดยเฉพาะผู้ชาย อาฝากดูแลด้วย อากลับมาคงไม่ได้รับคำรายงานที่ไม่ชอบนะ” ธนกฤตเอ่ยกำชับลูกสาวเพื่อน พีรวัศและพัญวลัยถึงกับหัวเราะ

“นายจะห่วงอะไรนักธาม ฉันก็อยู่นี่พริกหวานก็หลานฉัน เป็นเอามากนะ” พรปวีร์เอ่ยว่าอย่างไม่จริงจัง เพื่อนเธอชักจะเป็นเอามาก นี่ใช่อาการหลงเมียเด็กมั้ยเนี่ย

“นั่นสิไอ้ธามแทนที่นายจะบอกให้น้องพั้นดูแลน้องพริกหวาน ควรเป็นฉันบอกนายดูแลเจ้าพีมให้ดีมากกว่า” เพลิงตะวันเอ่ยบอก พีมตะวันเป็นนักเรียนนายเรือหนึ่งในห้าคนที่ได้รีบคัดเลือกให้ออกลาดตระเวนจริงๆพร้อมกับผู้บังคับการเรืออย่างงธนกฤตนอกเหนือการฝึกปกติของโรงเรียนนายเรือ

“รู้น๊าฉันพาลูกนายมาคืนแน่ล่ะ ไม่ไปปล่อยทิ้งลงทะเลหรอกหาใช้คืนไม่ได้” ธนกฤตเอ่ยบอกก่อนที่จะหันไปหาเด็กหนุ่ม “พร้อมนะพีม เพื่อนๆนายล่ะไปที่เรือแล้วยัง”

“พร้อมครับ เพื่อนๆรออยู่ที่เรือเรียบร้อยครับผู้การ” พีมตะวันเอ่ยบอกก่อนที่จะมองไปที่เพลิงตะวันและน้องชายที่ยืนอยู่ด้านหลังซึ่งกำลังทำหน้าตาราวกับอิจฉาเขา วันนี้เขาได้ออกทะเลส่วนเจ้าพายัพเมฆผู้เป็นน้องจะต้องกลับไปโรงเรียนนายเรือที่สมุทรปราการคงจะอิจฉาเขาน่าดูทีเดียว

“งั้นก็ไปกันเลย ไปนะทุกคน น้องพั้นอย่าลืมที่อาสั่งล่ะ” ธนกฤตเอ่ยบอกพร้อมหันมากำชับพัญวลัยอีกครั้ง

“รับทราบบบบ” เสียงเด็กสาวตอบรับขณะที่ธนกฤตและพีมตะวันเดินไปที่รถของลูกน้องคนนึงของธนกฤตที่ช่างประจบผู้การจนได้เป็นลูกน้องผู้รู้ใจ

“ตัวเป็นไรเปล่า” พัญวลัยเอ่ยถามพิมพ์ลภัสที่นั่งเงียบมาเกือบชั่วโมงตั้งแต่ธนกฤตออกไป

“ไม่รู้อ่ะ มันดูแปลกๆ แปลกๆที่ตรงเนี่ยอ่ะ” พิมพ์ลภัสเอ่ยบอกพร้อมชี้ไปที่อกข้างซ้ายของตัวเอง

“ คงจะไม่ชินมั้ง ตัวอยู่กับอาธามมาตั้งเกือบสองอาทิตย์พอวันนึงต้องห่างกันมันก็คงใจหาย” พัญวลัยเอ่ยบอกก่อนที่จะยิ้มออกมา “เราไปเที่ยวที่โรงเรียนกันเปล่า ถือว่าไปสำรวจก่อนที่ตัวจะไปเรียนจริงๆ”

