บทที่ 4-3 หวาดกลัว

“ผอ.คะ เรื่องพี่บี หนึ่งอยากพูดให้ชัดเจน”

“ว่ามาสิ”

ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น พี่เปิ้ล เลขาของผอ.โผล่หน้าเข้าพลางกวักมือเรียกหนึ่งฤทัย กระซิบคุยกันหน้าประตู

“ตกลงว่ายังไง เด็กแผนกการตลาดมาออที่หน้าโต๊ะพี่เนี่ย”

“พี่ก็รู้ว่าหนึ่งไปไม่ได้”

“เด็กมันจะร้องไห้อยู่แล้วเนี่ย”

หนึ่งฤทัยถอนหายใจ ชั่งน้ำหนักในใจก่อนจะเรียกแรงฮึด บอกผอ.ติณณ์ไปว่า

“ผอ.คะ หนึ่งขอเวลาทำธุระครึ่งชั่วโมง”

“เชิญ”

หนึ่งฤทัยรีบไปจัดการงานที่ฝ่ายการตลาด เพราะช่วงมอบหมายงานให้หัวหน้าฝ่ายคนใหม่มีขลุกขลักบ้าง หนึ่งฤทัยจึงต้องไปวางระบบให้และเคลียร์งานตกค้างหลายครั้ง ผอ.ติณณ์ไม่ได้สงสัยอะไร วันต่อมาก็เหมือนเดิมอีก เด็กจากแผนกการตลาดมาตามตื้อขอตัวหนึ่งฤทัยไปอีกแล้ว

“ขออนุญาตไปสักครึ่งชั่วโมงค่ะ”

“เชิญ”

วันที่สาม หนึ่งฤทัยก็ถูกเรียกไปอีก ร่างสูงใหญ่จึงตามไปดูเงียบๆ ว่าหนึ่งฤทัยไปทำอะไร เห็นแค่หนึ่งฤทัยถูกน้องๆ ในแผนกการตลาดและโฆษณาฉุดแขนลากหายไปในห้องหนึ่ง

พี่บีจากแผนกบัญชีก็เดินเลี้ยวเข้าไปด้วยเฉยเลย ผอ.ก็ไม่ได้คิดก้าวก่ายอะไรหรอกนะ แค่เดินเข้าไปทันที

“แอ่นอีกนิดพี่!” เสียงช่างภาพประจำบริษัทลอยออกมาจากหลังฉาก ตามด้วยเสียงกดชัตเตอร์ และเสียงพี่บีเชียร์ให้หนึ่งฤทัยบิดเอวอีกนิด

“ก้นโคตรสวยเลย สเปกพี่เลย”

“เมื่อไหร่จะปิดจ๊อบงานนี้ซะที พี่บีออกไปเหอะ หนึ่งอาย” หนึ่งฤทัยโอดครวญแผ่วๆ ตามด้วยเสียงทีมงาน

“พี่หนึ่งอย่าเพิ่งรำคาญเลยนะ พวกหนูทำตามบรีฟที่ลูกค้าให้มาแล้ว แต่ลูกค้าขอแก้เยอะม๊ากกกกก บานตะไทยาวไปถึงถนน แล้วเขาดันถูกใจรูปพี่หนึ่งเป็นพิเศษอ่ะ น้าาา พี่หนึ่งเป็นตัวนำโชคให้พวกหนูเลย”

ผอ.หยุดยืนฟังเงียบๆ ก่อนจะเกี่ยวคอเสื้อเด็กแล้วดึงแฟ้มงานมาดู

ภายในแฟ้มเป็นร่างตัวอย่างโฆษณาชุดชั้นในสตรี วางตัวดาราดังคนหนึ่งไว้ถ่ายโฆษณานี้แล้วแต่ยังอยู่ในระหว่างติดต่อขอคิว และในแฟ้มก็แนบรูปสะโพกโค้งสวย โผล่ตรงนั้นตรงนี้ ตัดแปะใส่ตามสตอรี่บอร์ด เขาเองก็เคยเห็นแล้ว

อย่าบอกนะว่า...

ผอ.เดินไปยังหน้าฉากสตูดิโอ และก็ใช่เลย ผู้ช่วยของเขากำลังยืนหันหลัง สวมอันเดอร์แวร์ ส่วนท่อนบนยังสวมเชิ้ตผูกผ้าพันคออยู่ เจ้าตัวยืนกอดหมอนอิง เอาหน้าซุกหมอนอย่างเดียวเพราะอายมาก

“ยกก้นขึ้นไอ้หนึ่ง โหย โคตรเซ็กซี่ ก้นสวยกว่าดาราอีก” พี่บีหัวเราะ แถมยังยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเอาไว้อีกต่างหาก

“รีบๆ ถ่ายให้เสร็จสักทีเถอะ”

“ทำไงได้ล่ะพี่ ลูกค้าเจาะจงมาว่าจะใช้ก้นพี่ ยินดีด้วยนะพี่ ก้นพี่จะดังแล้ว เปิดตัวเป็นนางแบบบั้นท้ายเลยดีมั้ย”

“ไม่ขำนะว้อย” หนึ่งฤทัยโอดครวญหนักขึ้น ตามบรีฟแล้วจะมีทั้งโฆษณาภาพเคลื่อนไหว บิลบอร์ด สิ่งพิมพ์และออนไลน์ทุกประเภท ถึงคนทั่วไปจะเข้าใจว่าเป็นก้นดาราสาวสวยก็เถอะ ถ้าก้นเธอลอยไปลอยมาไปทั่ว มันโคตรหลอนเลย

“พวกคุณกำลังทำอะไรกับผู้ช่วยของผม”

ทุกคนหันหน้าไปตามเสียงเคร่งขรึม หนึ่งฤทัยร้องอ๊ากในใจ ทำไมผอ.ถึงมาอยู่ที่นี่!!

