บทที่ 2 รู้สึกผิดต่อสามีที่พึ่งจะแต่งงานกัน

ผู้อำนวยการโรงพยาบาลพูด “เธอก็คือคุณหมอนิสาที่เข้าเวรเมื่อคืน”

ครามเดินเข้ามาตรวจดูป้ายเจ้าหน้าที่ของนิสาแล้ว พูดออกมา “ไปกับผม”

นิสามึนงงอยู่บ้าง

“ไปไหน……”

“โธ่เอ๊ยรีบไปเถอะ”ผู้อำนวยการโรงพยาบาลไม่อยากให้เธอถามมาก จึงลากเธอไปแล้ว “อย่าได้ให้ประธานนคินทร์รอนานแล้ว”

โดยเร็วเธอก็ถูกพาตัวมาที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการ

นคินทร์นั่งอยู่บนโซฟา รูปร่างสูงโปร่งทั้งตัวตั้งตรง ถ้าไม่ตั้งใจสำรวจอย่างละเอียดก็มองไม่เห็นริมฝีบางอันซีดขาวของเขาอันนั้น

กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อในโรงพยาบาล ปกปิดกลิ่นคาวเลือดอันนั้นที่อยู่บนร่างกายของเขา

เขาสวมชุดสูทสีดำ บนใบหน้ารู้สึกได้ถึงรัศมีที่เหมือนดั่งคลื่นลมอันรุนแรง เพียงแค่แววตา ก็ทำให้คนเกิดความหวาดกลัวขึ้นมา！

ผู้ช่วยอ้อมมาทางด้านหลังของนคินทร์ ก้มลงกระซิบเบาๆ “กล้องวงจรปิดของเมื่อคืนต่างถูกคนจงใจทำลาย น่าจะเป็นคนที่ตามฆ่าคุณ กลัวว่าจะเหลือหลักฐาน จงใจทำลายทิ้ง ท่านนี้คือคุณหมอที่เข้าเวรเมื่อคืนท่านนั้น ชื่อว่านิสา ผู้อำนวยการก็มั่นใจแล้วว่าเป็นเธอที่เข้าเวร เมื่อสักครู่ผมก็ดูบันทึกการเข้าเวรมาแล้ว เมื่อคืนเป็นเธอเข้าเวรจริงๆ”

นคินทร์มองขึ้นมา

นิสาสูดลมหายใจลึกๆหนึ่งที นี่คือท่านประธานของทีจีกรุ๊ปไม่ใช่เหรอ?

“เมื่อคืนคนที่ช่วยผมคือคุณ?”นคินทร์มองเธอด้วยสายตาจับผิดแล้ว

นิสามองต่ำลง ไม่กล้าสบตากับเขา

“ค่ะ คือฉัน”เธอไม่ทราบว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่เธอทราบ ถ้าสามารถปีนขึ้นมามีความสัมพันธ์กับเขาได้ มีเพียงผลดี

ในเวลานี้เป็นช่วงเวลาสำคัญของการไปฝึกงานที่โรงพยาบาล(ศูนย์)ค่ายศรีอรุณพอดี

พูดว่าเป็นการฝึกงาน ความจริงทุกคนต่างทราบดี หลังจากไปแล้วก็จะได้อยู่ที่นั่น

ทรัพยากรของที่นั่นแข็งแกร่งว่าที่นี่ไม่ใช่เพียงแค่เท่าตัว

ถ้าเกิดว่าได้รับความช่วยเหลือจากนคินทร์ การไปที่โรงพยาบาลค่ายศรีอรุณ ก็จะเข้ามาอยู่ในกระเป๋าของเธออย่างสบายๆ！

“คุณต้องการอะไร ผมสามารถให้คุณได้ รวมถึงการแต่งงาน”สีหน้าของนคินทร์สงบนิ่ง เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนสีหน้าอันเย็นชาก็อ่อนโยนขึ้นมากแล้ว

“สิ่งนี้……ฉัน……”เรื่องดีเกิดขึ้นเร็วเกินไป นิสาถึงกับพูดจาติดขัด

“คุณคิดให้ดีแล้ว สามารถมาหาผมได้”นคินทร์ลุกขึ้น สั่งการให้ลูกน้องนำเอาเบอร์ติดต่อของตัวเองมอบให้เธอ

ผู้อำนวยการไปส่งด้วยตัวเอง “ประธานนคินทร์”

“ไม่จำเป็นต้องส่งแล้ว”บนใบหน้าของนคินทร์ยังคงเย็นชาเช่นเดิม ราวกับว่านึกอะไรบางอย่างออก เขาจึงหยุดลงแล้ว “เธออยู่ที่โรงพยาบาล รบกวนคุณช่วยดูแลให้มากสักหน่อย”

“คุณโปรดวางใจ ผมรับรอง”ผู้อำนวยการยิ้มแย้ม

มั่นใจว่าจะไม่มีคนได้ยิน ผู้ช่วยเตือนสติเบาๆ “คุณแต่งงานแล้ว การแต่งงาน……”