“จะเข้าไปได้ไงไหนว่าปิด ยามจะไม่ไล่ออกมาเหรอ” พิมพ์ลภัสเอ่ยถาม พัญวลัยยิ้มก่อนจะบอก “จะบอกอะไรให้เจ้าของโรงเรียนอ่ะเพื่อนพ่อพี ลุงเพลิง อาธาม และแม่พลอยเอง เค๊าเนี่ยเหมือนลูกเขาแหละ555”

“มิน่าล่ะ เค๊าถึงย้ายเข้ามาเรียนได้ทั้งที่แต่งงานแล้ว งั้นเราขออาพลอยแล้วไปกัน” พิมพ์ลภัสเอ่ยบอกก่อนจะพากันเดินไปที่ห้องครัวก่อนจะต้องร้องอุ๊บกับภาพตรงหน้า ที่พีรวัศกำลังปัดกวาดเช็ดถูส่วนพรปวีร์ยืนชี้นิ้วสั่งอยู่

“พ่อพีของพั้นกลายเป็นคุณพ่อบ้านไปแล้ว เฮ่อ555” พัญวลัยเอ่ยก่อนจะหัวเราะออกมา

“เงียบเลยน้องพั้น” พีรวัศเอ่ยก่อนที่จะกวาดพื้นต่อ

“แม่พลอยคะ พั้นพาพริกหวานไปเที่ยวที่โรงเรียนนะคะ นะนะนะ” พัญวลัยเอ่ยอ้อน

“นะคะอาพลอย น๊าคะ นะนะนะ” พิมพ์ลภัสเองก็ใช้ลูกอ้อนเอ่ยขออาสาว

“พอเลยๆ แค่น้องพั้นหรือพริกหวานคนเดียวก็ใจอ่อนแล้วนี่มาแพคคู่ไม่ยอมก็ใจหินแล้ว ไปเถอะจ๊ะ พรุ่งนี้ก็ต้องไปเรียนแล้วไปรู้จักสถานที่ก่อนก็ดี” พรปวีร์เอ่ยบอก

“ใช่แล้ว ไปสำรวจกันก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้อาจะพาอาพลอยไปทำเรื่องย้ายมาอยู่กับหนูพริกหวานกับน้องพั้น” พีรวัศเอ่ยบอก

“ฉันไปเองได้ย่ะ ขนาดพริกหวานยังไปเองเลยนี่ฉันเป็นครูแถมอายุ37แล้วย่ะ” ครูสาวเอ่ยบอก เรื่องอะไรจะให้พีรวัศพาไปเธอไม่ใช่เด็ก ขืนพาไปขายหน้าเขาตายสิ

“งั้นเราไปกันเถอะพริกหวาน” พัญวลัยเอ่ยก่อนที่จะพาเพื่อนสาวปั่นจักรยานไปที่โรงเรียน

เช้าวันต่อมา

“สู้ๆนะพริกหวาน เดี๋ยวไม่นานอาพลอยก็จะไปอยู่ใกล้ๆ” พรปวีร์เอ่ยบอกหลานสาวที่อ้างว่าขี้เกียจปั่นจักรยานเลยมานั่งซ้อนท้ายจักรยานของพัญวลัย

“ค่ะอาพลอย อาพลอยรีบไปรีบมานะพริกหวานคิดถึง” พิมพ์ลภัสเอ่ยบอกอาสาวที่กำลังจะไปกรุงเทพเพื่อย้ายโรงเรียนตามคำสั่งของครอบครัวและพีรวัศ

“จ้ะ ไปกันได้แล้วลูก เดี๋ยวสาย” พรปวีร์เอ่ยบอกก่อนที่จะลูบหัวของลูกเลี้ยงหมาดๆและหลานสาว ทั้งสองยกมือไหว้พรปวีร์และพีรวัศก่อนที่พัญวลัยจะเริ่มปั่นจักรยานออกไป

โรงเรียน...

