บทที่ 3-1 ข้อกล่าวหา

ทำไมถึงจูบ?

ผอ.แค่จูบกู๊ดบายตามธรรมเนียมฝรั่ง? แต่ปกติแล้วเขาจูบปากกันเหรอ

ถ้าฝรั่งจูบปากเพื่อเซย์กู๊ดบายกันจริง แล้วผู้ชายจูบแลกลิ้นกับผู้หญิงที่เป็นลุกน้องแถมเพิ่งรู้จักกันเหรอ

หลังจากนอนพลิกไปพลิกมาเพราะนึกถึงจูบนั่น หนึ่งฤทัยก็พบว่าการนอนหลับกลายเป็นเรื่องยาก มีอะไรบางอย่างลุกโพลงขึ้นมาในอก ผอ.ติณณ์ต้องเมาแน่ๆ ใช่แล้ว เมาก็เลยเบลอจูบเธอ... หนึ่งฤทัยหาข้อสรุปได้ในท้ายที่สุด ถ้าเอ่ยถึงขึ้นมาอีกก็คงจะไม่ดีทั้งสองฝ่าย เพราะฉะนั้นแล้วเธอเองก็จะทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกัน

เช้าวันต่อมา เธอไปถึงที่ทำงานตั้งแต่ยังไม่เจ็ดโมงเช้าซึ่งเป็นเวลาปกติ แต่ประตูที่ทำงานเปิดอยู่ ไฟในโถงเปิดโล่ง มีใครมาเช้ากว่าเธออีกหรือเนี่ย หนึ่งฤทัยเดินตามกลิ่นกาแฟหอมๆ ไปจนถึงหน้าห้องของผู้อำนวยการ เธอจะย่องหนีไปเงียบๆ แล้วเชียว แต่เสียงเจ้าของห้องก็ลอยออกมา

“มาเช้าจริงนะ”

“หนึ่งมาเวลานี้ปกติค่ะ” หนึ่งฤทัยจำใจต้องโผล่หน้าเข้าไปด้านใน

“ไม่ใช่ว่าคุณกำลังหาทางประจบผมอยู่งั้นหรือ”

“?”

“แค่จูบไม่ทำให้ผมพอใจหรอกนะ”

หนึ่งฤทัยอึ้ง ความกระอักกระอ่วนกลายเป็นความโกรธ เธอยืดตัวขึ้นเต็มความสูง แผ่ความไม่พอใจออกมาเต็มที่ “กรุณาแก้ไขความเข้าใจเสียใหม่นะคะ หนึ่งไม่ใช่คนจูบคุณ”

“แต่ก็หาทางเข้าใกล้ผม”

คราวนี้หนึ่งฤทัยหน้าบึ้งตึง หมุนตัวหันหลังจะเดินจากไป

“นั่งลง” เสียงทุ้มๆ ของผอ.เหมือนแส้ฟาด หนึ่งฤทัยจึงหันมาจ้องตาไม่ลดละและยังคงยืนอยู่ที่ด้านนอกประตูตามเดิม ผอ.ติณณ์จึงกล่าวต่อไปอย่างใจเย็น

“มารับเอกสารแต่งตั้งตำแหน่งใหม่ของคุณไปสิ”

“หนึ่งไม่...”

“ผมเสียใจที่กล่าวหาคุณ เอาละ กรุณานั่งลงคุยกับผม” ผอ.พูดสั้นๆ และกระชับ ไม่เสียเวลาอารัมภบท “คุณโกรธง่ายกว่าที่ผมคิดนะ ผมไม่ชอบรับมือกับคนเจ้าอารมณ์งี่เง่า”

“หนึ่งเชื่อว่าหนึ่งมีเหตุผลพอค่ะ” คอของหนึ่งฤทัยแข็งขึ้น น้ำเสียงก็ต่ำเบาถึงที่สุด ดูก็รู้ว่ากำลังโกรธ

“คุณโกรธเหรอ”

“ค่ะ”

ผอ.ติณณ์เลิกคิ้วขึ้นอย่างขบขัน ริมฝีปากค่อยๆ โค้งขึ้นเป็นยิ้มน้อยๆ เมื่อหนึ่งฤทัยยอมนั่งลงตามคำเชิญ

“บางทีผมเองก็เป็นคนใจร้อนปากเสียอยู่เหมือนกัน สิ่งหนึ่งที่คุณจะต้องรู้ไว้ ผมเป็นคนที่หาคนทำงานด้วยยาก ชมชอบแต่สิ่งดีเลิศและไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไหร่ คุณคิดว่าคุณไหวมั้ย”

ไหวสำหรับอะไร... หนึ่งฤทัยลำดับความคิด เธอตีความลึกไปไหม ผอ.ที่แสนน่ารักและเป็นมิตรเมื่อวานหายไปไหนนะ

“หนึ่งยังอยากทำงานตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายมากกว่าค่ะ”

“มาเป็นผู้ช่วยของผมซะ ผมถูกใจคุณ”

เอกสารแต่งตั้งมีรายละเอียดจำนวนเงินค่าตอบแทนพิเศษเดือนละหนึ่งแสนบาท

หนึ่งแสนบาท?