“ลบรูปไปให้หมด” ผอ.หันไปสบตาพี่บี “ถ้ามีรูปหลุดออกไป ผมจะเอาเรื่องคุณ”

“ครับๆ ลบแล้วครับ” พี่บีทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย ก่อนจะขยิบตาให้หนึ่งฤทัย “พี่ไปทำงานก่อนนะ โดนผอ.จับได้ว่าโดดงานมาแบบนี้ เดี๋ยวคอขาดของจริง ถ้าหนึ่งอยากได้รูป บอกพี่นะ”

พี่บีเดินหัวเราะออกไป แต่กลายเป็นระเบิดลูกใหญ่รอเวลาระเบิดแทน

“คืองี้คะผอ. ผมเสนอนางแบบไปหลายสิบคนแล้ว ลูกค้าก็ไม่เลือกสักที พวกผมเลยเอารูปน้องหนึ่งตอนใส่ชุดว่ายน้ำแทรกไปขำๆ แต่ทางลูกค้าแจ้งมาว่าต้องการใช้ก้นของหนึ่งใส่เข้าไปในงานด้วย ผมเห็นว่าไม่มีอะไรเสียหายก็เลย... อ้อ แน่นอนว่าตั้งงบจ่ายค่าถ่ายแบบให้หนึ่งด้วยครับ”

พี่โต้ง หัวหน้าฝ่ายโฆษณาคนใหม่รีบอธิบาย แต่ก็ไม่ทำให้ใบหน้าคมเข้มของผอ.คลายความดุดันลงแต่อย่างใดใด

“ผมไม่อนุญาต ถ้าลูกค้าไม่ยอมก็คืนงานเขาไป!”

คำตอบเดียวฟาดลงมากลางวง ทุกคนคิดในใจว่าซวยแล้วกู โดยเฉพาะหนึ่งฤทัยที่กระโดดหลบไปใส่กางเกง ทุกคนในทีมก็วงแตกทันที เก็บของโกยอ้าวตัวใครตัวมันทันที เหลือแค่หนึ่งฤทัยที่ยังยัดเสื้อเข้ากางเกงไม่เสร็จ

“คุณเป็นคนของผมแล้ว จะทำอะไรก็ควรบอกกล่าวขออนุญาต”

ผอ.ยืนกอดอก ยืนรอฟาดหนึ่งฤทัย

“ออกมานี่”

“หนึ่งยังไม่อยากออกไปเจอคุณตอนนี้...”

“ถ้าไม่ยอมออกมา ผมจะเข้าไปจูบคุณ”

หนึ่งฤทัยหน้าเหวอ ลนลานออกจากหลังฉากบังตามายืนก้มหน้าจ๋อยตรงหน้าผอ. ชายเสื้อยังหลุดรุ่ยอยู่และหน้าแดงก่ำ สายตาคมกริบหลุบมองช่วงสะโพกของหนึ่งฤทัย ก่อนจะตวัดสายตาขึ้นมาสบประสาน

“ผอ.คะ คือเรื่องนี้...”

“คุณต้องคิดถึงผมให้มากกว่านี้”

“หนึ่งขอโทษคะ หนึ่งคิดไม่รอบคอบเอง” หนึ่งฤทัยหน้าจ๋อย ลืมคิดไปจริงๆ ว่าเรื่องนี้อาจส่งผลต่อภาพลักษณ์ของผู้อำนวยการด้วย เธอทำอะไรไม่ถูก น่าอายๆๆๆๆๆ ทุกอย่างพังหมดแล้ว

ผอ.ควักบุหรี่ขึ้นมาสูบ อัดควันเข้าปอดและปล่อยออกมาทางปาก จ้องมองหนึ่งฤทัยอย่างเงียบเชียบ ทว่าแข็งเครียด แค่สายตาที่ปรายมองมา ก็ทำให้หนึ่งฤทัยรู้สึกถูกปลุกเร้า

หนึ่งฤทัยเห็นภาพตัวเองเปล่าเปลือยอยู่ใต้ร่างกำยำ มัดกล้ามสวยงามของเขาพร่างพราวด้วยหยาดเหงื่อและเคลื่อนไหวถี่กระชั้น สัมผัสกันลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ และต่างก็หอบหายใจร้อนแรงจนกระทั่ง...

เอ่อ...

ต่างฝ่ายต่างนิ่งค้าง โดยเฉพาะหนึ่งฤทัยที่หน้าแดงก่ำจนลามไปทั้งตัว และต่างก็รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังนึกถึงการร่วมรักอย่างบ้าคลั่ง หนึ่งฤทัยจ้องตาเขา สองแก้มแดงระเรื่อเกินกว่าจะปกปิดได้ทัน ร่างกายมันร้อนผ่าว ชีพจรเต้นกระหน่ำจนได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองดังโครมๆ หนึ่งฤทัยสับสน ไม่ทันตั้งรับจินตนาการร้อนระอุ

“คุณอายที่ผมมองคุณ แต่คุณไม่อายเวลาที่พี่บีของคุณมองก้นคุณสินะ”

“ก็มันต่างกันนี่คะ” หนึ่งฤทัยเผลอเถียง แต่ก็รีบอ้อมแอ้มอุบอิบ “มันไม่เหมือนกัน...”

“ยังไง”

หนึ่งฤทัยไม่ตอบ คอขาดบาดตายังไงก็ไม่พูด

“ตอบ”