“นักเรียนจ๊ะวันนี้เรามีเพื่อนใหม่ย้ายเข้ามาหนึ่งคน ครูอยากให้ทุกคนช่วยดูแลเพื่อนใหม่ด้วยนะ” คุณครูที่ปรึกษาเอ่ยบอกนักเรียน พิมพ์ลภัสยิ้มให้กับเพื่อนๆใหม่ในใจรู้สึกแปลกที่แปลกทางขึ้นมา

“เอ ที่นั่งของพิมพ์ลภัส ตรงไหนดีนะ” ครูสาวเอ่ยถาม ก่อนที่จะมีเด็กหนุ่มยกมือกันระนาว

“ตรงนี้ครับครูน้ำ ข้างๆผมกับพั้นว่าง” เสียงของเด็กหนุ่มคนนึงเอ่ย พิมพ์ลภัสหันไปมองตามเสียงก่อนจะเห็นว่าข้างๆเด็กหนุ่มมีที่ว่างข้างขวาส่วนข้างซ้ายของเด็กหนุ่มเป็นพัญวลัยที่นั่งอยู่

“ตรงนี้ว่างค่ะครูน้ำ นายกล้านายไปนั่งตรงนั้นให้พริกหวานนั่งข้างฉัน ฉันพามาย่ะ” พัญวลัยเอ่ยบอกไอ้หัวหน้าห้องฝ่ายชายที่นั่งข้างๆเธอซึ่งเป็นหัวหน้าห้องฝ่ายหญิง ‘ชิ ขืนให้พริกหวานมานั่งข้างหมอนี้คนอื่นได้มองหมอนี้ควบสองสิ อีกอย่างเราได้โดนอาธามเอาไปโยนลงน้ำสิ’

“อะไรวะเพื่อนยัยพั้นเหรอ ไม่ยักรู้ว่าหน้าอย่างเธอมีเพื่อนน่ารักๆแบบนี้ด้วย” ต้นกล้าหรือนายกล้าของเด็กสาวเอ่ยเขามีชื่อจริงว่าไตรณรงค์ เขาและพัญวลัยไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่ เพราะคุณเธอเอาเรื่องที่เข้าจีบพิมพ์ดาวไปบอกเพลิงตะวัน จนเพลิงตะวันนั้นแทบจะมองเขาตาขวาง แค่ลำพังพ่อเลี้ยงไม่ถูกกับสามเกลอเขาก็โดนพีรวัศและเพลิงตะวันมองเฉยนี่คุณเธอยังไม่ฟ้องจนสามหนุ่มใหญ่แทบจะแยกเขี้ยวใสาเขา มันน่านัก

“เหอะ ถ้านายไม่อยากมีปัญหากับอาธามของฉันอย่ายุ่งกับเพื่อนคนนี้เด็ดขาด” พัญวลัยเอ่ยกระซิบบอก

“เอาล่ะๆ พิมพ์ลภัสไปนั่งข้างๆพัญวลัยแล้วกัน ไตรณรงค์กับพัญวลัยก็คอยดูแลเพื่อนด้วยนะ” ครูสาวนามว่าวารินทร์หรือน้ำเอ่ยบอกก่อนที่พิมพ์ลภัสจะเดินมานั่งข้างๆพัญวลัย

“เฮ้ หวัดดี เราชื่อต้นกล้า เธออ่ะ” ต้นกล้ายังคงไม่ฟังคำเตือนของพัญวลัยเอ่ยถามเพื่อนใหม่

“เราชื่อพิมพ์ลภัสเรียกพริกหวานก็ได้” เด็กสาวเอ่ยบอกพร้อมยิ้มให้ตามมารยาท

“นี่ไอ้นายกล้า อย่ามาทำเจ้าชู้ยักษ์ใส่เพื่อนฉันนะ” พัญวลัยเอ่ยบอกก่อนจะกอดแขนเพื่อนสาวอย่างหวงๆ

“หน่อยแน่ะทำหวง ยัยขี้หวง “ เด็กหนุ่มเอ่ยก่อนที่จะหันไปสนใจที่ครูสอนจนถึงเวลาพักเที่ยง