เกรงว่าจะไม่สามารถให้คำมั่นสัญญากับคุณนิสาได้แล้ว

เมื่อนึกถึงผู้หญิงคนนั้นที่ยัดเยียดให้เขา สีหน้าบนใบหน้านคินทร์ค่อยๆอึมครึมขึ้นมา ที่มุมปากยิ้มเยาะออกมาอย่างเย็นชา “รนหาที่ตาย”

ผู้ช่วยรู้สึกสันหลังเย็นวาบแล้ว ก็ไม่รู้ว่าที่เขากำลังพูด คือผู้หญิงที่แต่งงานกับเขาคนนั้น หรือว่าผู้ริเริ่มเรื่องนี้ขึ้นมาจนสำเร็จ

……

ฟารินดากลับมาถึงคฤหาสน์ นี่เป็นบ้านพักของสามีที่พึ่งจะแต่งงานกันของเธอ

“คุณนายน้อย”เมื่อเข้าบ้านมาป้าสมก็เข้ามาต้อนรับแล้ว “คุณทำไมไม่อยู่ทั้งคืน”

“มีงานด่วนเข้ามา” เธอพูดเสียงเบา

ดวงตาของเธอแดงมาก สีหน้าเหนื่อยล้า

ป้าสมมองดูเหมือนว่าเธอจะอ่อนล้ามาก จึงไม่ได้ถามอะไรมาก

เธอเดินขึ้นชั้นบน นำตัวเองแช่อยู่ในอ่างน้ำ นึกย้อนกลับไปถึงเรื่องเมื่อคืน แก้มก็อดที่จะร้อนผ่าวขึ้นมาไม่ได้ เธอซุกหน้าเข้าไปในวงแขน

ภายในใจก็มีความซับซ้อนอยู่บ้าง

เพราะว่านำตัวเองส่งมอบออกไปแบบนี้ ยังไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายแบบไหน

อีกทั้งเธอ——แต่งงานแล้ว

ราวกับว่าทั้งรู้สึกผิดต่อสามีที่พึ่งจะแต่งงานด้วยของเธอ——นคินทร์！

อาบน้ำเสร็จ เธอสวมเสื้อผ้า หลังจากนั้นก็ออกไป

ป้าสมมองเห็นเธอออกไปอีกครั้ง จึงเข้ามาถาม “คุณยังจะออกไปอีก ไม่ทานอาหารเช้าเหรอคะ?”

ฟารินดามองดูเวลาแวบหนึ่ง “ฉันจะไปทำงานไม่ทันเวลา”

ป้าสมได้ยินว่าเธอเป็นหมอ ทราบถึงการทำงานของเธอ อีกทั้งอาชีพหมออาชีพนี้ก็เป็นอาชีพที่ควรค่าแก่การนับถือ จึงไปหยิบนมมาแล้ว “กำลังๆร้อนเลยค่ะ คุณดื่มแล้วค่อยออกไปเถอะ”

ฟารินดามองดูป้าสม ความเป็นห่วงของเธอทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น มองลงมาเบาๆ พูดเสียงเบาว่า “ขอบคุณค่ะ”

“ไอ้หยา ไม่เป็นไรค่ะ”ป้าสมยิ้มแย้ม ใบหน้ากลมๆช่างดูใจดีอย่างมาก

ฟารินดาดื่มหมด ป้าสมจึงรับแก้วไป เธอก้าวเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

เธอไม่ได้ตรงไปทำงานที่โรงพยาบาลในทันที เธอออกมาแต่เช้าขนาดนี้ คือเพราะว่าเธอจะต้องไปที่แผนกผู้ป่วยในสักรอบ

มารดาของเธออยู่ที่ห้องICU

เข้าไปด้านใน เธอตรวจดูอาการของมารดา อาการยังค่อนข้างแย่เช่นเดิม

อดที่จะจิตตกไม่ได้แล้ว

มารดาของเธอมีภาวะหัวใจล้มเหลว อีกทั้งยังเป็นระยะสุดท้ายแล้ว คิดอยากจะมีชีวิตต่อทำได้เพียงเปลี่ยนหัวใจ อีกทั้งเปลี่ยนหัวใจ ต้องการเงินก้อนใหญ่ในการทำการผ่าตัด

ที่เธอตอบรับบิดาว่าจะแต่งเข้าตระกูลจุฑาเทววงษ์ คือเพราะว่า บิดาข่มขู่เธอ ถ้าไม่รับปากจะไม่มีทางออกเงิน

ตอนนี้รอเพียงหัวใจที่เหมาะสม มารดาของเธอก็จะรอดแล้ว

เธอมองดูมารดา ในน้ำเสียงมีความสะอื้น “คุณแม่ หนูจะรักษาแม่ให้หายอย่างแน่นอน”

เพราะว่าบนโลกใบนี้แม่เป็นคนที่ใกล้ชิดที่สุดของเธอแล้ว

ตืดตืด——

โทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอดังขึ้นแล้ว

“ฟา ช่วยเหลือพี่สักหน่อย” เสียงดังมาจากปลายสายโทรศัพท์นั้น