เดี๋ยวก่อนนะ... อ่านผิดรึเปล่า หนึ่งฤทัยก้มหน้าก้มตาอ่านอย่างละเอียด ว้าว! หนึ่งแสนบวกเงินเดือนต่างหาก บวกโน่นนี่นั่น รวมเป็นแสนห้า!! หนึ่งฤทัยตาโต ตอบตกลงทันที คือไม่ได้งกนะ แต่ก็รักเงินมาก

“คุณตกลงแล้วสินะ”

“ค่ะ” คราวนี้น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นนุ่มนวลขึ้น แต่ก็ยังรักษาระดับความเป็นการเป็นงานอยู่ ถึงผอ.จะกวนประสาทแค่ไหน รับรองว่าเธอจะใจเย็นเหมือนน้ำแข็งเลย หนึ่งฤทัยรับรู้ตั้งแต่แรกพบแล้วว่าผู้ชายคนนี้อันตรายยิ่งยวด ไม่ต่างอะไรกับกองไฟที่คอยแผดเผาทุกสิ่งทุกอย่าง แต่เธอยังใจอ่อนเข้าไปใกล้อีก พอเงยหน้าขึ้นสบตา เจอรอยยิ้มแบบผู้ใหญ่เอ็นดูเด็ก หนึ่งฤทัยก็รู้สึกได้ทันทีว่าผอ.ทำกับเธออีกแล้ว ทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กๆ

“ผมต้องการให้คุณมีหน้าที่เพิ่มเติมอีกอย่าง”

“เชิญบอกมาได้เลยคะ”

“ผมต้องการเป็นคนรักของคุณ”

หนึ่งฤทัยผงะทันที รสสัมผัสเมื่อคืนพัดวูบเข้ามา เธอเผลอยกมือขึ้นแตะริมฝีปาก ดวงตาเบิกกว้าง

“ว่าไง”

ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้น ยืดตัวข้ามโต๊ะมาจรดหน้าผากเข้าหา หนึ่งฤทัยตั้งตัวไม่ทัน อยู่ๆ ก็ถูกบดจูบประหนึ่งแสดงความเป็นเจ้าของ ผอ.สอดลิ้นเข้ามาอย่างลึกซึ้งรุนแรง เร่าร้อนจนเสียงลมหายใจแรงขึ้น ปลายลิ้นนุ่มสอดเกี่ยวกระหวัดอย่างรุ่มร้อนแผดเผา

“อา...”

กระทั่งลิ้นนุ่มๆ ของผอ. ค่อยๆ ถอนออกมาอย่างเชื่องช้า หนึ่งฤทัยก็ถึงรู้สึกตัวว่าขยุ้มไหล่บึกบึนของผอ.ไว้เสียแน่น ทั้งคู่มองตากันนิ่ง แต่ในหัวของหนึ่งฤทัยมึนงงไปหมดแล้ว

“ไม่ค่อยได้จูบกับใครเลยงั้นหรือ”

หนึ่งฤทัยสะดุ้งเฮือก เคี้ยวฟันกรอด ความรู้สึกโกรธแล่นเข้ามา ทั้งโกรธทั้งอาย ปฏิกิริยาเช่นนี้ยิ่งฟ้องว่าผอ.คาดเดาได้ถูกต้อง

“ไม่เกี่ยวกับคุณค่ะ”

“แล้วเรื่องเป็นคนรักของผมล่ะ”

น่าโมโหจริง!

“ไม่ค่ะ หนึ่งต้องการเป็นผู้ร่วมงานของผอ.เพียงอย่างเดียว ไม่ต้องการเป็นอย่างอื่น” หนึ่งฤทัยตอบแน่วแน่ เธอไม่คิดจะเป็นของเล่นของผอ.เด็ดขาด เมื่อหนึ่งฤทัยตอบอย่างชัดเจน ร่างกำยำก็มิได้รุกเร้าต่อ แต่แววตาจับจ้องจนหนึ่งฤทัยขยับตัวไม่ได้

“ผมไม่ใช่คนยอมแพ้อะไรง่ายๆ ด้วยสิ”

ฮึ่มม...

“ก่อนจะร่วมงานกัน หนึ่งขอคุยอย่างตรงไปตรงมาเรื่องหนึ่งก่อนค่ะ”

“ว่ามาสิ ผมต้องการให้คุณพูดตรงไปตรงมาทุกเรื่องกับผม”

“หนึ่งไม่ใช่เด็กที่คุณจะเล่นสนุกด้วย” หนึ่งฤทัยข่มน้ำเสียงให้สุภาพ “การแตะเนื้อต้องตัวโดยไม่ยินยอม ถือเป็นการคุกคามทางเพศรูปแบบหนึ่ง หนึ่งหวังว่าผอ.จะให้เกียรติหนึ่งในฐานะคนทำงานด้วยคะ”

“มีอย่างอื่นอีกมั้ย”

“ไม่มีแล้วค่ะ หนึ่งขอตัว”

“เดี๋ยว”

หนึ่งฤทัยจำต้องหยุดรอฟัง “คะ?”

“ผ้าพันคอของคุณเบี้ยว ให้หนึ่งช่วยผูกให้มั้ย”

“ไม่ค่ะ ขอบคุณ”

หนึ่งฤทัยพูดอย่างเย็นชาและผลุนผลันออกไป การได้เลื่อนตำแหน่ง ได้รับค่าตอบแทนสูงลิบเป็นเรื่องน่ายินดี แต่เมื่อครู่ถือเป็นการเริ่มต้นที่ไม่น่าประทับใจอย่างแรง คนอะไรวางอำนาจ เย่อหยิ่งหยาบคาย ไม่แปลกเลยที่เขาไม่แต่งงาน คงต้องเป็นผู้หญิงหัวโบราณที่ไม่มีปากไม่มีเสียงนั่นแหละถึงจะทนเขาได้ หนึ่งฤทัยกำเอกสารแต่งตั้งจนยับ ส่วนผอ.ติณณ์ยังคงเอนหลังบนเก้าอี้ผู้บริหารอยู่ท่าเดิม มีรอยยิ้มผุดขึ้นที่ริมฝีปาก