“กินไรดี ตัวอยากลองร้านไหนก่อน” พัญวลัยเอ่ยถามพิมพ์ลภัสหลังจากเดินเข้ามาในโรงอาหารที่มีร้านอาหารเครื่องดื่มและผลไม้มากกว่า10ร้าน

“อืมมมม งั้นร้านนั้นก่อนแล้วกันลองไปทีล่ะร้าน” พิมพ์ลภัสเอ่ยบอก

“งั้นไปแลกคูปองกัน ตัวจับมือเค๊าไว้ดีๆ ไอ้พวกแก็งเรดดราก้อนนะชอบจีบคนสวย” เจ้าถิ่นเอ่ยบอกก่อนจะอธิบายเพิ่ม “ไอ้แก็งเรดดราก้อนเนี้ย เป็นการรวมตัวของนักเรียนชายในโรงเรียนนี้ที่มีชื่อเสียง เด่นทั้งกีฬา ฐานะและหน้าตา พี่ประธานนักเรียนเมื่อเช้านั่นน่ะหัวหน้าแก็ง เด่นทั้งกีฬา ดนตรี การเรียน ติดอย่างเดียวอ่ะ อีแก็งเนี่ยชอบรวมตัวกันแกล้งเด็กใหม่ ถ้าขี้เหร่หน่อยก็โดนแกล้งมีพนันกันด้วยใครแกล้งแรงสุดได้เงินเดิมพัน แต่ถ้าสวยพวกฮีจะแข่งกันจีบใครจีบติดชนะ “

“ที่โรงเรียนเดิมเค๊าก็มีแบบนี้ แต่พวกนั้นไม่กล้ายุ่งกับเค๊าหรอก เพราะถ้าเค๊าได้เอาคืนพวกฮีจะต้องยกมือไหว้เลย” พิมพ์ลภัสเอ่ยบอกเมื่อคิดไปถึงกลุ่มคนที่เหมือนกับที่เพื่อนสาวบอกก็อดจะยิ้มขำไม่ได้ จากที่แกล้งคนนั้นไปแกล้งคนนี้มาคนกลุ่มนั้นกลับมากลายเป็นลูกน้องของเธอ

“แม่พลอยก็เล่าให้ฟังนะ เห็นว่าพวกนั้นกลายเป็นลูกน้องตัวเลย พวกนี้น่ะเกรงใจเค๊านะเพราะเค๊าเป็นลูกเพื่อนเจ้าของโรงเรียนแต่ไม่ถึงกับฟังทุกคำอ่ะ พี่ประธานนักเรียนเป็นลูกของพี่ชายลุงธีเจ้าของโรงเรียน ฮีเลยมีอำนาจอ่ะนะ” พัญวลัยเอ่ยบอกก่อนที่ทั้งสองจะมาต่อแถวแลกคูปอง

“ว่าไงจ๊ะน้องพั้น พาเพื่อนใหม่มากินข้าวเหรอ หวัดดีครับพี่แทนครับจำได้เปล่าที่เจอกันเมื่อเช้าอ่ะ” แทนไทหรือแทนประธานนักเรียนวัย18ปีเดินเข้ามาทักโดยข้างหลังจะมีเด็กหนุ่มหน้าตาดีเดินตามมาอีกสี่ห้าคน

“นี่พี่แทนคนนี้ไม่ได้ อย่ามาจีบนะ” พัญวลัยเอ่ยบอกรุ่นพี่หนุ่มที่ยักคิ้วหลิ่วตาใส่เพื่อนของเธอ

“เออรู้น๊า อาธามมากำชับไว้แล้ว ไม่อยากถูกเตะหรอก” แทนไทเอ่ยบอก “555 โทษที่น้อง พอดีไอ้พวกนั้นมันให้พี่มาจีบ พี่เลยต้องเนียนๆไป พี่ไม่จีบจริงหรอกกลัวอาธามเตะ”